ชีวิตชิวชิวในต่างโลกกับอดีตผู้สมัครเป็นผู้กล้าที่หลังจากเลเวล 2 ก็กลายเป็นโกง - ตอนที่ 40

◇◇ปราสาทไคน์โรจน์・คลังสมบัติ

 

“ตามไป! อย่าให้ผู้บุกรุกหนีไปได้”

อัศวินหญิงโวลาลิสได้รับรายงานงานว่ามีกลุ่มคนปริศนาเข้าไปในห้องสมบัติ โดยไม่ใส่ใจว่ากำลังนอนอยู่ เธอรีบวิ่งไปที่เกิดเหตุและควบคุมสถานการณ์ทันที

“ทำไมเจ้าพวกผู้บุกรุกถึงเข้าไปในห้องสมบัติได้ง่ายๆ ยามมัวทำอะไรกันอยู่?!”
“ดูเหมือนผู้บุกรุกจะรู้จักเส้นทางลับที่พวกเราไม่รู้เพื่อเข้ามาในห้องสมบัติครับ”
“ช่างร้ายนัก หลังจับพวกมันได้แล้วพาตัวไปสอบสวนด้วยล่ะ”
“ครับ”

โวลาลิส หัวหน้าทหารหน่วยรักษาพระองค์ที่ 2 แห่งอาณาจักรเวทมนตร์ไคน์โรจน์
เธอเป็นหนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาที่ซื่อสัตย์ของจักรพรรดินี[1] ตั้งแต่ที่เธอยังเป็นเจ้าหญิงอยู่ 
แล้วทันทีที่เจ้าหญิงได้สืบทอดต่ำแหน่งเธอก็ถูกเรียกตัวกลับปราสาทและได้รับภารกิจให้รักษาความปลอดภัยรอบ ๆ ปราสาท

…ถ้าฉันจัดการผู้บุกรุกได้แบบราบคาบล่ะก็  ท่านราชานีคงจะสุขใจเป็นแน่…อ๊า แค่จินตนาการถึงใบหน้าแสนโลลิของท่าน ก็ทำให้โวลาลิสคนนี้แข็งแกร่งราวกับทหารพันคนเลยค่ะ

โวลาลิสยังคงบ้าโลลิอยู่เช่นเดิม และเรื่องนี้ก็ยังถูกเก็บไว้เป็นความลับอีกด้วย

แต่เพราะผู้บุกรุกรู้ทางเดินลับในปราสาททำให้หนีจากการตามล่าของโวลาลิสไปได้

“…อย่างน้อยเราก็จับผู้ชายคนนี้ได้” 

โวลาลิสเดาะลิ้นขณะที่ก้าวไปหาชายที่ถูกจับไว้ 

“ดูในปากและปิดปากเอาไว้ อย่าให้เขากัดลิ้นฆ่าตัวตายได้เด็ดขาด เราจะพาเขาไปหาจักรพรรดินี พวกเจ้าไปตรวจสอบดูในห้องสมบัติซะ ว่ามีอะไรถูกขโมยไปบ้าง”

พอได้ยินคำพูดของโวลาลิส อัศวินรอบ ๆ ก็เคลื่อนไหวทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว

“เอ่อ ท่านโวลาลิส”
“หืม มีอะไร?”
“นั่นมัน… ที่ท่านกำลังแนบอยู่ที่เอวสิ่งนั้นคืออะไรกันคะ?”
“หืม?”

พอได้ยินดังนั้น เธอก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองแบกหมอนข้างตัวโปรดมาด้วย
และหมอนใบนั้นยังมีลายเป็นรูปนักเวทย์หญิงเบลาโน่อีกด้วย

“อย่าใส่ใจเลยน่า ก็แค่หมอนข้างเอง”

ท่านเบลาโน่ ถึงแม้ข้าจะต้องแยกจากกัน แต่ข้าจะคิดถึงท่านเบลาโน่ตลอดเวลาเลยนะ….

ภาพอันงดงามของโวลาลิสขณะกำลังออกคำสั่ง
พังทลายแบบไม่เหลือชิ้นดี

 

◇◇ในขณะเดียวกัน บ้านฟุริโอ้

 

“เป็นอะไรไปเหรอเบลาโน่?” 
“…………”
“หืม? หนาวเหรอ? หรือจะเป็นหวัดรึเปล่า?”
“……….”
“ถ้ารู้สึกไม่สบาย ทำตัวให้อุ่นแล้วไปนอนดีกว่านะ”

เบลาโน่พยักหน้าให้วาลิซซ่าที่พักอยู่ห้องเดียวกัน แต่สุดท้ายเบลาโน่ก็นอนตัวสั่นไม่หยุดทั้งคืน

◇◇◇◇◇◇◇◇

◇◇ห้องใดสักห้อง ในเมืองไคน์โรจน์

 

“…พวกเจ้าทำพลาด?”

ชายแก่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ดูหรูหราท่าทางเฉื่อยชาพูดกับชายหนุมที่อยู่เบื้องหน้าของเขา

“ไม่ใช่นะครับท่าน เราทำสิ่งที่ปีศาจต้องการสำเร็จแล้ว… เพียงแต่ เพราะการเปลี่ยนแปลงของระบบความปลอดภัยในราชวัง ทำให้บุกรุกเข้าไปค่อนข้างเสียหายครับ”
“อืมม มีการเปลี่ยนแปลงของระบบความปลอดภัย… งั้นก็ช่างมัน ยังไงเราก็ได้ตัวอย่างมาอยู่ในมือแล้ว ส่งมอบมันไปให้ปีศาจซะ”
“…. คนที่ออกไปส่งของประจำของเราออกไปทำภารกิจอยู่ครับ… เราควรทำยังไงดี?”
“หัดรู้เองบ้างสิฟะเจ้าโง่ เพราแบบนี้แกถึงเป็นได้แค่พวกระดับล่าง หาคนที่รู้จักแล้วรีบไปส่งซะ อย่าให้มาเสียเวลาข้า!”

ชายแก่คนนั้นรีบเดินออกจากห้องทันที ทิ้งเด็กหนุ่มที่ตกใจจนผวาเอาไว้

ตราบใดที่มันใช้หาเงินได้ ข้าก็ยอมทำไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ยังไงก็ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย

ชายแก่หัวเราะเสียงน่าสงสัย คุคุคุ

 

◇◇ไม่กี่นาทีต่อมา・ห้องบัลลังก์・ปราสาทไคน์โรจน์

 

จักรพรรดินีแสดงท่าทีตกใจกับกลุมคนปริศนาที่บุกรุกเข้าไปในห้องสมบัติที่โวลาลิสนำตัวมาไว้ตรงหน้าเธอ

“คนพวกนี้ขโมยของในคลังสมบัติหลายชิ้น จากนี้ไปเราจะสอบปากคำชายคนนี้ค่ะ”

โวลาลิสเล่าสถานการณ์ให้ฟังขณะที่โค้งหัวลงต่อหน้าจักรพรรดินี
แต่จักรพรรดินีดูเหมือนจะไม่ได้ยินและจ้องมองไปที่ใบหน้าของชายคนนั้น

“…ท่านพ่อ”

ใช่
ชายคนนี้คือพ่อของจักรพรรดินีที่แท้จริงของเธอ ซึ่งเขาเป็นผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาโดยตรงจากราชาองค์ก่อน
เขาเป็นหนึ่งในคนที่ถูกเนรเทศไปพร้อมกับราชา

….คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องวันนี้… ท่านพ่อมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยงั้นเหรอ?

จักรพรรดินีไม่อยากจะเชื่อ แต่ผู้ที่บุกรุกมาในวันนี้ใช้ทางเดินลับที่แม้แต่จักรพรรดินียังไม่รู้

หลังจากที่เนรเทศราชาองค์ก่อนออกไป จักรพรรดินีได้ปรับปรุงระบบรักษาความปลอดภัยในปราสาทขึ้นมาใหม่ รวมถึงในห้องสมบัติเพื่อความมั่นใจ เพราะเหตุนี้จึงสามารถค้นหาตัวผู้บุกรุกมาได้ 

ถ้าท่านพ่อมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องในวันนี้จริง ๆ ฉันก็คงจะต้องประหาร…

ถึงแม้เธอจะเนรเทศเข้าออกนอกอาณาจักรไปแล้ว แต่เขาก็คือพ่อที่แท้จริงของเธออยู่ดี
จักรพรรดินีรู้สึกจิตใจว่างเปล่าขณะที่ฟังรายการของโวลาลิส

 

◇◇คลังสินค้าบางแห่งของอาณาจักรไคน์โรจน์ 

 

“แค่นี้เราก็รวบรวมถังได้แล้ว”

หญิงสาวที่แต่งกายด้วยชุดพ่อค้ายิ้มแล้วชี้ไปยังถังที่เหล่าลูกน้องนำมา 

“ไม่นึกเลยว่าสมบัติอันล้ำค่าของปีศาจจิ้งจอกจะถูกซ่อนไว้ในคลังที่ปราสาทโคคอน”

หญิงสาวสวมชุดกี่เพ้าทักทายเธอคนนั้น

“หากมีพัดโอเรียนเทล การหาสมบัติมาเพิ่มก็สบายมาก เราไม่จำเป็นต้องใช้เจ้าพวกยุยการ์ดนั้นอีกแล้ว คอน”
“ดูเหมือนผู้ส่งสารของเราจะส่งข่าวไปถึงแล้วนะโคคอน เอาล่ะ เรามาจัดเทศกาลนองเลือดกันเลยดีกว่า” 

หญิงสาวชุดกี่เพ้าสั่งเหล่าลูกน้อง
เหล่าลูกน้องที่ได้รับคำสั่งก็รีบวิ่งมาอย่างรวดเร็ว

“ในช่วงเวลาที่ท่านพ่อของเรายังยิ่งใหญ่ พักแห่งโอเรียนเทลได้หายสาบสูญไปในตอนนั้น คอน”
“นี่คือไอเท็มเวทมนตร์ในตำนานที่กล่าวกันว่าสามารถทำให้ภูเขาได้ดับได้ โคคอน”

ทั้งสองจับที่ฝาของถัง

““จงดูซะ คอน/โคคอน”” (พูดพร้อมกัน)
“…ผลไม้? โคคอน”
“เปรี้ยว!? นี่มันเลมอนนี่นา คอน!”
“ว๊า ของข้างในมันไม่ใช่นี่นาโคคอน!?”

เดิมทีทั้งสองคนคิดว่าในถังต้อมีสมบัติอยู่เต็มไปหมดแต่ว่าดันมีแต่เลมอนเต็มไปหมดซะงั้น

“เจ้ามนุษย์นั่น… มันทรยศกันงั้นรึคอน? พวกมันจะดูถูกพี่น้องปีศาจจิ้งจอกกันเกินไปแล้วคอน”
“ข้าจะไปต่อรองดูคอนคอน หากพวกมันยิกยัก จะกินพวกมันให้หมดเลยคอนคอน”

 

◇◇ร้านขายของจิปาถะฮิวโก้・เมืองโฮทาโร่

 

“..เอะ นี่มันอะไรกันเนี๊ยว?”

ยูริมินัสขมวดคิ้วเพราะเห็นไอเท็มในถัง ทั้งที่ในถังน่าจะมีแต่เลมอนเต็มถังแท้ ๆ
แต่กลับไม่มีสักลูก มีแต่ไอเท็มที่คลุมด้วยผ้าอยู่ในถัง

 

 

◇◇◇◇TN:Note

[1] ขอเปลี่ยนจาก องค์หญิงราชินี/ราชินี เป็น จักรพรรดินี แล้วกันครับ