เมื่อได้ยินเสียงของแม่ตัวเองนั้น ในเวลานี้จ้าวถิงถิงแทบรอไม่ไหวอยากจะหาก้อนหินสักก้อนแล้วหลบเข้าไปทันที มันช่างน่าอายเหลือเกิน

"เสี่ยวกัง นายรีบออกมาเดี๋ยวนี้ ฉันจะดูแลเรื่องของป้าของนายเอง"

ตอนนี้จ้าวถิงถิงเพียงแค่ต้องการให้จ้าวเสี่ยวกังรีบกลับไป มันช่างน่าอายเหลือเกิน เธอคิดไม่ถึงเลยว่าพ่อของตัวเองอายุเกือบจะห้าสิบแล้ว ประสิทธิภาพของการโจมตียังแข็งแกร่งขนาดนี้

"อ้า แต่ว่าเสียงร้องไห้ของคุณป้าดูเหมือนว่าจะเจ็บปวดมากเลยนะ ไม่ใช่ว่าลุงจ้าวทุบตีคุณป้านะ?"

หลังจากจ้าวเสี่ยวกังพูดจบเช่นกัน ภายในลานบ้านก็มีเสียงกระทบกันอย่างรุนแรงดังออกมา

ในเวลานี้จ้าวหวู่จับเอวของโจวหรานฮวาโจมตีอย่างรุนแรงสุดชีวิต และโจวนหรานฮวาก็ไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นขนาดนี้เหมือนกับวันนี้มาก่อนเลย เสียงร้องเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เดิมทียังคำนึงถึงเพื่อนบ้านที่อยู่รอบๆ แต่ว่าลองนึกดูแล้วปกติเพื่อนบ้านที่อยู่รอบๆไม่เคยคำนึงถึงเธอมาก่อน จู่ๆตัวเองไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไปแล้ว ส่งเสียงครางดังออกมา

"เสี่ยวกัง นายรีบกลับไปได้แล้ว ตรงนี้นายไม่ต้องสนใจแล้ว"

"พี่ถิงถิง ทำไหมฉันฟังเสียงของคุณป้าร้องไห้แล้วกลับรู้สึกว่าร่างกายเร่าร้อนขึ้นมากเลย คุณดูสิเสียงดังขึ้นอีกแล้ว"

ในเวลานี้ภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังก็พูดไม่ออกเช่นกัน คิดไม่ถึงเลยว่าโจวหรานฮวาและจ้าวหวู่อายุมากขนาดนี้แล้วยังเล่นได้เปิดเผยขนาดนี้อีก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนึกถึงการดูแลตัวเองของจ้าวหรานฮวาที่มีหน้าตาเหมือนอายุสามสิบกว่า เอวที่บางมีส่วนโค้งที่เป็นรูปร่างนั้น และยังมีการส่งสายตาให้เขา ตอนนี้ลองคิดดูแล้วดวงตาคู่นั้นเป็นการยั่วยุอย่างเห็นได้ชัด เขาเป็นเหมือนคนโง่คิดว่าเป็นความห่วงใยสะอีก

เมื่อคิดถึงตรงนี้ จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะเสียใจเล็กน้อย แต่ว่ากลับซ่อนความคาดหวังเอาไว้ เพียงแค่นึกถึงจ้าวหวู่ช่วยเขามากขนาดนั้น ความกระวนกระวายแบบนั้นก็ค่อยๆจางหายไป

"เสี่ยวกัง พี่สาวพานายไปเดินเล่นที่แม่น้ำกันนะ เดี๋ยวกลับมาก็น่าจะดีขึ้นแล้ว"

จ้าวถิงถิงรู้สึกว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆไม่ดีแน่ ทันทีที่พูดเสียงดังออกมาก็ลักจ้าวเสี่ยวกังไปที่ริมแม่น้ำโดยตรง

ในเวลานี้โจวหรานฮวาและจ้าวหวู่ใกล้จะถึงจุดสุดยอดแล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงของลูกสาวตัวเอง ทั้งสองคนล้วนแล้วอึ้งไปชั่วขณะ ต่อจากนั้นโจวหรานฮวาก็เริ่มมีการกระแทกเร็วขึ้นเรื่อยๆขึ้นมา

เพราะว่าเธอได้ยินเสียงของจ้าวเสี่ยวกังอยู่ข้างนอก ความรู้สึกที่มีคนแอบฟังนั้นทำให้เธอกลับมารุนแรงขึ้นอีกครั้ง

หลังจากห้านาที จ้าวหวู่กอดจ้าวหรานฮวาอยู่ที่ลานบ้านด้วยการหายใจหอยและพูด :"เมื่อกี้ไม่ใช่ว่าถูกถิงถิงได้ยินเข้าแล้วนะ?"

"เห้อ เสียงดังขนาดนั้นไม่ได้ยินก็บ้าแล้ว ยิ่งกว่านั้นลูกสาวของพวกเราก็อยู่มากแล้ว น่าจะหาคู่ครองสักคนได้แล้ว พวกเรากระตุ้นแบบนี้สักหน่อยก็ดีเหมือนกัน"

จ้าวหวู่ได้ยินแบบนี้ก็ขมวดคิ้วแน่น และพูด :"เห้อ ลูกสาวของพวกเราคาดหวังสูงเกินไปแล้ว และไม่รู้ด้วยว่าสุดท้ายจะได้คนแบบไหน ถ้าหากไม่คาดหวังสูงเกินไปฉันก็อยากจะแนะนำเสี่ยวกังให้เธอสักหน่อย"

"ใช่แล้ว ฉันว่าเด็กหนุ่มคนนี้ไม่เลวเลยนะ ทำงานเก่ง ปากยังหวานอีก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือยังดูแลคนเป็นด้วย คุณดูพี่สะใภ้ของเขาคนนั้นสิ ดูแลได้ดีขนาดไหน เพื่อพี่สะใภ้แล้วคิดไม่ถึงว่ายังกล้าทะเลาะกับคนในหมู่บ้านมากขนาดนี้อีก ถ้าหากสามารถอยู่กับถิงถิงด้วยกัน ถิงถิงไม่มีทางถูกรังแกแน่นอน"

คำพูดของโจวหรานฮวาทำให้ดวงตาของจ้าวหวู่เป็นประกาย

"ใช่แล้ว พวกเราในฐานะที่เป็นพ่อแม่ก็แค่ต้องการให้ลูกสาวมีความปลอดภัยและมั่นคง อยู่ดีเป็นสุขใช่ไหมล่ะ? คุณพูดแบบนี้ฉันรู้สึกว่ายังพอมีลุ้นอยู่นะ คุณไม่เห็นแววตาของเสี่ยวกังที่มองถิงถิงเหรอ มันเป็นเหมือนกับว่ามองนางฟ้าเลยนะ"

จ้าวหวู่และโจวหรานฮวาที่อยู่ตรงลานบ้านยิ่งพูดคุยกันยิ่งจริงจังมากขึ้น ทั้งสองคนยิ่งพูดยิ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้น่าจะเป็นจริง

และในเวลานี้จ้าวถิงถิงกลับดึงจ้าวเสี่ยวกังวิ่งไปถึงข้างแม่น้ำแล้ว

ฟังเสียงน้ำไหลไหลเอื่อยๆ ใจที่กระสับกระส่ายของจ้าวถิงถิงค่อยเริ่มสงบลง

แต่ว่าจ้าวเสี่ยวกังกลับไม่เคยสงบลงมาเลย เสียงในเมื่อกี้ และยังมีคนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ทำให้เขาแทบรอไม่ไหวอยากจะจัดหนักสักดอกให้ในทันที

"พี่ถิงถิง ทำไหมคุณถึงไม่เข้าไปพูดห้ามลุงกับป้าล่ะ เขาทุบตีคุณป้าจนเสียงดังเพี๊ยะเพี๊ยะแล้ว คงเจ็บปวดน่าดู"

คำพูดของจ้าวเสี่ยวกังทำให้ใบหน้าที่แดงของจ้าวถิงถิงเพิ่งจางหายไปในเมื่อกี้กลับมาแดงอีกครั้ง

"เสี่ยวกัง เรื่องนี้นายไม่ต้องสนใจแล้ว นายยังเด็ก มีเรื่องมากมายที่นายยังไม่เข้าใจ รอให้นายแต่งงานแล้วก็จะเข้าใจเอง"

"อย่างนั้นชีวิตนี้ของฉันคงไม่มีความหวังที่จะได้เข้าใจแล้ว? เพราะว่าฐานะของบ้านฉันไม่ดี ไม่มีใครยินดีแต่งงานกับฉัน"

หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังแสร้งทำเป็นสิ้นหวังอย่างมากและหันหลังเดินกลับ แต่ในเวลานี้ภายในใจกลับคิดวิธีว่าจะสามารถมีอะไรกับจ้าวถิงถิงได้อย่างไร ขาสวยคู่นั้นเขารู้สึกว่าชีวิตนี้ไม่มีทางเบื่อแน่นอน

มองดูท่าทางของจ้าวเสี่ยวกังที่มีความสิ้นหวัง จู่ ๆ จ้าวถิงถิงก็รู้สึกปวดใจเล็กน้อยกับเด็กตัวโตคนนี้

"เสี่ยวกัง ต่อให้ฐานะของบ้านนายไม่ดีก็มีคนแต่งงานกับนายแน่นอน เอาแบบนี้พี่สาวจะเดิมพันกับนาย เป็นยังไง?"

เมื่อได้ยินการเดิมพันของจ้าวถิงถิง ทันใดนั้นจิตวิญญาณจ้าวเสี่ยวกังกลับมาอีกครั้ง

"พี่ถิงถิง คุณอยากเดิมพันยังไง? แพ้แล้วฉันไม่มีเงินจ่ายนะ"

"ฮ่าๆๆ เจ้าเด็กโง่ พี่สาวไม่เอาเงินของนายหรอก รอให้นายแพ้แล้วจริงๆพี่สาวค่อยบอกนายอีกที"

มองดูรอยยิ้มของจ้าวถิงถิงและดวงตาของเขาช่างงดงามราวกับพระจันทร์เสี้ยว จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะอยู่ในความงุนงง มองดูอย่างน่าหลงใหล

"พี่ถิงถิง คุณสวยมากเลย ถ้าหากคุณสามารถแต่งงานกับฉันได้ ต่อให้เป็นแค่ความฝันฉันก็รู้สึกว่ามีความสุขมากแล้ว"

"ฮ่าๆๆๆ ฉันอายุมากกว่านายขนาดนี้ จะเป็นไปได้ยังไง อย่าคิดแต่เรื่องไร้สาระ"

จ้าวถิงถิงก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อยกับดวงตาที่มีความหลงใหลของจ้าวเสี่ยวกัง

"สิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริง พี่ถิงถิงเป็นเหมือนกับนางฟ้า ถ้าหากใครแต่งงานด้วยแล้วจะต้องมีความสุขอย่างมากแน่นอน"

เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังมีท่าทางที่จริงจังอย่างมาก ในเวลานี้จ้าวถิงถิงก็ไม่รู้ว่าควรจะปฏิเสธยังไงดีไปชั่วขณะ

"เสี่ยวกัง นายยังเด็ก นายยังไม่เข้าใจความหมายของการแต่งงาน เพียงแต่พี่ถิงถิงสัญญา นายต้องได้แต่งงานแน่นอน ถ้าหากนายไม่มีใครเอาจริงๆ อย่างนั้นพี่ถิงถิงก็ยินดีจะแต่งงานกับนายเป็นยังไง?"

จ้าวเสี่ยวกังเบิกตากว้างและมองไปที่จ้าวถิงถิงด้วยความไม่เชื่อ และพูด :"สิ่งที่พี่ถิงถิงพูดเป็นเรื่องจริงเหรอ?"

"แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริง นี่ฉันกำลังเดิมพันกับนายอยู่นะ ถ้าหากนายเดิมพันเรื่องความโสด พี่ถิงถิงแต่งงานกับนายอย่างแน่นอน"

มองดูความรักความเอ็นดูในดวงตาอันอบอุ่นของจ้าวถิงถิง ภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังทันใดนั้นมีทั้งความอบอุ่นและดีใจอย่างมาก กระทั่งก้าวไปข้างหน้าและกอดจ้าวถิงถิงโดยตรง

"พี่ถิงถิง คุณช่างเป็นคนที่ดีมากเลย แม้ว่าฉันจะรู้ว่าคุณไม่มีทางแต่งงานกับฉันจริงๆ แต่ว่าฉันยังคงขอบคุณคุณอย่างมาก"

จู่ๆก็ถูกจ้าวเสี่ยวกังอุ้มขึ้นมา จ้าวถิงถิงอึ้งไปชั่วขณะ ต่อจากนั้นก็ถูกจ้าวเสี่ยวกังอุ้มขึ้นมาหมุนเป็นวงกลม สัมผัสถึงหน้าอกอันแข็งแกร่งของจ้าวเสี่ยวกัง แขนที่แข็งแรง และยังมีของเล่นที่แข็งอันนั้น จู่ๆเธอก็รู้สึกว่าร่างกายอ่อนเล็กน้อย

"ฮ่าๆๆ เสี่ยวกัง นายทำให้พี่สาวมึนหัวแล้ว ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้"

"อ้ออ้อ"

สิ้นสุดเสียง จ้าวเสี่ยวกังปล่อยจ้าวถิงถิงลงมาโดยตรง แต่ว่ายังไม่ทันได้ปล่อยลงมาก็มีเสียงซิปดังขึ้น

ซิปตรงเป้ากางเกงของจ้าวเสี่ยวกังเปิดออกโดยตรง ของเล่นนั้นสอดเข้ามาระหว่างขาสวยคู่นั้นของจ้าวถิงถิงโดยตรง

และในเวลานี้จ้าวถิงถิงลงพื้นก็รู้สึกได้ถึงของเล่นอันนั้นอยู่ตรงระหว่างขาของตัวเองพอดี และถูกตัวเองหนีบเอาไว้แน่น

"อั๊ยยะ….."

สัมผัสอุณหภูมิที่ร้อนอบอ้าว จ้าวถิงถิงอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว

แม้ว่าเธออยากจะถูกผู้ชายทำ แต่ว่าเมื่อของเล่นอันนั้นไปอยู่ที่ใต้ร่างกายของตัวเองจริงๆ เธอกลับมีความหวาดกลัวอย่างมาก

เมื่อเห็นจ้าวถิงถิงหวาดกลัวจนถอยหลัง มือใหญ่คู่นั้นของจ้าวเสี่ยวกังที่อยู่ตรงเอวของเธอออกแรงดึงเข้ามาโดยตรง

ฮืม…….ฮึ…….

เสียงที่มีเสน่ห์ดังออกมาจากจมูกของจ้าวถิงถิงโดยตรง