{นิยายแปล} logging 10,000 years into the future - ตอนที่ 4 ได้รับทัษการต่อสู้จากอนาคต

  ตอนที่ 4 ได้รับทักษะการต่อสู้จากอนาคต

 

‘’ ทำไมฉันถึงได้รับความทรงจำหลังจากที่ฆ่าเขาหรือเพราะตอนนี้ฉันกำลังฝันอยู่”

Lu sheng มีข้อสงสัยมากมายที่เขาสงสัย

น่าเสียดายที่ไม่มีใครสามารถให้คำตอบของคำถามของเขาได้เขาสามารถหาคำตอบได้ด้วยตัวเองเท่านั้น

Lu sheng เก็บความรู้สึกสงสัยไว้ในใจของเขาแล้วลุกขึ้นเดินไปในถนนที่ทุรกันดาร

ในไม่ช้า ซอมบี้ก็โผลออกมาต่อหน้า Lu sheng 

ซอมบี้กลุ่มนี้สวมชุดเอี๊ยมที่สกปกและขาด หนึ่งในนั้นสวมหมวกนิรภัยสีเหลืองบนหัวของเขา รูปร่างของซอมบี้กลุ่มนี้ดูแย่กว่าซอบบี้ตัวที่เขาฆ่าตัวก่อน

จังหวะนั้น Lu sheng พุ่งเขาไปหาซอมบี้ที่สวมหมวกนิรภัย

Lu sheng ต่อยเขาไปที่หัวของซอบบี้ตามสัญชาตญาณมันไม่ใช่เรื่องปกติก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดจะทำแบบนี้

แต่กระนั้นหัวของซอมบี้ก็หลุดออกจากคอ Lu sheng ตกใจ

เขามองไปที่มือของเขาด้วยความตกตกตะลึง

“ฉันแข็งแกร่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

Lu sheng นึกถึงสิ่งที่เขาทำเร็วๆนี้

มันเหมือนว่าเขาเคยต่อสู้ผ่านความเป็นและความตายนับครั้งไม่ถ้วนมันเป็นสัญชาตญาณของเขา เขาปล่อยหมัดโดยที่ไม่ทันรู้ตัว

การตัดสิ้นใจเด็ดขาดและความไร้ปราณีมันเป็นสิ่งทีเขาไม่เคยมีมาก่อน

“เป็นไปได้ไหมว่าฉันดูดชับความทรงจำของซอบบี้ทีฉันฆ่า”

“มันไม่น่าจะเป็นไปได้เลย”

เขาได้รับความทรงจำเกี่ยวเทคนิคการต่อสู้ ประสบการ์ณต่างๆจากการดูดชับความทรงจำของซอมบี้

Lu sheng ถอนหายใจ “มันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่ได้ประสบการณ์ของคนๆหนึ่งตลอดชีวิตของคนๆนั้นหรือมันเป็นไปได้เพราะนี้เป็นความฝัน”

ทุกอย่างอาจเป็นไปได้เพราะนี้เป็นความฝัน

ฟังดูแปลกที่ทีเขายังคิดว่าตัวเองยังฝันอยู่หลังจากผ่านเรื่องแบบนั้นมาอาจเป็นเพราะการตะหนักรู้ก็ได้ว่านี้ยังเป็นแค่ความฝัน ทั้งทีเป็นแบบนั้นเขาก็ยังไม่สามารถตื่นได้

ในขณะนั้นซอมบี้ที่เพิ่งถูก Lu sheng ฆ่าในการต่อยครั้งเดียวก็เริ่มสลายแล้วกลายเป็นควันสีดำ ควันนั้นก็พุ่งเข้าใส่หน้าอกของ Lu sheng ฉากนี้เหมือนเดิม

แต่ครั้งนี้ Lu sheng ดูดชับอย่างรวดเร็วแล้วเขาก็ดูผิดหวังเล็กน้อย

ความทรงจำของซอมบี้ตัวนี้เป็นแค่ช่างประปาก่อนที่เขาจะตาย และมีแค่ไม่กี่อย่างที่ Lu sheng สนใจในความทรงจำของพวกเขาแต่มันก็ไม่มีอะไรมาก

สิ่งที Lu sheng สนใจมีแค่คนที่สวมจั๊มสูทก่อนหน้านี้กับพวกเขามาจากที่เดียวกัน “ ฐาน 1359 “

“ดูเหมือนว่าฉันคงต้องหาฐานที่ 1359 บางทีอาจได้พบความจริงความฝันนี้ ”

Lu sheng พูดกับตัวเอง

ตอนนี้เขาทำเหมือนกับว่าความฝันนี้เป็นเกมไข้ปริศนา และ เกม

การล่าซอมบี้ที่ปรากฏออกมาตามถนนสามารถให้ประสบการณ์ เพื่อที่จะทำให้เขา “ “ เลเวลอัพ “ เหมือนเกมและหาทางแก้ไข้ปริศนาของความฝันนั้นคือปายทาง

แต่สำหรับเรื่องรองอย่างการตามหาต้นของความฝันเขาไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่

ตอนนี้เขาสนใจแค่การฟามหาค่าประสบการณ์อย่างสนุกเพื่อให้ฝันร้ายนี่สนุกและไม่ทรมานอีกต่อไป

“ถ้าฉันต้องการที่จะเลเวลอัพเร็วขึ้นฉันต้องตามหาซอมบี้เพื่อฆ่าและดูดชับความทรงจำ สำหรับการแยกแยะตัวที่ให้ค่าประสบการณ์น้อยกับมากคงต้องดูที่เสื้อผ้า”

หลังจากรวบรวมความคิดเสร็จแล้ว เขาก็รีบเร่งความเร็วแล้วรีบหาเป้าหมายเพื่อล่า

Lu sheng วิ่งไประยะหนึ่งในถิ่นทุรกันดาร และ ในไม่นานมากนักเขาก็เจอกับผู้ฝึกตนที่กลายเป็นซอมบี้เหมือนตัวแรกที่เขาฆ่าตัวนี้ก็สวมชุดจั๊มสูทที่เหมือนกับทีมแห่งชัยชนะ

เขาพุ่งเข้าไปโดยไม่ลังแลและเขาไม่สนใจว่าว่าตัวเองจะบาดเจ็บหรือตายเพราะนี้เป็นแค่ความฝัน

ซอมบี้ตัวนี้ดูแข็งแกร่งกว่าซอมบี้ตัวแรกที่เขาเจอเล็กน้อยแถมมันยังมีอาวุธในมือ

อาวุธในมือของมันเหมือนท่อนเหล็กที่เต็มไปด้วยสนิมและมีรอยหักอยู่ที่ปลายของมัน ไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นอาวุธอะไร

‘เสียงคำรามดังขึ้น’

ซอมบี้สังเกตเห็น Lu sheng แล้วมันก็คำรามอย่างไม่พอใจแล้วเข้าโจมตี Lu sheng พร้อมกับอาวุธ

ร่างกายที่เล็กกว่าของ Lu sheng หลบการโจมตีด้วยอาวุธที่เหมือนท่อนเหล็กของมันได้ จากนั้นเขาก็เข้าไปประชิดซอมบี้แล้วโจมดีด้วยการแทงศอกเข้าที่คอของซอมบี้

‘เสียงแตกหักดังขึ้น’

ใช่แล้วมันคือเสียงคอของซอมบี้ทีแตกหัก

หัวของซอมบี้หมุนไปด้านหลังและในจังหวะนั้น Lu sheng ก็ต่อยเข้าไปอีกหมัดจนซอมบี้ล้มลง จากนั้นเขาก็แย่งอาวุธในมือของซอมบี้แล้วฟาดไปที่หัวของซอมบี้อย่างรวดเร็ว

เขาฟาดมันไปครั้งสองครั้ง

เมื่อร่างกายของซอมบี้เริ่มสลายกลายเป็นควันสีดำก็แสดงว่าการต่อสู้จบแล้วซอมบี้ตายแล้วอย่างแน่นอน

ควันเริ่มพุ่งเข้าใส่อกของ Lu sheng อีกครั้ง

“ฐานทัพ……..ต้องยึดคืน…….ต้องปกป้อง……..ห้อง…เชื่อเพลิง” (eng: doom….tinder)

Lu sheng ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ 

การดูดชับความทรงจำน้ำให้เขาได้รับทักษะและประสบการณ์การใช้หอกแต่นอกจากความทรงจำเกี่ยวกับอาวุธอย่างอื่นดูสับสนคลุมเครือ

Lu sheng สงสัยว่าผู้ชายคนนี้คงเป็นบ้าไปแล้วก่อนที่จะตาย

ในความทรงจำนั้นมีสัตว์ประหลาดแปลกๆภาพต่างๆถูกตัดออกเหมือนแผ่นวิดีโอเสียหายแล้วยังพยายามเล่นแผ่นนั้นแต่มันยังคงมีบางย่างเหมือนเดิมนั้นคือบรรกาศที่สิ้นหวังมีแต่ความหดหู่ใจ

“ดูดชับต่อ”

Lu sheng เริ่มแยกแยะความทรงจะนี้ หยิบหอกขึ้นมาแต่จะพูดให้ถูกคงเป็น เคยเป็นหอกตอนนี้เหมือนท่อนเหล็กและเขาก็เดินทางหาเบาะแสต่อไป

แต่ในตอนนั้นก็มีเสียงดังขึ้นที่คุ้นเคยเข้ามาในหูของเขา

‘ปัง-ปัง-ปัง’

ทันทีที่ได้ยินเสียงรอบๆตัวของ Lu sheng ก็กลายเป็นภาพลวงตาและเริ่มบิดเบี้ยว

เสียงเคาะประตูที่รุนแรงทำให้ Lu sheng ตื่นจากความฝัน 

เขาค่อยๆพยายามลืมตาขึ้นและลุกจากเสื่อโยคะอย่างช้าๆ

หลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดังและไม่แยแสมาจากอีกฝากของประตู

“ อาหารเย็นพร้อมแล้ว! นายจะอยู่ในห้องอีกนานไหม ”

นั้นคือเสียงของน้องสาวของเขานั้นเอง

แปลโดย มือใหม่หัดแปลนิยาย แถมครับเพราะขึ้นแรงค์valoอย่าลืมไปติดตามในเฟสด้วยนะครับขอบคุณมากๆเลยครับ

ปล.ที่ไม่แปลชื่อตัวละครเพราะเคยแปลมังฮัวละเจอคนบ่นเรื่องชื่อว่าไม่ชอบพอเปลี่ยนตามคนนั้นอีกคนก็บอกไม่ชินวนๆกันแบบนี้ก็เลยไม่แปลเลยจะอ่านออกยังไงเอาตามที่สะดวกเลยครับ(พิมพ์ผิดไปเยอะมากแก้ไปแล้วนิด1ขอนอนก่อนเดียวตอนหน้าจะตรวจให้ดีก่อน)