รู้สึกถึงแรงเสียดทานเล็กน้อยของจ้าวหวู่ โจวหรานฮวาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงความรู้สึกของการถูกจ้าวเสี่ยวกังกระทำ

ฟังเสียงร้องของโจวหรานฮวาที่อยู่ด้านนอกประตู จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกหดหู่จนเกือบจะกระอักเลือดออกมาแล้ว

จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกว่านี่เป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุดในโลก ของตัวเองขยายขึ้นอย่างทรมาน คนที่อยู่ด้านนอกกลับร้องออกมาอย่างมีความสุข

แม้ว่าจ้าวหวู่จะดื่มเหล้าไปแล้ว ถูกความมึนเมาของเหล้าทำให้ยิ่งอยู่ยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

และโจวหรานฮวาก็เริ่มมีความรู้สึกแล้ว เกาะอยู่ตรงรอยแยกประตูโดยตรงและส่งเสียงร้อง จ้าวเสี่ยวกังที่ได้ยินมีความต้องการอย่างมาก

ระหว่างที่จ้าวหวู่ออกแรงโจมตีไปด้วย ในเวลาเดียวกันใช้มือตบก้นของโจวหรานฮวาไปด้วย ทุกครั้งที่ตีลงไป โจวหรานฮวาตื่นเต้นจนส่งเสียงร้องดังออกมา

จ้าวเสี่ยวกังนั้นกรนดังมากยิ่งขึ้น

"สามี…..เบาๆหน่อย……อ้า……"

เมื่อได้ยินเสียงร้องที่มีเสน่ห์ของโจวหรานฮวา จ้าวหวู่ออกแรงมากว่าเดิมขึ้นมา

"ฮ่าๆๆ ปกติแล้วไม่ใช่ว่าคุณชอบแนวนี้เหรอ? เอาแบบนี้พวกเราทำอะไรที่น่าตื่นเต้นกว่านี้ไหม?"

เมื่อโจวหรานฮวาได้ยินจ้าวหวู่พูดแบบนี้ ภายในใจก็รู้สึกสงสัยเช่นกันว่าจ้าวหวู่จะสามารถมีลูกเล่นอะไรได้ ท้ายที่สุดแล้วทั้งคนเป็นสองสามีภรรยาที่แต่งงานมายี่สิบกว่าปีแล้ว ไม่เคยเล่นลูกเล่นอะไรมาก่อนเลย

"สามี…….อ้าอ้า……ตามใจคุณเลย คุณว่าจะเล่นยังไงฉันก็จะเล่นตามคุณ"

คำพูดนี้เมื่อมาถึงหูของจ้าวหวู่มันช่างเหมือนกับเสียงของธรรมชาติ ทันใดนั้นทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและกอดเอวที่อวบอ้วนของโจวหรานฮวาโดยตรงและกระแทกเข้ากับมันอย่างรวดเร็วและรุงแรง

และเมื่อจ้าวเสี่ยวกังที่อยู่ภายในบ้านได้ยินคำพูดของโจวหรานฮวาก็รู้สึกหดหู่ใจแทบตาย ในก่อนหน้านี้เขาไม่เคยพบมาก่อนเลยว่าโจวหรานฮวาจะมีด้านที่เชื่อฟังแบบนี้ นอกจากนี้ให้จ้าวหวู่เล่นตามใจชอบ นี่คือสิ่งที่ผู้ชายอยากได้ยินมากที่สุด

"ฮ่าๆๆๆ อย่างนั้นพวกเราไปบนเตียงของถิงถิงกัน ทำแบบนี้ต่อหน้าเสี่ยวกังจะทำให้คุณรู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นใช่ไหม?"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ จ้าวเสี่ยวกังแทบรอไม่ไหวที่จะลุกขึ้นเตะจ้าวหวู่โดยตรง

แต่ว่าเมื่อโจวหรานฮวาได้ยินคำพูดนี้ กลับมีแววตาที่มีเสน่ห์และเย้ายวนใจมากขึ้น ทำให้คนทั้งคนหายใจหอบอย่างแรงและพูด :"ตื่นเต้น สามีบอกว่าตื่นเต้น……ก็ตื่นเต้น…….ฮืมฮืม……"

ระหว่างที่จ้าวหวู่โจมตีไปด้วย พร้อมกับจับมือของโจวหรานฮวาผลักประตูโดยตรงและนำโจวหรานฮวาไปวางบนเตียง

ทันทีที่โจวหรานฮวาเข้าประตู เธอเห็นของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังตั้งโด่วอยู่ตรงนั้นอย่างมั่นคง ทันใดนั้นมีการออกแรงบีบหนึ่งที ทำให้จ้าวหวู่รู้สึกฟินจนส่งเสียงครางออกมาโดยตรง

"ฮ่าๆๆ วันนี้ฉันยังทำงานได้ไม่ทันถึงครึ่งเลยคุณก็ไม่ไหวแล้วเหรอ หรานฮวา"

"หืมฮึ……มันพิสูจน์ว่า……สามีคุณร้ายกาจมากเลย…..อ้าอ้า….."

ยังไม่ทันพูดจบ จ้าวหวู่ตบก้นโจวหรานฮวาโดยตรงสองสามครั้งอีกครั้ง หลังจากนั้นให้โจวหรานฮวาคุกเข่าอยู่บนเตียง เขาเริ่มโจมตีรอบใหม่อีกครั้ง

มองดูจ้าวเสี่ยวกังที่นอนหลับเป็นตาย จ้าวหวู่ก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษเช่นกัน

เสียงของโจวหรานฮวายิ่งอยู่ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ แทบรอไม่ไหวอยากจะปลุกให้จ้าวเสี่ยวกังตื่นขึ้นมา

จ้าวเสี่ยวกังหลับตาไว้แน่นฟังเสียงร้องครวญครางของทั้งสองคน เสียงร้องอ้าอ้าแทบรอไม่ไหวอยากจะไล่จ้าวหวู่ออกไปโดยตรง จากนั้นตัวเองจัดหนักจัดเต็มหนึ่งที

"สามี……ฉันใกล้จะถึงแล้ว…..อ้าอ้า……เร็วๆหน่อย……"

เมื่อได้ยินโจวหรานฮวาส่งสัญญาณ จ้าวหวู่ก็โจมตีอย่างรวดเร็วเช่นกัน พร้อมกับร่างกายที่สั่นสะท้านของเขา โจวหรานฮวาล้มลงอยู่บนขาของจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง

ของเล่นอันใหญ่นั้นชี้ชูชันอยู่ตรงหน้าของเธอโดยตรง มองดูแล้วท่าทางสีชมพูน่ารักอย่างมาก โจวหรานฮวาเกือบจะทนไม่ไหวจนจูบไปโดยตรงแล้ว

จ้าวหวู่มองไปที่โจวหรานฮวาที่กำลังนอนอยู่บนตัวของจ้าวเสี่ยวกัง หายใจหอบตบก้นของอีกฝ่ายไปหนึ่งที มีไอเดียวบางอย่างที่ยังทำไม่สำเร็จและพูด :"คุณกับเสี่ยวกังสามารถทำได้ฉันไม่ต่อต้าน แต่ว่าคุณจำเป็นต้องทำให้ต้าเฉียวทำกับฉันสักครั้ง คุณน่าจะรู้ความปรารถนาของฉัน"

โจวหรานฮวาพูดอย่างเกียจคร้าน :"เข้าใจแล้ว คุณให้ฉันผ่อนคลายก่อนนะ คุณดื่มเหล้าแล้วรู้สึกว่าในด้านนั้นมีความแข็งแกร่งและรุนแรงมาก เกือบจะทำฉันตายแล้ว"

แม้ว่าปากของโจวหรานฮวาจะพูดแบบนี้ แต่ว่าภายในใจกลับยังมีไฟอยู่ นี่ถ้าหากจ้าวเสี่ยวกังสามารถทำเธอโดยตรงเธอจะต้องส่งเสียงร้องอย่างมีความสุขแน่นอน

จ้าวเสี่ยงกังฟังทั้งสองคนคุยกัน เดิมทีภายในใจยังมีความรู้สึกผิดต่อจ้าวหวู่ ท้ายที่สุดแล้วตัวเองยังไปทำภรรยาของคนอื่น แต่ว่าตอนนี้กลับไม่มีภาระเลยแม้แต่นิดเดียว

ที่แท้ภายใต้หมู่บ้านบางจื่อแห่งนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีด้านที่คนอื่นยังไม่รู้จักแบบนี้

เขาคิดมาตลอดเลยว่าจ้าวหวู่เป็นหัวหน้าหมู่บ้านที่ดีและมีตัวตนที่ขาวสะอาดมาโดยตลอด เป็นผู้ชายที่ดี ที่แท้ก็เป็นผู้ชายหื่นกามคนหนึ่งเหมือนกัน นอกจากนี้ยังไปเที่ยวเร้าหาเด็กผู้หญิงมากมาย

แม้ว่าจ้าวเสี่ยวกังจะไม่รู้ว่าจ้าวหวู่อยู่ในหมู่บ้านบางจื่อทำผู้หญิงไปเท่าไหร่แล้ว แต่ว่าเมื่อได้ยินความหมายของโจวหรานฮวาไม่น้อยแน่นอน นอกจากนี้ทุกครั้งที่ไปมณฑลจะต้องมีการไปทำหลายคนแน่นอน

จ้าวเสี่ยวกังพบอีกครั้งว่าประเมินจ้าวหวู่ต่ำเกินไปแล้ว

จ้าวหวู่มองไปที่รูปลักษณ์ที่เกียจคร้านของโจวหรานที่นอนอยู่บนตักของจ้าวเสี่ยวกัง ภายในใจนึกขึ้นมาอีกครั้ง แต่ว่าตรงนั้นดูเหมือนว่าไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลย

ทันใดนั้น เขานึกถึงบางอย่างที่สามารถทำให้ตัวเองรู้สึกตื่นเต้นได้ นั่นก็คือมองดูคนอื่นทำภรรยาของตัวเอง

สถานการณ์แบบนี้เขาเคยเห็นในหนังมาหลายครั้งแล้ว และดูเหมือนว่าจะเป็นวิธีที่ดีในการรักษาความอ่อนของไอ้นั่น

ทันทีที่เขาต้องการเปิดปากบอกให้โจวหรานฮวาขึ้นไปนั่งแล้วทำอีกครั้ง เพื่อให้ตัวเองมองดู

แต่ว่าเขายังไม่ทันเปิดปากพูด เสียงของเฉินฉางฉู่และภรรยาของเขาดังมาจากด้านนอก

"หัวหน้าหมู่บ้าน คุณจะต้องไปช่วยพวกเรานะ จ้าวเสี่ยวกังจะเอามีดมาฆ่าพวกเรา"

เสียงด้านนอกของประตู

จ้าวหวู่ที่เพิ่งจะมีความตื่นเต้นรู้สึกว่าหมดอารมณ์ทันที บอกให้โจวหรานฮวาใส่เสื้อผ้าโดยตรง หลังจากนั้นตัวเขาเองสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วแล้วเดินออกไป

เมื่อเห็นว่าประตูใหญ่ไม่ได้ล็อค จ้าวหวู่อดไมได้ที่จะอึ้งไปชั่วขณะ แต่ไม่นานก็ไม่มีอารมณ์จะคิดเกี่ยวกับมัน ทันทีที่เปิดประตูออกก็เห็นจ้าวชุ่ยหลินส่งเสียงร้องไห้ราวกับฟ้าร้องออกมาโดยตรง

"นี่พวกคุณกำลังพูดอะไรกันอยู่? จ้าวเสี่ยวกังจะไปฆ่าพวกคุณได้อย่างไร ฆ่าคนเป็นเรื่องผิดกฎหมายนะ หรือว่าเขาไม่รู้เหรอ?"

"หัวหน้าหมู่บ้าน เด็กคนนั้นรู้กฎหมายและทำผิดกฎหมาย ตอนเช้าเขาชนฉันจนล้ม ไม่เพียงแต่ไม่จ่ายค่าชดเชยยังต้องการฆ่าฉันอีก คุณดูแผลที่อยู่บนคอของฉันสิ นี่ก็คือหลักฐานที่เด็กคนนั้นต้องการฆ่าฉัน"

เมื่อเห็นจ้าวชุ่ยหลินที่เปียกไปทั้งตัว จ้าวหวู่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกคลื่นไส้

นึกถึงภรรยาที่บ้านของตัวเอง จากนั้นมองไปทางจ้าวชุ่ยหลิน จ้าวหวู่รู้สึกว่าต่อให้ภรรยาของตัวเองนอกใจยังดีกว่าผู้หญิงอย่างจ้าวชุ่ยหลินที่ไม่นอกใจเลยด้วยซ้ำ

เฉินฉางฉู่เติมเชื้อเพลิงและพูดอีกครั้ง

ทันใดนั้นจ้าวหวู่เข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น พูดตะคอกโดยตรง :"ในเรื่องนี้พวกคุณเป็นคนผิดก่อน อยู่ดีๆพวกคุณก็ไปเอาค่าชดเชยกับเด็กคนนั้นและเอาเปรียบเขาทำไหม? ตอนนี้คนอื่นเขาต้องการฆ่าพวกคุณ พวกคุณก็เลยวิ่งมาหาฉันเหรอ? ทำไหมเสี่ยวกังถึงไม่มาหาฉันล่ะ? ในอนาคตอย่าไปเอาเปรียบคนอื่นล่ะ"

"ยิ่งกว่านั้น วันรณรงค์ที่ดินในวันนั้น เสี่ยวกังก็ให้เงินคุณหนึ่งหมื่นแล้ว ทำไหมคุณถึงยังไม่พออีก?"

เมื่อไดยินจ้าวหวู่ตะคอก ทันใดนั้นไฟของเฉิงฉางฉู่ก็ดับลง แต่ว่าจ้าวชุ่ยหลินกลับยังไม่จบ ดึงเฉินฉางฉู่ไปที่สถานนีตำรวดโดยตรงและแจ้งความ

เมื่อเห็นฉากนี้ จ้าวหวู่ก็รีบวิ่งตามไปด้วยเช่นกัน

ท้ายที่สุดแล้ว เหตุการณ์เล็กๆ นี้ก็ได้รบกวนเมือง อย่างนั้นหัวหน้าหมู่บ้านอย่างเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

ท้ายที่สุดแล้วจ้าวหวู่ก็คิดความคิดที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ออกมาโดยตรง นั่นก็คือพาเฉินฉางฉู่สองสามีภรรยาไปหาจ้าวโหย่วเทียนสองสามีภรรยา ท้ายที่สุดแล้วไปหาพ่อแม่ของจ้าวเสี่ยวกังยังดีกว่าไปหาตัวจ้าวเสี่ยวกังเอง บางทีถ้าพูดไม่ดีจ้าวเสี่ยวกังอาจจะมีการลงมือจริงๆก็ได้

โจวหรานฮวาแอบมองอยู่ตรงรอยแยกของประตู รูปร่างหน้าตาที่สวยงามเมื่อเห็นว่าจ้าวหวู่พาคนออกไปแล้ว มีความสุขทันที

ทันใดนั้นเตรียงกลับไปทำกับจ้าวเสี่ยวกังให้มีความสุขสักหนึ่งยก แต่ว่าเธอเพิ่งปิดประตู กลับมีเสียงที่มีความสุขดังออกมา

พุฟพุฟ……

"อัยยะคุณพระคุณเจ้า……อ้า….."