ฉันไปรบตามแผนการของน้องสาวจนได้เป็นพระราชาซะแล้ว เจ้าหญิงที่ถูกฉันจับบังคับทำเมียมองฉันด้วยความเคียดแค้น ฉันจะทำไงดีล่ะทีนี้? - ตอนที่ 18.3 น้องจ๋าเป็นผู้กลับชาติมาเกิดใหม่ ตอนจบ

เมื่อท่านพี่ของฉันดื่มไวน์ มันค่อนข้างจะ…..(สุโก้ย)อย่างมาก

จะว่าไป มันก็เป็นความผิดของฉันส่วนหนึ่งด้วย

ฉันตื่นเต้นที่ได้ดื่มไวน์เป็นครั้งแรก ฉันเลยแกล้งเปิดเสื้อผ้าเพื่อยั่วยวนเขา

ฉันรักท่านพี่มากกว่าทุกคนในครอบครัว และเขามีศักยภาพที่ดีกว่าผู้ชายทุกคนในหมู่บ้าน ฉันจึงไร้เดียงสาที่คิดแค่ว่า มันไม่ใช่เรื่องแย่อะไรหากจะเกิดเรื่องล้ำเส้นขึ้นระหว่างเรา

อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าฉันก็ได้ตระหนักถึงความผิดพลาดร้ายแรงของตัวเอง

ในตัวท่านพี่ของฉันมีสัตว์ร้ายที่มีจิตวิญญานอันรุนแรงในระดับเทพเจ้าแห่งการต่อสู้หรือเทพแห่งสงครามสิงสู่

แรงปรารถนาที่ถูกปลดปล่อยจากแอลกอฮอล์ พุ่งเป้ามาที่ร่างกายของฉันซึ่งอยู่ใกล้ท่านพี่ เรื่องหลังจากนั้นแทบจะไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้….

ฉันพอจะจำได้เพียงว่า ถูกลุแก่อำนาจและครอบงำด้วยพลกำลัง โดนบังคับให้ทำเรื่องละเมิดอุกอาจสารพัด ที่น่าจะจินตนาการได้จากหนังสือลามกซุกซนของผู้ชายเท่านั้น

และในตลอดทั้งคืนนั้น ฉันต้องยอมจำนนอย่างราบคาบ ตั้งแต่นั้นมา ฉันจึงเรียก “ท่านพี่” แทน “พี่ชาย”

 

“ท…ท่านพี่ ไปเมืองหลวงกันเถอะ ท่านพี่ไม่ควรอยู่ในชนบทแบบนี้  ออกสู่โลกกว้างกันเถอะ”

 

“หืม? ทำไมถึงกระทันหันแบบนี้ล่ะ น้องสาว?”

 

“ท่านพี่เป็นคนที่มีความสามารถจะทำอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ได้ ไม่ควรติดอยู่ในสถานที่ชนบทแบบนี้ ท่านพี่ต้องทะยานไปให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้!”

 

ถ้าลองมาคิดดูมันก็สมเหตุผลในตัวของมัน

มันไม่ใช่เรื่องปกติที่จะมีใครสามารถล้มหมีด้วยมือเปล่าได้โดยไม่ได้รับการฝึกฝนการต่อสู้เลย

ในโลกนี้ทุกคนล้วนมีเวทย์มนตร์ แต่ท่านพี่ของฉันมีศักยภาพทางร่างกายที่เหมือนสัตว์ประหลาดอย่างแท้จริง

 

“เอิ่ม…เมืองหลวงน่ากลัวอ่า แต่ถ้าน้องสาวบอก ฉันจะไป…..น้องสาวฉันพูดถูกเสมอ”

 

หากฉันยืนกรานอย่างหนักแน่น ท่านพี่ก็มักจะต้องทำตามเสมอ ความรู้สึกผิดชอบจากในคืนอันโหดร้ายนั้น ทำให้เขายอมตามใจฉันทุกอย่าง

 

“หากท่านพี่ทำตามที่ฉันบอก ท่านพี่จะสามารถทำอะไรยิ่งใหญ่ได้อีกมากมาย!”

 

ท่านพี่ของฉัน แวน อาเรงส์ เป็นพระเอกหลักของโลกนี้

ฉันเป็นเพียงผู้กลับชาติมาเกิด เป็นตัวสนับสนุนอย่างสุดกำลังเพื่อให้เขาโดดเด่นและประสบความสำเร็จ 

อย่างที่ฉันคาดไว้ เมื่อท่านพี่ไปเมืองหลวงเพื่อเป็นอัศวิน เขาก็ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

ภายในหนึ่งปีที่เข้าร่วมหน่วยอัศวิน เขาก็ได้เป็นหัวหน้าหมู่ หลังจากนั้นสองปี เขาก็ได้เป็นหัวหน้าหมวด

เขาปราบกลุ่มโจรได้ด้วยตัวคนเดียว หรือสังหารมังกรด้วยดาบเพียงเล่มเดียว เขาสร้างแต่วีรกรรมในระดับที่คนปกติมักจะได้ยินแค่ในตำนานหรือนิทานเท่านั้น

แม้ว่าขุนนางระดับสูงจะไม่ค่อยชอบเขา แต่ความสามารถที่ท่วมท้นก็ชดเชยส่วนนั้น

ภารกิจแรกของการเป็นหัวหน้าหมวด คือได้เข้าร่วมรบในสงคราม “ที่ราบลอยคัลดัน”

เขาสร้างผลงานได้ดีเกินไป จนไปหักหน้าเจ้าชายรัชทายาท ส่งผลให้ถูกปลดและลดตำแหน่ง

 

“น้องสาว! ฉันควรทำยังไงดี ฉันถูกลดตำแหน่งและไล่ออกจากจากหน่วยอัศวิน”

 

ท่านพี่ของฉันต้องร้องไห้เพราะการถูกตัดสินลงโทษอย่างไม่ยุติธรรม

 

“ฉันอาจจะถูกเนรเทศไปชายแดนทางเหนือที่หนาวเหน็บ จะทำยังไงดี? ฉันเกลียดความหนาว!”

 

“…………”

 

นี่ล่ะ

ในที่สุดช่วงเวลานี้ก็มาถึง

วินาทีที่ท่านพี่ของฉันจะทะยานขึ้นสู่จุดสูงสุดดั่งสรวงสวรรค์บันดาล

 

“ไม่เป็นไรนะท่านพี่….ฉันมีความคิดดีๆ”

 

ฉันเตรียมตัวมาตลอดเพื่อช่วงเวลานี้

ฉันศึกษาหาความรู้จากในห้องสมุด การสร้างความสัมพันธ์ทางการฑูต ศิลปะการพูดเพื่อเชื่อมโยง พ่อค้า นักบวช และนักวิชาการต่างๆ

 

“ท่านพี่เคยพูดว่า ราชวงศ์ของอาณาจักรนี้กดขี่ข่มเหงราษฏร ถึงอยากจะทำอะไรบางอย่างเพื่อกอบกู้แต่ก็ไม่มีพลังที่จะทำอะไรได้”

 

“ใช่แล้ว ฉันพูดไว้อย่างนั้น แต่จะทำยังไงล่ะ?”

 

“ถ้าอย่างนั้นมันก็มีวิธีที่ง่ายมากที่จะช่วยเหลือประชาชนและไม่โดนปลดจากตำแหน่ง”

 

“เห?….”

 

ในขณะที่ท่านพี่กอดฉันแล้วร้องไห้ ฉันก็กระซิบบอกท่านพี่เบาๆ

 

“พวกเราจะก่อกบฏ!”

 

ความรู้ที่ฉันมีและความทรงจำจากชาติก่อนมีไว้เพื่อเป็นอำนาจในการสนับสนุนท่านพี่ของฉัน ฉันเชื่อว่าการได้มาเกิดใหม่จากญี่ปุ่นคือการนำพาเขาไปสู่ความยิ่งใหญ่อันสูงสุด

และในหนึ่งเดือนต่อมา อาณาจักรไอดรันก็ล่มสลาย

เส้นทางแห่งการพิชิตทั้งโลกของท่านพี่ก็เริ่มต้นขึ้น ความทะเยอทะยานของฉันที่จะทำให้เขากลายเป็นจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกได้เริ่มสู่ย่างก้าวแรกแล้ว

 

และตอนนี้ เรื่องราวของฉันก็ได้จบลงแล้ว

ครั้งหน้า ฉันจะเล่าเรื่อง “ศึกที่ราบลอยคัลดัน” ที่ท่านพี่ของฉันกลายเป็นวีรบุรุษให้ทุกคนได้ฟัง

 

เอ๋?

เรื่องในสมัยก่อนของฉันน่าเบื่อไหม?

แต่ไม่ต้องห่วง “ศึกที่ราบลอยคัลดัน” เรื่องนี้จะเป็นตัวจุดประกายของสงครามใหญ่ที่น่าตื่นตาตื่นใจแน่นอน

แล้วค่อยมาเล่าสู่กันฟังเรื่องนั้นกันต่อดีกว่า

การต่อสู้กับราชอาณาจักรเซรอส ซึ่งเป็นประเทศเพื่อนบ้านทางตอนเหนือ

เรื่องราวของสงครามที่สิ้นหวัง ท่านพี่ของฉันพลิกสถานการณ์ด้วยทหารเพียง 100 นาย

 

 

 

 

 

(ปล. สปอยล์ล่วงหน้าสักนิดก็แล้วกัน เมื่อครั้งที่แวนออกไปปราบพวกเผ่าสัตว์ร้าย(บีสท์)ทางชายแดนตอนใต้ เมื่อพวกนั้นได้เห็นอาวุธของแวนยามออกจากฝัก ถึงกับอุทานเสียงดังว่า “ด….ดราก้อนนนนนนน!!!”

 

 

 

 

=================

 

จะแปลเฉพาะแนวฮาเร็มที่มี NTR และ zamaa เป็นความชอบส่วนตัวนะครับ ลงน้องแมวเท่านั้น ไม่ลงที่อื่น

เป็นกำลังใจให้กันได้ที่ กสิกร 606-2-07812-8 ทวิรวัฒน์