[นิยายแปล(WN)] 狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 106 คิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับโลลิที่มีชื่อเสียงของเมืองหลวง ส่วนแรก

106 คิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับโครงการที่มีชื่อเสียงของเมืองหลวง ส่วนแรก

 

“เนีย เธอเข้าใจใช่ไหม?”

 

หลังเลิกเรียน เมื่อฉันกลับมาถึงหอพักด้วยอาการเหนื่อยหอบ ฮิลเดโทร่าก็มารออยู่ในห้องแล้ว และกำลังดื่มชาอยู่ ……กลิ่นนี้เป็นใบชาราคาแพงที่ฉันค่อยได้ดื่มอย่างแน่นอน ช่วยไม่ได้เพราะเธอเป็นแขก

 

ดูเหมือนว่าตอนแรกเธอกำลังรออยู่ที่ล็อบบี้ของชั้นหนึ่ง แต่เธอบังเอิญเจอกับริโนกิสที่กำลังเดินผ่านเพื่อไปซักผ้าเข้า เลยถูกพามาส่งตรงถึงห้องทั้ง ๆ แบบนั้น

 

ม๊า ถึงฮิลเดโทร่าจะเฟะฟะยังไงก็ยังเป็นเชื้อพระวงศ์อยู่ดี ดังนั้นฉันไม่คิดว่าการตอบสนองของริโนกิสจะผิดอะไร รวมถึงใบชาราคาแพงที่ไม่ค่อยได้ดื่มด้วย

ฉันไม่ได้ให้สัญญาอะไรไว้ แต่ก็ไม่สามารถให้ปล่อยให้เธอรอนานเกินไปได้

 

“จู่ ๆ ก็มาพูดว่า『เข้าใจใช่ไหม』ก็ใช่ว่าจะเข้าใจสักหน่อย”

 

“เกี่ยวกับแผนการไงค่ะ แน่นอนที่สุด คุณยังไม่ลืมใช่ไหมคะ?”

 

ม๊า ก็พึ่งผ่านมาไม่กี่วันเอง ฉันยังไม่ลืมหรอก

 

“――คุณหนูค่ะ เกิดอะไรขึ้นกับฮิลเดโทร่าซามะหรือคะ?”

 

ริโนกิสที่มารับกระเป๋าก้มลงกระซิบถามเสียงเบา พอลองนึกดูแล้ว ตอนนั้นเป็นตอนที่ริโนกิสออกไปทำงานข้างนอกเป็นครั้งแรก

 

“――เมื่อไม่กี่วันก่อน ฮิลเด้มาคุยกับฉันเกี่ยวกับแผนการใหม่ ๆ น่ะ โอร๊า ก็เพราะการแสดงนิทานภาพของดินแดนซิลเวอร์นั่นแหละ เคยได้ยินข่าวลือมาบ้างใช่ไหม?”

 

“――อ๊า……”

 

ถึงริโนกิสจะไม่อยู่ในเวลานั้น แต่เธอต้องเคยได้ยินข่าวลือมาจากเครือข่ายข้ารับใช้มาบ้าง

เพราะตอนนี้มีคนอยากคุยเรื่องนี้กันเยอะมาก เพราะเป็นประเด็นร้อน

 

“――ดูเหมือนจะเป็นโครงการที่เยี่ยมยอดเลยล่ะ”

 

แผนการแห่งชัยชนะ

ใช่ สำนวนนั้นน่าจะเข้าใจได้ง่ายที่สุด

 

ไม่กี่วันก่อน ฮิลเดโทร่าซึ่งกำลังมองหาวัตถุดิบสำหรับแผนการได้ออกไปยังเมืองรอบปราสาทด้วยกันกับฉัน โดยได้รับแรงพลักดันจากดินแดนซิลเวอร์ซึ่งวาดแผนการแห่งชัยชนะ และแรงโอ้อวดจากเรเลียเรด

 

วันนั้นหาอะไรไม่ได้เลย ก็เลยลงเอยที่การเดินดูของจิปาถะ ดูเสื้อผ้า นั่งชิว ๆ ที่แผงลอย ซื้อขนมกินนิดหน่อย แล้วก็แยกย้าย

 

พูดตามตรง ฉันมีความรู้สึกเหมือนเรื่องจบลงแค่นั้น เพราะพวกเราสนุกกันนิดหน่อยที่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน ฉันยังเฝ้าดูฮิลเดโทร่าที่กำลังหัวเราะคิกคักด้วยความรู้สึกเหมือนคนแก่ที่เฝ้าดูลูกหลานของตัวเอง

 

“จะออกไปข้างอีกเหรอ?”

 

ถ้าจะออกไป เธอคงลุกขึ้นยืนทั้งที แต่ในตอนนี้ฉันนั่งลงตรงข้ามเธอ

 

“ไปด้วยกันสองคนนี้อย่าเลยค่ะ ก่อนหน้านี้เรารู้สึกเหมือนกับว่าคุณแค่อยากออกไปเล่นตามปกติเท่านั้นเองใช่ไหมคะ เมื่อเรากลับถึงบ้านและมองย้อนกลับไปอย่างใจเย็น ก็ต้องตกใจมากเมื่อพบว่าเราไม่ได้อะไรเลย”

 

ม๊า ก็น่าจะเป็นอย่างงั้น ฉันเองก็เห็นด้วย

 

“แต่เราก็ไม่ได้คิดว่าเป็นความคิดที่แย่เท่าไหร่ ในการมองหาแผนการแทนที่จะเป็นการคิดแผนการ การคิดเป็นสิ่งที่เหล่าพนักงานของสถานีออกอากาศมักทำอยู่เสมอ”

 

อุมุ สิ่งสำคัญคือต้องเปลี่ยนมุมมองล่ะนะ

 

“การมองการณ์ไกลน่าจะดีกว่า อย่าใจร้อนรีบร้อนจริงไหม”

 

“ต้องร้อนใจสิคะ……ตอนนี้มีเพียงสถานีออกอากาศของเมืองหลวงเท่านั้นที่ไม่มีรายการขึ้นชื่อจนเป็นเอกลักษณ์”

 

ไม่จริงสักหน่อย……มั้ง?

 

“รายการที่โด่งดังของดินแดนลิสตันคืออะไรเหรอ?”

 

ใช่รายการ「สารคดีท่องเที่ยวดินแดนลิสตัน」ที่เบนเดริโอ้แสดงนำหรือเปล่า

ด้วยเหตุผลบางอย่าง รายการดังกล่าวมีมายาวนานที่สุดนับตั้งแต่ก่อตั้งสถานีออกอากาศของดินแดนลิสตัน แม้กลุ่มเป้าหมายจะอายุสูงวัยไปบ้าง แต่ก็เรียกได้ว่าเป็นผลงานชิ้นโบว์แดง……ได้ล่ะมั้ง?

 

“สุนัขไงค่ะ！”

 

“เอ๊ะ”

 

ฉันรู้สึกประหลาดใจกับเสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน แต่ฉันก็ประหลาดใจกับเนื้อหาจากเสียงที่ดังนั้นเช่นกัน

 

“รายการสุนัขกำลังฮิตอย่างไม่ผิดพลาดแน่นอนค่ะ！ เราแน่ใจว่าคุณได้ถ่ายทำรายการนั้นมากมายที่ดินแดนลิสตันกับดินแดนซิลเวอร์ในช่วงวันหยุดฤดูร้อนใช่ไหมคะ！？ ได้ถ่ายทำแม้แต่ที่เมืองหลวงด้วยไม่ใช่หรอกเหรอคะ！ นั้นเป็นเพราะกระแสตอบรับที่เยอะมากอยู่แล้ว！”

 

……เป็นอย่างงั้นเหรอ ฉันไม่ได้ตระหนักถึงเลย ฉันเอาแต่คิดว่าต้องถ่ายทำมากมายขนาดนี้ไม่เป็นไรเหรอ อย่าถ่ายรายการนี้ไปมากกว่านี้เลย

 

“――คิดว่าสุนัขฮิตจริงเหรอ?”

 

ขออีกหนึ่งความคิดเห็นด้วยการถามบุคคลที่สามที่ยังไม่ได้พูด

 

“――ฮิตจริงค่ะ สิ่งมีชีวิตที่ผู้คนคุ้นเคยที่ดูเหมือนจะมีอยู่ทุกที่คือ ตัวละครหลัก และผู้ชมก็กว้างเพราะเนื้อหาเข้าใจง่ายสำหรับทุกคน เพราะคนรักสุนับก็เยอะ ม๊า หากไม่เกี่ยวกับสุนัข แต่คุณหนูน่ารักที่สุดค่ะ ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ฮิตเลย เน๊ะ”

 

พูดมาแบบนั้น

ถ้าความคิดเห็นของริโนกิสถูกต้องก็เป็นแบบนั้น

 

ดินแดนซิลเวอร์ ฉันแน่ใจว่านับจากนี้ พวกเขาจะออกอากาศวรรณกรรมคลาสสิกและเทพนิยายในรูปแบบการแสดงนิทานภาพ

ไม่สิ ไม่มีเหตุผลที่จะหยุดอยู่แค่นั้น

พวกเขาจะครอบคลุมทุกแง่มุมด้วยรูปวาด ไม่ใช่แค่เพียงภาพสะท้อน

 

ฉันยังเห็นด้วยว่าความเป็นไปได้ของการแสดงเรื่องราวด้วยภาพวาดนั้นมีหลากหลาย

 

สิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจจริง ๆ ตือการเคลื่อนไหวก้าวแรก

หากวิกซอน・ซิลเวอร์ทำพลาดในการเคลื่อนไหวก้าวแรก ก็จะต้องใช้เวลาสักระยะกว่าที่โลกจะยอมรับการแสดงนิทานภาพ

 

แต่เมื่อเป็นเรื่องวันสถาปนาอาณาจักร……หากคุณมีตวามรู้ที่ดีต่อประเทศนี้แม้เพียงเล็กน้อย และภูมิใจที่ได้ที่ได้อาศัยอยู่ในประเทศนี้ ก็เป็นเรื่องง่ายที่จะยอมรับแต่แรก

กำหนดเป้าหมายได้จริง ๆ ทำให้ตอนนี้โดดเด่นมาก

 

“ดินแดนลิสตันมีสุนัข เป็นรายการที่ทำตามได้ยากยิ่งกว่าการแสดงนิทานภาพ ทั้งยังเป็นรายการที่มีตัวตนขึ้นมาได้ก็เพราะความรวดเร็วของเนีย

ประเด็นที่น่ากลัวคือ สามารถมีคู่แข่งเป็นสิ่งใดก็ได้ ไม่ได้จำกัดเฉพาะสุนัขเท่านั้น แม้แต่การแข่งขันกับคู่แข่งที่เป็นมนุษย์เหมือนกัน น่าตื่นเต้นเลยไม่ใช่หรือคะ

 

――ยิ่งไปกว่านั้น การที่เนียสามารถชนะได้อย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนสถิติไร้พ่ายนั่นก็ดึงดูดความสนใจเช่นกัน

ว่ากันว่าคนรักสุนัขบางคนกำลังขัดเกลาความเร็วฝีเท้าของสุนัขด้วยการแข่งขันสมมุติกับเนีย”

 

ห๊า……พอมาคิด ๆ ดูแล้ว ฉันก็ถูกเจ้าของสุนัขยั่วยุในบางครั้งเหมือนกัน

ตอนที่ฉันวิ่งเล่นกับสุนัขเลี้ยงของขุนนางคนหนึ่ง เขาก็พูดประมาณว่า「เจ้าจะเอาชนะสุนัขของทางนี้ได้รึ? 」

 

ดังกว่าที่คิดไว้มากเลยนะ สุนัข

ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น

 

เดิมที ฉันทำไปเพื่อความสนุกเท่านั้น หลังจากที่ไปทำงานยังฟาร์มปศุสัตว์ ฉันวิ่งแซงสุนัขที่วิ่งไล่ตามลูกบอกที่ฉันโยนและจับเอาไว้ได้ก่อนแค่นั้นเอง

 

“วันหยุดฤดูร้อนพวกเราก็วิ่งด้วยกันใช่ไหมล่ะคะ?”

 

“ใช่ วิ่งล่ะ”

 

ฮิลเดโทร่ารวดเร็วสมกับที่ท้าทายฉันไว้ สำหรับเด็กอายุแปดขวบ

 

“เรายังคิดว่าบางทีหากเราเอาชนะได้ในตอนนั้น ก็อาจจะขัดขวางรายการสุนัขได้”

 

อ้า เหรอ

 

“ก็ทำตามที่เธอชอบเลยไม่ได้เหรอ ทำไมไม่เลียนแบบดูล่ะ?”

 

ฉันเป็นคนตรงไปตรงมา ประเภทที่ตระหนักถึงความทะเยอทะยาน และความเหนือกว่า ยิ่งถ้าแย่งไปด้วยความแข็งแกร่งที่แท้จริงไม่ใช่จากแผนการ

 

“……การแพ้ให้กับเนียถือว่ายังดีค่ะ แต่การแพ้ให้กับสุนัขนั้นไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยใช่ไหมคะ นั่นเป็นรายการที่สามารถประสบความสำเร็จได้ ก็เพราะอัตราการชนะสุนัขที่สูงไงล่ะคะ”

 

เข้าใจแล้ว เธอตัดสินแล้วว่าเป็นไปไม่ได้จากความสามารถของเธอ

 

………….อื~ม

 

“พอคิดแบบนี้แล้ว ก็นึกไม่ออกเลยจริง ๆ”

 

ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมฮิลเดโทร่าถึงได้กังวล

ในกรณีของเธอ ดูเหมือนว่ามีบางครั้งที่แผนการจะไม่ผ่าน เพราะสถานะและศักดิ์ศรีของราชวงศ์ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถลองทำสิ่งต่าง ๆ

 

ฉันในตอนนี้ยุ่งอยู่กับการหาเงินหนึ่งพันล้านครัม แต่ก็ไม่สามารถละเลยแผนการเพื่อเผยแพร่เมจิกวิชั่นได้

แม้แต่เงินหนึ่งพันล้านก็มีไว้เพื่อแผนการส่งเสริมการเผยแพร่ การทิ้งฮิลเดโทร่าไว้ข้างหลังจะเป็นการกระทำที่ขัดต่อวัตถุประสงค์

 

รายการขึ้นชื่อของสถานีออกอากาศเมืองหลวงสินะ

ซ้า จะเอายังไงกันดี

 

……อืม สำหรับตอนนี้

 

“ก่อนอื่น ขอเพิ่มหัวก่อน”

 

“หัว?”

 

ใช่แล้ว หัว

เพิ่มหัวใหม่ ๆ เพื่อให้เกิดความคิดใหม่ ๆ

 

นอกจากนี้ เขาก็ค่อนข้างมีส่วนเกี่ยวข้องกับกิจการเมจิกวิชั่น ดังนั้นไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการรั่วไหลของข้อมูล บุคคลที่น่าจะสามารถคิดความคิดได้อย่างอิสระ ในทางกลับกันก็เพราะเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในออกความคิดเห็นต่อการวางแผนมาจนถึงตอนนี้

 

พี่ชายไงล่ะ

พี่นีลเป็นคนที่ไว้ใจได้อย่างคาดไม่ถึงเมื่อฉันมีปัญหา

 

“ริโนกิสไปที่หอพักชายแล้วรับรองพี่ชายซะ พาลินเนตต์มาด้วย”

 

“รับทราบแล้วค่ะ กรุณาปล่อยให้เป็นหน้าที่ของดิฉัน”

 

พี่ชายดูเหมือนจะยุ่งอยู่กับการฝึกดาบทุกวัน แต่เขาจะกลับไปที่หอพักก่อนหนึ่งครั้งเพื่อเปลี่ยนชุดฝึก ถ้ารีบไปตอนนี้ อาจจะจับเขาได้

 

 

 

 

 

 

 

 

วันอาทิตย์ทีไร ทั้งที่นอนมาเต็มอิ่มสุดคืน ทั้งที่ต่อให้ไม่ง่วง ก็ต้องเผลอนอนตอนบ่ายยาวๆทุกที แดดส่องหน้าเหงื่อแตกพลั่กๆก็ไม่ตื่น ฮา