ตอนนี้ข้างกายอวี้อี่มั่วมีเพียงเลขาหนึ่งคนเท่านั้น นั่นก็คือหร่วนซือซือ!

จู่ๆเธอก็บังเกิดโทสะขึ้น กัดฟันแน่นก่อนจะเอ่ยถามต่อไปว่า "เกิดอะไรขึ้นกันแน่ คุณอธิบายให้ฉันฟังตั้งแต่ต้นเดี๋ยวนี้เลยนะ!"

เธอให้ลูกน้องซื้อตัวคนรับใช้ในตระกูลหร่วนมาแล้ว มีข่าวอะไรก็สามารถรับรู้ได้ทันที แต่ทว่าตอนนี้เมื่อได้ยินว่าอวี้อี่มั่วกล้าที่จะพาหร่วนซือซือกลับไปพบเจอกับพ่อแม่ เธอก็บันดาลโทสะขึ้นมาแล้ว

ลูกน้องที่อยู่ทางฝั่งนั้นรีบนำเรื่องราวทั้งหมดบอกเล่าให้ฟังโดยละเอียดหนึ่งรอบ เย่หว่านเอ๋อยิ่งฟังก็ยิ่งโกรธมากขึ้น เมื่อได้ฟังว่าหร่วนซือซือเข้ามากันแส้ให้กับอวี้อี่มั่วในครั้งนั้น เธอก็ยกมือขึ้นมาคว้าแก้วบนโต๊ะแล้วปาเข้าใส่ไปที่กำแพงทันที

เกิดเสียง "เพล้ง!" ดังขึ้น เธอโกรธจนขบกรามแน่น หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงไปมา

"มันก็เป็นแค่เลขามีสิทธิ์อะไรไปขวางแส้เพื่อพี่มั่ว! ล้อเล่นกันหรือไง! คิดอยากจะได้ความเห็นอกเห็นใจจากพี่มั่วใช่ไหม?"

ชายหนุ่มที่อยู่ฝั่งนั้นชะงักนิ่งไป ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเบาว่า "คุณครับ ที่จริงแล้วเป็นแบบนี้ก็ดีนะครับ อย่างน้อยที่สุดอวี้อี่มั่วก็ไม่ต้องโดนแส้ไปสองครั้ง อีกทั้งคุณยังสามารถนำข้ออ้างนี้เพื่อไปที่บ้านคุณท่านได้นะครับ เมื่อถึงตอนนั้นแล้วย่อมสามารถพบเจอคุณพ่อคุณแม่ได้อยู่แล้ว"

เมื่อเอ่ยไปแล้ว เย่หว่านเอ๋อพลันชะงักนิ่งไป โทสะที่อยู่ภายในใจกลับมลายหายไปในชั่วขณะหนึ่งในทันที

ไม่ผิดแน่ นี่คือโอกาสโอกาสหนึ่ง ก็ดูแค่ว่าเธอจะสามารถคว้ามันเอาไว้ได้หรือเปล่า!

อีกอย่างหร่วนซือซือประสบกับความยุ่งเหยิงแบบนี้ แถมยังกล้าอะไรแบบนี้ต่อหน้าอวี้ชิงซานอีก พอดีเลยเธอก็จะสามารถไปกล่าวคำปฏิญาณของอำนาจของตนเองด้วย!

หร่วนซือซือก็เป็นเพียงแค่เลขาของอวี้อี่มั่วเท่านั้น แต่ทว่าเธอกลับเป็นแฟนสาวตัวจริงของเขา!

"ที่คุณพูดมาก็ถูก ฮั่วชวน คุณช่วยฉันจับตาดูเอาไว้ให้ดี หากมีข่าวอะไรให้รีบรายงานฉันทันที!"

"ครับ คุณหนู"

เมื่อวางสายไป สภาพจิตใจของเย่หว่านเอ๋อยังคงไม่ค่อยสบอารมณ์นัก เธอกัดฟันไปมา ภายในใจที่จงเกลียดจงชังหร่วนซือซือก็เพิ่มพูนมากโข

ในช่วงเวลานั้นเอง ก็มีเสียงจากด้านนอกของห้องดังขึ้นมาว่า "คุณหนูคะ คุณยังโอเคดีอยู่ไหมคะ?"

เสียงแก้วที่แตกไปเมื่อครู่คงจะเรียกให้คนรับใช้มา

เย่หว่านเอ๋อสาวเท้ายาวก้าวเข้าไปหา เมื่อเปิดประตูออก ก็มองเห็นหญิงรับใช้อยู่นอกประตู ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็นยะเยือกขึ้นว่า "แก้วแตกแล้วน่ะ ไปทำความสะอาดให้หน่อย ทำให้สะอาดก่อนฉันออกมานะ!"

เมื่อเอ่ยทิ้งประโยคจบ เธอปรายตามองไปที่หญิงรับใช้หนึ่งครั้ง ก่อนจะหมุนตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป เตรียมตัวที่จะลงแช่น้ำ

เธอต้องเตรียมตัวเอาไว้ให้ดี พรุ่งนี้ยังมีสงครามให้ต้องรบกันอีกรอบหนึ่ง เธอต้องทำให้หร่วนซือซือแพ้อย่างราบคาบด้วยน้ำมือของเธอเอง!

เมื่อเย่หว่านเอ๋อออกมาจาห้องน้ำ คนรับใช้ก็ทำความสะอาดพื้นแล้วเรียบร้อย กำลังเก็บของแล้วเตรียมตัวที่จะจากไป

เธอไม่สบายใจ หัวคิ้วขมวดเข้าหากันแน่ สบมองไปยังคนรับใช้ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า "ทำไมถึงชักช้าขนาดนี้? เกะกะขวางทางฉันเสียงจริง น่ารำคาญ!"

หญิงรับใช้โค้งตัวก้มศีรษะขอโทษขอโพยว่า "ขอประทานโทษค่ะคุณหนู ดิฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ"

เย่หว่านเอ๋อเหลือบตามองบน กำลังเตรียมที่จะปิดประตู ก็มองเห็นเย่เจ๋ออวี่ที่กำลังขึ้นมาจากชั้นหนึ่งพอดี

เย่เจ๋ออวี่คลับคล้ายคลับคลาราวกับดื่มมาไม่น้อย หรี่ตาลงเล็กน้อย เมื่อเห็นเย่หว่านเอ๋อแล้ว จู่ๆก็ส่งเสียงขบขันออกมาดัง "หึหึ" ก่อนจะเอ่ยหยอกล้อขึ้นว่า "ใครมาหาเรื่อง……น้องสาวของฉัน? ให้โกรธมากขนาดนี้กันนะ?"

เย่หว่านเอ๋อกัดริมฝีปากก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า "พี่คะ วันนี้พี่มั่วถูกคุณลุงอวี้ฟาดด้วยแส้ตั้งหลายครั้ง เจ็บหนักมากเลยค่ะ……"

เมื่อได้ยินคำว่า "คุณลุงอวี้" สามคำนั้นแล้ว สติสตางค์ของเย่เจ๋ออวี่ก็กลับคืนมาในทันที เขาเดินโซเซเข้าไปหา ก่อนจะหรี่ตาลงแล้วเอ่ยถามขึ้นว่า "อวี้ชิงซานกลับมาแล้วงั้นหรือ?"

"ก็ใช่น่ะสิคะ ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะเป็นเพราะว่าเรื่องในอวี้กรุ๊ป……"

เย่หว่านเอ๋อเอ่ยขึ้น ก่อนจะผวาขึ้นมาเล็กน้อย เสียงพูดก็ยิ่งเล็กลงไปเรื่อยๆ

หากจะเอ่ยถึงการแปรผันของอวี้กรุ๊ปแล้ว อีกทั้งยังมี "การทุ่มเท" ของเธออีก ตอนแรกเธอวางแผนเพื่อใส่ร้ายหร่วนซือซือ ก็ไม่ได้คิดถึงผลกระทบที่จะตามมาอะไรนัก นึกไม่ถึงเลยว่าไม่เพียงแต่จะไม่ทำให้หร่วนซือซือติดกับแล้ว อีกทั้งยังทำร้ายคนที่เธอรักให้ได้รับบาดเจ็บด้วย

จู่ๆเย่เจ๋ออวี่ที่อยู่ด้านกลับหัวเราะขึ้นมา "โดนลงโทษก็สมน้ำหน้ามันแล้วนี่!"

เมื่อเย่หว่านเอ๋อได้ยินดังนั้น ก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ "พี่คะ พี่พูดอะไรออกมาคะเนี่ย!"

"พูดอะไรล่ะ! ที่ฉันพูด……คือเรื่องจริงจากใจ! ฉันเฝ้าภาวนาให้มันโดนตี! มันถูกตีภายในใจของฉันมันมีแต่ความสุข!" เย่เจ๋ออวี่เมามายไม่ได้สติ ยิ้มเยิ้มไปมา ร่างทั้งร่างโงนเงน "ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ข่าวฉาวคาวโลกีย์ที่ฉันทุมแรงทั้งกายทั้งใจไป ก็ไม่เสียแรงเปล่าเลยจริงๆ……"

พูดไป เขาก็หัวเราะขบขันไป แล้วเดินโซเซมุ่งตรงกลับไปยังห้องของตนเอง และทิ้งเย่หว่านเอ๋อให้ยินตกตะลึงไว้อยู่ที่เดิม ด้วยสีหน้าตกใจ

ที่เขาพูดขึ้นมาเมื่อครู่นี้พวกนั้นหมายความว่าอย่างไร?

ข่าวฉาวคาวโลกีย์งั้นหรือ? หรือว่าข่าวลือของอวี้อี่มั่วกับซูหลิงพวกนั้นคือเย่เจ๋ออวี่นำมาแฉ!

เย่หว่านเอ๋อตกตะลึง ก่อนที่จะหลุดจากภวังค์อย่างงงๆ แล้วรีบสาวเท้าไปยังห้องของเย่เจ๋ออวี่อย่างรวดเร็ว เปิดประตูก่อนจะเข้าไปด้านใน "พี่คะ เมื่อกี้นี้พี่พูดอะไร!"

เย่เจ๋ออวี่เมามายไม่ได้สตินอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ร่างทั้งร่างตอนนี้ไม่ได้สติไปเรียบร้อยแล้ว

เมื่อเย่หว่านเอ๋อเข้าไปใกล้ ก็ได้กลิ่นเหล้าเต็มตัวของเขา หัวคิ้วขมวดเข้าหากันแน่นก่อนจะยื่นมือไปดึงเสื้อผ้าของเขาไปมา "พี่คะ เมื่อกี้พี่พูดว่าแฉข่าวฉาว สรุปแล้วหมายความว่าอย่างไรกันแน่คะ!"

เย่เจ๋ออวี่งำงัมสองสามคำ ไม่ตอบอะไรกลับไป ก่อนจะพลิกตัวแล้วนอนต่อ

ไม่ว่าเย่หว่าเอ๋อจะเรียกอีกสักกี่ครั้ง เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับอะไรแล้ว

ในตอนค่ำ เธอยืนอยู่ที่ปลายเตียง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ยินคำตอบที่เธออยากจะรู้จากปากของเย่เจ๋ออวี่ แต่ทว่าในใจกลับมีคำตอบอยู่เรียบร้อยแล้ว

ข่าวฉาวคาวโลกกีย์ที่ไม่จริงของอวี้อี่มั่วและซูหลิง อีกทั้งยังแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับเย่เจ๋ออวี่แน่!

เท่ากับว่า ประสบการณ์การแปรผันของอวี้กรุ๊ปในครั้งนี้ ตั้งแต่รายงานของบริษัทที่รั่วไหลออกมา บวกกับข่าวฉาว เรื่องทั้งสองประดังประแดเข้ามา ไม่เพียงเท่านั้นไอ้รายการเจ็ดสิบล้านที่ขาดทุนนั้นอีก ยังทำให้หุ้นของอวี้กรุ๊ปตกลงอย่างรวดเร็ว เรื่องทั้งหมดนี้ กลับมาที่ต้นเรื่องแล้วก็มาจากสองมือของพี่น้องอย่างพวกเขาเองทั้งนั้น……

ทันใดนั้นเอง หัวใจของเย่หว่านเอ๋อพลันเจ็บปวด รู้สึกว่าไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดีเล็กน้อย

เดิมทีเธอกะเอาไว้แล้วว่าเรื่องรายงานของบริษัทจะไม่สามารถมีใครมาสงสัยเธอได้ แต่ทว่าตอนนี้เธอไม่แน่ใจเสียแล้ว

ถ้าหากมีคนสาวมาถึงเย่เจ๋ออวี่ล่ะก็ ต้องพลอยโดนร่างแหได้ด้วยแน่ ไม่แน่ว่าอาจจะสาวมาถึงตัวเธอด้วย เมื่อถึงเวลานั้นแล้ว……เธอควรจะทำอย่างไรดีนะ? ถ้าหากให้อวี้อี่มั่วรับรู้เข้าล่ะก็ ว่านี่คือฝีมือของพวกเขาสองพี่น้อง เขาต้องไม่ยอมอภัยให้เธอแน่!

เย่หว่านเอ๋อยิ่งคิดก็ยิ่งหวาดกลัว เธอกลับเข้าห้องอย่างหวาดระแวง ความกลัวก่อเกิดขึ้นมาในหัวใจทันที

เธอจะต้องไม่โดนสาวถึงตัว ไม่ได้เด็ดขาด มิฉะนั้นจะไม่มีอนาคตของเธอกับอวี้อี่มั่วแล้วแน่!

อีกด้านหนึ่ง ที่หมู่บ้านในเขตอี้เฉิงตง

สถานที่สำหรับการแสดงการกุศลเพื่อทำดีในครั้งนี้อยู่ทางนอกเมือง เพื่อบริจาคสิ่งของให้กับเด็กๆในหลายชุมชนใกล้ๆ สถานที่ถูดจัดอยู่ในศูนย์กลางชุมชนหลายแห่ง

เมื่อการแสดงแบบกลุ่มของคณะจบลงแล้ว ลำบากมาทั้งวัน ตัวแทนจากแต่ละชุมชนย่อมต้องแสดงความขอบคุณเหล่านักแสดงอยู่แล้ว โดยเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหาร

ซ่งอวิ้นอันเหนื่อยมาทั้งวัน ก่อนจะเดินรอบโต๊ะรับประทานอาหารอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหาเหตุผลเพื่อกลับเข้าที่พักไป

ในชนบทแถวนี้ย่อมไม่มีโรงแรมห้าดาวอยู่แล้ว ทางที่ดีคือพักอาศัยอยู่กับชาวเกษตรกร เมื่อตอนกลางวันลองเดินมาดูแล้วรอบหนึ่ง เธอจำเส้นทางได้ ก็เลยถือโอกาสกลับเอง

เมื่อกลับไปแล้ว เธอถึงจะค้นพบว่าเส้นทางมืดมากขนาดไหน

อารมณ์เบิกบานใจในการเดินบนเส้นทางเล็กนี้มลายหายไป มีเพียงแค่แสงไฟสลัวๆเมื่อเดินมาถึงที่พักเท่านั้น ที่อื่นๆมืดสนิททั้งหมด

เมื่อเดินไปได้ครู่หนึ่ง ซ่งอวิ้นอันรู้สึกไม่ดีขึ้นมานิดหน่อย เธอกระชับเสื้อโค้ทบนกายแน่น ก่อนจะเปิดไฟฉายในโทรศัพท์ เร่งฝีเท้าเดินไปก้าวไปข้างหน้าให้เร็วขึ้น

อาจจะเป็นเพราะว่าอยู่ในเมืองจนชินไปแล้วแน่ จู่ๆก็ได้มายังสถานที่แบบนี้ ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน เธอก็รู้สึกเคว้งคว้างไปหมด ทันใดนั้นเอง ภายในใจของเธอก็เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

หากรู้ก่อน ไม่สู้รอให้กลับพร้อมกันกับคณะนักแสดงยังจะดีเสียกว่าอีก

เธอกำลังคิดอยู่ ก็ไม่ทันได้ระวังรอบข้าง เมื่อเดินผ่านบ้านพักหนึ่งมา จู่ๆก็มีเสียงสุนัขเห่าขึ้นจากด้านใน เธอตกอกตะใจจนมือไม้อ่อน จนโทรศัพท์เกือบจะตกพื้น

เห็นได้ชันเจนเลยว่าเจ้าสุนัขคงจะได้ยินเสียงฝีเท้าจากทางด้านนอก ก็ร้องเรียกไม่หยุด น้ำเสียงเริ่มฟังดูมีกำลังขึ้น ซ่งอวิ้นอันหน้าซีดไปหมด ก่อนจะเร่งฝีเท้าขึ้นโดยอัตโนมัติ เมื่อเร่งรีบ ก็ไม่ทันได้ระวังฝีเท้า สุดท้ายแล้วจึงหกล้มลงกับพื้นทันที