ตอนที่ 44 『ยึดครองดันเจี้ยน 80F RTA＆ปฏิบัติการกู้ภัย』２

 

“ฟู๊ว ผมจะหยุดพักก่อนนะครับ”

 

ผมเริ่มเหนื่อยเร็วกว่าปกติ คงเป็นเพราะว่าผมวิ่งตลอดเวลา และที่สำคัญที่สุดคือ พูดมากกว่าปกติ

 

แม้ว่าผมจะยังสามารถวิ่งต่อไปได้ด้วยการเสริมกำลังร่างกายด้วยพลังเวทมนตร์เพียงเล็กน้อย

แต่จะทำอะไรได้ง่ายกว่าถ้าเหลือพลังไว้เยอะ ๆ ล่ะน๊า

 

【เป็นเรื่องที่ดีมากถ้าทุกคนสามารถเข้าใจความแข็งแกร่งทางกายภาพของตัวเองได้อย่างถูกต้องเน๊ะ】

【แต่ว่าไม่ว่าจะมองยังไง นี่ก็ผ่าน 1 ชั่วโมงตั้งแต่ที่เริ่มวิ่งแล้วน๊า……】

【น่าแปลกจริง ๆ เน๊ะ？】

 

【แม้แต่แนวหน้าที่อยู่ในอันดับที่ประมาณ 80 ของประเทศ ที่ฉันพึ่งดูไปเมื่อวันก่อนก็ยังต้องหยุดพักทุก ๆ 10 นาทีเลย……】

【มะ、ม๊า、ก็ถ้าเลเวลสูงขึ้น ความสามารถทางกายภาพก็ควรจะสูงตามเหมือนกัน……】

【มะ、ม๊า、ถึงจะเห็นไม่ชัด แต่เพราะว่าเป็นสเคาท์เลยมีแต่อุปกรณ์เบา ๆ ไงล่ะ……】

 

【ถึงอย่างงั้น ปกติแล้วก็ไม่มีใครสามารถทำอะไรระดับนั้นได้หรอกน๊า……】

【ทั้งหลีกเลี่ยงกับดักที่ไม่อยากเหยียบ และยิงเฮดช็อตมอนสเตอร์จากระยะไกลที่มองไม่เห็นเน๊ะ……】

【นี่ม๊าอาร๊าย……】

 

【ว่าไปแล้วตอนนี้ชั้นที่เท่าไหร่แล้ว？】

【ทีมนับอยู่ที่ไหนคร๊าบ！】

【อยู่ชั้น４９แล้ว】

【ขอบคุณ】

【ไม่เป็นไร】

【ใจดี】

 

【ยังไงดี รู้สึกเหมือนมีความสามัคคีที่แปลกประหลาดระหว่างผู้ชม】

【บางทีนี่อาจจะเป็น……】

【นี่สินะสาเหตุที่ปฐมกาลถือกำเนิดขึ้น……】

【คุสะ】

 

【อ้า、พวกเราเชื่อมต่อกันเช่นนั้นแหละน๊า……】

【พวกเราเชื่อมต่อกันเน๊ะ（รวมกันครั้งที่ 2】

【ทำไมไลฟ์สดของฮารุจังถึงทำให้เชื่อมต่อกันได้ขนาดนั้นกัน？】

 

【ก็เพราะว่าเป็นฮารุจังจริงไหม？】

【อ้า อืม、แค่นั้นก็เกินพอแล้ว】

【คุสะ】

 

“อึกๆๆๆๆๆ”

 

อ๊า การดื่มน้ำหลังออกกำลังกายเป็นอะไรที่ดีมากเลย

เครื่องดื่มเกลือแร่ที่ผมซื้อจากตู้จำหน่ายอัตโนมัติที่ทางเข้านั้นซึมเข้าไปในทุกอณูของผม

 

【¥500】

【¥5000】

【¥10000】

 

【ปาเงินในจังหวะที่พูดไม่ออกเลย】

【ก็แบบ……ของดีย์ใช่ไหมล่ะ？】

【อ้า……】

【อันตราย、ข้าไม่ควรจะเป็นโลลิคอนเลยแท้ ๆ】

【เริ่มอยากมีลูกสาวแล้วสิ】

 

【ทุกโค๊น มาเป็นโลลิคอนกันเถ๊อะ☆】

【หยุดนะโว๊ย】

【จะเป็นขึ้นมาจริง ๆ สินะ】

【ฉันพยายามอย่างหนักที่จะระงับความปรารถนานั้นแล้วแท้ ๆ แต่โหดร๊ายยยยยยยย！】

 

【คุสะ】

【ฮารุจังสังหารหมู่ได้แม้กระทั้งรสนิยมทางเพศ……】

 

“ฟู๊ว……..ผมเหนื่อยนิดหน่อยตามที่คาดไว้เลยเน๊”

 

【นิด……หน่อย……？】

【ขอโทษ、ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูดจริง ๆ】

【อาโน๊เน๊ะ ฮารุจัง、คนธรรมดาจะเหนื่อยเร็วกว่านั้นอีก】

【วิ่งไม่หยุดจนถึงชั้น 49……เอ๋……】

 

【กับดักหลุมพราง……ใช้ไปกี่รอบน่ะ？】

【ทีมนับ！】

【นับได้ 22 ครั้ง】

【มีประโยชน์】

 

【หรือก็คือข้ามชั้นไปประมาณครึ่งหนึ่งได้เลย？】

【ก็คงเพราะไม่จำเป็นต้องเดินวนไปรอบ ๆ เพื่อมองหาบันได มันก็เลยเร็วมากจริง ๆ เน๊ะ】

【เอ๋……】

【มีเคล็อลับแบบนี้ด้วยเน๊……】

 

【ก็ใหม่จริงเน๊。　ดูเหมือนว่าไม่มีใครนอกจากฮารุจังรู้เรื่องนี้จนถึงทุกวันนี้】

【รู้กันไหม】

【คุ้มค่าที่ได้รู้】

【ก็ใครมันจะไปเปิดใช้งานกับดักหลุมหรางแล้วกระโดดลงไปแบบนั้นกันบ้างล่ะ】

 

“อะ นี่เป็นทางลัดนะครับ แต่ถ้าคุณไม่คุ้นเคยกับการทำอะไรแบบนี้ก็อย่าเลียนแบบนะครับ เน๊ะ ถ้าจะทำก็ต้องฝึกทีละน้อยจากระยะปลอดภัยประมาณ 50 เซนติเมตร”

 

จู่ ๆ ผมก็นึกถึงพวกเด็ก ๆ ที่พยายามเลียนแบบผมขึ้นมาได้

 

ถึงจะไม่คิดว่าพวกเขาจะทำตาม แต่เด็ก ๆ ก็ปรารถนาที่เป็นแบบผู้ใหญ่ที่…….อะ ผมตอนนี้เป็นสาวน้อยนิหน่า

 

【ไม่เป็นไรหรอก、เพราะคนปกติคงไม่มีความกลาที่จะโดดลงไปชั้นล่างแบบนั้นแน่】

【ถามว่าคุ้มค่าไหม　　　　　จริง ๆ ก็ไม่ล่ะ】

【นี่ม๊านอาร๊าย……】

【นายทำได้แค่นั้นเรอะ】

【นี่คือเสียงร้องของคนที่สามัญสำนึกถูกทำลาย 、น่าสงสารเขาน่ะ】

【คุสะ】

 

ในขณะที่ผมกำลังควบคุมลมหายใจของตัวเอง ผมก็ตรวจสอบสัมภาระทั้งหมด

 

ผมยังมีกระสุนเหลืออยู่ประมาณ 7 ส่วนของที่ซื้อไว้เต็มกระเป๋าเป้สะพายหลัง

 

ที่เหลือก็อุปกรณ์อื่น ๆ ดรอปที่ลืมแลกเป็นเงินสด ของต่าง ๆ ที่ได้จากการช้อปปิ้งในซูเปอร์มาร์เด็ต หนังสือที่อ่านค้างไว้ กุญแจสู่สถานที่อพยพอ ………..แล้วก็ สิ่งที่เก็บได้ในดันเจี้ยนก็อยู่ในถุงสกปรกที่ผมเก็บมาเมื่อวันก่อนด้วย

 

สะดวกมากเลยเน๊ะ เพราะไม่หนักและไม่ส่งเสียงดังล่ะ

 

แล้วที่ทำให้ผมดีใจมาก ๆ คือของกินไม่เสียล่ะ ดังนั้นถ้าลองค้นดูสักหน่อย น่าจะเจอขนมทีซื้อมาหลายวันก่อนล่ะ

 

ผมเก็บสิ่งของสำคัญทั้งหมดไว้ในกระเป๋าเป้สะพายหลังเผื่อไว้ได้ใช้ แต่ผมเริ่มคิดว่าน่าจะเก็บกระสุนทั้งหมดไว้ในถึงสกปรกตั้งแต่นี้เป็นต้นไป

 

【มิคาสุกิ เอมิ「ฉันพึ่งมาถึงสำนักงานของดันเจี้ยนที่ฮารุกำลังดำดิ่งอยู่ค่ะ」】

【โอก้าซัง！】

 

【มิคาสุกิ เอมิ「ฉันอยากจะแบ่งปันข้อมูลต่อไปนี้ให้กับผู้ชมทุกท่านค่ะ。　สัญญาณขอความช่วยเหลือฉุกเฉินยังคงทำงานอยู่ค่ะ、ยังคงสวมสายรัดข้อมืออยู่――แต่ว่าก็ไม่ใช่ของตัวเองค่ะ、เป็นของเพื่อนร่วมปาร์ตี้ที่พังเพราะถูกกระแทกอย่างรุนแรง、ยังไงก็ตาม ยังคงมีการติดต่อกันอยู่ได้แม้แต่ในขณะนี้。　อาการบาดเจ็บมีเพียงเล็กน้อย เป็นเพียงรอยขีดข่วนเท่านั้น」】

 

【มิคาสุกิ เอมิ「ผู้ส่งสัญญาณเป็นหญิงสาว 1 คนที่ถูกทิ้งไว้โดยปาร์ตี้。　เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์และความสามารถในปาร์ตี้、เธอเลือกที่จะอยู่ด้วยตัวเอง。　แม้ว่าจะไม่สามารถเปิดเผยชื่อได้แต่、ดูเหมือนว่าเธอจะมีประสบการณ์มากพอที่จะเรียกได้ว่าเป็นระดับสูง ดังนั้นจึงยังไม่น่าจะมีปัญหาเกิดขึ้นในทันทีค่ะ」】

 

【ฟุคายะ รุรุ「ถ้าฮารุจังรับสายจากฉันก็คงจะบอกเธอได้แล้ว……ถ้ารู้ว่าทุกอย่างยังเรียบร้อยดี เธอคงไม่เลือกวิธีการที่ประมาทเลินเล่นแบบตอนนี้……」】

 

【คุสะ】

【อะ、ในปาร์ตี้เน๊ะ】

【แต่ฮารุจังที่เร่งรีบสุดกำลังก็ดีเหมือนกันเน๊ะ】

【ม๊า แต่ก็ไม่มีใครบอกให้ทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้สักหน่อยจริงไหม】

【ฮารุจังเป็นเด็กดี……ทว่า นั่นนิดหน่อย、เน๊ะ……】

 

【อะ？　เดี๋ยว……อะไรนะ？】

【แปลกนิดหน่อย】

【ม๊าน่ะ】

【คุสะ】

 

【แต่ฮารุจังก็ยังเอาแต่ตั้งให้อยู่ในโหมดเงียบ ทั้งที่เอมิจังน่าจะบอกเธอเมื่อวันก่อนแล้ว】

【ไม่หรอก、ไม่ใช่ว่าเธอทิ้งไว้ตอนที่หนีมาเหรอ？】

【คุสะ】

【เอ๋……】

 

วันนี้ผมไม่ได้หยิบของมาเลยซึ่งหาได้ยากมาก ดังนั้นจึงมีสัมภาระไม่มากนัก

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม……

 

“ยังไงดี วันนี้ผมรู้สึกเหมือนร่างกายเบาสบายมากเลยครับ”

 

ทางร่างกายล่ะนะ

 

【ฮารุจัง หยุดนะ】

【หยุดเลย、นั่นมันปักธงชัด ๆ】

【หนีป๊ายー】

【มอนสเตอร์？】

 

【อ้า……เพราะฮารุจังกลายเป็นศัตรูของมอนสเตอร์ไปแล้ว……】

【คุสะ】

【FOEของมนุษย์ คุสะ】

 

【ม๊า ก็จากมุมมองของมอนสเตอร์ก็ใช่ล่ะ……เน๊ะ？】

【มนุษย์ที่จู่ ๆ ก็ปรากฎตัวขึ้นมา และเฮดช็อตโดยไม่พูดอะไรเลย……FOEแท้ ๆ เลย！】

【คุสะ】

 

“ดีล่ะ จ๊ามาเร่งความเร็วกันเถอะครับ”

 

【เอ๊ะっ】

【ห๊ะ？】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……】

【วันนี้กี่ครั้งแล้วเนี่ย】

 

【ฟุคายะ รุรุ「ฮารุจังหยุดเถอะ！？」】

【คุสะ】

 

【หรือก็คือฮารุจัง、จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้ทุ่มเต็มที่สินะ……？】

【อาโน๊、ฮารุจังเป็นมนุษย์จริง ๆ ใช่ไหม？】

【ฮารุจังบอกว่าเธอเป็นนางฟ้า】

【ใจเย็น ๆ ก่อนปฐมกาล】

 

【แต่、สามารถค้นหามอนสเตอร์ได้ล่วงหน้า จัดการเฮดช็อตด้วยการโจมตีครั้งเดียว ดังนั้นการโดนโจมตีกลับจึงเป็นศูนย์、และไม่ใช้บันไดด้วยซ้ำ ใช้หลุมพรางเป็นทางลัด。　……แล้วจะต้องทำยังไงถึงจะก้าวตามให้ทัน……？】

 

【รู้กันไหม】

【ถ้ารู้ก็ไม่ใช่คนปกติแล้ว】

【นี่ม๊านอาร๊าย……】

【คุสะ】

 

“อะ จากนี้ไปจะมีแสง และเสียงเพิ่มระดับขึ้น กรุณาระวังด้วยนะครับ”

 

【คร๊าบ】

【ค๊า】

【ฮารูโอเน๊จ๊าง】

 

【มีคนดูกลายเป็นสาวน้อย】

【ใครก็ได้บอกทีว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันยังจะดูต่อไป？】

【อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดล่ะ】

 

ผมมุ่งหน้าตรงไปยังที่ที่หมายตาไว้

 

…….ที่นี่ น่ากลัว เพราะทำแขนผมลุกซู่นิดหน่อย แต่ก็ไม่ทางเลือกนอกจากต้องทำ เมื่อคิดว่าอาจจะกำลังมีคนที่เจอเหตุการณ์แบบรุรุซังอยู่อีกครั้ง

 

ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วที่ผมแอบวิ่งผ่านปาร์ตี้อื่นมา ผมได้ยินพวกเขาพูดประมาณว่า「พวกเราอยู่ใกล้ที่สุด ดังนั้นต้องรีบแล้ว」

 

“ขั้นแรก หาสถานที่ที่มีกับดักหลุมพรางและกับดักทุ่นระเบิดอยู่ติดกันครับ”

 

【เอ๊ะっ】

【รอเดี๋ยว】

【รอก่อนสิ ฮารุจัง】

【ฉันรู้สึกเหมือนรู้ว่าต้องการทำอะไร เพราะงั้นรอเดี๋ยวก่อนสิ】

 

“ห้องใหญ่ขนาดนั้น……..น่าจะสมบูรณ์แบบเลยครับ เพราะมีโอกาสสูงที่ในจะห้องที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์”

 

【เธอพุ่งเข้าไปในมอนเฮ้าส์อย่างยินดี……】

【สมบูรณ์แบบ】

【สมบูรณ์แบบอะไรน่ะ？】

【นี่มันอาร๊าย……】

 

【……แต่พวกมอนสเตอร์、ไม่ตอบสนอง……？】

【อ้า、คนจากปาร์ตี้อื่นตั้งแต่เมื่อกี้แล้วเหมือนกัน、ไม่มีใครสังเกตเห็นฮารุจังเลย……】

【การปกปิดสุดยอด】

 

【ไม่ได้อยู่ในสภาพปกติด้วย、ฮารุจังสุดยอดจริง ๆ】

【ถูกต้องแล้ว、โดยปกติแล้ว แม้ว่าจะเป็นหน่วยสอดแนม แต่ถ้าเข้าไปในระยะ 10 เมตร ก็จะโดนสังเกตเห็นได้】

 

ผมเดินผ่านเหล่ามอนสเตอร์ที่กำลังยุ่งกันอยู่ ในขณะที่คิดว่า「ผมอยากจะเอาชนะพวกนี้ทั้งหมด และเก็บดรอปทั้งหมด」

 

ยังไงก็ตามยิ่งมอนสเตอร์มีเลเวลสูงมากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีกลิ่นสาปมากขึ้นเท่านั้น

ผมเริ่มรู้สึกได้ถึงกลิ่นของสัตร์ป่าธรรมชาติ

 

ว่าไปแล้วพอมารวมตัวกันในห้องขนาดใหญ่แบบนี้ นั่นก็ถือว่าพอตัวเลย

 

【สูดย๊อด、นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นมิโนทอร์นั่งอยู่แบบนั้นเลย】

【นั่น、ไวเวิร์นคู่หนึ่งกำลังจีบกันอยู่】

【นี่มันอาร๊ายก๊าน……】

 

【ข้า、นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นมอนเฮ้าส์ที่ไม่ตื่น……】

【ไม่หรอก、นี่อาจเป็นครั้งแรกของโลกเลยต่างหาก】

【คุสะ】

【เอ๋……】

 

【เชื่อได้เลยว่าตอนนี้กำลังต้องเกิดเรื่องสุดยอดขึ้นที่สำนักงานทั้งหลาย】

【น่าสงสารพวกเขาจังเน๊ะ】

【ใครกัน！　ใครที่ทำแบบนี้ก๊าน！】

 

【ฉะ、ฉันคิดไว้อยู่แล้วว่าสักวันจะต้องมีคนบ้าที่จะทำอะไรแบบนี้……】

【หรือก็คือฮารุจังเป็นคนบ้าสินะ？】

【คนอันตราย】

【สาวน้อยอันตราย】

 

【เน๊ เน๊ ฮารุจังเป็นมนุษย์จริง ๆ ใช่ไหม？　คงไม่ใช่เด็กที่ถูกเลี้ยงดูมาโดยมอนสเตอร์ หรือเด็กป่าที่เกิดและเติบโตในดันเจี้ยนหรอกนะ？】

【คุสะ】

【พูดอะไรไม่ออกเลยเน๊】

【ก็ยากที่จะปฏิเสธด้วยน๊า】

 

“เอ๊”

 

ผมอยู่ในตำแหน่งที่รู้สึกว่าดีแล้ว หลังคำนวณทิศทางของการระเบิด――แล้วจึงเปิดใช้งานกับดักระเบิด

 

【「เอ๊」น่ารัก】

【ทำในสิ่งที่ชวนเลอะอีกแล้วน๊า】

【ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้เปิดใช้งานทุ่นระเบิดด้วยตัวเองกันล่ะ……？】

 

【นี่ทำไปเพื่อไทปา*มั้ง】

(*ไทปา เป็นคำที่บ่งบอกถึงระดับความพึงพอใจต่อเวลาที่ได้ใช้ไป)

【บางทีอาจจะคุ้มค่ากับประสิทธิภาพ？】

【คิดว่าน่าจะต่างไปจากนั้น】

【คิดว่าไม่น่าจะใช่】

 

【ข่าวร้าย・เหล่ามอนสเตอร์ซังที่กำลังผ่อนคลาย、กำลังปลิวว่อน】

【ทุกตัวกำลังเต้นรำอย่างยิ่งใหญ่กลางอากาศเน๊ะ】

【สวยงานมากเลยเน๊ะ】

【น่าสงสารเน๊】

 

【นี่สินะที่เรียกว่า นางฟ้าสังหารหมู่……】

【ฮารุจังน่ากลัว】

【แต่แค่มึนงงไหม？】

【อ้า、น่าตกใจที่ทำลายสามัญสำนึกของตูข้าด้วย】

【คุสะ】

 

“จ๊า ผมจะลงไปข้างล่างพร้อมระเบิดครับ”

 

【เข้าใจล่ะ、กับดักระเบิด→กับดักหลุมพรางที่อยู่ติดกันถูกเปิดใช้งานอย่างต่อเนื่อง และเร่งความเร็วเมื่อกระโดดลงไป……】

【เร่งการตกอย่างอิสระเลยน๊า】

【ตามที่ประกาศเลยเน๊ะ】

【ยอดเยี่ยมเลยเน๊ะ】

 

【อ้า、ฮารุจังที่ร่วงหล่น ในขณะที่เหล่ามอนสเตอร์กำลังเต้นรำ……】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……】

【นรกล่ะมั้ง？】

【อย่างน้อยก็ในเวลานี้ล่ะนะ ที่นี่คือนรกอย่างแน่นอน】

 

【ฟุคายะ รุรุ「ฮารุจังกำลังทำอะร๊ายก๊านค๊า！？」】

【มิคาสุกิ เอมิ「……ฉันจะขอให้อธิบายในภายหลังอย่างแน่นอนค่ะ」】

 

【คุสะ】

【พวกรุรุจังกลายเป็นแค่คนดูที่มีชื่อเฉย ๆ เท่านั้นแล้ว คุสะ】

【ไลฟ์สดที่มีสตรีมเมอร์ชื่อดังมาเป็นผู้ชม……นี่แหละไลฟ์สดเฮดช็อตของฮารุจังล่ะ】

【อ้า……！】

 

【เน๊ เน๊、RTAแบบนี้คืออะไรกัน】

【ไม่หรอก、เพราะไม่มีทั้งกฎระเบียบทั้งเรื่องไร้สาระ ดังนั้นจึงละเมิดได้ง่าย】

【ครั้งนี้คงจะไม่ได้บันทึกไว้ แต่ไลฟ์สดนี้น่าจะคงอยู่ตลอดไปเน๊ะ……】

 

【จะต้องมีคนลอกเลียบแบบอย่างแน่นอน】

【จะโผล่มาไหม……？】

【คงไม่หรอกมั้ง、อืม】

【คุสะ】

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 44

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/44/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ