คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 2055

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2055
ดวงตาของหยางเจียนแดงก่ำ เขาจ้องแดร์ริลและคำราม “เจ้าหนุ่ม ข้าไม่ขอคงชื่อไว้หากว่าวันนี้ฆ่าเจ้าไม่ได้”

หยางเจียนมีโทสะเมื่อเขาเห็นคนของตนต้องบาดเจ็บทรมาน

“ฝ่าบาท ฆ่าเขาเสียพ่ะย่ะค่ะ”

จางจือตะโกนมาจากด้านหลัง “หากว่าท่านไม่จัดการเขา เขาจะสร้างปัญหาให้ท่านอีกในอนาคต”

มันน่ากลัวที่แดร์ริลรู้ว่าใต้ดินมีหินเหลวอยู่ และเขาสามารถอาศัยความได้เปรียบทางพื้นที่ได้อย่างฉลาดเพื่อเอาชนะทัพโมอาน่าเหนือ ศัตรูแบบนี้น่ากลัวเกินไป จางจือนั้นรู้สึกว่า ตนคุ้นเคยกับเรื่องดวงดาวและภูมิศาสตร์ แต่ก็ไม่รู้ว่ามีหินเหลวอยู่ใต้ดิน

“ไม่นะ อย่าฆ่าพ่อฉัน…” เอร่ากระซิบและตัวสั่นอย่างกระวนกระวาย

ซูม

หยางเจียนไม่ลังเล ออร่าอันน่าสะพรึงระเบิดออกจากร่างเขา เขาชำเลืองมองแดร์ริลขณะที่จับดาบสองคมสามแฉกไว้แน่น

หยางเจียนไม่สนใจอยากจะรู้ว่า แดร์ริลรู้ได้อย่างไรว่าใต้ดินมีหินเหลวอยู่ เขามีเป้าหมายเดียวเท่านั้น เขาต้องฆ่าแดร์ริล

หลังได้ยินที่จางจือพูด หยางเจียนยิ่งมุ่งมั่น เขารู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรวบรวมทั้งเก้าทวีปเป็นหนึ่งตราบใดที่แดร์ริลยังมีชีวิตอยู่

แดร์ริลต้องตายแม้วันนี้หยางเจียนจะครองโลกใต้เมฆีไม่ได้

เวรละ

แดร์ริลตกใจเมื่อรู้สึกได้ถึงเจตนาสังหารเข้มข้นจองหยางเจียน เขาหันหลังวิ่งหนี

เขารู้ว่าหยางเจียนมุ่งมั่นจะฆ่าเขาให้ได้ เขาคงตายแน่หากว่าไม่หนี

ฟุ่บ

แดร์ริลพุ่งกลับเข้าไปในประตูเมืองและตะโกน “ท่านกุ่ยกู่จือ ถึงเวลาท่านต้องออกโรงแล้ว”

แดร์ริลเหงื่อท่วมตัวเมื่อเขาตะโกนออกมา เขานั้นโล่งใจที่มีกุ่ยกู่จืออยู่ด้วย

โชคดีที่แดร์ริลมองการณ์ไกลและขอให้กุ่ยกู่จื่ออยู่ก่อน ไม่อย่างนั้นการที่เขาจะหนีจากโทสะของหยางเจียนได้นั้นคงเป็นเรื่องยาก แม้ว่าเขาจะมีการคุ้มครองจากยอดฝีมืออย่างแบรดลีย์และหยวนเทียนกังก็ตาม

ไม่นานกุ่ยกู่จื่อก็เดินออกมาช้า ๆ ก่อนที่จะมายืนข้างแดร์ริล

หยางเจียน จางจือและทุกคนในทัพโมอาน่าเหนือต่างก็มองกุ่ยกู่จือเขม็ง

‘อะไรกัน?’

หยางเจียนร่างสั่นเทาเมื่อเขาเห็นกุ่ยกู่จือ เขาหยุดกลางอากาศทันทีและเบิกตากว้างจ้องกุ่ยกู่จือ

‘นั่นมันกุ่ยกู่จือใช่ไหม?’

หยางเจียนรู้สึกว่าในหัวอื้ออึงและเขาก็ตะลึงจนตัวแข็ง

ในฐานะนักสู้ไร้พ่ายที่อยู่มาเป็นพัน ๆ ปี เขาจะไม่รู้จักกุ่ยกู่จือได้อย่างไรกัน? ชายคนนี้มีอิทธิพลต่อโลกนี้มานานเป็นพันปี

ซี๊ด

จางจือยืนตะลึงค้างและสูดหายใจเย็นเยียบ

เขาไม่อยากจะเชื่อสายตา

‘นั่นคือกุ่ยกู่จือเหรอ?’

ตอนจางจือตั้งกลุ่มกบฏโพกผ้าเหลืองและสร้างความปั่นป่วนให้โลกนี้ เขาก็สามารถทำทุกอย่างได้ราบรื่น เพราะอ่านตำราพิชัยยุทธของกุ่ยกู่จือ แม้กุ่ยกู่จือจะไม่เคยรับจางจือเป็นศิษย์ แต่เขาก็นับถือว่ากุ่ยกู่จือนั้นเป็นอาจารย์

ดังนั้นจางจือจึงชะงักเมื่อเห็นกุ่ยกู่จือปรากฏตัวมาอย่างกะทันหัน

ไม่นานหยางเจียน และจางจือก็ได้สติ พวกเขามองแดร์ริลด้วยแววตาสับสน

‘นี่เป็นไปไม่ได้…’

‘แดร์ริลอายุน้อยเกินไป แล้วเขารู้จักกับกุ่ยกู่จือ ผู้เป็นตำนานและเป็นที่รู้จักของทั้งเก้าทวีปมานานนับพันปีได้ยังไงกัน?’

ชายชราที่ยืนข้างแดร์ริลมีกลิ่นอายที่แข็งแกร่ง แม้กุ่ยกู่จือจะดูไร้อารมณ์แต่ก็เห็นได้ชัดว่า เขายอมรับแดร์ริล ทั้งสองคนดูแล้วเห็นได้ว่า มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน

“หยางเจียน”

ในที่สุดกุ่ยกู่จือก็มองหยางเจียนและบอกว่า “เป็นเรื่องเลวร้ายที่จะเริ่มศึกโดยไม่มีเหตุผล และใช้ชีวิตชาวบ้านมาข่มขู่เพื่อโจมตีเมือง แม้เจ้าจะแข็งแกร่งมาก ก็จะไม่มีใครนับถือเจ้าเพราะเหตุนี้ สุดท้ายเจ้าก็จะไม่สามารถรวมทั้งเก้าทวีปเป็นหนึ่งได้”

จากนั้นกุ่ยกู่จือก็มองจางจือ เขาบอกว่า “และเจ้า แม้ว่าเจ้าจะมีความเชี่ยวชาญเรื่องพิชัยสงคราม เจ้าก็บ้าคลั่งและโหดร้ายเกินไป หากว่าเจ้าไม่หันมาเดินทางที่ถูก เจ้าก็ต้องมีจุดจบที่น่าอนาถแน่ ข้าให้คำแนะนำจบแล้ว พวกเจ้าควรถอยทัพไปซะ”

กุ่ยกู่จือดูสงบนิ่งและไม่หวั่นไหวหลังจากที่เขาพูดจบ

หากเป็นตัวเขายามปกติ เขาคงไม่มาพูดอะไรกับหยางเจียน

แต่เพราะเขาสัญญาไว้ว่าจะช่วยแดร์ริล เขาเลยต้องทำให้ดี