ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ - ตอนที่ 32

บทที่32

ทั้งสองคนชนแก้วกัน แล้วดื่มลงไปหนึ่งคำ"มีความสุขหรือเกิน!"

"ไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว"หวังโหลวพูดอย่างทอดถอนใจ

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า"ฉันก็เช่นกัน"

ทั้งสองคนล้วนคิดถึงชีวิตช่วงมหาวิทยาลัย แต่สิ่งที่น่าเสียดายคือมันล้วนผ่านไปแล้ว

พอเวลานี้ ไป๋ยี่เฟยก็ได้เห็นว่ามีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา สีหน้าหยิ่งกำเริบมาก

ไป๋ยี่เฟยอึ้งทันที"นี่เป็นพี่เตาในวันนั้นหรือเปล่า?"

หวังโหลวมองไปตามสายตาของเขา"พวกเขามาหาคุณหรือเปล่า?ไม่นั้นเราไปก่อนไหม?"

ไอ้หน้าแผลมีดคนนั้นถูกไป๋หู่สั่งสอนไปสักครั้งหนึ่งอย่างแรง มือยังถูกไป๋หู่บีบจนเสีย เขาอยู่ในกลุ่มมาเฟียมานาน ยังไม่มีคนที่กล้าปฏิบัติต่อเขาเช่นนี้เลย ดังนั้นเขาจะไม่ยอมปล่อยไป๋ยี่เฟยไปง่ายๆแน่นอน

แต่ไป๋ยี่เฟยกลับส่ายหัว แถมยังลุกขึ้นเดินไปหาเขา

หวังโหลวกลัวจนรีบเอื้อมมือออกไป แต่ก็จับเขาไม่ได้

ตั้งแต่ไอ้หน้าแผลมีดถูกไป๋หู่ตบตีในครั้งก่อน ทำให้เขาจะต้องพาลูกน้องให้มากขึ้นในทุกครั้งที่ออกไปข้างนอก จนชิงเป็นนิสัย เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้มีเรื่องที่ถูกเอาเปรียบในครั้งก่อนเกิดขึ้นอีก

เขาหาไป๋หู่อยู่ตลอด แต่เวลาผ่านมานานขนาดนี้แล้ว ยังหาไม่เจอ แถมยังไม่มีใครรู้จักคนนี้ด้วยซ้ำ!

ไอ้หน้าแผลมีดกับพวกคนที่ตามหลังเพิ่งคิดจะนั่งลง ก็เห็นไป๋ยี่เฟยเดินมาทางนี้

ไป๋ยี่เฟยยิ้มกริ่มแล้วพูดว่า"ไม่ได้เจอกันมานานเลยนะ!"

ไอ้หน้าแผลมีดนิ่งอึ้งทันที จากนั้นก็ทิ้งบุหรี่ลงบนพื้น"ไอ่เหี้ยเอ๊ย ฉันกำลังหาแกอยู่เนี่ย!"

พวกคนที่ตามหลังเขาก็ล้อมรอบไป๋ยี่เฟยและหวังโหลวเอาไว้

คนที่อยู่รอบข้างพอเห็นสถานการณ์เช่นนี้ต่างกระจายตัวออกไป ส่วนเจ้าของร้านบาร์บีคิวเหมือนจะอยากไป แต่กลัวว่าจะถูกตบตี จึงยืนดูอยู่ตรงนั้น

หวังโหลวก็มีความหวาดกลัวเช่นกัน คนพวกนี้ล้วนเป็นนักเลง พวกเขาสองคนสู้ไม่ไหวแน่ๆ

ไป๋ยี่เฟยแสดงออกอย่างราบเรียบมาก แถมยังพูดกับไอ้หน้าแผลมีดว่า"ฉันจะทำข้อตกลงกับคุณ"

"ข้อตกลงอะไรฉันล้วนไม่สน ไปตบมันให้จำเร็ว!"ไอ้หน้าแผลมีดสั่งให้ลูกน้องลงมือทันที

ไป๋ยี่เฟยยกมือขึ้น"หนึ่งล้านบาท!"

"รอก่อน!"

ไอ้หน้าแผลมีดรีบสั่งให้คนหยุดมือ เขาออกมาสร้างกลุ่มมาเฟียก็เพื่อหวังเงินไง เงินตั้งล้านหนึ่งโว้ย!มากกว่าที่หลี่ฝานออกตั้งหนึ่งเท่า

ไป๋ยี่เฟยยิ้มออกมา"หนึ่งล้านบาท ช่วยไปตบคนหนึ่งให้ฉันหน่อย"

"ใคร?"ไอ้หน้าแผลมีดถาม

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างราบเรียบ"ใครออกเงินให้แกมาตบฉัน แกก็ไปตบคนนั้น"

ไอ้หน้าแผลมีดเข้าใจความหมายของเขา แล้วค่อนข้างจะสะสม ไป๋ยี่เฟยเลยพูดว่า"มีเงินยังไม่ทำหรือ?ฉันออกตั้งหนึ่งล้านบาทนะ!แต่คุณไม่ทำก็ไม่เป็นไร ฉันมีเงินอยู่มากมาย สามารถไปจ้างคนอื่นทำ"

พอได้ยินคำพูดนี้ ไอ้หน้าแผลมีดก็ไม่ลังเลอีกแล้ว เพราะยังไงก็ทำเพื่อหวังเงิน ตบใครล้วนเหมือนกันหมดแหละ"โอเค ตกลงกันนะ!"

ไป๋ยี่เฟยหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า"ให้คุณห้าแสนก่อน ที่เหลืออีกห้าแสน รอคุณไปตบเสร็จแล้วค่อยให้คุณ"

"คุณเป็นคนตรงไปตรงมาดี!"ไอ้หน้าแผลมีดก็เป็นคนที่ไม่อ้อมค้อมเช่นกัน หลังจากสองคนแลกเปลี่ยนเบอร์ติดต่อเสร็จ ไอ้หน้าแผลมีดก็พาลูกน้องจากไปแล้ว

หลังจากหวังโหลวดูเสร็จสมบูรณ์ ก็กลืนน้ำลายเข้าไป จากนั้นยกนิ้วโป้งขึ้นมา"คุณนี่สุดยอดจริงๆ!"

ไป๋ยี่เฟยหัวเราะพร้อมส่ายหน้า"ตามจริงฉันก็กลัวเช่นกัน ถ้าไม่ใช่ว่าคนนี้อยู่ที่นี่ ฉันก็ไม่กล้าเหมือนกัน"

"อะไร?"หวังโหลวมองไปตามทิศทางที่เขาบอก จากนั้นก็กรีดออกมา"เย็ดแม่ง!"

มีชายร่างใหญ่ที่ใส่แจ็กเก็ตคนนี้นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เป็นไป๋หู่นี่เอง

ระดับการต่อสู้ของไป๋หู่ครั้งก่อนก็ได้เห็นแล้ว ไม่น่าทำไมไป๋ยี่เฟยยังคงราบเรียบขนาดนี้

ถ้าไม่ใช่ว่าไป๋ยี่เฟยได้เห็นไป๋หู่ ก็คงไม่กล้าไปหาไอ้หน้าแผลมีดด้วยตนเองหรอก

ไป๋หู่มองไปดูที่ไป๋ยี่เฟย"คุณชายสั่งไว้ว่าต้องปกป้องคุณ แต่คำพูดที่คุณตกลงกับคนอื่นนั้น ฉันจะไม่ไปยุ่ง"

ไป๋ยี่เฟย“……”

ในที่สุดทั้งสามคนนั่งกินบาร์บีคิวและดื่มเหล้าด้วยกัน มีความสุขมาก

ผ่านไปอีกหลายวัน ไป๋ยี่เฟยได้รับบัตรเชิญชวนที่หลงหลิงหลิงเอามาให้

"งานฉลองครบรอบ 20 ปีของหลิ่วซื่อกรุ๊ป?"ไป๋ยี่เฟยหงายคิ้วขึ้นมา

หลงหลิงหลิงพยักหน้า"หลิ่วซื่อกรุ๊ปได้เชิญชวนองค์กรที่มีชื่อเสียงมามากมาย"

ไป๋ยี่เฟยไม่ขอบหลิ่วจาวเฟิง ดังนั้นจึงไม่ชอบหลิ่วซื่อกรุ๊ปไปด้วย เขาทิ้งบัตรเชิญไปข้างๆ"ไม่ไป!"

หลงหลิงหลิงตอบว่าอืม จากนั้นก็ถอยออกไปจากห้องทำงาน

ส่วนฝั่งนี้ คนภายในกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปล้วนเริ่มซุบซิบกัน

"ได้ข่าวว่าประธานหลี่จะไปเป็นคู่ในงานเลี้ยงของคุณชายหลิ่ว?"

"ใช่ไง! เธอเองมีสามีแล้วมิใช่หรือ?ทำไมยังไปเป็นคู่ของผู้ชายคนอื่นอีกล่ะ?"

"นี่ถือว่าเป็นการเหยียบเรือสองแคม!"

“……”

หลี่เสว่เดินเข้าใกล้ห้องทำงานทีละก้าว แต่ทุกก้าวที่เดินล้วนสามารถได้ยินเสียงซุบซิบของคนพวกนั้น ทำให้เธอเหมือนเดินอยู่บนทางที่เต็มไปด้วยมีด

พอกลับมาถึงห้องทำงาน หลี่เสว่ถึงรู้สึกโล่งใจลงมาหน่อย แต่กลับรู้สึกว่าได้รับความอธรรมมาก

เธอยอมรับว่าจะไปเป็นคู่ในงานเลี้ยงของหลิ่วจาวเฟิง แต่เป็นการคืนนํ้าใจเขา ไม่ได้หมายความว่าเธอเป็นคนเหยียบเรือสองแคม

ส่วนเรื่องนี้ ไป๋ยี่เฟยยังไม่รู้ด้วยซ้ำ เขายังพูดคุยกับคนอื่นอย่างสนุกอีก ทำให้เธอยิ่งรู้สึกเสียใจขึ้นมา

หรือว่าเธอจะไปบอกไป๋ยี่เฟยตอนนี้เลยว่า ตนเองยอมไปเป็นคู่ของหลิ่วจาวเฟิงเพื่อแลกกับความอิสระของเขาหรือ?แต่นี่มันสามารถแก้ไขอะไรได้ล่ะ?คนพวกนั้นก็ยังคงตำหนิเธออยู่ละหลัง ส่วนเธอก็ได้รับปากไว้แล้ว จะไปปฏิเสธได้ยังไงล่ะ?

พอดีในเวลานี้ หลี่ฝานเดินเข้ามาแล้วโยงเอกสารฉบับหนึ่งให้เธอ"เซ็นชื่อ"

หลี่เสว่ฟื้นตัวกลับมา ไม่ได้ตั้งใจอ่านดูแค่ตาเดียวแล้วก็เซ็นชื่อเลย

หลี่ฝานถือเอกสารไว้ไม่ยอมไป"ฉันได้ข่าวว่าคุณจะเป็นคู่ในงานเลี้ยงของหลิ่วจาวเฟิง?คุณนี่ถือว่าตัดสินใจได้แล้วใช่ไหม?แบบนี้ก็ดีนะ คนขยะอย่างไป๋ยี่เฟยเทียบกับหลิ่วจาวเฟิงได้ที่ไหนล่ะ"

"หลิ่วจาวเฟิงถือเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับคุณ คุณนี่ถึงจะถือว่าประเมินตัวเองได้ถูกต้อง"

หลี่เสว่มองไปที่เขาอย่างเย็นชา"ถ้าไม่มีอะไรคุณก็สามารถออกไปได้แล้ว"

หลี่ฝานเอ่ยเสียงเฮ่อออกมาอย่างหยิ่ง แล้วสะบัดหน้าจากไป

หลังจากกลับมาถึงห้องทำงานของตนเอง หลี่ฝานก็โยนเอกสารใส่โต๊ะ แล้วถอดเน็คไทให้หลวมออกมาสักนิด

เฮ่อ!เขาสามารถออกมาได้ล้วนต้องอาศัยหลิ่วจาวเฟิง หลิ่วจาวเฟิงช่วยเขาออกมาก็มีข้อแม้เช่นกัน ก็คือให้เขาปล่อยเขาไปทุกที่ว่าหลี่เสว่จะไปเป็นคู่ในงานเลี้ยงของเขา

หลี่ฝานรู้สึกว่านี่เป็นโอกาสที่ดีในการทำร้ายชื่อเสียงของหลี่เสว่ ดังนั้นเลยยอมรับโดยไม่ลังเลใดๆ รอให้เรื่องนี้ใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆ จะดูสิว่าหลี่เสว่จะสามารถอยู่ในตำแหน่งผู้จัดการนี้ได้อีกนานเท่าไหร่!"

ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง หลี่เสว่ก็ขมวดคิ้วขึ้นมา เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ฝาน เธอยิ่งไม่สบายใจมากกว่าเดิมอีก แต่ก็รู้สึกแปลกมาก ทำให้เรื่องที่เธอยอมรับว่าจะเป็นคู่ในงานเลี้ยงของหลิ่วจาวเฟิงจึงเผยแพร่ไปทั่วอย่างรวดเร็วขนาดนี้ล่ะ?

มีคนวางแผนอยู่ละหลังแน่นอน!

ส่วนคนนี้นอกจากเป็นหลี่ฝานแล้ว เธอไม่ทราบว่าจะเป็นใครได้อีก!

พอถึงเวลาเลิกงาน หลี่เสว่ก็ออกจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว เธอไม่อยากได้ยินคำซุบซิบเหล่านั้นแล้ว แต่แม้ว่าทำแบบนี้แล้ว ก็ยังคงได้ยินส่วนหนึ่งอีก

พอกลับไปถึงวิลล่า สังเกตเห็นว่าไป๋ยี่เฟยไม่อยู่ ในใจยิ่งไม่สบายใจจนสุดๆ จึงโทรให้โจวฉวี่เอ๋อ"ฉวี่เอ๋อเราไปดื่มเหล้ากัน!"

โจวฉวี่เอ๋อตกใจมาก"เป็นไรหรือ?เกิดอะไรขึ้น?"

"เดี๋ยวเจอกันค่อยว่ากันอีกที"

……

ไป๋ยี่เฟยกลับมาถึงบ้าน ก็เห็นว่าหลี่เสว่ไม่อยู่ จึงสงสัยว่า"วันนี้ยุ่งงานขนาดนี้เลยหรือ?"

แต่เพิ่งพักผ่อนได้ไม่นาน ก็ได้รับสายของโจวฉวี่เอ๋อ

"หวัดดี ไป๋ยี่เฟย! รีบมารับเสว่เอ๋อ! เสว่เอ๋อเมาเหล้าแล้ว"

ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้วโดยจิตสำนึก"จะเมาได้ยังไง?พวกคุณอยู่ที่ไหน?"

"คุณมาก่อนค่อยว่ากันอีกที"โจวฉวี่เอ๋อบอกตำแหน่งของบาร์แห่งหนึ่งให้ จากนั้นก็วางสาย

ไป๋ยี่เฟยรีบหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินไปข้างนอก พอเพิ่งออกจากบ้านก็สังเกตเห็นว่าตนเองไม่มีรถ

ช่วงหลายวันนี้ยุ่งอยู่แต่การรับซื้อบริษัทอื่น จนลืมเรื่องการซื้อรถไปแล้ว ดูท่าทางแล้วพรุ่งนี้ต้องไปซื้อรถแล้วแน่นอน!

ไป๋ยี่เฟยเรียกรถมาถึงบาร์ เพิ่งลงรถก็เห็นว่าโจวฉวี่เอ๋อประคองหลี่เสว่ที่เมาจนไม่มีสติยืนอยู่บนข้างถนน

"เสว่เอ๋อ"ไป๋ยี่เฟยรีบเดินไป ประคองหลี่เสว่ไว้

โจวฉวี่เอ๋อกว่าจะได้เบาตัวลงมา เธอจึงถอนหายใจออกมา"กว่าคุณจะมาถึง"

"ขอบคุณครับ ขอโทษที่เป็นภาวะแก่คุณ"ไป๋ยี่เฟยกอดหลี่เสว่ไว้แล้วกล่าวขอบคุณเธอ จากนั้นก็รีบถามอย่างใจร้อน"วันนี้เธอเป็นไรหรือ?ทำไมถึงเมาจนขนาดนี้?"