[นิยายแปล(WN)] 狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 121 เดอ ครุช วันที่หนึ่ง

121 ทำงานต่างประเทศที่แว็ง เดอ ครุช วันที่หนึ่ง

 

เมืองหลวงจองจักรวรรดิการบินแว็ง เดอ ครุช เป็นเกาะลอยฟ้า

แม้จะมีขนาดค่อนข้างใหญ่ในหมู่เกาะลอยฟ้า แต่ก็เป็นประเทศเล็ก ๆ เมื่อมองขนาดเมืองหลวงของประเทศ

 

อาณาจากอาร์ตัวร์สร้างขึ้นบนฝืนแผ่นดินที่หยั่งรากอยู่บนทะเล แต่จากมุมมองของทั่วโลกแล้ว อาร์ตัวร์นั้นแปลกประหลาด

 

อาณาเขตของจักรวรรดิไม่ใหญ่มากนั้น แต่――ยังไงก็ตาม ไม่ว่าขนาดจะเป็นยังไงก็ยังเป็นประเทศที่มีเกาะลอยฟ้ามากกว่าอาร์ตัวร์

 

ฉันเดาว่านั่นคือเหตุผลหลัก

 

แว็ง เดอ ครุช ซึ่งมีเมืองหลวงเป็นเกาะลอยฟ้า และมีเกาะลอยฟ้าจำนวนมากในประเทศ ในฐานะประเทศ เพื่อที่จะรวมกลุ่มคน จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องย้ายไปมาระหว่างเกาะลอยฟ้า

ยิ่งมีการตั้งถิ่นฐานมากเท่ากับจำนวนเกาะลอยฟ้าที่มี วิถีชีวิตและความเชื่อก็ยิ่งหลากหลายเท่ากับจำนวนการตั้งถิ่นฐาน ――เพราะแบบนั้นจึงดูเหมือนว่าจะมีข้อพิพาทและความขัดแย้งจะเกิดขึ้นแทบทุกวัน

 

เพื่อรวบรวมผู้คนเข้าด้วยกัน จึงต้องการวิธีสื่อสารที่ง่าย

 

นั่นคือเหตุผลที่เทคโนโลยีเรือเหาะมีความก้าวหน้า และนั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมจึงเติบโตเป็นประเทศที่สร้างเทคโนโลยีเรือเหาะได้โดดเด่นกว่าที่อื่น ๆ ในโลก

 

จากที่ในอดีตที่ผู้คนจะติดต่อหากันเป็นเรื่องยากลำบาก แต่ปัจจุบัน เรือเหาะของประเทศนี้ได้รับการกล่าวขานว่าเป็นเรือเหาะที่ดีที่สุดในโลก

นอกจากนี้ยังมีเรื่องการใช้งานที่ง่าย เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันของผู้คนอย่างใกล้ชิด และเข้าถึงได้ง่าย ๆ เพียงพอสำหรับทุกคนจนใคร ๆ ก็สามารถใช้ได้

 

……นั่นคือเรื่องที่สอนในชั้นเรียน

 

ประเด็นสำคัญตอนนี้คือมีเกาะลอยฟ้ามากมายทั้งใหญ่และเล็ก

จากการปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมอย่างรวดเร็ว เกาะลอยฟ้าแต่ละแห่งจึงได้สร้างระบบนิเวศที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

 

พูดง่าย ๆ ก็คือเหมือนกับการค้นหาสมุนไพรและแร่ที่มีคุณค่าอย่างเหลือเชื่อบนเกาะลอยฟ้าที่อยู่ติดกัน แม้แต่สัตว์ที่คุ้นเคยก็มีรูปร่างที่พัฒนาไปจนถึงระดับที่ไม่เหลือโครงร่างในอดีต

ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลย หากมีเรื่องที่ไม่เข้าใจเกิดขึ้นมา

 

เหตุผลที่ฉันเลือกมาแว็ง เดอ ครุช เป็นที่แรกสำหรับการทำงานต่างประเทศ เนื่องจากมีเกาะลอยฟ้าที่ยังไม่ถูกสำรวจอยู่มากมาย――ก็อยากพูดแบบนั้นอยู่ แต่ก็ไม่ใช่

อันที่จริงตรงกันข้ามกันเลย เพราะว่าเกาะลอยฟ้าโดยรอบถูกสำรวจจนถี่ถ้วนแล้วต่างหาก ม๊า หากไปเจอส่วนที่ยังไม่ได้ถูกสำรวจก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

 

พูดอีกอย่างก็คือ มีระบบนิเวศมากมายพอ ๆ กับเกาะลอยฟ้า และมีสัตว์อสูรมากมายพอ ๆ กับระบบนิเวศ

สัตว์อสูรสายพันธ์ไหนอาศัยอยู่ที่ไหน เกาะลอยฟ้าไหนมีดันเจี้ยนบ้าง

หากรู้เช่นนั้น เราจะสามารถค้นหาสัตว์อสูรที่อาศัยอยู่ในถิ่นที่อยู่ขนาดเล็กตามเกาะต่าง ๆได้อย่างมีประสิทธิภาพ

 

 

 

พวกเราพักค้างคืนที่โรงแรม และตื่นแต่เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น

ฉันแช่ตัวในอ่างอาบน้ำในห้อง ย้อมผมเป็นสีดำด้วยยาเวทมนตร์ เตรียมตัวให้พร้อมในตอนเช้า และมุ่งหน้าไปที่ห้องอาหารในขณะที่ท้องฟ้ายังมืดอยู่

ยังเช้าเกินไปอย่างที่คิด จึงไม่มีแขกอยู่เลย

 

ฉันบังคับพ่อครัวที่กำลังเตรียมอาหารเช้าสำหรับเสิร์ฟในเช้าวันนี้ โดยบอกว่า 「เป็นอะไรที่ทำง่าย ๆ ก็ได้」และพูดคุยเกี่ยวกับตารางงานของวันนี้ขณะรับประทานอาหาร

 

“ก่อนอื่น ก็กวางเขาดาบ(ซอร์ดเดียร์)น่ะ”

 

ฉัน ลิลลี่ลูกศิษย์พยักหน้าให้กับคำพูดของนักผจญภัยริโนะ ไม่ใช่ริโนกิส

 

“คำสั่งซื้อจากทอร์คซัง ขั้นต่ำคือสามตัว หากเขาไม่หักและขนมีรอยขีดข่วนแค่เล็กน้อยจะรับซื้อในราคาที่สูงกว่าราคาตลาด ถ้าเป็นไปได้ก็ต้องการทั้งหมดโดยที่ไม่เอาหินเวทมนตร์ออก”

 

เตรียมเรือความเร็วสูงให้

ให้การสนับสนุนในสถานที่เต็มรูปแบบ

และยังการเจรจาเกี่ยวกับสกายสควิดที่พบระหว่างการเดินทาง

 

ผลลัพธ์จากเหตุผลที่ซ้อนทับกันเหล่านี้ ทำให้คำสั่งซื้อของทอร์คสมเหตุสมผล ถึงริโนกิสจะบ่นว่า「เป็นการเรียกร้องอย่างโจ่งแจ้งด้วยใบหน้าหักห้ามใจ」ก็ตาม

 

ม๊า นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของงานเท่านั้น ดังนั้นฉันจะพยายามทำตามคำสั่งซื้อของทอร์คให้มากที่สุด

 

ซื้อในราคายุติธรรมสินะ?

งั้นก็ไม่เป็นไรล่ะ

 

พวกเราซึ่งไม่ใช่พ่อค้าคงจะโดนหลอกแน่ถ้าแสดงความโลภอย่างไม่ระวังตัว ดังนั้นจะมีประสิทธิภาพพมากกว่าและให้ผลกำไรที่มากกว่าหากสละเวลาและความพยายามในการให้กับคนที่เหมาะสม

นอกจากนี้ หากเป็นคนที่สามารถไว้วางใจให้ใช้จ่ายเงินแทนได้ ยิ่งดีไปใหญ่

 

“บริษัทเซโดนีจะให้ความร่วมมืออย่างเหมาะสมใช่ไหมล่ะ? ถ้าไม่มีเรื่องจะร้องเรียนการทำงานของพวกเขา คิดว่าไม่มีปัญหาอะไรหากจะทำตามความต้องการของพวกเขาในระดับหนึ่ง”

 

“ม๊า ถ้าลิลลี่คิดว่าดีก็ไม่เป็นไร”

 

“ไม่พอใจเหรอ?”

 

“ฉันคิดว่าหากมีคนซื้อที่ให้ราคาสูงกว่าก็อยากจะขายให้น่ะ พวกเราต้องต่อสู้โดยเอาชีวิตแขวนไว้บนเส้นด้าย ดังนั้นฉันเลยอยากจะขายให้ได้ในราคาที่สูงที่สุด”

 

ก็จริง ม๊า ก็ใช่ว่าฉันจะไม่รู้ว่าเธอรู้สึกยังไง

 

“ชิโชว เงินเป็นสิ่งสำคัญก็จริง แต่ท่านรู้วิธีหาเงินที่ดีกว่านี้งั้นเหรอ? แต่ความไว้วางใจนั้นแตกต่างออกไป นั่นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเลี้ยงดูหรือฝึกฝนกันได้

และเมื่อเสียไปแล้วก็ยากที่จะได้กลับคืนมา ――หากทำเรื่องที่ดูไม่ยุติธรรมเช่นนั้น ก็เหมือนกับเจตนาละทิ้งบริษัทเซโดนี”

 

“ไม่ทำหรอก ก็แค่ความอยากล่ะนะ”

 

อืม อย่างงั้นก็ดี

 

…………

 

ฉันพยายามใส่ความหมายทางอ้อมไปด้วยว่า「เธอเองลองคิดถึงความไว้วางใจของฉันสักนิดด้วยสิ? 」แต่ดูเหมือนจะสื่อไปไม้ถึงแม้แต่เศษฝุ่น

 

ทั้งเอาแต่พูดว่าอยากนอนด้วย ทั้งเอาแต่พูดว่าอยากอาบน้ำด้วยกัน ที่สถานศึกษา ก็ทำตัวเป็นศัตรูกับซาโนวิล ฉันไม่รู้เลยว่าเธอคิดที่จะทำอะไร

 

เป็นลูกศิษย์ที่ไว้วางใจไม่ได้จริง ๆ ไม่เข้าใจความแข็งแกร่งของอาจารย์ตัวเองอย่างถูกต้องด้วยซ้ำ ฉันต้องการที่จะได้รับความเคารพเช่นเดียวกับกล้ามหินที่คิดเสมอว่าฉันเป็นอาจารย์ที่น่าทึ่งมาก เธอเข้าใจไหม เธอทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจและกินแครอท

 

 

 

หลังจากรับประทานอาหารเช้าที่มีคำพูดไม่พอใจบางอย่างโผล่มาวูบวาบจนเสร็จ ก็ได้พนักงานโรงแรมคนเมื่อวานมายืนส่งไปท่าเรือ ก่อนจะขึ้นเรือเหาะที่จัดเตรียมโดยบริษัทเซโดนี

 

ทั้งจัดเตรียมเรือเหาะไว้ให้ ทั้งจัดหากัปตันที่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับแว็ง เดอ ครุช และลูกเรือที่มีร่างกายแข็งแรงซึ่งจะเป็นปัจจัยหนึ่งในการขนส่งสินค้า

ยื่นขออนุญาตกิจกรรมสองสามวันกับกิลด์นักผจญภัยและเติมเสบียงที่จำเป็น

 

ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของคุณ

สำหรับความกรุณาเหล่านี้ทำให้งานของพวกเราเหลือเพียงแค่ขึ้นไปบนเกาะลอยฟ้าแล้วออกล่าสัตว์อสูร ริโนกิสตั้งเป้าไว้สูงเกินไป ถึงฉันจะเข้าใจว่าเธอรู้สึกยังไง

 

ม๊า เรื่องนี้จะยังไงก็ได้

จากนี้ไป วันแห่งการล่าสัตว์อันสนุกสนานและความรุนแรงจะเริ่มต้นขึ้น อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสนุกมากเกินไป

 

――ซ้า ไปกันเถอะ

 

 

 

ผลลัพธ์ของวันนี้

ซอร์ดเดียร์ แปดหัว

หนูมงกุฎ(ดราก้อนเฮด) สิบหกตัว

อินทรีนักฆ่า(แอสซาซินอีเกิล) สามตัว

สไลม์ประเภทอาศัยแถวขั้วโลก ขนาดใหญ่พิเศษหนึ่งตัว

เสือหิมะ(สโนว์ไทเกอร์) สองตัว

นกศรน้ำแข็ง(สโนว์แอร์โรว์) เจ็ดตัว และ ไข่สี่ฟอง

งูเพลิงทะเล(คาคาจา) ขนาดใหญ่พิเศษหนึ่งตัว และปลาจำนวนมากที่โดนลูกหลงระหว่างการอาละวาด

สัตว์ในตำนาน・ม้าขับขานวารี(มิโคบะ) ถูกเกลี้ยกล่อมว่าจะมีคำสาปตกแก่ผู้ล่า ดังนั้นจึงไม่ได้จัดการ

ผีเสื้อเรืองแสง สามสิบสามตัว

เห็ดเท้าเท้า(ฟุตมัชรูม) ขนาดใหญ่หนึ่งตัว ยังไงก็ตามได้มาเพียงหินเวทมนตร์เท่านั้น ส่วนตัวถูกกินในที่ล่า อร่อยมาก