[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi - ตอนที่ 39 การย้ายบ้านโลลิเป็นเรื่องสนุกใช่ไหม?
ตอนที่ 39 การย้ายบ้านเป็นเรื่องสนุกใช่ไหม?
“เข้าใจแล้ว ที่นี่เหรอครับ”
“ฉันคิดว่าได้เลือกสถานที่ที่ตรงกับความต้องการของฮารุซังมากที่สุดจากในตัวเลือกแล้วค่ะ แต่………”
ผมคิดว่าก็ค่อนข้างดีเลยครับ โดยเฉพาะค่าเช่าฟรี”
“อะ ฮะๆๆๆ……ฮารุจัง เพราะว่ากลายเป็นคนดังแล้วเน๊ะ――…………”
“เป็นความผิดของรุรุซังเน๊ะ”
“ใช่แล้วเน๊！ ……..ไม่ใช่สิค๊า！ แต่ก็ใช่แล้ว！”
พวกเราในวันนี้กำลังมาชมทาวเวอร์แมนกัน
ทาวเวอร์แมน
ทาวเวอร์แมนชั่น
แทนที่จะเรียกว่าอยู่เหนือเมฆ ผมไม่เคยคิดที่จะอาศัยอยู่ในสถานที่ที่มีราคาแพงทั้งทางกายภาพและด้านราคาด้วยซ้ำ เพราะมันยุ่งยาก ยิ่งไปกว่านั้นผมไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะได้มาอยู่ที่นี่ในวัยนี้
ใช่แล้ว ที่นี่คือห้องบนชั้น 20 ของอาคารสูงหน้าสถานี
อื~ม……ผมรู้สึกสงบใจไม่ได้เลย เพราะว่ามันสวยเกินไป ……….
ผมชอบชอบอพาร์ทเมนต์ที่ดูโทรมแต่กว้างขวางนั้นมากกว่า
“นี่เป็นคำพูดวันก่อนจากหัวหน้าของฉันอีกทีนะคะ…….เขาบอกว่า ฮารุซังตอนนี้ จำเป็นต้องได้รับการคุ้มครอง ที่นี่จะทำให้การรักษาความปลอดภัยง่ายขึ้นค่ะ”
“ฮ๊า คิดว่าจะมีชาวต่างชาติมาลักพาตัวผมจริง ๆ เหรอครับ?”
“ค่ะ…….ข้อมูลที่ฮารุซังถือครองไว้มีค่ามากเกินไป……….”
คุชิมะซังซึ่งมีผมหางม้าเปล่งประกายกล่าวขอโทษ
“ผมไม่เข้าใจเลยจริง ๆ แต่ถ้าพวกคุณให้ผมยืม 1 ห้องมาฟรี ๆ งั้นจะอะไรก็ได้ครับ ไม่มีอะไรดีไปกว่าของแพงที่ได้มาฟรี ๆ อีกแล้ว”
“ฮะ ฮารุจัง……..ช่วยกังวลสักหน่อยเถอะ……….”
“การออมเงินสำคัญมากนะครับ?”
ในระหว่างการไลฟ์สดครั้งนั้น มีหลายเรื่องที่ผมได้คุยกับรุรุซัง
บางอย่างเกี่ยวกับทางนี้………แบบเรื่องที่สุดยอดมาก
เหตุผลที่ผมไม่เข้าใจ แม้ว่าจะได้รับการอธิบายแล้วก็ตาม บางทีอาจเป็นเพราะผมขี้เกียจเกินกว่าจะเข้าใจ หรืออาจจะเป็นเพราะคำอธิบายของคนฉลาดจะเข้าใจง่ายกว่า
…….หรือที่จริงแล้ว ความสามารถในการประมวลผลของสมองของผมกำลังใกล้จะเท่ากับสาวน้อยไปแล้วจริง ๆ
แค่ล้อเล่นน่ะ
ขณะนี้ยังไม่มีสัญญาณว่าเป็นเช่นนั้น แต่ผมแค่อยากจะพูดอะไรบางอย่างเท่านั้นเอง
“ฮารุจังสุดยอดไปเลยเน๊”
“พอรุรุที่ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์แบบในไลฟ์สดเป็นคนพูด ทุกอย่างก็ดูน่าเชื่อถือเลยล่ะ”
“มู๊ว！ เอมิจังใจยักษ์！”
“ล้อเล่นน่ะ เพราะไลฟ์สดนั้นทำให้แฟนคลับของรุรุเพิ่มขึ้นจริงไหม?”
“แบบนั้นไม่ได้ทำให้ฉันมีความสุขสักนิด แถมเหตุผลหลักก็เป็นเพราะว่าฉันอยู่กับฮารุจังด้วย――………”
“อย่าพูดอย่างงั้นสิ นั่นเป็นส่วนหนึ่งของการคอลแลปส์ไง”
รุรุซัง……กระโดดลงบนเตียงที่ยังไม่ได้ใช้งานที่จัดไว้ให้โดยไม่ได้รับอนุญาต
ไม่สิ ผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไร แต่………เธอคงยังไม่ลืมใช่ไหม ความจริงที่ว่า………ผมเป็นผู้ชาย
“แต่ว่าจากนี้ไปพวกเราก็จะเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว！”
“ยังไงก็คงไม่ต่างอะไรกับตอนที่ผมยังพักอยู่ที่โรงแรมเน๊ะ”
“ทำได้แล้วเน๊ะ ฮารุจัง！”
“นั่นสินะครับ”
“……ถึงจะดูเหมือนไม่เป็นมิตร แต่ก็ใช่ว่าจะผลักไสออกไป……..แม้ว่าบางครั้งจะปฎิเสธ แต่โดยทั่วไปแล้วจะใจดีกับรุรุ สาวน้อยใจดีที่ปล่อยให้เล่นผมของตัวเองตอนที่อ่านหนังสือ…….”
“เฮ็นไตซัง”
“วัง(โฮ่ง)！”
“ถ้าไม่ระวังตัวไว้ล่ะก็ สักวันคงได้หลุดที่ไหนสักแห่งเอาแน่ ๆ เลย? นั่นน่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ！ถ้าระวังเอาไว้ก็จะไม่เกิดขึ้นแน่นอนค่ะ！”
“เอมิจัง………..”
เอมิซัง กรุณาไปที่เซสชั่นสำหรับให้คำปรึกษาในครั้งต่อไปได้เลยคค่ะ”
“อ้า ฉันจำได้ไดม้จริง ๆ ว่าพวกเรากำลังคุยเรื่องอะไรอยู่ แต่ก็รู้สึกดีมากเลน๊า！”
……..จะไม่เป็นไรจริงเหรอ………. ?
แค่ให้คำปรึกษาจริง ๆ ใช่ไหม?
คงไม่ใช่อะไรที่เรียกว่าการล้างสมองหรอกน่ะ
ผมประเมินให้เธอเป็นเฮ็นไตซังตั้งแต่วันแรกแล้ว ยังไงก็ตาม เอมิซังแล้วโดยทั่วไปจะถูกมองว่าเป็นผู้หญิงประเภทที่สวยและเป็นที่นิยมของสาว ๆ ในปัจจุบันก็ทำได้ดีเช่นกัน
…..สงสัยจังว่าผมไปทำอะไรถึงได้จุดประกายจิตวิญญาณโลลิคอนของเธอคนนี้กันเน๊
อาจเป็นความผิดของผม………ไม่สิ จากที่ได้ยินมา ดูเหมือนว่าเอจะชอบเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ มานานแล้ว ดังนั้นผมอาจจะแค่เป็นแรงผลักดันครั้งสุดท้ายสำหรับเธอเท่านั้นเอง
ถือว่ามีส่วนรับผิดชอบนิดหน่อยล่ะ
มะ ม๊า ต้องปล่อยให้เธอระบายส่วนผสมของเฮ็นไทออกมาในปริมาณที่พอเหมาะเน๊ะ
โชคดีที่เธอไม่ทำอะไรที่รุนแรงออกมา
………ซึ่งน่าผิดหวังนิดหน่อย
“ฮารุจัง?”
“อะไรครับ?”
“……………………………………”
“ว่าไปแล้วรุรุซัง”
ผมยังคงรู้สึกแปลก ๆ เกี่ยวกับรุรุซังเป็นครั้งคราว
ยกตัวอย่างเช่นในเวลาแบบนี้
……..เด็กคนนี้ก็เป็นเหมือนกับผม เธอกำลังประสบกับบางสิ่งที่แปลกประหลาดจากภายในดันเจี้ยน ดังนั้นอาจจะมีอย่างอื่นที่เรายังไม่รู้ก็ได้เน๊ะ
◇
“แต่ว่านี้ดีแล้วใช่ไหมคะ?”
“เรื่องที่ไม่ให้เหยียบเหรอครับ?”
“อุมุ นั่นก็น่าหนักใจอยู่หรอกค่ะ ฉันหวังว่าจะได้สัมผัสกับสวรรรค์ของการถูกเท้าของสาวน้อยตัวเล็ก ๆ เหยียบย่ำลูบคลำสักครั้งเหมือนกัน”
“เอมิจัง………..”
“……..แต่ไม่！ ย้ายบ้าน ！ ฉันหมายถึงเรื่องการจ้างบริษัทสำหรับการย้ายบ้านปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเองค่ะ！”
“อะ หมายถึงเรื่องนั้นเหรอครับ”
ลองคิดดูแล้วก็เป็นเช่นนั้น
ตั้งแต่ที่ผมย้ายมาที่นี่ ผมก็ทิ้งหน้าที่ทุกอย่างไว้กับพวกเธอ
“เอาแค่ง่าย ๆ ก็ได้ไม่ใช่เหรอครับ”
“ไม่ค่ะ ไม่ว่าใครต่างก็มีสิ่งที่ไม่อยากให้คนอื่นเห็นจริงไหมคะ? ตอนที่มาถึงโรงแรม ที่คุณนำติดตัวมามีก็แค่ข้าวของส่วนตัวใช่ไหมล่ะคะ………”
“ของบางอย่างที่ไม่อยากให้คนอื่นเห็นอย่างงั้นเหรอครับ? แม้แต่เอมิซังเองก็ด้วย?”
“อุมุ ก่อนที่จะทันรู้ตัว ตู้เสื้อผ้าของฉันก็เต็มไปด้วยเสื้อผ้าของเด็กผู้หญิง ที่ฉันสวมไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”
“อุว๊า……….”
“เอมิจัง………..”
“อะ”
“………มาลงโทษที่นี่เลยดีไหม……?”
“เดี๋ยว นี่ก็แค่เหมือนกับงานอดิเรกแต่งตุ๊กตาเองนะคะ！ ไม่เห็นเป็นไรเลย ฉันแค่ดูก็มีความสุขแล้ว！”
บาปของเอมิซังปรากฎออกมาแล้ว
……..เรื่องนี่ ถ้าลองสลับเพศเธอดู จะเป็นอะไรที่แย่เอามาก ๆ
โล่งอกไปทีที่เธอเกิดมาเป็นเด็กผู้หญิง
เพราะเธอสามารถกอดนัวเนียคนที่เหมือนกับผมได้อย่างถูกฎหมาย
“อยากนัวเนียไหมครับ?”
“วัง(โฮ่ง)！”
“ฮารุซัง ถ้ากระตุ้นมากเกินไปจะเป็นอันตรายได้นะคะ”
“? เอมิซัง คุณเป็นคนประเภทที่จะล่วงละเมิดทางเพศใครสักคนโดยไม่ได้รับความยินยอมหรือเปล่า?”
“ไม่ ไม่แน่นอนค่ะ！”
“ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีครับ ผมก็ไม่อยากยุ่งกับผู้ชายเหมือนกัน”
พูดตามตรง ผมก็อยากมีคู่รักที่เหมือนกับเอมิซัง ที่ผมสามารถเพลิดเพลินกับกลิ่นหอม และสิ่งที่นุ่นนิ่มยิ่งใหญ่วิเศษมากทั้ง 2 ข้าง ผมอยากซุกหน้าแล้วนัวเนียเธอให้มากขึ้นมากขึ้นกว่านี้เหมือนกัน
แต่ก็เริ่มกังวลเกี่ยวกับอนาคตของเอมิซังเหมือนกัน ยังมีคุชิมะซังที่คอยดุผมเหมือนกับเป็นประธานนักเรียน เหนืออื่นใดเลยคือ รุรุซัง………..
“……..หนังสือลามกของเด็กผู้หญิง ไม่มีเลย”
“เด็กผู้หญิงไม่ควรพูดแบบนั้นนะครับ”
“ไม่มีเลย?”
“อะ อืม ถ้าอย่างงั้น รุรุซังจะมาช่วยย้ายของด้วยไหมครับ?”
เพราะน่ากลัวเน๊ะ
ผมสงสัยจริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนี้กัน
เพราะเป็นช่วงวัยรุ่นเหรอ?
“……..ถ้าเป็นผู้ชายปกติที่มีสุขภาพแข็งแรง………..”
“กะแล้ว ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นมาก่อนที่จะกลายเป็นเด็กผู้หญิงแล้วสินะ………..”
“ครั้งหน้า ฉันจะไปคลินิกจิตเวชในฐานะผู้ดูแลของเอมิซัง……….”
“อุมุ คิดว่าควรจะตรวจฮารุด้วย……..”
ผมได้ยิน ผมได้ยินน๊า เอมิซังกับคุชิมะซังกำลังแอบคุยกันอย่างลับ ๆ แต่ผมก็สามารถได้ยินพวกเธอได้……..แต่ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย
อยากถามจริง ๆ เลยว่าทำไมถึงต้องเป็นหัวข้อนี้……..เด็กผู้หญิงพูดจาลามก………อ้า ที่จริงก็เคยได้ยินมาว่าเด็กผู้หญิงชอบอะไรแบบนี้กันจริง ๆ
อะ อีกอย่าง เราอยู่ในยุคอิเล็กทรอนิกส์กันแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่จำเป็นต้องมีเป็นเล่มจริงสักหน่อยใช่ไหม?
แล้วแบบอิเล็กทรอนิกส์ก็ดีกว่าเล่มจริงมาก
“……………………………………”
“อะ ถ้างั้นช่วยบอกให้ระวังกระสุนและอาวุธที่เกี่ยวข้องกับดันเจี้ยนทีนะครับ ถ้าจัดการไม่ถูกต้อง อาจจะเกิดเรื่องขึ้นได้”
ผมยื่นปอยผมให้กับรุรุซัง และทำให้เธอสงบลงด้วยการเปลี่ยนหัวข้อ
“………บึ๊ม?”
“อืม บึ๊ม”
“อ้า ฉันแน่ใจพวกเขาต้องคุ้นเคยกับเรื่องนี้อยู่แล้วค่ะ เพราะทำงานอยู่ในสายงานสาขานี้มานาน…….ยังไงก็ตาม มีพลังทำลายระดับไหนเหรอคะ?”
“เอ๊ะโตะเน๊ะ จำตอนที่ผมบินไปช่วยรุรุซังจากมังกรที่กำลังล้มได้ไหมครับ?”
“！！ ตอนนั้นที่มองมาที่ฉัน！”
“ไม่ได้มอง――อ้า อืม บางทีอาจจะมองอยู่ก็ได้ครับ”
ยังปลอดภัย เพราะไม่ได้โกหกล่ะ
“ของที่ผมใช้บินในตอนนั้นคือ จรวงทำเองที่ผมสามารถแบกขึ้นหลังได้ ผมทำขึ้นมาด้วยความชื่นชมที่มีต่อประธานบริษัทที่เป็นช่าง”
“จรวดแบ็คแพ็ค”
“อืม จรวดแบ็คแพ็ค แล้ว เจ้านั่นถ้าใช้อย่างเหมาะสม ระยะทางที่ร่อนไปได้ก็………สำหรับตอนนี้ จากชั้น 50 ของดันเจี้ยนไปจนถึงทางออกครับ ผมออกแบบมาให้สามารถผ่านช่องว่างต่าง ๆ เช่น บันไดได้ ………จะเป็นเท่าไหร่ดีล่ะครับ?”
“………ชั้น 50 …….?”
“ครับ ถ้าได้ใช้แค่ครั้งเดียวสายรัดข้อมือก็มีราคาแพงมาก ในทางกลับกัน ถ้าเป็นของทำมือก็เหมือนกับแทบจะฟรีเลยไงครับ”
ผมขยับแขนทำท่าทางแสดงให้ดูว่า「มันเป็นความรู้สึกแบบนี้」
“กู๊ว”
“ฮารัจัง จะน่ารักเกินไปแล้ว จะห้ามใจไม่อยู่แล้ว”
“จริง ๆ เลย เอมิจังเห็นแก่ตัวเกินไปแล้วเน๊ะ”
“กู๊ว”
“……..ฮารุซัง ฉันคิดว่าผู้ชายคงจะเข้าใจดี…….ว่าพฤติกรรมแบบนั้นทำให้เอมิซัง……..”
“?”
“……..จิโฮะจัง ฮารุจังเป็นผู้ใหญ่วัยทำงานจริง ๆ เหรอ? เธอดูเหมือนเด็กมัธยมปลาย……….มัธยมต้นมากกว่าอีก”
“ตามทะเบียนครอบครัว เขาเป็นผู้ชายวัยทำงานแน่นอนค่ะ แต่……….”
คราวนี้ เป็นรุรุซังและคุชิมะซังที่กำลังกระซิบกระซาบ
เอมิกำลังหมอบลง และกระตุก แต่ผมไม่สนใจ
คงจะน่าสนใจดีหากปล่อยเอมิซังในสภาพนี้ให้โดดเดี่ยวเน๊ะ
“ยังไงก็ตาม คงจะเป็นเรื่องแย่มากถ้าเผลอทำเจ้านั้นหล่นเข้าครับ”
“……..เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะแจ้งให้ทางนั้นทราบเองค่ะ”
“จมูกมีเลือดออกล่ะครับ”
“อุมุ ช่วยได้มากเลยค่ะ”
ว่าไปแล้ว คนเราสามารถเลือดกำเดาไหวเวลาดูเรื่องลามก ดูจะเป็นเรื่องจริงสิเน๊
ม๊า ก็กำลังหยดอยู่ตรงหน้าผมจริง ๆ ล่ะนะ
ยังไงก็ตาม สิ่งนี้จำกัดเฉพาะสถานการณ์ที่คุณตื่นเต้นมากจนหลอดเลือดในจมูกแตกและความดันโลหิตเพิ่มขึ้น
……..เอมิซัง เธอชอบเด็กผู้หญิงแบบผมจริง ๆ สิเน๊……..บางทีเรื่องทางเพศด้วย
“บอกไว้หน่อยนะครับ ว่าที่นี่เป็นบ้านของผมแล้ว ดังนั้นนับจากนี้เป็นต้นไปช่วยอย่ามาที่นี่บ่อย ๆ ด้วยนะครับ”
“ฮารุจัง”
“มีบทความที่ว่าผู้คนที่ต้องอยู่ห่างไกลกันจะมีความสุขเป็นสองเท่าเมื่อได้พบกันอยู่ครับ”
“…….ถ้าอย่างงั้นก็ได้”
ไม่ว่าจะดีขึ้นหรือแย่ลง รุรุซังก็เป็นผู้หญิงทั่วไปที่ดูเหมือนกับเด็กผู้หญิงที่ชอบเกาะติด แต่ผมแค่อยากอยู่คนเดียวและเงียบ ๆ
โฮร่า การได้นอนอยู่บนเตียงโดยไม่ทำอะไรเลย แล้วลบตัวตนของคุณออกไป มีความสุขจริงไหม?
ความรู้สึกของตัวเองที่หลอมรวมเข้ากับโลก ไม่มีความสุขเหรอ?
“อะ ใช่แล้ว ฮารุจัง ทำไมไม่ลองหาข้อมูลเกี่ยวกับฮารุจังดูล่ะ?”
“เอ๊ะ? เรื่องของผม?”
?
เด็กคนนี้โอเคจริง ๆ เหรอ?
“รุรุ นั่นไม่ได้ถ่ายทอดความรู้สึก………ตื่นเต้นของเธอบนอินเตอร์เน็ดหรอกนะ ท่าทางแบบนั้นดูเหมือนจะไม่เข้าใจเลยสินะคะ แต่ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ”
“อ้า ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นเน๊ะ”
“……….เรื่องนั้นแหละเน๊ะ…….”
“แม้แต่คุชิมะซังที่ไม่ค่อยดูสมาร์ทโฟนก็ยังเห็นแล้ว”
“เรื่องนั้นฉันก็รู้แล้วล่ะค่ะ…….? อย่างน้อยก็มากกว่าฮารุซัง”
“มู๊ว”
เป็นเรื่องที่แม้แต่นักเรียนมัธยมปลายก็รู้อยู่แล้ว มีคนกำลังทำบางสิ่งบางอย่างที่ผมไม่รู้
โฮร่า ตอนนี้ความภาคภูมิใจของการเป็นผู้ชายไม่มีเหลือแล้ว?
“โฮร่าโฮร๊า อธิบายให้ผมฟังด้วยสิ ดูพร้อมกันเดี๋ยวนี้เลย！”
“……ม๊า ไว้มีเวลาล่างนะคะ”
พูดตามตรง ผมยังรู้สึกเหมือนว่าร่างกายนี้เป็นของคนอื่นอยู่ ดังนั้นผมจึงไม่ค่อยรู้สึกสนใจ「ผมบนอินเตอร์เน๊ต」
แต่ผมก็พอจะรู้อย่างคลุมเครือว่ามีบางอย่างดูเหมือนจะผิดปกติเมื่อพูดถึงการตอบสนองต่อไลฟ์สด……..คงต้องลองดูแล้ว
ถึงจะน่ารำคาญก็ตาม
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 39
งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง
ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）
“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”
“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”
หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ
https://ncode.syosetu.com/n1479ik/39/
แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ช่วงนี้แถวบ้านคนแปล กลับมาฟ้าหม่น ลมแรง หนาวจนสั่นอีกแล้ว บรรยากาศทำจิตใจหม่นหมองตามไปด้วยจริง ๆ
ทำเอาความคิดด้านลบพุ่งทะยาน เห็นภาพตัวเองหาเรื่องไปโลกหน้าบ่อยๆเลย แถมยังเกือบโดดไปให้รถสอยมารอบหนึ่งดีตั้งสติห้ามตัวเองได้ ฮะๆๆๆ
แล้วยังเดินสะดุดพื้นเรียบไปสองรอบได้อีกต่างหาก ดีที่สะดุดเบาๆเลยแค่เกือบทำของกินหลุดมือเฉยๆ ฮา
แต่ตอนขับรถบางจังหวะดันโคตรหัวร้อนแบบไร้เหตุผลซะงั้น ดีไม่ไปเสยกับใครเข้า ฮา
YOU MAY ALSO LIKE
