(นิยายแปล)【หง่ำหง่ำค่ะ】สกิล『ยิ่งกินมอนสเตอร์ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น』ของคุณหนูผู้ถูกขับไล่เป็นสกิลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์เลเวลอัพ1ทุกการกิน1ครั้งกลายเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดใน3วันไปซะแล้วค่ะ~ - ตอนที่ 18 ชาร์ลอตต์วีรชนผู้เสียสละช่วยชาวเมืองจากสภาวะขาดสารอาหาร

ตอนที่ 18 (มุมมองนักผจญภัยตัวประกอบ) ชาร์ลอตต์วีรชนผู้เสียสละช่วยชาวเมืองจากสภาวะขาดสารอาหาร

กิลด์นักผจญภัยกลางคืนวันนี้เองก็คึกคักเช่นเคย

พนักงานต้อนรับปลุกเร้าสถานที่ด้วยเรื่องเล่าอย่างทุกที

「และนี่ก็คือวัตถุดิบที่คุณชาร์ลอตต์นำเข้ามาที่กิลด์นักผจญภัยในตอนแรกค่ะ! แทนแท้น!」

「「「โอ้ววววว!!」」」

「ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งก็น่าทึ่งสุดๆเลยเว้ย!」

ทุกครั้งที่พนักงานต้อนรับกล่าวถึงความสำเร็จจนถึงตอนนี้ของชาร์ลอตต์เหล่านักผจญภัยจะตื่นเต้นกันอย่างมาก

「และวันนี้! มาเล่าเรื่องที่คุณชาร์ลอตต์คนนั้นกำจัดสัตว์รบกวนฟรีกันเถอะค่ะ」

พนักงานต้อนรับเริ่มต้นเรื่องราวอย่างเร่าร้อน

「เรื่องราวทั้งหมดมันเริ่มต้นในเช้าของเมื่อวาน คุณชาร์ลอตต์ซึ่งกำลังทานแซนวิชที่กิลด์นักผจญภัยตามปกติ ได้สังเกตเห็นว่าในแซนวิชไม่มีผักกาดแก้วใส่อยู่เลยค่ะ」

「หืมหืม แล้วไงแล้วไง? รีบเล่าต่อเร็วเข้าสิ!」

「พอฉันเล่าไปว่าไม่สามารถจัดหาผักเข้ามาได้เพราะมอนสเตอร์กำลังทำลายแปลงอยู่และดูเหมือนเกษตรกรจะไม่มีเงินจึงออกคำร้องกำจัดมอนสเตอร์ไม่ได้ค่ะ แล้วแววตาของคุณชาร์ลอตต์ที่กำลังยิ้มอย่างสง่างามก็คมกริบขึ้นมาทันทีค่ะ จากนั้นก็พูดออกมาว่า 『จะไปกำจัดมอนสเตอร์』แล้วมุ่งหน้าไปที่แปลงค่ะ」

「รอเดี๋ยวนะ ถ้างั้นก็หมายความว่าคุณชาร์ลอตต์ก็มุ่งไปกำจัดมอนสเตอร์โดยไม่รับเควสงั้นเหรอ?」

พนักงานต้อนรับยิ้มอย่างมีเลศนัย

「ถูกต้องตามนั้น คุณชาร์ลอตต์มุ่งไปกำจัดมอนสเตอร์ฟรีๆค่ะ!」

「「「โอ้ววววว!!」」」

ร้านเหล้าห่อหุ้มไปด้วยเสียงเชียร์

「และนี่ก็คือวัตถุดิบหลักฐานการปราบปรามลาร์จแรบบิทที่ปราบปรามแล้วของคุณชาร์ลอตต์ค่ะ! แทนแท้น!」

พนักงานต้อนรับวางกล่องไม้ลงบนโต๊ะ ด้านในที่ถูกครอบเอาไว้ด้วยแก้วคือหูของลาร์จแรบบิทที่ถูกทำให้ไม่เน่าเสียด้วยเวทมนตร์ตกแต่งเอาไว้ราวกับตัวอย่างจำลอง

「สุดยอด ล่าลาร์จแรบบิทจำนวนขนาดนี้……！」

「แต่ว่า คุณชาร์ลอตต์กำจัดมอนสเตอร์ฟรีๆจะไม่ลำบากจริงๆเหรอ?」

และมีนักผจญภัย1คนเอ่ยข้อสงสัยขึ้น

「ใช่! ตรงจุดนั้นก็คาใจเหมือนกัน! ฉันเลยลองไปถามแบบนั้นกับคุณชาร์ลอตต์ และ……」

เหล่านักผจญภัยกลั้นหายใจแล้วตั้งใจฟัง

「คุณชาร์ลอต์บอกมาว่า『สำหรับดิฉันการได้กินแซนวิชที่ใส่ผักกาดแก้วคือรางวัลเหนือสิ่งอื่นใดแล้วค่ะ』」

กิลด์นักผจญภัยกลับสู่ความเงียบในพริบตา และ

「「「โคตรรรรรรเท่!」」」

ลุกฮือขึ้นในทันที

「ฉันเข้าใจค่ะ คุณชาร์ลอตต์อยากจะบอกว่า『จริงอยู่ที่ดิฉันไม่ได้รับเงินเป็นรางวัลแต่ว่า ถ้าหากผู้คนในเมืองนี้สามารถกินผักและผักกาดแก้วเหมือนกับก่อนหน้านี้ละก็ ถ้าหากสามารถช่วยเหลือทุกคนจากสภาวะขาดสารอาหารได้ละก็ สำหรับดิฉันนั่นคือความสุขที่สุดแล้วค่ะ รางวัลที่เป็นตัวเงินไม่จำเป็นค่ะ』」

พนักงานต้อนรับกล่าวสุนทรพจน์อันเร้าใจ

「และ เพื่อแสดงสิ่งนั้นออกมาเป็นคำพูดสั้นๆ――」

「『การได้กินแซนวิชที่ใส่ผักกาดแก้วคือรางวัลเหนือสิ่งอื่นใด』!!」

ทุกคนที่อยู่ในร้านเหล้าชูกำปั้นขึ้นแล้วสรรเสริญ

「ไม่ใช่แค่แข็งแกร่งแต่ทั้งใจดีทั้งสูงส่งด้วยละคุณชาร์ลอตต์……！เซนส์ประโยคเด็ดๆก็โคตรเจ๋ง ฉันเองก็อยากลองเป็นนักผจญภัยแบบนั้นบ้างง!」

「ตัดสินใจแล้ว ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปฉันจะใจดี!  ถึงเรื่องที่คนอย่างฉันทำได้จะไม่ได้มากมาย…….แต่ถึงอย่างนั้นฉันจะให้คำแนะนำอย่างอ่อนโยนกับนักผจญภัยมือใหม่และเก็บขยะที่ถูกทิ้งในดันเจี้ยนละ」

「ถ้างั้นผมจะแข็งแกร่งให้มากกว่านี้ เพื่อลดภาระและเพื่อให้ใกล้ชิดคุณชาร์ลอตต์แม้เพียงสักนิดก็ยังดี จะเพิ่มเวลาฝึกฝนเป็นเท่าตัวครับ!」

「เอาละ ข้อเสนอสำหรับทุกคนที่อยู่ตรงนี้ค่ะ!  เพื่อยกย่องความสำเร็จของคุณชาร์ลอตต์ ตัวอย่างหูของลาร์จแรบบิทคิดว่าจะเอาไปตกแต่งไว้ที่ผนังกิลด์นักผจญภัยเป็นอย่างไรคะ?」

「「「เห็นด้วยยย!」」」

ด้วยเหตุนี้หูของลาร์จแรบบิทจึงได้ตกแต่งอยู่ที่ทางเข้าออกกิลด์นักผจญภัย