(นิยายแปล)【หง่ำหง่ำค่ะ】สกิล『ยิ่งกินมอนสเตอร์ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น』ของคุณหนูผู้ถูกขับไล่เป็นสกิลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์เลเวลอัพ1ทุกการกิน1ครั้งกลายเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดใน3วันไปซะแล้วค่ะ~ - ตอนที่ 20 ไปกินคุณมอนสเตอร์ผักค่ะ

ตอนที่ 20 ไปกินคุณมอนสเตอร์ผักค่ะ

「โอ๊ย!」

ในวันหนึ่ง

ได้ยินเสียงร้องของแมรี่จากทางห้องครัวคฤหาสน์ค่ะ

「แมรี่เกิดอะไรขึ้นเหรอ？」

「ไม่เป็นไรค่ะคุณหนูแค่มีดทำครัวบาดนิ้วนิดหน่อยค่ะ」

พอไปดูสถานการณ์ก็เห็นแมรี่กำลังกดนิ้วอยู่ค่ะ

「แย่เลยค่ะ ต้องรีบพันแผล……」

ในตอนนั้นเองก็เกิดเรื่องประหลาดขึ้นค่ะ

แผลของแมรี่สมานตัวอย่างรวดเร็วค่ะ อ๊ะระหว่างที่พูดอยู่นิ้วที่น่าจะถูกบาดก็หายสนิท มองไม่เห็นแม้กระทั่งแผลเป็นค่ะ

「แผลหายแล้วค่ะ……ทำไม?」

ตัวแมรี่เองก็กระพริบตาปริบๆค่ะ

「แมรี่คุณยังอายุแค่14สินะคะ?」

「ใช่แล้วค่ะ มันไม่ใช่การเปิดใช้งานกิฟต์ประเภทฟื้นฟูตามธรรมชาติค่ะ」

ประหลาดจังเลยค่ะ~

「ทันทีที่คุณหนูเข้ามาแผลก็เริ่มหาย หรือไม่ใช่ว่าคุณหนูมีสกิลที่จะฟื้นฟูรอบข้างตลอดเวลาเหรอคะ?」

「ไม่หรอก ไม่มีสกิลแบบนั้นหรอกค่ะ ถ้างั้นแมรี่ดิฉันจะออกไปข้างนอกนะคะ」

「คุณหนูวันนี้จะออกไปไหนเหรอคะ?」

「ดิฉันวันนี้จะไปกินผักค่ะ!」

แมรี่เงยหน้าขึ้นด้วยใบหน้างุนงง

「ถ้าเป็นผักละก็กินเป็นประจำอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ ที่ใส่ในแซนวิชที่กินเมื่อเช้านี้ค่ะ」

「ไม่ใช่ค่ะ! ดิฉันอยากกินมอนสเตอร์ผักค่ะ!」

อาหารของมอนสเตอร์ที่ออกมาด้วย【มอนสเตอร์อีตเตอร์】กิฟต์ของดิฉันอร่อยเป็นพิเศษยิ่งกว่าอาหารตามปกติค่ะ!

แต่ว่า สิ่งที่ดิฉันกินจนถึงตอนนี้ส่วนใหญ่คือเนื้อหมาป่ากับกระต่าย

ดิฉันชอบเนื้อมากค่ะ

แต่ก็ชอบผักด้วยค่ะ!

อาหารของมอนสเตอร์ผักจะมีรสชาติแบบไหน ตั้งตารอเลยค่า~

「แต่ว่า มีมอนสเตอร์ผักอยู่ด้วยเหรอคะ?」

「หุหุหุ ไม่ต้องห่วงค่ะ ดิฉันเจอมอนสเตอร์ผักในสารานุกรมมอนสเตอร์แล้วละค่ะ」

ดิฉันหยิบสารานุกรมมอนสเตอร์ออกมาจากรูที่ใส่สัมภาระเท่าไหร่ก็ได้นั้นค่ะ

「แทนแท้น! นี่ค่ะ “แจ็กโอแลนเทิร์น”!」

เป็นมอนสเตอร์ฟักทองที่หัวลอยได้และคอยออกมาหลอกหลอนในสุสานค่ะ มีไฟลุกไหม้อยู่ภายในและมีแสงสว่างเป็นสีส้มค่ะ

「ไม่ใช่ว่าเป็นผีเหรอคะ！」

「ไม่เป็นไรค่ะ เพราะหน้าตาเป็นฟักทองดังนั้นรสชาติก็น่าจะเป็นฟังทองแน่นอนค่ะ~ สถานที่คือสุสานที่อยู่ชานเมืองค่ะ」

「คุณหนูสุสานจะไม่อันตรายเหรอคะ!? สุสานของเมืองนี้เคยได้ยินมาว่ามีวิญญาณชั่วร้ายออกมาทำอันตรายด้วยนะคะ?」

「ไม่เป็นไรค่ะ มาตราการรับมือผีคิดเอาไว้อย่างสมบูรณ์แบบแล้วค่า~」

「โปรดระวังตัวด้วยนะคะ」

―――――――――――――――――――――――――――――――――――――

「ผู้ป่วยฉุกเฉิน!」

ผู้ชายที่อยู่บนเปลถูกหามเข้ามายังสถานพยาบาลของเมือง ลมหายใจรวยริน ราวกับจะหยุดหายใจได้ทุกเมื่อ ทั่วร่างปกคลุมไปด้วยรอยดำ

「นี่มันไม่ใช่อาการบาดเจ็บทั่วไป……เป็นสถานะผิดปกติประเภทหนึ่ง คำสาป!」

ผู้รักษาเริ่มรักษาด้วยเวทมนตร์ยกเลิกสถานะผิดปกติด้วยอาการร้อนรน

หลังจากสับเปลี่ยนร่ายเวทยกเลิกสถานะผิดปกติกับเวทฟื้นฟูอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดผู้ป่วยก็ดูเหมือนจะพูดได้แล้ว

「อุก……」

「นายพูดได้แล้วสินะ ไปรับเอาคำสาปจำนวนมากมายขนาดนี้มาจากที่ไหน!?」

「สะ สุสาน……」

ชายผู้ป่วยพูดออกมาช้าๆ

「ฉันเป็นนักผจญภัยที่รับเควสมาทำ ฉันเองก็เหมือนกับคุณเชี่ยวชาญด้านเวทฟื้นฟูกับเวทยกเลิกสถานะผิดปกติ หลักๆแล้วจะเฉพาะทางเป็นการขับไล่วิญญาณด้วยการใช้เวทฟื้นฟู」

ผีซึ่งมีมวลพลังงานเชิงลบสามารถขับไล่ได้ด้วยเวทฟื้นฟู อีกทั้งมนุษย์ที่ไม่มีพรสวรรค์จะไม่สามารถมองเห็นผีได้ด้วยตาเปล่า

「ฉันรับเควสลดจำนวนผีที่สะสมอยู่ในสุสานซึ่งออกมาเป็นประจำแล้วมุ่งหน้าไปยังสุสานแต่ว่า……สุสานในตอนนี้กำลังเกิดสิ่งผิดปกติ แม้กระทั่งผีที่ไม่มีพิษภัยตามปกติก็เปลี่ยนไปเป็นวิญญาณชั่วร้ายแล้วคอยร่ายคำสาปใส่มนุษย์ที่เหยียบย่างเข้าไป เพราะฉันสามารถยกเลิกสถานะผิดปกติได้ด้วยตัวเองจึงจบลงแค่ระดับนี้แต่ถ้าคนทั่วไปเหยียบย่างเข้าไปได้ตายก่อนแน่」

ชายผู้ป่วยตัวสั่นเทา

「ไม่ใช่แค่นั้น ถ้าพวกผีที่กลายเป็นวิญญาณชั่วร้ายหลอมรวมกันละก็ความเสียหายที่เทียบไม่ได้กับตอนนี้ได้เกิดขึ้นแน่ เร็วเข้า ใครก็ได้ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างละก็……!」

ชายผู้ป่วยกำมือแน่นทั้งๆที่นอนอยู่