ท่านประธานที่รัก - ตอนที่ 391 คุมขัง

“หลินจวินฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย อยากพักผ่อน พวกคุณออกไปได้ไหม”เนื่องจากดูจากตั๋วเครื่องบินแล้วยังมีเวลาเหลือห้าถึงหกชั่วโมงจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะหยุดพัก

“นี่ไม่ใช่ห้องของพวกเรา เดี๋ยวผมพาคุณไปห้องของเรานะ”

คำพูดของซังหลินจวินทำให้เฉินเฉียวหน้าแดง เธอนึกไม่ถึงว่านี่ไม่ใช่ห้องของเขา โชคดีที่ทุกคนไม่ทันได้สังเกต ซังอวิ๋นถึงอยากจะพูดอะไร แต่เรื่องทั้งหมดก็เป็นเพราะเขา เขาเลยกลืนคำพูดนั้นลงไปไม่พูดออกมา

หลังจากที่ซังหลินจวินช่วยพาเฉินเฉียวกลับไปที่ห้องของพวกเขา ซังหลินจวินก็อยากจะนั่งลงข้างเตียง แต่เฉินเฉียวจับมือเขาไว้และพูดด้วยสายตาที่สับสน “คุณไปหาคนพวกนั้นที่คุณเชินพูดถึงเถอพ จริงๆแล้วฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก ”

จู่ๆซังหลินจวินก็เข้าใจว่าทำไมเฉียวเฉียวถึงพูดแบบนั้น มันไม่มีอะไรมากไปกว่าเหตุผลที่ทำให้เขาออกไปได้

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะอยากพบหนานอวี่ เพียงแต่เมื่อเทียบกับเฉียวเฉียวแล้ว เขาอยากจะอยู่กับเธอในตอนนี้มากกว่า

เมื่อเห็นว่าแม้ว่าเฉียวเฉียวจะได้รับบาดเจ็บสิ่งแรกที่เธอนึกถึงก็คือเขาซังหลินจวินรู้สึกทั้งกระอักกระอ่วนและเสียใจ

เห็นได้ชัดว่าเธอสูญเสียความทรงจำและยังคงรักเขาเหมือนเดิมเขารู้สึกมีความสุขกับมันและคิดว่าถ้าเฉียวเฉียวไม่สนใจเขามากขนาดนั้นเธอคงไม่มาหาเขาอย่างหุนหันพลันแล่นแบบนี้

เมื่อซังหลินจวินคิดเช่นนี้เขาก็ไม่สนใจคนอื่นอีกต่อไป

ในสายตาของเขามีแค่ชีวิตของเฉียวเฉียวเท่านั้น

และซังอวิ๋นเป็นแค่เรื่องรอง เขาไม่ได้จะมาหึงเพราะเรื่องแบบนี้

เฉินเฉียวเห็นว่าเขาเงียบเป็นเวลานาน สายตาเหม่อมองไปยังทิศๆหนึ่ง ไม่พูดไม่จาเธอเลยตีมือเขาหนึ่งที ทำให้เขาได้สติ

ตอนซังหลินจวินได้สติยังคง งุงงง ว่าทำไมเฉียวเฉียวถึงตีเขา

เฉินเฉียวยั้งมือที่จะตีเขาอีกรอบ: “คุณรีบไปเถอะค่ะ ฉันอยากจะพักผ่อนจริงๆแล้ว