[นิยายแปล] ～จ้าวนักสู้เกิดใหม่ทั้งทีดันเป็นนางร้าย ～ ลูน่าอยากรีไทร์แล้ว - ตอนที่ 36 - 013：การต่อสู้ที่แสนงดงาม

013：การต่อสู้ที่แสนงดงาม

 

ลูน่าและซาราเอล่ามาที่สนามฝึก

 

แม่และลูกสาวสวมชุดสีขาวซึ่งเป็นชุดของนักสู้แต่ในทางตรงกันข้ามซาราเอล่ามีดาบคาดเอวอยู่

 

 

 

สมาชิกทั้งหมดของกองกำลังพิทักษ์นางฟ้าต่างวิ่งเข้ามาและพยายามพูดคุยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ว่าก็ต้องหยุดเพราะเห็นบรรยากาศที่แปลกประหลาดระหว่างทั้งสอง

 

แม่และลูกสาวของตระกูลวินเบลที่มาพักที่คฤหาสน์ตั้งแต่วันก่อนหน้ากำลังพักเหนื่อยจากการฝึก แต่ทันทีที่เห็นแม่ลูกก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นและไปหลบอยู่มุมกำแพง

 

 

 

แม่และลูกสาวต่างเตรียมตัวพร้อมสำหรับสู้

 

ทั้งสองปลดปล่อยพลังออกมา

 

 

 

「โอไก ขอยืมสถานที่ฝึกสักครู่นะ」

 

 

 

「……ได้เลยครับ」

 

 

 

เมื่อเธอพูดคุยกับลูกน้องคนสนิทพวกเขาก็หยุดและถอยออกจากพื้นที่ทันที

 

หลังจากสัมผัสบรรรยากาศอันแสนกดดันก็ต้องรีบถอย

 

ช่วงเวลาแห่งการต่อสู้อันแสนบ้าคลั่งของแม่ลูกคู่นี้กำลังจะเริ่มแล้ว

 

ในขณะที่สมาชิกทั้งหมดถูกไล่ให้ไปอยู่ข้างสนามในเวลาสั้นๆพวกเธอก็เดินมากลางสนามฝึก และเผชิญหน้ากัน

 

 

 

「มาเริ่มกันไหมลูกรักของแม่」

 

 

 

「ค่า ท่านแม่」

 

 

 

ความเงียบเกิดขึ้นเพียงชั่วครู

 

ภายใต้การสังเกตการณ์ของทั้งสองฝ่ายไม่มีใครขยับ

 

แต่ว่าทันใดนั้นเองร่างของทั้งสองก็หายไปในอากาศ

 

 

 

 

 

เกร้ง！！

 

 

 

 

 

ตรงกลางสนามฝึกหินลอยขึ้นและตกลง

 

ปลายแขนที่ตวัดดาบออกไปและกำปั้นที่ปล่อยออกไปทำให้เกิดแรงระเบิดอันรุนแรง

 

จิตสังหารของทั้งสองที่ปลดปล่อยออกมารุนแรงเป็นระลอกคลื่น ทำให้สนามฝึกส่งเสียงออกมา

 

 

 

「นั่นน่ะเหรอพลังปราณที่ว่า？」

 

 

 

「แน่นอนค่ะ นี่เป็นวิชาสำนักมังกรซากุระที่อยู่ยงคงกระพัน เอาล่ะท่านแม่โชว์ให้หนูเห็นหน่อยสิคะ」

 

 

 

แม่และลูกสาวฉีกยิ้มให้กันขณะที่ดวลเดือด

 

ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายไม่คิดว่าตัวเองเป็นแม่ลูกกัน

 

ตอนนี้พวกเธอคิดแค่ว่าใครแข็งแกร่งกว่ากัน ซึ่งอยากวัดกันให้รู้ดำรู้แดง

 

ด้วยเหตุผลแค่นั้น พวกเธอทั้งสองจึงสู้กัน

 

 

 

 

เพล้งงงงงงงงงงงงง！！！

 

 

 

 

 

คมดาบของซาราเอล่าถูกฟันด้วยความเร็วแสง

 

ลูน่าชกไปที่ดาบจากด้านล่างและพยายามทำให้มันหักเป็นสองส่วน แต่แล้วมันก็กระเด็นขึ้นไป

 

ท่านแม่ชักดาบกลับไปในขณะที่ฉันกระโดดหมุนตัวเตะ

 

หลังจากดึงกำปั้นกลับมาฉันก็เตะเข้าไปทันที

 

 

 

　ตู้มมมมมมมมมม！！

 

 

 

เสียงคำรามดังก้องในอากาศ

 

ลูกเตะของทั้งสองตัดกันในอากาศและแรงกระแทกนั้นรุนแรงมาก

 

จากภายนอกนี่มันไม่ใช่การต่อสู้ระหว่างสาวสวยแล้ว

 

มันเป็นการต่อสู้ของสัตว์ประหลาดทั้งสองที่กำลังห่ำหั่นกัน

 

ทั้งสองที่มีเหงื่อเย็นๆในมือและปล่อยให้เหงื่อไหลออกไปทั่วร่างในขณะที่จ้องมองกันตาไม่กะพริบ

 

 

 

　ปังงงงงงงงงงง！

 

 

 

ดาบที่มีความเร็วแสงกำลังเข้าหาคอของลูน่า

 

แต่ว่าเธอเอนตัวหลบดาบในขณะที่กอดอกไปด้วยและขณะนั้นเองเมื่อลุกขึ้นมาเธอก็ปล่อยหมัดออกไป

 

เธอปล่อยหมัดที่สามารถทำให้คนตายได้เข้าใส่ดาบของแม่เธอ

 

 

 

「……อึก！！」

 

 

 

「กัดฟันไว้แน่นๆนะคะท่านแม่！！」

 

 

 

　――วิชาสำนักมังกรซากุระ พยัคฆ์จู่โจม！！

 

 

 

เสียงระเบิดดังก้องไปทั่ว

 

แรงกระแทกหลายร้อยตันได้พุ่งเข้าไปที่ท้องของซาราเอล่า

 

 

 

「อั่กกกกกกก！！」

 

 

 

「คิดว่าจะหลบพ้นงั้นเหรอคะ！！」

 

 

 

อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะเข้าใกล้ในระยะประชิดแต่แรงกระแทกมันไม่ได้ลดลง

 

ในทางกลับกันปลายดาบยกขึ้นจากด้านล่างสู่ด้านบน

 

จากนั้นฉันก็ตีลังกากลับหลังเพื่อหลบดาเมจอันรุนแรง

 

 

 

「ชิ……」

 

 

 

ถึงกระนั้นเธอก็ได้รับดาเมจ

 

ตอนแรกมันควรจะพลาดโดยสิ้นเชิง แต่ว่าดาบก็ตัดผ่านอกของฉันและเลือดสดๆไหลออกมา

 

ลูน่าเช็ดเลือดที่เปื้อนแก้มของเธอ แต่ก็ยังยิ้มออกมาได้

 

 

 

「……เกือบจะไปสู่สุคติแล้วไงล่ะคะ」

 

 

 

「แม่เองก็ไม่คิดว่าหมัดของลูกจะรุนแรงขนาดนี้ ถ้าแม่มีลูกขึ้นมาไม่ได้จะทำยังไงกันฮะลูน่า」

 

 

 

ซาราเอล่าไม่ได้ไล่ตามเธอมา

 

เพราะทำไม่ได้ต่างหาก

 

สีข้างของเธอมีเลือดไหลออกมาซึ่งเห็นได้ชัดว่าเธอเองก็รับหมัดเข้าไปเต็มๆเหมือนกัน

 

 

 

「ฮะฮะ สนุกจังเลยนะคะท่านแม่」

 

 

 

「แม่เองก็พอจะเข้าใจความรู้สึกของลูกอยู่หรอก แต่ลูกกำลังออมมือให้แม่อยู่งั้นเหรอ？」

 

 

 

ความงามของหญิงสาวที่บิดเบี้ยวไปด้วยความสุขจากการต่อสู้

 

ซาราเอล่าทำสีหน้าไม่พอใจ

 

 

 

「ทุ่มสุดแรงเกิดของลูกมาซะ มิฉะนั้นแม่จะส่งลูกลงไปคุยกับรากมะม่วง」

 

 

 

ฟึ่บ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของซาราเอล่ายิ่งเปล่งประกายมากขึ้น

 

พลังนั้นรุนแรงมากจนแม้แต่ผู้ชมรอบตัวยังต้องหันหลังให้

 

แต่ว่าลูน่าก็ไม่ได้แสดงท่าทีหวาดกลัว

 

ในทางตรงกันข้ามเธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆและลุกนั่งในขณะที่ยังมีบาดแผลอยู่กลางอก

 

 

 

「จะเอาแบบนั้นเหรอคะ……..แน่ใจแล้วนะคะ? ถ้างั้นหนูเองก็ไม่เกรงใจแล้วนะคะท่านแม่ ถ้าแม่ตายไปก็อย่าได้โทษหนูล่ะกัน เดี๋ยวหนูจะคืนชีพแม่ให้เอง เพราะวิชาของหนูมีไว้เพื่อสังหารเทพ」

 

 

 

「ต้องแบบนั้นสิทุ่มเททุกอย่างที่มีเข้ามา ! มาทำให้แม่ได้สนุกหน่อยเถอะ！！」

 

 

 

「ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก！！！」

 

 

 

ลูน่าคำราม

 

ซาราเอล่าย่อตัวลงถือดาบ ปลดปล่อยพลังออกมามากขึ้น

 

และทั้งคู่ก็เข้าปะทะกัน

 

เกิดแสงสว่างในคมดาบ

 

กำปั้นเองก็เปล่งแสง

 

พื้นที่โดยรอบแตกกระจายสนามฝึกโดยรอบพังยับเยิน

 

เพียงเพื่อการวัดพลังของทั้งสอง

 

เพืยงเพื่อตอบสนองความต้องการของคู่ต่อสู้สุดหัวใจ

 

 

 

「ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก！！！」

 

 

 

　――วิชาดาบมังกรจักรพรรดิ หนึ่งคมดาบประกายแสง！

 

 

 

「ฮ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก！！！」

 

 

 

　――วิชาสำนักมังกรซากุระ มายาเร้นกาย(蜃気楼)

 

 

 

คมดาบที่ฟันออกไปแม้แต่ตาของคนธรรมดาที่มองไม่เห็น พุ่งเข้าใส่ลำตัวของลูน่า

 

 

 

「ห๊ะ？！」

 

 

 

แต่ว่าคมดาบตัดผ่านร่างของลูน่า

 

คมดาบที่ฟันออกไปเป็นภาพมายาของลูน่า

 

จริงๆดาบของเธอควรจะฟันลูน่า แต่กลับฟันโดนภาพติดตาของลูน่า

 

 

 

「――อึก！？」

 

 

 

หมัดเล็กๆประทับเข้าที่อกของท่านแม่

 

ผมยาวสีเงินเปล่งประกาย

 

ลูน่าใช้นิ้วทั้งสองแทนที่จะเป็นหมัดของเธอกดลงไปที่อกของท่านแม่

 

บ้าน่า เธอต้องเคลื่อนไหวด้วยความเร็วระดับไหนกัน

 

แสงสว่างที่ปรากฏที่ปลายนิ้วของเธอแทงทะลุอกของท่านแม่

 

 

 

　――วิชาสำนักมังกรซากุระ เท็นเก็น(天元)

 

 

 

ตูมมมมมมมมมมมม

 

 

 

ชั่วขณะหนึ่งซาราเอล่ารู้สึกว่าตัวเองอยู่ใจกลางจักรวาล

 

ไม่รู้ว่าเป็นภาพหลอนหรือความจริง

 

เธอเห็นดวงดาวระยิบระยับเปล่งประกายรอบตัวเธอ

 

 

 

「นะ……」

 

 

 

ฉันไม่เข้าใจว่าเจออะไร

 

ตอนนี้เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองยืนอยู่ และไม่รู้ว่ากำลังเคลื่อนที่ไปทางไหน

 

ท่ามกลางสิ่งเหล่านี้มีเพียงดวงตาของลูน่าที่จับจ้องเธอ

 

ใบหน้าของเธอที่ปราศจากอารมณ์ใดๆ

 

 

 

「เพราะว่าได้สืบทอดพลังของเทพธิดา นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า・・・・・・。เธอสามารถฆ่าได้แม้กระทั่งพระเจ้า」

 

 

 

ลูน่า ไม่ใช่สิคนที่มีใบหน้าเหมือนลูน่า

 

และซาราเอล่าก็ปลิวไปที่ไหนสักแห่งราวกับไม่รู้ว่าเธอกำลังเจอกับอะไรและความเจ็บปวดอันรุนแรงได้ไหลผ่านทั่วร่างของเธอ

 

 

 

　ตึง！！

 

 

 

「อั่ก！？」

 

 

 

ก่อนที่จะรู้ซาราเอล่าก็พุ่งชนกำแพงสนามฝึกจนเลือดไหลออกมา

 

เลือดที่พุ่งออกมาทำให้ชุดของเธอถูกย้อมเป็นสีแดง

 

หลังจากที่โดนวิชาของลูน่าเข้าไป กว่าจะรู้ตัวก็ผ่านไปเพียงสองสามวิก่อนเธอจะชนเข้ากับกำแพง

 

 

 

「เยี่ยมมากลูกรัก……」

 

 

 

นั่นคือทั้งหมดที่ฉันสามารถอธิบายเป็นคำพูดได้

 

ในที่สุดก็ได้เข้าใจว่าทำไมลูน่าถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้เธอนั้นได้คิดค้นวิชาที่สามารถโค่นได้กระทั่งพระเจ้า

 

 

 

「ถึงการต่อสู้จบลงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะต้องตาย แต่หนูไม่ยอมให้ท่านแม่สุดที่รักของหนูต้องตายหรอกนะคะ」

 

 

 

ซาราเอล่านอนกองกับพื้นในขณะที่อกของเธอถูกเจาะไปถึงหัวใจ

 

ลูน่าวิ่งไปหาท่านแม่ของเธอบอกเธอเช่นนั้น

 

 

 

ในวินาทีถัดมาปีกสีขาวบริสุทธิ์ผุดขึ้น

 

วงแหวนแห่งแสงปรากฏขึ้นเหนือศีรษะ

 

 

 

　――อ่า เข้าใจแล้ว ท้ายที่สุดแล้วเด็กคนนี้คือเทพธิดา

 

 

 

ซาราเอล่ายิ้มออกมา

 

แม้ว่าเธอจะดูเข้าใจผิดไปบ้าง แสงทั้งหมดเข้าสู่ร่างของท่านแม่และเธอก็อุ้มแม่ของเธอ

 

 

 

「ยังมีงานอีกมากมายเลยที่ท่านแม่ต้องสะสาง หนูจะไม่ยอมให้ท่านแม่มาตายในที่แบบนี้หรอกนะคะ」

 

 

 

แต่ว่าเป็นเทพธิดาที่ใจร้ายนิดหน่อย

 

เธอยิ้มออกมาด้วยความซุกซน

 

 

 

　――นั่นสินะ ฉันเองก็ถือดาบเพื่อปกป้องเธอ แน่นอนฉันจะปกป้องเธอจวบจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต นั่นคือภารกิจของฉันในฐานะแม่

 

 

 

ซาราเอล่าประกาศหมั้นในขณะที่กอดลูกสาวของเธอเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

ไม่รู้ว่าจะหยุดน้ำตาที่ไหลจากดวงตาได้ยังไง

 

น้ำตาอุ่นๆที่ไหลออกมาจากตาทำให้แก้มของเขาเปียกชื้น

 

เขาคิดว่ามันงดงามที่ได้เห็นแม่และลูกได้กอดกันหลังจากการต่อสู้อันแสนดุเดือด

 

สัญชาตญาณบอกว่านี่คือการต่อสู้ที่งดงามที่สุดในชีวิตที่เคยเห็นมา

 

ในขณะเดียวกันก็รู้ว่ายอดเขาที่ต้องไต่มันสูงขนาดไหน

 

เขามองไปรอบๆแล้วก็เห็นว่าเหล่าทหารกำลังร้องไห้เช่นกัน

 

ภรรยาและลูกสาวของเคานต์เตสวินเบลเองก็สะอื้นออกมา

 

 

 

ไกลออกไปสุดลูกหูลูกตานั่นคือที่ๆเธออยู่

 

ถึงกระนั้นผู้คนก็สามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองได้ ขณะนั้นเขาเองก็ยังคงน้ำตาไหลอาบแก้ม