ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด NC25 3P - ตอนที่ 20 ลำบากใจยิ่ง

ยิ่งเห็นแม่นางน้อยผู้นี้ทำท่าทางเงอะงะงุ่นง่านต่อหน้า เหมือนกระตุ้นอารมณ์ของเขาให้ยิ่งขุ่นมัว หากไม่ใช่ว่าแผลที่หลังของเขานั้นเกินที่จะดูแลด้วยตัวเองคงไล่ตะเพิดนางออกไปแล้ว

ทั้ง ๆ ที่นางเห็นเขาทุกซอกทุกมุมแต่ยังทำท่ากระดากอายมือไม้สั่นเช่นนี้เห็นแล้วก็ให้รู้สึกรำคาญตายิ่ง

“ข้าไม่อยากข่มขู่เจ้าเช่นนี้หากเจ้ารีบทำรีบเสร็จเสีย หากชักช้าเจ้าได้ตายสมใจแน่”

สีหน้าของหนานอิงยิ่งซีดยิ่งกว่าเดิม ปากของนางสั่นระริกจนต้องกัดเอาไว้ นางเป็นเพียงสตรีในห้องหอถึงจะเคยถูกล่วงละเมิดจากโจรร้ายสองคนนั้นมาแล้ว แต่ก็ใช่ว่านางจะยินดีมองร่างกายของบุรุษอื่นโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร

หากไม่คิดว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณนางไม่มีทางทำเรื่องพวกนี้เป็นอันขาด อีกทั้งสีหน้าของหานเซียวในตอนนี้ก็เหมือนว่าใกล้จะหมดความอดทนลงไปทุกที

มือของหนานอิงคล้ายจะหนักเป็นหินจนนางไม่อาจยกขึ้นแล้ว ทั้งหมดเป็นเพราะว่านางกำลังกลัวเขามากจนเกินไป หานเซียวเห็นเช่นนั้นแล้วจึงตัดปัญหาหลับตาลงเสียไม่ให้เห็นท่าทางรำคาญตานั่นอีก เมื่อไม่เห็นนาง เขาก็คงไม่เกิดโทสะ

เมื่อคนผู้นั้นหลับตาหนานอิงเองก็ไม่ต้องสบตากับเขาแล้ว ความกลัวจึงลดลงเล็กน้อย เอาล่ะเพื่อรักษาชีวิตและเพื่อตอบแทนคุณในขณะเดียวกันนางจึงตั้งอกตั้งใจเช็ดตัวให้เขาอย่างดี

หานเซียวผู้นี้ใจดำเป็นอย่างยิ่ง เอะอะก็ข่มขู่ด้วยวาจาอีกทั้งการกระทำป่าเถื่อนเช่นนั้นก็แสดงออกมาอย่างไม่คิดว่านางเป็นสตรีเลยสักนิด นางจึงไม่อยากผิดพลาดทำให้ตนเองต้องตกที่นั่งลำบากและตายก่อนได้ช่วยท่านแม่ออกจากสกุลหนาน

หนานอิงใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นอีกครั้งบิดจนหมาดแล้วเริ่มเช็ดตัวให้เขา ในใจท่องเอาไว้ว่าเขาเป็นร่างจำแลงของพระโพธิสัตว์ที่แปลงกายมาเพื่อทดสอบจิตใจของนาง หากนางทำดีนางจะได้บรรลุนิพพานขึ้นไปเสวยสุขบนสรวงสวรรค์

เมื่อคิดได้เช่นนี้นางก็ลงมือรวดเร็วขึ้น หนานอิงเช็ดส่วนบนก่อนละเว้นช่วงบาดแผลที่เขาได้รับบาดเจ็บ แผ่นอกของเขาตึงแน่น กล้ามท้องงดงาม ช่วงสะโพกสอบที่มีผ้าผืนเล็กปกปิดอยู่

หนานอิงมองถึงจุดนั้นแน่นิ่ง ในใจก็คิดเตลิดไปมากมายครั้นได้สติเมื่อเขาขยับตัว หนานอิงก็ต้องชะงักรู้สึกตกใจตนเองที่หยุดสายตาไว้ตรงที่เขาใช้ผ้าปิดเอาไว้ หนานอิงแอบหยิกตนเองไปครั้งหนึ่งแล้วใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นอีกครั้งเช็ดร่างกายเขาอย่างเบามือไล่มาจนถึงแผ่นหลังแข็งแกร่ง

หนานอิงถึงกับตกใจเมื่อเห็นว่าแผลด้านหลังของเขาลึกเพียงใด เป็นดั่งที่ท่านตาบอกว่าเขาถูกฟันอาการสาหัส แผลลึกเพียงนี้เป็นผู้อื่นคงตายไปแล้ว

หนานอิงปาดเหงื่อที่ซึมออกมาเล็กน้อย เพราะร่างกายของหานเซียวใหญ่โตเมื่อเทียบกับร่างเล็กของนาง หนานอิงจึงใช้แรงค่อนข้างมากกว่าจะเช็ดตัวพันแผลให้เขาเสร็จ

นางแตะน้ำในอ่างแล้ววางผ้าลงไปในนั้น ดูเหมือนว่าน้ำในอ่างจะเย็นแล้วแต่ส่วนล่างของเขานางยังไม่ได้เช็ดนั่นเป็นเพราะว่าหานเซียวบอกนางในตอนแรกว่าจะทำเอง ไม่ต้องการให้นางสัมผัสส่วนที่มีค่ายิ่งกว่าทองคำของเขา ซึ่งทำให้หนานอิงดีใจเป็นอย่างยิ่ง

เขายังคงนั่งนิ่งจวบจนนางเอ่ยเสียงเบา

“เสร็จแล้วเจ้าค่ะ ข้าจะไปเปลี่ยนน้ำอุ่นให้ท่านรอสักครู่”

นางคิดว่าจะเปลี่ยนน้ำอุ่นให้เขาแล้วรีบออกไปเสียจากสถานการณ์อันแสนจะอึดอัดใจนี้ เมื่อขยับตัวกลับถูกเขาจับข้อมือเอาไว้แน่น

“ไม่ต้องเปลี่ยนน้ำแล้ว เจ้าเช็ดตัวให้ข้า”

หนานอิงเบิกตากว้าง สบตาคมเข้มของเขาอย่างหวาดหวั่นในขณะที่หานเซียวดึงผ้าที่คลุมส่วนนั้นของเขาออก จนกระทั่งเสียงเย็นนั้นเร่งรัดนางจนนางลนลาน

“เร็วสิคิดจะถ่วงเวลาเพื่ออยู่กับข้าให้นานขึ้นหรืออย่างไร”

หนานอิงอยากจะเอ่ยปากเถียงว่านางไม่เคยคิดเช่นนั้น เขาผู้นี้ช่างเข้าข้างตนเองได้อย่างร้ายกาจแต่ตัวเองยังเป็นรองนางจึงได้แต่นิ่งเงียบ และแล้วเมื่อนางมองไปยังส่วนล่างของเขาพบว่าบัดนี้เขาได้เปลือยกายล่อนจ้อนแล้ว

นางตกใจยิ่งเมื่องูใหญ่ตนนั้นผงกหัวขึ้นมาทักทาย

“ว๊าย”

หนานอิงหวีดร้องปิดหน้าของตนเองเอาไว้ ด้วยความตกใจนางจึงกระโดดลงจากเตียงของเขาแต่กลับถูกหานเซียวคว้าเอวเอาไว้อย่างว่องไว

เขายกมุมปากน้อย ๆ แต่ปากกลับดุเสียงเย็น

“งานยังไม่เสร็จแต่กลับละทิ้งหน้าที่มีโทษตายสถานเดียว”