[นิยายแปล] The Demon King’s Daughter is the World’s Strongest but a Shut-In! ~Shut Herself in an Abandoned Church to be Revered as the Goddess~ - บทที่ 1 ตอนที่ 7 กำเนิดทะเลสาบ

บทที่ 1 ตอนที่ 7: กำเนิดทะเลสาบ

 

เมื่ออาหารหมดลง ชั้นก็จะเก็บหญ้าอิลิกเซอร์แล้วเอาไปขายในเมืองอีกครั้ง

 

ด้วยการอาบน้ำกับพูนิกามิ ชั้นเลยสามารถดูแลสุขอนามัยของตัวเองได้

 

หลังจากที่ใช้ชีวิตแบบนี้มา 1 เดือน ไอริสก็ตระหนักได้ว่ามันช่างเป็นวิถีชีวิตที่เหมาะกับเธอเหลือเกิน

 

「ไม่ค่อยสุงสิงกับมนุษย์…….ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารและเสื้อผ้า……จะนอนแค่ไหนก็ได้……..ทิวทัศน์เองก็สวยงาม……ช่างเป็นชีวิตนีทที่สุดยอดอะไรขนาดนี้! ชั้นจะใช้ชีวิตแบบนี้ไปตลอดกาลเลย!」

 

「พุนิ」

 

「มันจะเป็นไปได้สวยขนาดนั้นเลยหรอ?」พูนิกามิยังคงสงสัยอยู่

 

อย่างไรก็ตาม ไอริสไม่ได้กังวลอะไรเลยสักนิด

 

หญ้าอิลิกเซอร์นั้นไม่ได้ลดลงเลย กลับกันยังเพิ่มมากขึ้นซะด้วยซ้ำ

 

หญ้าพวกนั้นกระจายตัวออกไปจนถึงด้านล่างของเนินเลย

 

ใช่แล้ว

 

ไอริสสามารถเปลี่ยนที่ทุรกันดารให้เป็นทุ่งหญ้าเขียวขจีได้โดยเพียงแค่อยู่ที่นี่เท่านั้น

 

เธอเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมไปอย่างมาก

 

ไม่มีใครจะกล่าวโทษเธอในเรื่องนี้หรอก

 

กลับกัน เธอสมควรจะได้รับการยกย่องซะด้วยซ้ำ

 

ในเช้าของวันๆนึง ขณะที่ไอริสใช้ชีวิตเป็นนีทอยู่ตามปกติ

 

「พุนิ! พุนิ!」

 

เธอตื่นขึ้นมาจากเสียงของพูนิกามิที่ดังขึ้น

 

เธอนั้นหลับอยู่ที่พื้นของโบสถ์โดยที่เธอไม่รู้ตัว

 

เธอคงจะแค่นอนกลิ้งลงมา เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นบ่อยๆ

 

「อูว……อะไรหรอ พูนิกามิ? เสียงดังแต่เช้าเลย ปลุกชั้นแต่เช้าแบบนี้……พยายามจะเสียเวลาทำให้ชั้นใช้ชีวิตตามปกติหรือไง?」

 

「พุนิ!」

 

ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้พยายามทำให้เธอใช้ชีวิตแบบเป็นผู้เป็นคนอยู่นะ

 

สำหรับตอนนี้ ออกไปข้างนอกโบสถ์ตามที่พูนิกามิบอกก่อนแล้วกัน

 

「อะไรที่ยิ่งใหญ่กว่าที่แห่งแล้งกลายเป็นทุ่งหญ้างั้นหรอ? บอกก่อนเลยนะว่าชั้นไม่ตกใจอะไรง่ายๆหรอกนะ」

 

「พุนิ!」

 

「เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว ชั้นไปก็ได้ถ้านายจะยืนยันขนาดนั้น ถึงจะยังนอนไม่พอเลยก็เถอะ…..โม่ว」

 

ไอริสตามพูนิกามิไปในขณะที่ขยี้ตาของเธอไปด้วย

 

และเมื่อเธอเดินมาถึงข้างนอกโบสถ์

 

เธอก็เบิกตากว้างและตกใจจนลืมหายใจไปเลย

 

มันไม่ใช่เวลามามัวง่วงนอนแล้ว

 

ไม่สิ บางทีเธออาจจะยังฝันไปอยู่ก็ได้

 

ทุ่งหญ้ารอบๆโบสถ์นั้นยังคงอยู่เหมือนเดิม

 

เมื่อวาน มันได้ไปถึงด้านล่างของเนินและกำลังจะเข้าสู่หมู่บ้านแล้ว

 

อย่างไรก็ตาม หญ้าก็ยังคงเป็นหญ้าอยู่วันยังค่ำ

 

ภาพเบื่องหน้าของไอริสนั้นไม่อาจอธิบายอะไรเล็กน้อยแบบนั้นได้เลย

 

หมู่บ้านร้างได้หายไปแล้ว

 

จุดที่เคยเป็นหมู่บ้านนั้นมีทะเลสาบขนาดใหญ่อยู่

 

ไม่ได้มีเพียงแค่หญ้าที่ล้อมรอบมันเท่านั้น แต่ยังมีดอกไม้หลากสีบานอยู่เต็มไปหมดด้วย

 

มีผีเสื้อสวยงามมากมายบินอยู่เหนือพวกมัน

 

「หืม? หืมม? มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน?」

 

「พุนิ」

 

ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน พูนิกามิพูดแบบนั้น

 

「เป็นเพราะพลังเวทย์ของชั้นงั้นหรอ? อืม……ชั้นคิดอย่างอื่นไม่ออกแล้วด้วย……ถึงยังงั้นก็เถอะ แค่คืนเดียวเนี้ยนะ」

 

「พุนิพุนิ!」

 

「ไม่ใช่คืนเดียวงั้นหรอ? อา ชั้นหลับไป 3 วันอีกแล้วสินะ ไม่สิ 3 วันมันก็ยังเปลี่ยนเยอะเกินไปอยู่ดี…..」

 

「พุนิ!」

 

「นายอยากจะว่ายน้ำงั้นหรอ พูนิกามิ? ไม่แปลกใจเลย นายเป็นสไลม์นี้นะ จะชอบเปียกๆก็ไม่แปลก ชั้นเองก็จะว่ายด้วยเหมือนกัน!」

 

ไอริสและพูนิกามิวิ่งลงมาจากเนินเขา

 

พูนิกามินั้นไม่ได้ลดความเร็วลงแล้วพุ่งตัวลงไปในทะเลสาบจนน้ำกระจายเลย

 

ไอริสกระโดดลงไปหลังจากที่เธอถอดเสื้อผ้าออกแล้ว

 

「อะหว่าหว่า เย็นจัง รู้สึกดีด้วย」

 

「พุนิ」

 

ทะเลสาบนั้นใสมาก สามารถมองเห็นก้นทะเลสาบได้เลย

 

ตรงชายฝั่งนั้นตื้น มันสูงเพียงแค่ไหล่ของไอริสเพียงแค่นั้น ทว่านอกเหนือจากนั้นมันค่อนข้างลึกเลย แถมยังมีหมู่บ้านร้างจมอยู่ข้างล่างด้วย

 

เนื่องจากมันเป็นทะเลสาบใหม่ ในตอนนี้มันจึงยังไม่มีปลาอยู่เลยสักตัว

 

「ทะเลสาบนี้เกิดจากน้ำที่ใต้ดินหรือเปล่านะ? บางทีมันอาจจะทะลักจนกลายเป็นแม่น้ำเลยก็ได้」

 

「พุนิ?」

 

「ถ้าแม่น้ำนี้เชื่อมกับทะเลยละก็ นายสามารถสร้างแพแล้วสนุกกับการล่องไปตามน้ำได้ด้วยนะ! อา แต่การเจอกับมนุษย์ระหว่างทางนั้นไม่อยากเลย…… เป็นนีทอย่างเดิมดีกว่า…..」

 

「พุนิ」

 

ดูเหมือนพูนิกามิจะไม่ได้ขัดความคิดที่จะล่องไปตามแม่น้ำด้วยแพหรอก

 

อย่างไรก็ตาม โลกภายนอกนั้นเต็มไปด้วยอันตราย

 

ไม่สิ จริงๆแล้วมันก็ไม่ได้อันตรายอะไรขนาดนั้นหรอก แต่ว่าการพบเจอกับมนุษย์แปลกหน้าสามารถทำให้ไอริสมีปัญหาได้ง่ายๆเลย

 

「พูนิกามิ ให้ชั้นอาบแดดบนหลังนายหน่อยสิ」

 

「พุนิ」

 

ไอริสนอนแผ่หลาอยู่บนพูนิกามิที่ลอยอยู่ในทะเลสาบ

 

แสงอาทิตย์ของช่วงต้นฤดูร้อนสาดส่อง

 

เมื่อสายลมพัดมา พูนิกามิก็โยกไปมาอย่างเบาๆ

 

เธอกำลังมีช่วงที่ผ่อนคลายเลย

 

ไอริสมองขึ้นไปบนท้องฟ้าสีคราม

 

จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงคำราม「โกรววว」ดังขึ้นจากที่ไหนสักแห่งบนท้องฟ้านั้น

 

เมื่อเธอมองไปยังทิศทางของเสียง ไอริสก็เห็นมังกรแดงกำลังบินตรงมาทางนี้

 

「……..นั่นใช่มังกรที่ชั้นไล่ออกไปในตอนนั้นรึเปล่านะ?」

 

เมื่อพูดถึงเรื่องขับไล่ออกไป ไอริสก็ดูจะเป็นคนร้ายขึ้นมาทันที

 

อย่างไรก็ตาม ไอริสขอโอกาสที่จะอยู่ในโบสถ์ไปแล้ว อีกฝ่ายเป็นคนเริ่มก่อนเอง

 

จากนั้นมันพยายามที่จะเหยียบเธอจนโดนพลักกลับไป

 

เป็นการป้องกันตัวเองอย่างถูกต้อง

 

แต่ มันเป็นเรื่องจริงที่มังกรได้พบกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก บางที ขอโทษไปก็น่าจะดีกว่า

 

「นี่ คุณมังกร ขอโทษสำหรับเมื่อตอนนั้นนะค่า!」

 

ไอริสยกท่อนบนของเธอขึ้นโบกมือและตะโกนออกไป

 

จากนั้นมังกรก็ได้ลงจอดที่ข้างทะเลสาบพร้อมกับคำราม「โกรววว」ออกมาอีกครั้ง

 

「……..อะไรกัน เกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน!? ทำไมถึงมีทุ่งหญ้า? แถมยังทะเลสาบขนาดใหญ่นี้ด้วย! แกทำอะไรกับรังของข้ากัน!?」

 

มังกรถามไอริสอย่างทนไม่ได้

 

มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

 

การเปลี่ยนแปลงมันยิ่งใหญ่เกินไป

 

「เออ……หนูแค่นอนขี้เกียจอยู่ในโบสถ์แล้วมันเกิดขึ้นเองก่อนที่หนูจะรู้ตัวน่ะค่ะ………..」

 

「มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง!」

 

ถึงมันจะเป็นไปแล้วก็เถอะ

 

โลกใบนี้ช่างลึกลับจริงๆ

 

「เชื่อหนูเถอะค่ะ」

 

「พูนิ」

 

「อย่าหวังว่าข้าจะเชื่อ……แล้ว สไลม์ตัวนั้นคือ?」

 

「เขากำลังจะแห้งตายอยู่ที่ก้นบ่อน้ำน่ะค่ะ ตอนที่หนูชุบชีวิตแหล่งน้ำใต้ดินขึ้นมา เขาก็ดูดซับน้ำพวกนั้นจนรอดมาได้ เขามีชื่อว่าพูนิกามิค่ะ」

 

「พูนิ!」

 

「ชุบชีวิตแหล่งน้ำใต้ดิน……? อย่างที่คิด แกไม่ได้ทำตัวขี้เกียจตลอดเวลานี่นา!」

 

「คิดดูแบบนั้นแล้วมันก็จริงนะ………」

 

「พอแล้ว! เลิกยุ่งกับรังของคนอื่นซักที!」

 

มังกรกระทืบพื้นพร้อมกับน้ำเสียงอย่างกับจะร้องไห้

 

ดูน่ารักดีนะ ไอริสคิดแบบนั้น

 

จะเป็นเด็กผู้หญิงแน่ๆเลย

 

มันก็ยากถ้าจะดูจากรูปลักษณ์ของเธอ

 

ด้วยร่างอันใหญ่โตของเธอ แค่ทำตัวเป็นเด็กน้อยแบบนั้นก็ยังทำให้พื้นดินสั่นไหวเลย

 

เกิดคลื่นขึ้นในแม่น้ำจนพัดพูนิกามิลอยออกไป แน่นอนว่าไอริสที่อยู่บนตัวพูนิกามิก็เช่นกัน

 

「เห้ย อย่าหนีนะ!」

 

「ไม่มีใครหนีซักหน่อย พวกเราถูกพัดเพราะคลื่นที่คุณสร้างต่างหาก」

 

「หนอย……..แกทำให้ข้าดูแย่…..ข้าจะไม่ให้อภัยแก ข้านั้นต่างจากเมื่อก่อน! ข้านั้นได้ฝึกฝนตนเองบนภูเขามาแล้ว! รับนี้ไปซะ ลมหายใจมังกร!」

 

พลังเวทย์สีแดงได้ไปรวมตัวกันที่ลำคอของมังกรแล้วแปรเปลี่ยนเป็นเปลวเพลิงที่พุ่งตรงมาทางไอริสและพูนิกามิ

 

เปลวเพลิงนั้นแข็งแกร่งกว่าตอนนั้นจริงๆ

 

อย่างไรก็ตาม เรื่องที่มันนั้นใช้ไม่ได้ผลกับไอริสก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

 

「เอโตะ……แช่แข็ง!」

 

ไอริสแช่แข็งส่วนหนึ่งของทะเลสาบแล้วสร้างกำแพงน้ำแข็งขึ้นมา

 

มันนั้นใกล้เคียงกับศูนย์องศาสมบูรณ์ เป็นอุณหภูมิที่ต่ำมากๆ

 

มันได้หยุดลมหายใจของคุณมังกรที่แม้จะฝึกฝนมาแล้วก็ตาม

 

「อะ-อะไรกัน!? ทำไมมันถึงไม่ละลายละ!? นั้นมันเปลวเพลิงเลยนะ! น้ำแข็งก็ควรจะละลายจากไฟสิ!」

 

「ถึงคุณจะพูดแบบนั้นก็เถอะ…….ก็มันร้อนไม่พอนี่นา」

 

「อย่ามาล้อเล่นนะ! น้ำแข็งของแกมันเกินสามัญสำนึกไปแล้วชัดๆ! ตอนนี้ข้าโกรธจริงๆแล้ว! ข้าจะขยี้กำแพงน้ำแข็งของแกซะ!」

 

「ใจเย็นก่อนนะคะ ไม่เห็นต้องหน้าแดงขนาดนั้นเลย」

 

「มันแดงอยู่ตั้งแต่แรกแล้วยะ!」

 

มังกรกรีดร้องก่อนจะชนเข้ากับกำแพง

 

เธอพยายามที่จะพังกำแพงและเข้ามาหาไอริส

 

ทว่า กำแพงนั่นแข็งแกร่งพอที่จะทนลมหายใจมังกรได้

 

มันไม่มีรอยขีดข่วยจากการโจมตีหลายๆครั้งนั่นเลยสักนิด

 

「หนะ-หนาว! กำแพงนี้มันจะเย็นเกินไปแล้ว! อ้า มันติดเกล็ดของข้า….ข้าเอามันไม่ออก! อาด่ะๆๆๆๆ เกล็ดของข้ากำลังจะหลุดออกมาแล้ว!」

 

มังกรนั้นติดกับกำแพงน้ำแข็งและขยับไม่ได้

 

ช่างน่าสงสาร

 

เธอกำลังจะแข็งไปทั้งตัวแล้ว

 

「หนูจะเอาออกให้ก็ได้ แต่ว่า…….คุณจะยอมรับหนูให้อาศัยอยู่ที่นี่ได้ไหมคะ?」

 

「ข้ายอมรับ! ข้ายอมรับแล้วดังนั้นเอามันออกไปที!」

 

「เข้าใจแล้วค่ะ นี่แหน่ะ」

 

เมื่อไอริสดีดนิ้ว กำแพงก็กลายเป็นน้ำแล้วตกลงไปบนทะเลสาบดังตู้ม

 

เพราะการที่มันอยู่ๆก็หายไป มังกรเองก็ตกลงในทะเลสาบด้วยเช่นกัน

 

ทั้งไอริสและพูนิกามินั้นเปียกโชกด้วยฝนที่เกิดจากทะเลสาบ

 

「อะหว่าๆ สนุกจัง」

 

「พุนิพุนิ」

 

เพราะคลื่นยักษ์ที่เกิดจากร่างของมังกร ไอริสกับพูนิกามิก็ถูกพัดลอยไปจนถึงชายฝั่งเลย

 

ชั้นไม่เห็นรู้เลยว่าการโต้คลื่นมันจะสนุกขนาดนี้

 

ครั้งหน้ามาลองสร้างคลื่นด้วยตัวเองดีกว่า

 

「บ้าเอ้ย…..ข้าแพ้อีกแล้ว! ครั้งหน้าข้าจะต้องชนะแน่!」

 

มังกรที่เอาหัวของเธอโพล่พ้นผิวทะเลสาบขึ้นมา ได้ร้องไห้สะอึกสะอื้น

 

「ครั้งหน้า……ไม่ใช่ว่าคุณยอมรับหนูให้อยู่ที่นี่ได้แล้วหรอคะ?」

 

「แกจะอยู่ที่นี่ก็ได้! แต่การต่อสู้ของเรานั้นมันคนละเรื่อง! มังกรต้องแข็งแกร่งกว่าอะไรอย่างพวกมนุษย์สิ! ยัยบ้าๆ ยัยชีเปลือย!」

 

มังกรที่เปียกโชกจากไปพร้อมกับคำพูดถึงท้ายแบบนั้น

 

「ไม่ ไม่ใช่นะคะ หนูไม่ใช่มนุษย์……แถมมังกรเองก็ไม่ใส่เสื้อผ้าด้วยไม่ใช่หรอ คุณเองก็เป็นชีเปลือยเหมือนกันนี้คะ!? นี่ เอาเป็นพวกเรามาอยู่ด้วยกันไหมคะ?」

 

ไอริสพยายามที่จะแย้งกลับไป ทว่ามังกรนั้นได้บินไปไกลซะแล้ว