นางบำเรอเติมใจ - ตอนที่ 84
งานเดินแบบประมูลเครื่องเพชรถูกจัดขึ้นในโรงแรมหรู คุณหญิงคุณนาย คนดัง มาร่วมงานนี้มากมาย แกริคควงแขนพิรุณรักเดินเข้ามาในงานอย่างสง่า พิรุณรักอดตื่นเต้นและประหม่าไม่ได้มือเล็กเกาะแขนเขาแน่น
“ไม่ต้องตื่นเต้น”
“ใครจะไปทำได้ค่ะ หนูไม่เคยมางานแบบนี้นะ”
“ไม่ต้องมองคนอื่น มองแค่ฉันคนเดียวก็พอ” ปากบางเม้มเข้าหากัน เวลาแบบนี้เขายังมาหยอดเธออยู่ได้
เสียงฮือฮาดังขึ้นพร้อมกับแสงแฟลชจากกล้อง ในที่นี้ไม่มีใครไม่รู้จักแกริค ซีคีเลียโน นักธุรกิจชื่อดัง ถึงเขาจะใส่หน้ากากแต่ความสง่ารูปร่างหน้าตาที่เป็นเอกลักษณ์ทำให้ทุกคนดูออกไปไม่ยาก ท้องทะเลเกือบทั่วทุกมุมโลกเป็นของตระกูลซีคีเลียโน นักข่าวหลายคนได้ยินว่าเขามาลงทุนที่ประเทศไทยเมื่อสองปีก่อน แต่ก็ไม่เคยมีใครเห็นเขามาที่เมืองไทย ได้ยินว่าส่งคนที่ไว้ใจได้มาบริหารหลังจากเทคโอเวอร์บริษัทสายเดินเรือแห่งหนึ่งไป
การมาออกงานครั้งนี้ของแกริคสร้างความฮือฮาเป็นอย่างมาก เพราะเขาไม่ได้มาคนเดียว หลังจากที่ไม่ได้เห็นแกริคควงสาวสวยออกงานมานาน วันนี้กลับเห็นสาวสวยที่ควงมาด้วยจะใส่หน้ากากแต่ความสวยโดนเด่นก็ปิดไม่มิด และทุกคนก็พอจะเดาออกว่าสาวสวยคนนี้ต้องเป็นคนไทยเป็นแน่
ไมเคิลที่เห็นเพื่อนหนุ่มเดินเข้ามาในงานก็รีบเดินเข้ามาหา จับมือทักทายกัน
“ไงเพื่อน”
“จัดงานได้ดี”
“แน่นอนอยู่แล้ว สาวสวยคนนี้” ไมเคิลไม่รอช้าที่จะทำความรู้จักผู้หญิงของเพื่อน หลังจากที่ไปดื่มด้วยกันมาเมื่อวันก่อนเขาก็ไม่ได้ความอะไรมาก ขอดูรูปก็ไม่ให้ดู ไม่รู้จะหวงอะไรนักหนา แต่พอมาเห็นตัวจริงวันนี้ทั้งที่เธอยังสวมหน้ากากอยู่เขาก็รู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก ถึงว่าเพื่อนเขาไปไหนไม่รอด
“พิรุณรักคนรักของฉัน” แกริคแนะนำหญิงสาวอย่างตรงไปตรงมา พิรุณรักยิ้มกว้างให้เพื่อนของแกริค ไมเคิลยื่นมือออกไปเพื่อขอทักทายเธอ พิรุณรักเองก็ตอบไมตรีจากเขา
“ผมไมเคิลครับ เพื่อนแกริคยินดีที่ได้รู้จักคนสวยอย่างคุณ”
“พิรุณรักค่ะ หรือเรียกฉันว่าปลายฝนก็ได้ค่ะ” แกริคมองเขม็งเพื่อนที่จับมือพิรุณรักนานเกินไป
“ครับ ปลายฝน” ไมเคิลยกมือเรียวสวยของหญิงสาวขึ้นมาหมายจะจูบแต่แกริคไวกว่าดึงมือของพิรุณรักออกทันที ไมเคิลมองกิริยาของเพื่อนยิ้มๆ แล้วยักไหล่ให้ มันหวงของจริงเว้ย
“ฉันหวังงานวันนี้นายจะทำให้ฉันได้กำไรสักล้านสองล้านนะริค”
“ฉันบอกไม่ได้ มันขึ้นอยู่กับความพอใจของเธอ” แกริคโยนเรื่องนี้ให้พิรุณรักทันที ฝ่ายหญิงสาวที่ไม่รู้ว่าตัวเองมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรก็ได้แต่ทำหน้างง
“เกี่ยวอะไรกับหนูคะ”
“เกี่ยวเต็มๆ เลยครับปลายฝน เพราะ..”
“คุณไมเคิลครับ ขออนุญาตครับ” ก่อนที่ไมเคิลจะพูดจบก็มีคนเข้ามาขัดจังหวะซะก่อน ไมเคิลหันไปมองอย่างช่วยไม่ได้เพราะเป็นเลขาของเขาเอง
เลขาของไมเคิลกระซิบข้างหูบอกเรื่องที่ต้องเรียนให้ทราบ หลังจากเลขาเดินถอยออกไปไมเคิลก็ทำหน้าเครียด
“มีเรื่องอะไรรึเปล่า” แกริคถามเพื่อน
“นางแบบของฉันเกิดอุบัติเหตุ”
“ก็หาใหม่สิ”
“งานจะเริ่มแล้ว ตอนนี้คงไม่ทัน ฉันขอตัวไปจัดการก่อนนะ” ไมเคิลขอตัว แต่เดินออกไปได้แค่สามก้าวเขาก็ตาวาวสาวเท้ากลับมาหาเพื่อนอีกครั้ง
“ฉันรู้แล้วว่าจะแก้ปัญหายังไง”
“ยังไง” ไมเคิลมองไปที่พิรุณรักอย่างพิจารณา แล้วดีดนิ้วดังเบาะ
“คุณปลายฝนครับ กรุณาช่วยผมด้วยนะครับ” ไมเคิลเดินเข้าไปประชิดตัวพิรุณรัก รวบจับมือทั้งสองข้างของหญิงสาวขึ้นมากุมแล้วส่งสายตาอ้อนวอนให้เธออย่างขอความช่วยเหลือ
“เอ่อ คือ ช่วยยังไงคะ”
“เป็นนางแบบให้ผมนะครับ”
“ไม่” เป็นแกริคตอบแทนหญิงสาวทันทีโดยไม่ต้องคิด ซึ่งความคิดนี้พิรุณรักก็เห็นด้วยเธอไม่เคยเดินแบบจะเป็นไปได้ยังไง
“ริค นายไม่เห็นใจฉันรึไงตอนนี้ฉันหาใครไม่ได้อีกแล้ว นะเพื่อนนะช่วยฉันหน่อย” ไมเคิลหันมาอ้อนวอนเพื่อน พิรุณรักมีสีหน้าลำบากใจ
แกริคมองหน้าเพื่อนอย่างครุ่นคิด
“เธออยากช่วยไหม” แกริคหันไปถามความเห็นพิรุณรัก ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้จะตอบยังไง อยากช่วยเธอก็อยากช่วยแต่เธอทำไม่ได้
“นะครับคุณปลายฝน”
“แต่ปลายเดินแบบไม่เป็นนะคะ คงช่วยอะไรไม่ได้ จะทำงานพังมากกว่า”
“ได้สิครับ ไม่ยากหรอก ริค”
“ช่วยมันหน่อยเถอะ ถือว่าเอาบุญ”
“แต่หนู..”
“ไปหลังเวทีเลยนะครับ แอชพาคุณปลายฝนไปหาพี่เจสซี่ข้างหลัง”
“ครับ” ไมเคิลไม่รอให้พิรุณรักปฏิเสธเพราะถือว่าได้รับคำอนุญาตจากแกริคแล้ว พิรุณรักหน้าเหวอที่โดนรวบรัดแบบนี้แต่ก็ยอมเดินตามคนของไมเคิลไปแต่โดยดี
ลับร่างของพิรุณรักไมเคิลก็ยักคิ้วให้เพื่อน
“นายมันเจ้าเล่ห์ริค ถ้าเมียนายรู้ตัวใครตัวมันนะเว้ย” แกริคยักไหล่
“ฉันมีวิธีง้อของฉัน นายไม่ต้องห่วง”
วันก่อนที่ได้ดื่มกัน แกริคปรับทุกข์กับเขาเรื่องที่เมียไม่ยอมเปิดตัว ไม่อยากบอกกับคนอื่นว่าคบกับตนซึ่งเรื่องนี้ทำให้ไมเคิลตกใจมาก ยังมีผู้หญิงแบบนี้อยู่บนโลกใบนี้อีกเหรอที่ไม่อยากบอกให้ใครรู้ว่าคบกับแกริค ซีคีเลียโนอยู่
“ตามใจ ฉันไปทักทายแขกทางโน้นก่อนนะ น้องพาคุณแกริคไปที่นั่งที” ไมเคิลเรียกพนักงานที่อยู่แถวนั้นให้พาแกริคไปที่นั่งที่ได้จัดไว้
หลังเวทีพิรุณรักทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเดินตามคนของไมเคิลเข้ามา เธอก็เจอกับนางแบบมากมายที่มาเดินแบบในงานนี้ แต่ล่ะคนดูเป็นมืออาชีพและสวยมากๆ
“เจสซี่ครับ ฝากนางแบบคนนี้ด้วยครับ”
“มาแล้วเหรอคะ ไหนเจ้ดูสิ” เจสซี่จับพิรุณรักหมุนซ้ายหมุนขวา
“หุ่นดี สวย ไหนลองถอดหน้ากากหน่อยสิ” เจสซี่เอื้อมมือไปถอนหน้ากากของพิรุณรักออก พิรุณรักที่มัวแต่ตื่นเต้นก็โดนจับหมุนซ้ายหมุนขวาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
“ว้าว สวยมาก ไปลองชุดเลยนี่คะ ห้องนั้นเลยค่ะคุณน้อง” เจสซี่ยัดชุดใส่มือพิรุณรักที่กำลังยืนมึนงง
“พี่ค่ะ ฉันไม่เคยเดินแบบฉันคิดว่าตัวเองคงทำไม่ได้” ในที่สุดพิรุณรักก็รวบรวมสติและพูดออกมา
“ต๊าย เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาค่ะคุณน้อง เดินให้มั่น คอตั้งหลังตรง แล้วสับๆ ไปเลยค่ะ เดินให้เป็นตัวของตัวเองที่สุด ดูเจ้นะคะ” เจสซี่เดินโชว์ให้พิรุณรักดูสองรอบ
“ไหนลองเดินดูสิคะ” พิรุณรักสูดลมหายใจเข้าลึก เอาวะ มาถึงขนาดนี้แล้ว เธอก็ต้องทำ พิรุณรักเดินตามที่เจสซี่บอก ก็ได้รับเสียงตบมือจากพี่เลี้ยงสาว
“อย่างนี้แหละค่ะ ไม่ต้องดีเหมือนนางแบบมืออาชีพก็ได้เอาสวยๆ ตามสไตล์เราก็พอ ไปค่ะไปเปลี่ยนชุด” เจสซี่ยัดชุดใส่มือพิรุณรักอีกรอบ เธอก็ได้แต่รับมาอย่างจำยอม เดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุดโดยไม่ได้นึกถึงผลที่จะตามมาแม้แต่น้อย
ลับหลังร่างบางนางแบบคนอื่นๆ ก็กรู่เข้ามาถาม
“ใครอ่ะเจ้” เจสซี่กลอกตาเซ็งๆ เบื่อความเสือกของนางแบบพวกนี้
“นางแบบที่จะเดินแบบวันนี้ไง”
“ทำไมพวกฉันไม่เคยเห็น ไม่ได้มาซ้อมด้วยซ้ำ” คนอื่นๆ ยังสงสัยต่อ
“กิตติมศักดิ์เข้าใจไหม อย่าถามมากถ้าอยากรู้อะไรไปถามคุณไมเคิลเอง” ทุกคนถอยกรู่ยืนตัวตรง
“เด็กเส้นนี้เอง” นางแบบหนึ่งในนั้นพูดแล้วเบะปากบางใส่
“ไม่ใช่เด็กเส้นธรรมดา แต่เส้นใหญ่มาก อย่าทำอะไรที่ไม่เข้าท่า ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ถ้าไม่อยากหมดอนาคต” เจสซี่ขู่ เธอรู้ว่าวงการนี้เป็นยังไง เลยเตือนสติคนอื่นๆ ไว้
“เราแค่ถามดู เจ้เห็นเราเป็นยังไง”
“ย่ะ ไปเตรียมตัวได้แล้ว คนแรกไปข้างหลังเวทีเลย จะได้ใส่เครื่องเพชรรอ” เจสซี่ตะโกนบอกนางแบบให้เตรียมตัว เครื่องเพชรที่จะใช้เดินวันนี้ยังไม่ได้ถูกใส่ให้นางแบบเพราะจะใส่ได้คือตอนที่กำลังจะขึ้นเวทีเท่านั้น ซึ่งจะมีคนคอยใส่ให้อยู่ข้างเวที เอามาใส่เดินไปเดินมาแบบนี้ไม่ได้เพราะเครื่องเพชรแต่ละชุดมูลค่ามหาศาล การรักษาความปลอดภัยต้องเข้มงวดหลายสิบเท่า
การเดินแบบหน้าเวทีเริ่มขึ้น นางแบบแต่ล่ะคนเดินโชว์ตัวหนึ่งรอบแล้วเดินไปเรียงแถวข้างหลังเพื่อโชว์เครื่องเพชร จะไม่เดินกลับเข้าไปหลังเวทีเด็ดขาด
แกริคจดจ่องอยู่หน้าเวทีไม่วางตา เขาบอกให้แซคเอาดอกไม้เข้ามาให้หลังจากพิรุณรักหายไปหลังเวที จนกระทั่งร่างบางที่เขารอคอยเดินออกมา แกริคจ้องตาไม่กะพริบ ผู้คนต่างให้ความสนใจร่างบางที่เดินด้วยความมั่นใจเต็มร้อยที่มีอยู่ในตัว ถึงแกริคจะไม่พอใจที่ผู้ชายคนอื่นมองเมียเขาด้วยสายตาแพรวพราวแต่เขาต้องข่มใจไว้
พิรุณรักพยายามมองหาแกริค เมื่อเห็นเขาเธอก็ยิ้มบางๆ ซึ่งแกริคก็ยิ้มตอบ ซึ่งเรียกเสียงฮือฮาจากคนรอบข้างที่เห็นเหตุการณ์ได้เป็นอย่างมาก และทุกคนก็เดาได้ว่าหญิงสาวที่อยู่บนเวทีคือผู้หญิงที่แกริคควงมาด้วย
YOU MAY ALSO LIKE
