นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ - ตอนที่ 29 ลงโทษ
เซี่ยงชุนฟางขยับแว่นกันแดดเล็กน้อยแล้วก้าวเดินไปทางสือฮว่า
“เป็นเธอเองสินะที่กำลังสร้างความเดือดร้อนให้ตระกูลฟง?”
สือฮว่าเงยหน้าขึ้นก็เห็นชุดของเซี่ยงชุนฟาง ความประทับใจแรกคือสิ่งสกปรก
แต่งหน้าหนาเตอะและผ้าพันคอ ริมฝีปากแดงสด เล็บหลากสีรวมถึงหมวกสีขาวบนศีรษะ ดูยังไงก็เหมือนหนังสมัยสิบกว่าปีที่แล้ว
เธอขมวดคิ้วมองลงไปที่สร้อยข้อมือบนข้อมือของเซี่ยงชุนฟางและเดาถึงตัวตนของผู้หญิงคนนี้
“เอาสร้อยข้อมือมาให้ฉันเถอะค่ะ”
เธอยื่นมือออกมาและมองอีกฝ่ายด้วยใบหน้านิ่ง
เซี่ยงชุนฟางรู้สึกเหมือนถูกดูหมิ่น ตั้งแต่ครอบครัวเริ่มหาเงินได้ เธอก็ไปซื้อสินค้าฟุ่มเฟือย พนักงานยังต้องยกเธอขึ้นหิ้ง เคยมองเธอแบบนี้ที่ไหนกัน
เธอทำเสียงขึ้นจมูกและยกข้อมือขึ้น “ต้องการอันนี้น่ะเหรอ? ได้สิ ฉันจะให้เธอ”
ดวงตาเธอฉายแววชั่วร้ายและถอดสร้อยข้อมือออก ขณะที่กำลังจะวางมันลงบนฝ่ามือของสือฮว่านั้น เธอก็โยนสร้อยข้อมือนั่นลงไปในน้ำในสระทันที!
“ตายแล้ว ไม่ได้ตั้งใจโยนมันลงไปเลยนะ งั้นเธอลงไปหยิบมันขึ้นมาแล้วกัน!”
พูดไปเธอก็ผลักสือฮว่าไปทางสระว่ายน้ำ
“คุณปล่อยนะ!”
สือฮว่าหน้าซีดเมื่อเข้าใกล้สระว่ายน้ำมากขึ้นเรื่อยๆ
สระว่ายน้ำลึกอย่างน้อยก็สองเมตร ขาของเธอขยับไม่ได้ ถ้าโดนผลักลงไปต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยแน่!
“ฉันเคยบอกแล้วนี่ว่าเธอเอาชนะฉันไม่ได้ แล้วยังจะเอาสร้อยข้อมืออีก ฉันก็อยากจะรู้ว่าเธอจะเอาชีวิตรอดยังไง!”
เซี่ยงชุนฟางไม่สนเสียงที่ตื่นตระหนกของสือฮว่า วางมือและผลักทั้งเก้าอี้และคนลงไปในน้ำ
“ตูม!”
น้ำกระเซ็นจำนวนมาก สือฮว่าตกลงไปในนั้นแล้ว
เธอตื่นตระหนกและอยากจะคว้าอะไรบางอย่าง แม้กระทั่งพยายามใช้ขา แต่ขาเธอนั้นก็ช่วยอะไรไม่ได้
ยิ่งกลัวมากขึ้นความเจ็บปวดที่เท้าของเธอก็ยิ่งชัดเจน เธอแยกไม่ออกว่าเป็นน้ำหรือน้ำตากันแน่ที่ปกคลุมตาเธอ
มีเพียงความคิดเดียวในหัวของเธอ หากเธอสามารถมีชีวิตรอด ผู้หญิงคนนั้นจะต้องชดใช้ที่เธอทำไปตลอดชีวิต!
ช่องอกกำลังจะระเบิด ขาดออกซิเจนและหายใจไม่ออก
เธอไม่อยากตาย ไม่อยากอยู่แบบนี้อีกต่อไป
จนกระทั่งมีมือเรียวคู่หนึ่งแหวกน้ำและจับเธอออกจากนรกแห่งความตาย
เธอเพียงแค่หรี่ตามองเขาก่อนจะสลบไป
เมื่อเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง สือฮว่าก็เห็นว่าสถานที่ที่เธออยู่ไม่ใช่โรงพยาบาล แต่เป็นบ้านของตระกูลฮ่อ หมอบอกว่าเธอสำลักน้ำ ไม่มีอะไรร้ายแรง และขาของเธอก็ถูกพันแผลใหม่อีกครั้ง
คุณท่านกำลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยความโกรธ พ่อฟงและเซี่ยงชุงฟางคุกเข่าอยู่บนพื้น ทุกคนกำลังรอให้เธอได้สติ
สือฮว่าไอ ได้ยินคนรับใช้รายงานสถานการณ์ให้เธอฟัง เธอก็ยิ้มจนตาของเธอเปื้อนไปด้วยสีแดงอ่อน
“อาการบาดเจ็บที่หลังของคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
เมื่อเห็นว่าแพทย์กำลังเปลี่ยนยาให้ฮ่อฉวนสือ เธอถึงรู้ว่าหลังของเขาบาดเจ็บมาก
อุ้มเธอขึ้นสระว่ายน้ำ หลังของเขาก็เปียกโชกด้วยเช่นกัน
“อืม”
ฮ่อฉวนสือหลับตาลงแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย
หมอทายาให้เสร็จก็ให้คำแนะนำอีกเล็กน้อยก่อนจากไป
“สร้อยข้อมือในสระว่ายน้ำเป็นของปลอม”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแล้ววางสร้อยข้อมือไว้ตรงหน้าสือฮว่า
ดวงตาสือฮว่าถักทอไปด้วยความอบอุ่น เขาไม่ลืมที่จะหยิบสร้อยข้อมือขึ้นมา ชายคนนี้ใส่ใจมาก ถึงรูปลักษณ์เขาจะเย็นชากว่าก็ตาม
สร้อยข้อมือของแม่เป็นของปลอมไปไม่ได้ ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ทำได้แค่ต้องลงไปถามผู้หญิงคนนั้นเท่านั้น
“สา…สา สามี…”
ลิ้นของเธอยังคงพันอยู่ แต่ก็ยังเรียกเต็มๆ
“มีอะไรงั้นเหรอ?”
เขาติดกระดุมแขนเสื้อแล้วลุกขึ้นยืน
สือฮว่าเม้มริมฝีปาก ใบหน้าร้อนผ่าว “ฉันอยากลงไปดู รบกวนคุณอุ้มฉันไปหน่อยได้ไหม?”
ถึงหนานสือจะอยู่ข้างๆ แต่ก็มีสามีอยู่ตรงนี้ จะให้หนานสืออุ้มเธอไปก็คงจะไม่ดี เลยต้องถามถามความเห็นจากสามีของเธอก่อน
ฮ่อฉวนสือไม่ตอบแล้วโน้มตัวลงมาอุ้มเธอขึ้นแล้วเดินลงไปชั้นล่าง
ครั้งสุดท้ายตอนที่เขาอุ้มเป็นตอนไม่ได้สติ เลยไม่รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้เธอมีสติชัดเจนมาก
เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงพลังที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของชายคนนี้ ผ้าบางๆถูกันระหว่างผิวหนังกับผิวหนัง ราวกับลูกบอลไฟสองลูก
ใบหน้าของสือฮว่าแดงขึ้นเรื่อยๆ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆอยากจะเงยหน้าขึ้นไปพูดอะไรกับเขาเพื่อบรรเทาความอึดอัดใจของเธอ
แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเขา ราวกับแสงสีขาวตัดผ่านก้อนเมฆและส่องเข้ามาจนเธอหลงทางและจ้องมองไปหลายวินาที
ฮ่อฉวนสือก็รู้สึกถึงการที่เธอจ้องมองและร่างกายของเขาก็แข็งทื่อ
ครั้งแรกที่เขาโดนผู้หญิงจ้องแบบนี้ เขารู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย ความอึดอัดก็พุ่งจากฝ่าเท้าขึ้นมาจนถึงหัว
เขาอุ้มสือฮว่าไปที่ห้องนั่งเล่นแล้ววางเธอลงบนโซฟาจากนั้นก็หันไปนั่งไกลอีกหน่อย ราวกับเธอเป็นโรคระบาด
คุณท่านฮ่อเห็นท่าทีของทั้งสอง สายตาก็เป็นประกาย รอยยิ้มของจิ้งจอกเฒ่าปรากฏขึ้นที่มุมปาก แต่ขณะนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดเรื่องนี้
“เสี่ยวฮว่า ครั้งนี่ที่เกิดเรื่องกับหนู ฉันควรรับผิดชอบ ฉันน่าจะส่งคนไปปกป้อง หนูจะให้ทำยังไงก็บอกฉันมาได้เลย”
สือฮว่าจ้องไปทางเซี่ยงชุนฟาง เห็นใบหน้าที่ซีดเซียวไร้สีเลือดและปากของเธอโค้งงอ
“คุณปู่ฮ่อ ตอนแรกตระกูลฟงก็ทำเงินได้มาก ถึงด้านหลังจะไม่สะอาด ฉันอยากจะสลัดพวกนั้น ถึงตอนนั้นตำรวจก็จะไปหาพวกเขาเอง คุณปู่ฮ่อไม่จำเป็นต้องลงมือเองหรอกค่ะ”
คุณท่านฮ่อพยักหน้า สือฮว่ามีความคิดเป็นของตัวเองและเขาก็มีความสุขมาก แต่หลานสะใภ้ของเขาถูกรังแกเ ขาจะไม่ทำอะไรได้ยังไง อย่างน้อยเขาก็น่าจะคอยช่วยอยู่เบื้องหลัง
ใบหน้าของพ่อฟงเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาอยากจะตบบ้องกูเซี่ยงชุนฟางยัยตัวแสบคนนี้จริงๆ! ให้เธอไปคืนสร้อยข้อมือดันไปผลัก สือฮว่าลงไปในสระว่ายน้ำ ถ้าไม่มีคนเจอสือฮว่าได้ตายไปแล้วแน่!
ตอนแรกไม่น่าไปสนับสนุนตระกูลของผู้หญิงบ้าเงินคนนี้เลย เธอตอนนี้ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!
เซี่ยงชุนฟางนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น ร่างกายของเธอสั่นทา ตอนแรกที่คนพวกนี้มาหาเธอ เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรจนะกระทั่งปืนสีดำฟาดเข้าที่หน้าผากของเธอ เธอก็ตะลึงไปเลย
นั่นคือปืนจริง เป็นปืนจริงๆ! คนพวกนี้เป็นใครกันแน่!
ยัยเด็กสือฮว่าไปหาคนเก่งๆแบบนั้นจากที่ไหน ถ้ารู้ตั้งแต่แรกเธอก็จะได้ทน…
“คุณหนูสือ…ฉันสับสนเอง ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันไม่ได้ตั้งใจ อีกอย่าง ฉันคืนสร้อยข้อมือให้แล้วไม่ใช่เหรอ เมตตาแล้วปล่อยฉันไปเถอะ…”
เซี่ยงชุนฟางคุกเข่าลงบนพื้น เหงื่อไหลซึมตามหน้าผาก
สือฮว่ามองไปทางเธออย่างขบขัน หยิบข้อมูลที่หนานสือส่งให้เธอและมองมันอย่างจริงจัง
ที่แท้ก็ทำผิดไว้เยอะนี่เอง
“หลายปีก่อนลูกชายคุณขับรถไปชนคู่สามีภรรยาและลูกวัย 4 ขวบเสีย คุณใช้เงินห้คนอื่นปลอมหลักฐานและใส่ร้ายคนอื่นว่าเมาแล้วขับ”
ร่างกายของเซี่ยงชุนฟางนิ่งไปทันที พวกเขารู้ได้ยังไงว่าเธอแอบทำแบบนี้?
“สร้อยข้อมือของแม่ฉัน คุณเอาของจริงไปไว้ที่ไหน?”
เซี่ยงชุนฟางส่ายหัวด้วยความหวาดกลัว “ที่ฉันได้มาก็เป็นอันนั้น เอาของปลอมมาหลอกคุณไม่ได้หรอก คุณหนูสือ…เรื่องนี้เป็นความรับผิดชอบของฉันคนเดียว อย่าเอาลูกชายของฉันมาเกี่ยวเลย ฉันมีแค่ลูกชายคนเดียว ได้โปรดล่ะ”
“ฉันจะเข้าคุกก็ได้ มันเป็นความผิดของฉันเอง! ได้โปรดไว้ชีวิตลูกชายของฉันด้วย!”
เซี่ยงชุนฟางกำลังจะคลั่งแล้ว ลูกชายของเธอคือชีวิตของเธอ
“คุณมีลูกชายคนเดียว งั้นตอนที่คุณผลักฉันตกน้ำ เคยคิดบ้างไหมว่าฉันเป็นลูกสาวของใคร แล้วครอบครัวที่คุณไปทำร้าย เคยคิดไหมว่าเขาเป็นลูกของใคร ไม่โดนเองคุณก็ไม่รู้หรอก”
จิตใจของเซี่ยงชุนฟางว่างเปล่าและตอนนี้ก็รู้สึกว่าสือฮว่าเป็นเป็นปีศาจ!
สือฮว่าเอนหลังพิงหาท่าสบายๆ
“เซี่ยงชุนฟาง คุณคงรักสามีของคุณมากใช่ไหม ได้ยินมาว่าตอนที่คุณให้กำเนิดลูกชายคนนี้ เสียไปตั้งเก้ารอกมาเพียงหนึ่ง น่าเสียดายที่สามีคุณไปหาเมียน้อยแถมยังให้กำเนิดฝาแฝดคู่หนึ่ง รอให้คุณเข้าคุก เขาก็สามารถพาผู้หญิงคนนั้นเข้าบ้านได้อย่างเปิดเผย ครอบครัวสี่คนอยู่ด้วยกันช่างมีความสุข ใครจะจำผู้หญิงอย่างคุณได้ ลองนึกถึงผู้หญิงคนนั้นที่นอนบนเตียงแต่งงานของคุณ ใช้สามีของคุณ หมดหวังใช่ไหมล่ะ”
เซี่ยงชุนฟางส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง “เป็นไปไม่ได้! สามีของฉันดีกับฉันมาก! เขาไม่นอกใจแน่!”
สือฮว่าแค่นเสียง แล้วเปิดดูรูปถ่ายในโทรศัพท์ “นี่คือทารกในครรภ์ที่ผู้หญิงคนนั้นคลอดออกมาแถมคนนั้นยังอายุน้อยซะด้วย เพิ่งจะยี่สิบห้าเอง คุณดูร่างกายบวมๆของคุณสิ เย่อหยิ่งจองหอง ลูกชายของคุณก็เป็นฆาตกร จะไปเทียบอะไรกับเธอได้ ความผิดคุณครั้งนี้ อย่างน้อยก็ถูกตัดสินจำคุก 20 ปี เมื่อคุณออกมา สามีของคุณคงอุ้มหลานแล้ว!!”
จิตวิญญาณของเซี่ยงชุนฟางพังทลายลงในทันที กุมหัวอย่างสิ้นหวัง “ไม่ ไม่มีทาง!เป็นไปไม่ได้!”
สือฮว่าเก็บโทรศัพท์และมองทางหนานสือที่ยืนอยู่
“หนานสือ ให้ตำรวจมาพาคนออกไปแล้วก็ส่งหลักฐานให้ตำรวจด้วยนะคะ”
หนานสือพยักหน้าและให้บอดี้การ์ดมาลากทั้งสองออกไป
คุณท่านและฮ่อฉวนสือไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ จนกระทั่งคนโดนพาตัวออกไป ฮ่อฉวนสือก็มองสือฮว่าด้วยความสงสัย
“สามีของเซี่ยงชุนฟางนอกใจจริงเหรอ?”
“อ๋อ รูปถ่ายนั่นฉันหาจากอินเทอร์เน็ตน่ะ”
YOU MAY ALSO LIKE
