[นิยายแปล] Game of the World Tree - ตอนที่ 75 ข้าทำอะไรพลาดไปกันแน่?
เมื่อเห็นซากศพของเหล่าเอลฟ์ที่ค่อย ๆ จางหายไป หินดำตระหนักขึ้นมาทันควันว่าสถานการณ์ในฝั่งของมันกำลังย่ำแย่ขึ้นทุกขณะ
เสียงโห่ร้องที่แว่วมาจากภายนอกถ้ำยิ่งตอกย้ำความคิดของมัน สีหน้าของออร์คหนุ่มเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
“เวรเอ๊ย! พวกมันเจอที่นี่ได้ไง!”
ในขณะเดียวกัน ความสงสัยก็เริ่มก่อตัวขึ้นมาในห้วงความคิดของหินดำ
…มันทำอะไรพลาดไป?
ท่านนักบวชก็ลบร่องรอยของพวกข้ามาตลอดทาง แล้วไอ้พวกเอลฟ์มันจะตามมาถึงที่นี่ได้อย่างไร?
ที่สำคัญ… ไอ้พวกหูยาวสมองบื้อมันฉลาดขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
จนบัดนี้ หินดำก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าเอลฟ์ผู้สูงศักดิ์ จะยอมปลอมตัวเป็นออร์คที่ตนเองชังนักชังหนา เพื่อลอบเร้นเข้ามาสังหารนักบวชถึงในถิ่นของมัน!
นี่ไม่ใช่วิธีที่พวกเอลฟ์จะคิดออกมาได้ มองอย่างไรก็เหมือนกับพวกมนุษย์จอมเจ้าเล่ห์มากกว่า!
หินดำไม่สามารถเมินเฉยต่อเรื่องนี้ได้
แม้เหล่าเอลฟ์ประหลาดที่น่าจะเป็นอมตะพวกนี้จะอ่อนแอเพียงใด แต่หินดำก็ไม่กล้าเดิมพันว่าจะไม่มีตัวตนอันแข็งแกร่งแฝงอยู่ในกลุ่มพวกมัน
หินดำเป็นผู้มีความรอบคอบ มันลงมือด้วยความระมัดระวังอยู่เสมอ
มันไม่เคยปะทะกับศัตรูที่มันอ่านไม่ขาด และไม่เคยแสดงไพ่ตายของตนให้ใครเห็น
ความระแวดระวังของหินดำ เคยทำให้มันถูกเยาะเย้ยหลายคราว่าเป็นพวกขี้ขลาด
แต่หินดำก็ไม่คิดจะเพิกเฉยต่อสิ่งที่มันได้เรียนรู้จากพวกมนุษย์
เพราะเหตุการณ์ในอดีตกลายเป็นข้อพิสูจน์ ว่าความระมัดระวังของมันถือเป็นสิ่งที่ถูกต้อง
เหล่าผู้หาญกล้าที่เคยหัวเราะเยาะมัน ต่างลาโลกไปเข้าเฝ้าพระบิดาตัวแล้วตัวเล่า
ในขณะที่มัน หินดำ ยังคงมีชีวิตอยู่…
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นครั้งแรกที่มันรู้สึกสับสน มันไม่เข้าใจสถานการณ์ที่ตนกำลังประสบ…
การตายของท่านนักบวช ย่อมหมายถึงภารกิจที่ล้มเหลว
ยังดีที่ข้าจับเอลฟ์ประหลาดตัวนั้นมาได้…
หินดำเหลียวไปมองเอลฟ์หัวแดงในห้องขังด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย มันใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกัดฟันกล่าว
“พาพวกมันไป ครั้งนี้เราจะใช้ทางลับ”
หินดำไม่คิดจะปะทะกับกลุ่มเอลฟ์ประหลาดอย่างสุดกำลัง
มันเชื่อว่าถ้านำเอลฟ์ตนนี้กลับไปได้ ผนวกกับข้อมูลที่ได้มาจากการทรมานเอลฟ์หนุ่ม ตนก็อาจได้รับการอภัยโทษจากหัวหน้านักบวช
หินดำตัดสินใจที่จะล่าถอยทันที
สมุนของมันนำเดมาเซียและเอลฟ์ตัวน้อยทั้งสามออกมาจากห้องขัง ก่อนจะพาไปยังทางลับสายหนึ่งในถ้ำตามคำสั่งของมัน
ทางลับเส้นนี้เชื่อมต่อกับถ้ำใต้ดินที่มีความยาวถึงหนึ่งกิโลเมตร
“ฮึ่ม! สักวันข้าจะเอาเลือดหัวพวกเอ็งมาล้างแค้นให้ได้!”
หินดำชำเลืองไปทางปากถ้ำด้วยความอาฆาต ก่อนจะสั่งให้ลูกสมุนของตนรีบล่าถอยเข้าไปในทางลับ
หินดำสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ทันทีที่เหล่าออร์คเข้าไปในทางลับจนครบทุกตัว หมัดอันทรงพลังก็อัดเข้าใส่ผนังถ้ำด้วยกำลังพละกำลังทั้งหมด!
แรงปะทะมหาศาลทำให้ถ้ำถล่มลงมาปิดช่องทางเข้าออก แรงสั่นสะเทือนยังส่งผลให้เพดานถ้ำถล่มลงมาอย่างต่อเนื่อง
หินดำก้าวเข้าสู่ทางลับในวินาทีสุดท้าย ก่อนที่ทั้งถ้ำจะถล่มลงมาโดยสมบูรณ์
…
ออร์คจำนวนนับสิบตัวต่างเคลื่อนกายผ่านทางลับอย่างระมัดระวัง
หินดำยังคงครุ่นคิดสาเหตุของความผิดพลาดต่อไป
ทุกอย่างมันเริ่มผิดพลาดตั้งแต่ตอนไหน…
มันดำเนินการด้วยความรอบคอบถึงเพียงนี้ แล้วแผนของมันจะถูกเปิดโปงได้อย่างไร?
หินดำเริ่มเพ่งเล็งไปที่กลุ่มออร์คผู้รับหน้าที่ล่าสัตว์อสูร มีแนวโน้มว่าพวกมันอาจจะถูกจับตัวไปรีดข้อมูล
แต่มันเป็นผู้คัดเลือกนักรบเหล่านั้นมาเองกับมือ แม้เผชิญหน้ากับความตาย พวกมันก็จะไม่ทรยศเผ่าพันธุ์ของตนอย่างเด็ดขาด!
นอกจากนี้ การเคลื่อนพลของเหล่าเอลฟ์กลับรวดเร็วอย่างเหลือเชื่อ …ราวกับมีใครคอยบอกตำแหน่งให้กับพวกมัน
แต่ไม่ว่าหินดำจะพยายามเค้นสมองอย่างไร มันก็จับต้นชนปลายไม่ถูก
…
เหล่าออร์คพากันโผล่ออกมาจากทางลับ
สภาพแวดล้อมรอบข้างถูกปกคลุมด้วยแสงสว่าง พวกมันได้กลับเข้ามาในเขตป่า
ตอนนี้คงปลอดภัยแล้ว…
หินดำถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง สีหน้าของมันดูราวกับได้ยกภูเขาออกจากอก
ทว่าในวินาทีนั้น พงหญ้าโดยรอบพลันสั่นไหว พร้อมร่างสูงจำนวนนับร้อยที่กระโจนออกมา!
สีหน้าของหินดำดูเคร่งเครียดขึ้นมาโดยพลัน
มันปราดตามองร่างสูงในชุดเกราะสุดอลังการ มุมปากของมันกระตุกด้วยความประหลาดใจ
อ… เอลฟ์?!
พวกมันโผล่หัวมาจากไหน?
มันรู้ได้ไงว่าข้าอยู่ที่นี่?!
ทันทีที่เหล่าเอลฟ์เห็นกลุ่มออร์คที่เพิ่งออกมาจากทางลับ สีหน้าที่ดูตื่นเต้นของพวกเขายิ่งดูตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก
“เจอซะทีโว้ย–!”
“ดูนั่น! เดมาเซียล่ะ!!”
“น้องสุดน่ารักทั้งสาม!”
“สังหารพวกออร์คผู้ชั่วร้าย! เพื่อพวกพ้องของพวกเรา!!”
“อูลา—-!”
เหล่าเอลฟ์ต่างส่งเสียงโห่ร้องกึกก้อง พร้อมถาโถมเข้าใส่กลุ่มออร์คอย่างห้าวหาญ
เมื่อหินดำเห็นเอลฟ์ที่พุ่งเข้ามาอย่างไม่คิดชีวิต โทสะพลันปรากฏในแววตาของมัน
ถ้าพวกมันเป็นระดับเงินหรือระดับเหล็กขั้นสูงก็คงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง..
แต่ไอ้เอลฟ์เหล่านี้ยังไม่พ้นระดับเหล็กขั้นต้น แล้วยังมีหน้ามาขวางทางข้าอีก?
“หลีกไป!”
หินดำคำรามลั่น มันหวดตะบองเขี้ยวหมาป่าเข้าใส่ร่างที่กำลังพุ่งเข้ามาอย่างแรงจนแหลกเป็นเศษเนื้อ
“เห้ย! แรงฉิบหาย!”
พวกเอลฟ์พากันชะงักด้วยความตกใจ
“ไอ้นี่มันเป็นบอส! อย่าสู้กับมัน! รีบหยุดกองทัพออร์คไว้!”
บอส? คืออะไร??
หินดำชะงัก
แต่มันตระหนักถึงความหมายของสิ่งที่เหล่าเอลฟ์พูดถึงอย่างรวดเร็ว… บอส คือตัวมันเอง
เพราะเอลฟ์ทั้งหมดพากันหลีกเลี่ยงมัน และเข้าโจมตีออร์คตัวอื่น ๆ อย่างต่อเนื่อง
ยิ่งไปกว่านั้น เหล่าสมุนที่ควบคุมตัวเชลยของมัน กำลังถูกพวกเอลฟ์ล้อมโจมตีอย่างหนักหน่วง!
สีหน้าของหินดำเผยความกังวลขึ้นมาทันที
“แย่แล้ว! พวกมันกำลังถ่วงเวลา!”
มันขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน พลางหวดเอลฟ์หลายตนที่พยายามเข้ามาช่วยเชลยเอลฟ์จนร่างแหลกเป็นกองเลือด ก่อนจะตะโกนสั่งการออร์คที่เหลือ
“อย่าเสียเวลากับพวกมัน! ฝ่าออกไปเร็วเข้า!”
ทันใดนั้น ผืนป่าก็เริ่มสั่นไหว…
ตึง…
ตึง…
เกิดเสียงดังสนั่นราวกับเสียงฝีเท้าของยักษา ป่ากำลังสั่นสะเทือนจากบางสิ่งที่กำลังมุ่งหน้าเข้ามา!
มุมปากของเดมาเซียพลันปรากฏรอยยิ้มชั่วร้าย ก่อนที่เขาจะคำรามออกมา
“คลุ้มคลั่ง!”
คลื่นพลังรุนแรงปะทุออกมาจากร่างของเดมาเซียทันที
ใบหน้าของเขาดูดุร้ายราวกับสัตว์ป่า กล้ามเนื้อทุกมัดทั่วร่างกายล้วนขยายราวกับจะปริออก เส้นเลือดใต้ผิวหนังปูดโปนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
คลุ้มคลั่ง เป็นทักษะก้นหีบของเดมาเซียที่เขาเพิ่งแลกมา มีผลในการเรียกใช้ศักยภาพสูงสุดของร่างกาย ทำให้ผู้ใช้งานมีพละกำลังมหาศาลชั่วขณะ
ทักษะนี้มีระยะเวลาจำกัดที่ 10 นาที
และสิ่งที่ต้องจ่าย คือชีวิตของผู้ใช้งาน
เดมาเซียก้มลงฉวยดาบโค้งที่ตกอยู่บนพื้น พุ่งตัวตวัดดาบใส่ออร์คตัวหนึ่งที่ไม่ทันตั้งตัว ส่งผลให้มันทรุดลงไปกองกับพื้นในกระบวนท่าเดียว
เขาอุ้มน้องสาวทั้งสองของอัลขึ้นมา พลางตะโกนให้สัญญาณกับเอลฟ์ผู้เป็นพี่
“ไปเร็ว!”
โอกาสทองของการแผล่บ ๆ ๆ ๆ NPC!
หินดำบันดาลโทสะทันทีที่เห็นเดมาเซียเริ่มหลบหนี
แต่ในวินาทีที่มันกำลังจะปรี่เข้าไปหยุดเอลฟ์หนุ่ม กลุ่มเถาวัลย์เส้นหนากลับพุ่งขึ้นมาขัดขวางการเคลื่อนไหวของมันไว้
เถาวัลย์เหล่านี้ทนทานอย่างน่าตระหนก หินดำลอบวิตกเมื่อพบว่าความแข็งแกร่งของตนไม่สามารถเอาชนะเครื่องพันธนาการนี้ได้!
ทันใดนั้น เงาดำขนาดใหญ่พลันทอดยาวลงบนตัวมัน
“ต… ตัวอะไรวะ?”
“ต้นไม้… ต้นไม้เดินได้?”
ลูกสมุนออร์คในบริเวณรอบข้างต่างส่งเสียงร้องด้วยความหวาดหวั่น
หัวใจของหินดำเต้นโครมคราม มันรีบเงยหน้าขึ้น สายตาของมันหยุดลงที่ร่างขนาดใหญ่ของเจ้าของเงา…
ร่างนั้นสูงตระหง่านกว่า 30 เมตรราวกับเผ่าพันธุ์มังกร แผ่กิ่งก้านสาขาบดบังดวงตะวัน ดวงตาเย็นชาคู่หนึ่งจ้องมันกลับมา ด้วยแววตาที่ราวกับกำลังจ้องมองมดปลวก…
รูม่านตาของหินดำหดลงทันที
“โอ๊ค… โอ๊คการ์ด?!”
มันกล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง
…
…
_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _
T/N: เวลาอะไรนะคะเดมาเซีย…
…
อ่านแปลไทยได้ที่ https://www.nekopost.net/novel/12413/ ค่ะ ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ
Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432
_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _