ฉันไปรบตามแผนการของน้องสาวจนได้เป็นพระราชาซะแล้ว เจ้าหญิงที่ถูกฉันจับบังคับทำเมียมองฉันด้วยความเคียดแค้น ฉันจะทำไงดีล่ะทีนี้? - ตอนที่ 4 บดขยี้พวกมันให้ยับ
ตระกูลโคลเดอริค เป็นตระกูลที่เก่าแก่สืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์และสูงส่งทรงอำนาจที่สุดตั้งแต่สถาปณาราชอาณาจักรไอดรัน
“หึหึหึ…..ต้องขอบคุณเจ้าพวกกบฏที่โง่เขลา ที่ทำให้ข้าสามารถขึ้นครองบัลลังค์ได้อย่างง่ายดาย!”
ดยุคกรามอส โคลเดอริคนำทหารกว่า 5,000 นายมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวง
แต่ตัวดยุคโคลเดอริคไม่ใช่นักรบ เขาขี่ม้าไม่เป็นจึงนั่งรถม้าไปสนามรบแทน
โดยปกติเขาจะไม่ไปสนามรบด้วยตัวเอง แต่มักจะแต่งตั้งบุตรชายหรือญาติไปบัญชาการรบแทน
เนื่องจากครั้งนี้เป็นวาระพิเศษ ดยุคโคลเดอริคไม่ต้องการแบ่งเครดิตในการบดขยี้กองทัพกบฏที่ยึดเมืองหลวงและสังหารหมู่ราชวงศ์ให้กับผู้อื่น เขาจึงนำทัพบุกไปเมืองหลวงด้วยตัวเอง
“หากยึดเมืองหลวงกลับคืนมาได้ ข้าจะได้เป็นพระราชาองค์ต่อไป แทบจะรอไม่ไหวแล้ว!!”
ดยุคโคลเดอริคหัวเราะในขณะที่รถม้ากำลังเคลื่อนที่
เขาเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานสูง แม้ว่าเขาจะมีตำแหน่งสูงอย่าง “ดยุค” แต่ก็ไม่เคยพอใจและพยายามหาโอกาสไต่เต้าขึ้นไปให้สูงกว่าเดิมเสมอ
ในที่สุดโอกาสนั้นก็มาถึง กองทัพกบฏยึดครองเมืองหลวงและสังหารราชวงศ์
หากดยุคโคลเดอริคโจมตีเมืองหลวง เขาจะถูกตราหน้าว่าเป็นกบฏ ในฐานะคนทรยศ ชื่อของเขาจะถูกประนามให้อับอายไปทั่วประเทศ
แต่ครั้งนี้ต่างออกไป เขามีเหตุอันสมควร หากบุกเข้ายึดเมืองหลวงตอนนี้ เขาจะถูกยกย่องให้กลายเป็นวีรบุรุษผู้ปราบกบฏ ไม่ถูกหาว่าเป็นคนทรยศอย่างแน่นอน
จะไม่มีใครต่อต้านดยุคโคลเดอริคที่จะได้เป็นพระราชาองค์ต่อไป
ประชาชนระดับล่างหรือสามัญชนที่เคยถูกกดขี่อาจจะคัดค้าน แต่สำหรับดยุคโคลเดอริคเป็นแค่เสียงมดแมลง ไม่ค่าแก่การรับฟ้ง
แม้ชื่อเสียงของเขาจะตกต่ำลงในหมู่สามัญชนก็ไม่มีผลกระทบอะไรกับเขา
เพราะดยุคโคลเดอริคก็แทบจะมีนิสัยไม่ต่างกับเหล่าราชวงศ์ที่ถูกประหารชีวิตนั่นเอง
แม้ว่าเขาจะได้ขึ้นเป็นพระราชา แต่เขาก็จะยังกดขี่ประชาชนและใช้ชีวิตบนความหรูหราฟุ่มเฟือยต่อไป
แต่อย่างไรก็ตาม อนาคตเช่นนั้นจะไม่มีวันเกิดขึ้น เพราะดยุคโคลเดอริคจะไม่มีวันยึดเมืองหลวงกลับคืนมาได้ เขาก็เหมือนแมลงเม่าที่บินเข้าไปติดใยแมงมุม
“หืม? นั่นเสียงอะไรน่ะ? มีเสียงดังมาก?!”
มีเสียงตะโกนโหวกเหวกดังอยู่ภายนอกรถม้า
ดยุคโคลเดอริคที่กำลังมีใจฮึกเหิมความทะเยอทะยานลุกโชน ขมวดคิ้วแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง
“ข้างนอกเอะอะเสียงดังอะไรกัน เกิดอะไรขึ้น?!”
“ท่านดยุค พวกเราถูกโจมตี มีคนบุกมาจู่โจมกองทัพของพวกเราแล้ว!!”
“อ….อะไรนะ?!”
เป็นไปไม่ได้
ดยุคโคลเดอริคตกตะลึง
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ดยุคโคลเดอริคจึงมีความมั่นใจมากที่จะยกทัพไปยึดเมืองหลวงคืนด้วยตัวเอง เพราะมีคนวงในแทรกซึมอยู่ในกองทัพกบฏและคอยส่งข้อมูลลับให้
จากข้อมูลที่ดยุคโคลเดอริคได้รับ เมืองหลวงหลังจากการรัฐประหารยังคงมีความสับสนวุ่นวายภายใน ทำให้กองทัพกบฏระส่ำระสายไม่มีความพร้อมที่จะสู้รบต่อไป
กองกำลังกบฏที่ไม่สามารถปกครองเมืองหลวงได้อย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด ย่อมไม่สามารถป้องกันการโจมตีจากภายนอกได้อย่างแน่นอน
“น….นี่มันไม่เหมือนที่ได้ยินมาเลย เป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน!!”
ข้อมูลที่ได้รับมาถูกต้องหรือไม่?
เขาวางแผนที่จะกระชับวงล้อมรอบเมืองหลวงแล้วจึงกวาดล้างกลุ่มกบฏที่อยู่ภายใน แต่การถูกโจมตีกระทันหันเช่นนี้เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดมาก่อน
ในขณะที่ดยุคกำลังตื่นตระหนก การโจมตีก็ยังดำเนินต่อไป
เหล่าอัศวินปรากฏตัวขึ้นและระดมยิงธนูใส่กองทัพของดยุค
“อ๊าาา! ศัตรูโผล่มาแล้ว หนีเร็ว!!”
“พวกเราจะถูกฆ่า รีบหนีไป น….นี่มันยักษ์กินคนแห่งที่ราบลอยคัลดัน”
กองทัพของดยุคโคลเดอริคที่กำลังเดินทัพบนถนนต่างแตกตื่นโกลาหล
กองกำลังกว่า 5,000 นาย ส่วนใหญ่เป้นทหารอาสาที่ถูกเกณฑ์มาจากชาวบ้าน มีประสบการณ์การรบค่อนข้างน้อย จึงไม่สามารถรับมือกับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดได้
การซุ่มโจมตีแบบกองโจรทำให้เกิดความตื่นตระหนกและแตกทัพหนีกันไปด้วยความหวาดกลัว
“เดี๋ยวก่อน หยุดนะ ห้ามหนี ตรึงกำลังศัตรูเอาไว้ให้ได้!!”
ดยุคโคลเดอริคตะโกนสั่งการ แต่ไม่สามารถกอบกู้สถานการณ์ได้เลย
มีเพียงทหารประจำการประมาณ 300 คนเท่านั้นที่สามารถตรึงกำลังต่อสู้กับศัตรูได้
ไม่สามารถรู้จำนวนของศัตรูได้เลย แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีทักษะการรบที่เจนสนามกว่ามากมาย
ดยุคโคลเดอริคเริ่มรับรู้ได้ถึงวิกฤตภยันตรายอย่างใหญ่หลวง
“ต้องรีบหนีแล้ว ร…รีบพาฉันหนีออกไปเร็วเข้า!!”
“สายเกินไปแล้ว”
“หืม?!”
ท่ามกลางความสับสนอลหม่านของเหล่าทหารที่กำลังล่าถอย มีเสียงอันยะเยือกตัดผ่านเข้ามาอย่างชัดเจน
หน่วยอัศวินทหารม้าพุ่งเข้าโจมตีกองทัพของดยุคที่กำลังตื่นตระหนกกับลูกธนูที่ถูกระดมยิงใส่
แม้จะมีจำนวนไม่มากแต่เหล่าอัศวินทหารม้าก็มีพลังอันน่าสะพรึงสามารถสังหารทหารของดยุคลงได้ทีละคน
ผู้นำกองทัพอัศวินที่ใส่ชุดเกราะสีดำถือหอกยาว
ดยุคโคลเดอริค พึมพัมชื่อของเขาด้วยความหวาดกลัว
“แวน อาเรงส์!!”
“ดยุคกรามอส โคลเดอริค ข้ามาที่นี่เพื่อเด็ดหัวแก”
แวนประกาศด้วยน้ำเสียงเรียบสงบขณะพุ่งออกมาข้างหน้า
“อ๊าาาาา!!!”
ดยุคโคลเดอริคกรีดร้อง
หากเขาขี่ม้าออกศึกแทนที่จะนั่งรถม้าก็คงพอที่จะหนีรอดได้ แต่รถม้าไม่สามารถเปลี่ยนทิศทางได้ทันที ทำให้เขาต้องลงจากรถม้าแล้ววิ่งหนี แต่ก็สายเกินไปแล้ว
แวนพุ่งทะลวงเหล่าทหารของดยุคเหมือนเป็นแค่เพียงแผ่นกระดาษเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา
“แม่ทัพของศัตรูถูกกำจัดแล้ว”
“อ๊ากกกก!!!”
หอกยาวของแวนแทงทะลุหลังของดยุคโคลเดอริค ราวกับมันถูกดูดผ่านเกราะเข้าไปอย่างง่ายดาย
ดยุคโคลเดอริคล้มลงไปบนพื้นโดยไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้จนวินาทีสุดท้ายของชีวิต
มันควรเป็นการรบที่ได้รับชัยชนะอย่างแน่นอน
การต่อสู้ที่ไม่มีทางแพ้ และต่อไปก็พิธีครองราชย์
มันกลายเป็นแบบนี้ได้เช่นไรกัน?
(ข้าทำอะไรผิดไป ทำไมมันถึงกลายเป็นเช่นนี้?)
ความเสียใจถาโถมเข้ามาสู่จิตสำนึกของเขาที่กำลังจะเลือนหายไปตลอดกาล
ดยุคโคลเดอริครู้ไม่เท่าทันว่าข้อมูลลับจากสายลับในเมืองหลวงเป็นการจงใจปล่อยข้อมูลเท็จ
เพื่อล่อให้เขามาติดกับและสังเวยเพื่อตอกย้ำความแข็งแกร่งของกองทัพกบฏนั่นเอง
ด้วยความพ่ายแพ้ยับเยินของดยุคโคลเดอริคที่สูงส่ง ตระกูลขุนนางที่ต่อต้านจึงยอมจำนนทีละตระกูล
ท้ายที่สุดดยุคโคลเดอริคก็ไม่มีโอกาสได้รับรู้เลยว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนลวงของโมอา น้องสาวของแวน อาเรงส์
=================
จะแปลเฉพาะแนวฮาเร็มที่มี NTR และ zamaa เป็นความชอบส่วนตัวนะครับ ลงน้องแมวเท่านั้น ไม่ลงที่อื่น
เป็นกำลังใจให้กันได้ที่ กสิกร 606-2-07812-8 ทวิรวัฒน์