ตอนที่ 20 「ไลฟ์สดดันเจี้ยนครั้งแรก（เปิดตัวทั่วโลก）」 3

 

“เอ๊ะโตะ วันนี้ผมซื้อข้าวปั้นจากร้านสะดวกซื้อครับ……เอ่อ เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเลย ถึงจะแพงนิดหน่อยแต่ก็ดูน่าอร่อย”

 

【เอ๊ะ มื้อเที่ยงของฮารุจังมีแค่ข้าวปั้นงั้นเหรอ？】

【คะ แค่ข้าวปั้น……..ฮารุจัง…….】

【แกะด้วยมือเล็ก ๆ บันทึกไลฟ์ไว้แล้ว】

【เลียเลีย】

 

【เธอไม่ควรต้องกังวลเรื่องเงินเพราะว่าเธอมีเลเวลอยู่ในระดับสูง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง  บรรยากาศของเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่น่าสงสารก็กองพะเนินเทินทึก…….】

 

【แค่โอนิกิริอันเดียวใช่ไหม？ ลุยดันเจี้ยนใช้แรงทางกายภาพมากเลยนะ】

【ถึงจะเป็นแนวหลัง แต่ก็เดินมาตลอดเกือบสามชั่วโมง……】

【แค่เพราะว่าฮารุจังตัวเล็กใช่ไหม？】

【พูดอีกอย่าง สาวน้อย】

 

【โชตะ！！】

【โอเน่ซังที่ได้เจอเป็นครั้งแรกทั้งข้อมูลส่วนตัวรั่วไหลออกมาทั้งจะบัซล่อลวงฮารุจัง】

 

【เด็กผู้ชายก็คือแก่นของเด็กผู้หญิงจนกว่าจะเริ่มมีลักษณะทางเพศขั้นทุติยภูมิ ในช่วงแรกของลักษณะทางเพศขั้นทุติยภูมิก็เป็นได้ทั้งเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิง ถึงจะเป็นโลลิฉันก็อภัย】

 

【เข้าใจล่ะ】

【เข้าใจด้วยเรอะ？】

【ถ้าเป็นแม่โชตะค่อนนี้……ทำได้แน่…….. ！】

【ความเข้าใจระดับสูงเรอะ คุสะ】

【แม้ว่าจากงานอดิเรกสกปรกรั่วไหลสู่สกปรกโลกจริง แต่โอเน่ซังที่กล้าแสดงออก……..แข็งแกร่ง】

 

บางครั้งการเป็นคนตัวเล็กก็เป็นเรื่องที่ดี

หนึ่งในนั้นคือค่าอาหารต่ำ และประหยัดพลังงานได้ดี

 

ยิ่งไปกว่านั้น แค่ข้าวปั้น 1 ก้อนสำหรับมื้อเช้า กลางวัน และเย็น ข้าวครึ่งชาม ขนมปังขาว 1 แผ่น และขนมปังหวานครึ่งชิ้น

 

“งั่มๆๆๆๆ”

 

【ASMRบันทึก】

【เสียงแกะข้าวปั้นร้านสะดวกซื้อกรอบแกรบด้วยมือเล็ก ๆ เสียงกิน………ดีย์】

【แต่ว่ากินให้เยอะกว่านี้แล้วรีบ ๆ โตน๊า】

【ไม่ ถ้าฮารุจังโตขึ้นจะเป็นปัญหา】

 

【แต่เธอจะกลายเป็นสาวผมบลอนด์แสนสวยเลยน๊า？】

【คิดว่านั่นเป็นความคิดที่ดี】

【ม๊ายยยยยย！】

【คุสะ】

【ภักดีต่อความปราถนาเกินไปแล้ว】

 

ผมไม่สนุกกับการกินอีกแล้ว แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะแย่อะไรขนาดนั้น เพราะน้ำหนักไม่ขึ้น หรือเกิดอาการท้องอืดจากการกินอาหารที่ไม่มีประโยชน์อีกต่อไป

 

ผู้คนจะคุ้นเคยบางสิ่งบางอย่างมากขึ้น

เช่น ทำความคุ้นเคยกับการเข้าห้องน้ำยาก เพราะร่างกายที่ยังไม่โต

 

【ฟุคายะ รุรุ「ฮารุจัง！？ ช่วยตอบกลับทันทีที่เห็นด้วย！」】

 

【รุรุจังมาแล้ว！】

【ใช้เวลานานพอสมควรเลยน่ะ】

【เพื่อนปรากฎตัว】

【เพื่อน(ผู้ถือครองคำสาป)】

【เพื่อน……… ？】

 

【มิคาสุกิ เอมิ「เรียนผู้ชมทุกท่าน มิคาสุกิ เอมิค่ะ ทางเราต้องขออภัยสำหรับความกังวลและความไม่สะดวกที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับฮารุด้วยค่ะ」】

 

【เอมิโอเน่ซังก็มา！】

【ผู้พิทักษ์ปรากฏตัว！】

【เอมิจัง…….นอกจากต้องดูแลรุรุจังตามปกติแล้ว ยังต้องมาดูแลฮารุจังด้วย…….】

【ขอแสดงความเสียใจด้วย………】

 

【มะ ม๊า นอกจากชอบหนีเที่ยวแล้ว ฮารุจังน่าจะเป็นเด็กดีแหละ】

【แน่ใจเหรอ？】

【กล้าพูดแบบนั้นได้จริง ๆ เหรอ ทั้งที่ดูไลฟ์สดนี่อยู่？】

【ฉันเริ่มสูญเสียความมั่นใจแล้ว】

【คุสะ】

 

แต่จริง ๆ แล้ว เวลาอยู่ใกล้ ๆ กับเด็กผู้หญิงพวกนั้นก็เหนื่อยเหมือนกัน

 

รุรุซัง รุรุซังจะตัวติดอยู่กับผมหากว่ามีเวลา และเข้าสู่โหมดที่ทำให้ผมอยากดูแลเธอไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

 

เด็กคนนั้น เข้าใจจริง ๆ ใช่ไหมว่าผมเป็นผู้ชายที่แก่กว่า…….ผมไม่คิดอย่างงั้น แถมชอบเรียกเชื้อเชิญให้เข้าไปอาบน้ำพร้อมกันหลาย ๆ คน……..ทำไม…..?

 

ถ้าเป็นเรื่องนั้น เอมิซังน่าจะเหมาะกว่า

 

ปกติเธอจะรักษาระยะห่างไว้เสมอ และปฎิบัติต่อผมเหมือนกับคนทำงานต่างเพศเหมือนกับเป็นผู้ใหญ่วัยทำงาน……ม๊า แม้มีหลายครั้งที่ชอบทำเรื่องแปลก ๆ แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็จะส่งเสียงประมาณ「อาฟู๊ววว」เหมือนถูกตีมาให้ผม

 

อาเร๊ะ?

 

บางทีเอมิซังอาจมีสามัญสำนึกมากกว่า……?

แม้ว่าเธอจะเฮ็นไตซัง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะรู้จักแสดงออกได้ดี

 

……ไม่ ไม่ ใจเย็นไว้ก่อน คนที่มีสามัญสำนึกที่แท้จริงก็คือคนแบบคุชิมะซังต่างหาก

 

เธอปฏิบัติต่อผมเหมือนผู้ใหญ่ทั่วไป…….เธอดูเหมือนJKซังทั่วไป……และไม่ยึดติดกับผมเหมือนรุรุจัง และไม่กระโดดเข้าหาผมโดยไม่คาดคิดเหมือนเอมิซัง

 

ผมรู้สึกสบายใจหากคนที่อยู่ด้วยเป็นเด็กคนนั้นมากกว่า

 

ม๊า ถ้าคิดว่ารุรุซังเป็นเพื่อนบ้าน ก็อาจไม่ได้แย่ขนาดนั้น

รู้สึกเหมือนได้การดูแล……อะ เฮ็นไตซังต้องอยู่ห่าง ๆ

 

“ฟู๊ว……ผมอิ่มแล้ว”

 

【คุสะ】

【ฮารุจังช่างไร้ความกังวล】

【ก็เพราะเป็นฮารุจังไงล่ะ】

【ไร้กังวลเหมือนแมวจรจัด】

【แมวจรจัด ฮารุจัง？】

 

【มิคาสุกิ เอมิ「ก็จริง ฮารุซัง……ฮารุก็มีเรื่องแบบนั้นจริง ๆ ใช่ค่ะ เรื่องที่แอบย่องออกมาจากบ้าน……」】

 

【เอ๋……..】

【ข่าวร้าย ฮารุจังก็เป็นตัวละครที่มีนิสัยแปลก ๆ มากเกินไป】

【โลลิพเนจร……… ？】

 

【แมวจรจัด……หรือก็คือ รักมากไปจนถูกเกลียด】

 

【ฟุคายะ รุรุ「อะ เดี๋ยวสิ เอมิจัง！？ ขออภัยทุกท่านด้วยนะค๊า เอมิจังรู้สึกหดหู่จริง ๆ ดังนั้นช่วยอย่าพูดอะไรที่เหมือนว่าฮารุจังเกลียดเอมิจังเลยนะคะ！ ฮารุจังรักเอมิจัง！！ ไม่ได้เกลียดเอมิจัง！！！」】

 

【อย่าร้องไห้】

【าวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น รุรุจังเป็นคนแทงมิดด้ามคนสุดท้าย】

【คุสะ】

【แทงซ้ำ 2 ด้วย คุสะ】

 

【ความเป็นแม่ของเอมิโอก้าซัง เจิสจ้าเกินไปสำหรับฮารุจัง……..】

 

【เหมือนแมวจรจัดที่อาบน้ำเสร็จก็วิ่งหนีเหรอ？】

【แม้แต่อาบน้ำด้วย！？】

【อาบน้ำยูริ ต้องการบรรยายสด ๆ 】

【รายงานไปแล้วนะเฟ้ย】

【ขอแค่เสียงก็ยังดี เข้าใจแล้วหยุดรายงานที】

 

ผมติดอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่วางไว้ในโพรงเข้ากับตัวอีกครั้ง ก่อนตรวจสอบทิศทางของกล้องด้วยมือ

 

“ดีล่ะ”

 

【ฮารุจังไม่ดีเลย ไม่ดีเลยสักนิด】

【ได้โปรดหันมาดูสมาร์ทโฟนสักหน่อยเถอะ……. ？】

 

“จ๊า มาลุยครึ่งหลังกันต่อดีกว่า……ต้องขอบคุณกระเป๋าใบนี้ นับจากนี้ไปผมสามารถเก็บดรอปได้มากที่สุดเท่าที่ต้องการ……แม้ว่าผมจะสามารถหนีออกไปได้ด้วยสายรัดข้อมือนี้ก็ตาม แต่ตราบใดที่ซ่อนอยู่ในความมืดก็ไม่มีปัญหา ดังนั้นมาลองไปให้ได้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้โดยไม่เป็นอันตรายกันเถอะ”

 

【อ้ ความเข้าใจผิดอันน่าเศร้า】

【ฮารุจัง สมาร์ทโฟนมีไว้เพื่อสื่อสารกับผู้คนใช่ไหม？】

 

【ม๊า ระหว่างการเดินทาง……คงจะไม่ดีถ้าเกิดว่าถูกเห็นหรือถูกพบตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาชีพแนวหลังที่จำเป็นต้องเคลื่อนไหวอย่างลับ ๆ ข้อบังคับพื้นฐานเลยคือ ต้องปิดเครื่องหรือตั้งค่าให้อยู่ในโหมดเงียบ】

【ถึงอย่างงั้นก็เถอะ อย่างน้อยก็น่าจะเช็คดูสักหน่อย ตอนที่กำลังพักอยู่ในที่ปลอดภัย】

【ถ้าเธอดูบนSNS…….อะ เห็นว่าไม่มีบัญชีสิเน๊…….】

 

【ทำไมถึงไม่เห็นการแจ้งเตือนบนสมาร์ทโฟนของตัวเองอย่างงั้นสินะ คนปกติก็ต้องมีช่วงที่ไม่อยากแชทคุยกับเพื่อนเป็นปกติถูกไหม？ ก็เป็นเวลาแบบนั้นแหละ ทุกคนก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ？】

 

【อย่าพูดว่าปกติ】

【อยาพูดว่าทึกคน……..อย่าพูดแบบนั้น……..】

【โอ้ย หยุดนะ มันทำพวกเราเจ็บ】

 

【ข้อมูลการติดต่อของทุกคน………มีกี่คน？ อะ ยกเว้นคนรู้จักที่น้อยกว่าเพื่อนกับที่เกี่ยวกับเรื่องงาน】

 

【อุว้ากกกกกกกกกกกกกก！！】

【「　　　」】

【「　　　」】

【「　　　」】

 

【ตะ ตายแล้ว…….】

【ช่างโหดร้ายอะไรเช่นนี้】

【ไม่เป็นไรหรอก เป็นแค่บาดแผลร้ายแรงเอง】

【เหมือนกับชะตากรรมของมอนสเตอร์ที่แห่กันไปหาฮารุจัง……….】

【คุสะ】

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมรู้สึกว่าสภาพร่างกายดีแปลก ๆ ตอนอยู่ในดันเจี้ยนหลังจากที่ร่างกายเปลี่ยนมาเป็นร่างนี้

 

ด้วยเหตุผลนั่นเอง ผมจึงไม่ต้องหยุดพักเพื่อดื่มน้ำหรือกินอาหารมากนัก ช่วยให้มีสมาธิง่ายขึ้น ดังนั้นผมจึงสามารถอยู่ข้างในได้นานขึ้นกว่าเมื่อก่อน

 

ขวดน้ำพลาสติกขนาดเล็กหนึ่งขวดใช้เวลาประมาณ 6 ชั่วโมง

หากรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย การนอนอ่านหนังสือในโพรงก็เป็นเรื่องดีที่สุด

 

แต่ก็อย่างที่เดาได้ ผมจะงีบหลับไม่ได้

ทั้งยังดื่มเหล้าไม่ได้

 

“อยากรีบกลับบ้านเพื่อไปดื่มเร็ว ๆ แล้วสิ”

 

【ดะ เดี๋ยวก่อน ฮารุจัง！？】

【ฮารุจังพูดว่าอะไรนะ！？】

【คุสะ】

【เป็นสาวน้อยนักดื่มโดยไม่คาดคิด】

【ถ้าเป็นโลลิจริง ๆ ความคิดเรื่องนี้เพียงอย่างเดียวก็สร้างความโกลาหลได้แล้ว……..】

 

【มิคาสุกิ เอมิ「ต้องขอโทษสำหรับคำพูดที่ทำให้ทุกท่านเข้าใจผิดนะคะ เธอมีนิสัยชอบเลียนแบบท่าทางของคุณพ่อของเธอค่ะ」】

 

【ฮารุจัง ผมลูกโอโต้ซังค๊าบบบบ！】

【ถ้าเลียนแบบโอโต้ซังแบบนี้งั้นก็ช่วยไม่ได้】

【อืมอืม ช่วยไม่ได้ล่ะน๊า】

 

อะ แย่แล้ว

 

ลองคิดดูแล้ว ตอนนี้ผู้คนเข้าใจว่าผมเป็นเด็กนิหน่า

 

…….ว่ากันว่าคำพูดจะน่ากลัวเมื่อลุกเป็นไฟ

ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่าจะมีคนมากเกินไปเพราะรูรุซัง……ดีล่ะ

 

“อะ พูดไปแล้ว ผมเป็นผู้ใหญ่แล้ว เพราะงั้นไม่เป็นไร”

 

【ห๊ะ？】

【เอ๊ะ？】

【โกหก！？】

【ผู้หญิงที่โตแล้วสูง 120 เซนติเมตร…….. ！？】

 

【ฟุคายะ รุรุ「ฮารุจัง！？」】

 

【คุสะ】

【ถึงแม้หม๊าม๊าเอมิจะตามเก็บกวาดให้ แต่เธอก็ทำพังทันที คุสะ】

【เอ๋…….】

【ข่าวร้าย・คุณลักษณะตามธรรมชาติของฮารุจังนั้นแข็งแกร่งเกินไป】

 

【ถ้าคุณเชื่อตามที่ฮารุจังพูดมา ฮารุจังก็จะเป็นโลลิถูกกฎหมายที่ดูเหมือนเด็กประถมแท้ ถ้าคุณเชื่อที่เอมิโอก้าซังพูดมา เธอก็กำลังเลียนแบบคุณพ่อของเธออยู่ หรือก็คือ？】

 

【……ฮารุจังก็ชอบพูดอะไรแปลก ๆ อยู่แล้วจริงไหม？ ลองคิดแบบนั้นดูแล้ว คำพูดของโอก้าซังก็น่าจะถูกต้องที่สุดเน๊ะ？ แค่ทำตัวเลียนแบบเน๊ะ？】

 

【……..นั่นสิน๊า！อยู่ในวัยที่อยากจะทำตัวเป็นผู้ใหญ่แล้ว！】

【ก็นั่นสิน๊า！ …….ฉันเองก็เคยอยากเข้าร่วมกับผู้สื่อข่าวที่รู้จักนิดหน่อย】

【อะ ตูข้าด้วย เพื่อน ๆ มีอิทธิพล……….】

【อยากเป็นประธานนิดหน่อย……..】

 

【เอมิหม๊าม๊า เอมิหม๊าม๊า บอกให้เมเนเจอร์ซังช่วยหยุดไลฟ์สดนี้สักแป๊บแล้วตัดฉากเมื่อกี้ออกจะดีกว่า】

【ถึงแม้จะให้ไลฟ์สดใหม่ แต่คนก็คงจะมาเพราะกระแสนี้อยู่ดี ดูไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอกน๊า หยุดไปจะดีเหรอ？】

 

【ท้ายที่สุด ก็เป็นความผิดของรุรุจัง…….】

【อ้าาา เพราะรุรุจัง】

 

【ฟุคายะ รุรุ「ครั้งนี้ไม่ใช่ความผิดของฉ๊านนะค๊าาาาา！？」】

 

【คุสะ】

【ตามที่คาดไว้ สมบูรณ์แบบมาก คุสะ】

【ขอโทษเน๊？】

 

【ฟุคายะ รุรุ「ฉันยกโทษให้ค๊า！」】

 

【ใจดี】

【รุรุจังเป็นเด็กดี ฮารุจังเป็นเด็กตามธรรมชาติ】

 

【แต่คนร้ายก็น่าจะเป็นรุรุจังอยู่ดี……？】

【พูดไปแล้วมันก็……..】

 

【ฟุคายะ รุรุ「แบบนั้นไม่สมเหตุสมผลเกินไปหน่อยเหรอค๊า！？」】

 

【รุรุจังมีส่วนเกี่ยวข้อง คุสะ】

 

ดีแล้วสิเน๊ะ เดิมทีผมก็ตั้งใจที่จะแยกตัวออกมาในสักวัน ก็ผมเป็นผู้ใหญ่แล้ว

 

ผมรู้ว่าเป็นการดีกว่าที่จะไม่บอกว่าเป็นผู้ชาย แต่มีปัญหามากมายเกี่ยวกับการเป็นเด็ก

 

อย่างการไลฟ์สด

 

ผมทำแบบนี้เริ่มตั้งแต่เที่ยงวันธรรมดามาหลายปีแล้ว และก็คงโดนสงสัยว่า 「เกิดอะไรขึ้นกับโรงเรียน？」อยู่ล่ะ

 

นอกจากนี้ ผมแน่ใจว่าจะมีข้อจำกัดใหม่ ๆ ทุกปีสำหรับการลงดันเจี้ยนของผู้เยาว์……โดยเฉพาะหากเกิดเรื่องที่ทำให้ตกอยู่ในอันตราย ผมคงถูกบังคับให้หยุดไปหลายเดือนเพื่อให้เข้ารับคำปรึกษาหรืออะไร ๆ

 

มันยุ่งยากมากจริง ๆ …….การเป็นผู้ใหญ่นั้นจึงเป็นเรื่องที่ง่ายสะดวกกว่ามากล่ะ

 

 

◇

 

 

“……แบบว่า เอ๊ะโตะ ……บางทีรุรุซังจะมาที่ไลฟ์สดนี้แล้ว? เธอกำลังคว้าอะไรใส่ผมอยู่รึเปล่า? แบบว่า…..คำสาปอะไรทำนองนั้น?”

 

【ฟุคายะ รุรุ「ม๊ายมีทางงงงง！？ ดูที่ตัวเองพูดสิ！！ อย่าตั้งสมาร์ทโฟนให้อยู่โหมดเงียบแม้แต่ตอนที่อยู่ในพื้นที่ปลอดภัยสิค๊า！！ 」】

 

【คุสะ】

【ม๊า ไม่มีหรอกน๊า】

【ทุกคนก็คงจะคิดแบบนั้น ถ้าหากว่าพวกเขาได้ประสบเหตุการณ์เดียวกันนี้】

 

【นี่มันอาร๊าย……..ทำไมถึงเจอมอนเฮ้าส์ถึง 3 ที่ติดต่อกันได้…….】

【ความน่าจะเป็นไม่แปลกเกินไปเหรอ？】

【ดันเจี้ยนซัง มีข้อผิดพลาด】

 

【มิคาสุกิ เอมิ「จนถึงตอนนี้ จะมีเพียงปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ เกิดขึ้นเวลาไลฟ์สดหรือคอลแลปกับรุรุเท่านั้น แต่……..รุรุ โปรดออกจากระบบ แล้วก็ไปหาอะไรกินก่อน พยายามอย่าคิดถึงฮารุให้มากที่สุด」】

 

【คุสะ】

【ในที่สุด เอมิโอเน่ซังก็ขอให้หยุด คุสะ】

 

【คำสาปของรุรุจัง……ทำให้กลัวอีกกแล้ว……..】

【เพราะเป็นรุรุจังโฮมมิ่งล่ะนะ……..】

【ความน่าจะเป็นนี้ ช่างแย่แล้วแน่นอน】

 

【จนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นแค่โชคร้ายระดับที่มองเป็นเรื่องตลกได้ แต่ทำไมแค่ฮารุจัง……】

【…….ถ้าลองคิดดูแล้ว ฮารุจังที่กำลังแอบเล่นสนุกคนเดียวต้องถูกคนมากมายค้นพบ พูดไปแล้วต้นเรื่องก็คือรุรุจัง……….】

 

เปรี้ยง เปรี้ยง

 

หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ ผมก็รู้สึกสดชื่นจึงเดินลงบันไดอย่างร่าเริง

 

――จากนั้น ก็ถูกล้อมรอบไปด้วยมอนสเตอร์โดยไม่คาดคิดในสภาพ x3

 

……เน๊ เด็กคนนั้นไม่อันตรายจริง ๆ เหรอ?

 

ทำไมไม่ลองไปปัดเป่าหรืออะไรสักอย่างล่ะ?

 

แล้วก็อย่าผลักมาให้ผมสิ?

 

“ฟู๊ว”

 

ถึงผมจะคาดเดาเอาไว้ แต่การเจอเรื่องประหลาดใจ 3 ครั้งติดต่อกัน ก็ทำให้ผมรู้สึกกังวล

ก็เพราะว่าไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้มาก่อน……

 

“โม๊ว เหงื่อออกซะแล้ว…….”

 

【เลียเลีย】

【เหงื่อของฮารุจัง…….】

【เหงื่อของสาวน้อย……ดีย์】

【เหงื่อของโชตะโว้ย！！】

【โอเน่ซังที่เจอกันเป็นครั้งแรกก็สบายดีน๊า】

【คุสะ】

 

【แต่ฮารุจังก็แปลกจริง ๆ นะ…….ทำไมอาชีพระยะไกลถึงได้โยนตัวเองเข้ามาโซโช่กับมอนเฮ้าส์กัน แถมยังจัดการได้โดยไม่ให้เข้าใกล้ได้แม้แต่ครั้งเดียว……. ？】

 

【ตอนที่ลงบันได ฉันนับแล้วมีศพหลายศพอยู่ในระยะแค่ 5 เมตรเอง……. ？】

【ฮารุจังยิงออกไปอย่างใจเย็นขณะหมุนตัวไปรอบ ๆ เหมือนถือกล้องเฉย ๆ】

 

【สามารถจัดการมอนสเตอร์เกือบทั้งชั้นได้ใน 1 นาทีโดยที่แทบจะไม่เคลื่อนไหวไปไหน…….นี่มันอะไรกัน…….. ？】

 

【โลลิเฮดช็อตสุดยอด】

【ด้วยทักษะเท่านี้ก็พูดได้เลยว่าเป็นผู้ใหญ่ แม้ว่าจะส่วนสูงกับเสียงจะเป็นของโลลิแท้ก็ตาม】

 

【『เธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับเอเจนซี่ไหนหรือไม่？』】

【『สามารถติดต่อเธอด้วยวิธีใดได้บ้าง？』】

【『มีข้อมูลรายละเอียดของเธอบ้างหรือไม่？』】

 

【กองกำลังต่างชาติบุกกระหน่ำ】

【น่าทึ่งมากที่สามารถถ่ายทอดสิ่งที่คุณต้องการจะพูดได้ แม้ฉันจะอ่านไม่ออกก็ตาม】

【ใครก็ได้ช่วยติดต่อเอมิหม๊าม๊าเพื่อแจ้งข้อมูลที】

 

【อย่างน้อย ฮารุจังช่วยมาดูเรื่องที่เกิดขึ้นสักแป๊บทีเถอะน๊า……… 】

【ไม่มีทาง เหล่าปฐมกาลเคยบอกว่าเธอจะดูคอมเมนต์เฉพาะตอนเริ่มกับตอนจบถูกไหม？】

 

【ถ้าปฐมกาลพูดอย่างงั้นก็ช่วยไม่ได้】

【ยังไงดี เห็นชื่อปฐมกาลแล้วมัน………】

【ได้ก็ดีใช่ไหม？ มีแค่ 10 คนที่เรียกว่าปฐมกาลได้เท่านั้น？ 】

【พี่น้อง 10 ปฐมกาล…….มีบางอย่างที่ฉันไม่ชอบเกี่ยวกับเรื่องนั้น】

【คุสะ】

 

ปกติผมไม่ค่อยวิตกกังวลขนาดนี้

 

ก็แบบว่า เป็นไปได้ที่จะถูกล้อมตอนที่ลงบันไดไง …….ก็แบบโดนล้อมที่ชั้นถัดไปและชั้นถัด ๆ ไป ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเป็นไปไม่ได้จริงไหม?

 

แนวโน้มนี้ทุกอย่างก็เกิดขึ้นได้?

ล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย?

 

“……พอผมกลับไปแล้ว ผมจะบอกรุรุซังว่าห้ามพูดแทรกเด็ดขาด”

 

【ฟุคายะ รุรุ「เอ๊ะ〝っ！？」】

【มิคาสุกิ เอมิ「โฮร๊า รีบ ๆ ล็อกเอาท์ออกไปได้แล้ว」】

 

【คุสะ】

【ในที่สุดก็หลีกเลี่ยงได้ คุสะ】

【ที่พูดเมื่อกี้รอเดี๋ยวนะ ฮารุจังกับรุรุจังอยู่ด้วยกัน……… ？】

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 20

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/20/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต