คุณคนเดียวเท่านั้น - ตอนที่ 28 จูบเธอที่......

ในขณะที่ซ่งอีนั่วกำลังได้ใจอยู่นั้น จู่ก็ถูกเขาผลักให้นอนลงบนเบาะ หัวของเธอกระแทกกับประตูรถ เธอรู้สึกมึนมึนเล็กน้อย เธอเอามือจับหัวแล้วเงยหน้าขึ้น ลมหายใจของทั้งสองคนใกล้กันมาก และบรรยากาศในรถก็ค่อยๆกลับมาเป็นปกติ

ซ่งอีนั่วมองไปที่ผู้ชายที่พุ่งเข้าหาเธอ ในสมองมึนตึบ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ขับผ่านทิวทัศน์สวยงามนอกหน้าต่าง เสิ่นฉวนชีโอบเอวซ่งอีนั่วไว้ แล้วก้มลงมองสะดืออันน่ารักของเธอด้วยสายตาอันเร่าร้อน ทันใดนั้น เขาเอนตัวลง ริมฝีปากเย็นเย็นของเขาจูบลงบนสะดือของเธอ แล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ซ่งอีนั่วอยู่นิ่งมากราวกับโดนฟ้าผ่า เธอมองเขานิ่งๆ ที่ที่โดนเขาจูบนั้นราวกับว่าโดนไฟเผามันร้อนแรงมาก หน้าเธอแดงมากราวกับกุ้งที่โดนเผา

เธอรีบลุกขึ้นนั่ง แล้วรีบดึงผ้าลงมาปิดเอวของเธอไว้ ในรถเงียบมาก เงียบจนเธอได้ยินเสียงเต้นของหัวใจตัวเองที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆและเธอก็แน่นหน้าอกไปหมด

ซ่งอีนั่วเขินมากจนไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงดี อึดอัดไปหมด แล้วมองไปที่ท่าทีเงียบสงบของเสิ่นฉวนชีราวกับว่าเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยทำให้เธอโกรธมาก

คนนี้นี่ไม่มีความรู้สึกอะไรเลยหรือยังไง เขาสร้างวีรกรรมไว้แท้ๆแต่กลับทำตัวเฉยเมย เจ้าเล่ห์จริงๆ

" คุณ……"

ซ่งอีนั่วมีคำถามมากมาย แต่พอเสิ่นฉวนชีมองมาที่เธอด้วยสายตานิ่งๆทำให้เธอไม่กล้าถามออกมา เธอหลบสายตาและไม่กล้าสบตากับเขา

" เอาบัตรประจำตัวมามั้ย? " จู่ๆเสิ่นฉวนชีก็ถามขึ้น

" เอามา "ซ่งอีนั่วพูดจา ก็หันไปมองเขาด้วยความสงสัย " คุณจะทำอะไร? "

เสิ่นฉวนชียิ้มให้เธอโดยไม่ได้ตอบอะไร แล้วก้มลงไปอ่านเอกสารต่อ พอเขาตรวจดูเอกสารจนเสร็จ รถก็หยุดจอดพอดี

ซ่งอีนั่วเอียงหัวออกไปดูนอกหน้าต่าง เธอเห็นตัวหนังสืออาคารผู้โดยสาร T2 อย่างชัดเจน เธอมองไปที่เสิ่นฉวนชีที่กำลังเจลงรถ " คุณจะไปทำงานนอกพื้นที่หรอ? "

เสิ่นฉวนชีมองเธอด้วยท่าทีนิ่งๆแล้วพูดว่า " ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นเรา "

" ห๊ะ! " ซ่งอีนั่วยังตกใจไม่หาย ก็ถูกเสิ่นฉวนชีดึงให้ลงจากรถ เธอพึ่งจะยืนมั่นคง รถไมบัคข้างหลังก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว ในมือของเขารู้สึกโหว่งๆ เธอก้มลงมองกระเป๋าในมือเธอหายวับไปกับตา

พอเงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นเสิ่นฉวนชีหยิบกระเป๋าของเธอไปแล้วเดินตรงไปที่อาคารสนามบิน เธอกัดฟันแน่นแล้วรีบเดินตามเขาไป ตามไปจนถึงประตูทางเข้าของผู้โดยสาร VIP เสิ่นฉวนชียื่นบัตรประจำตัวของเธอให้กับเจ้าหน้าที่เพื่อออกตั๋วให้เธอ

เธอเอามือท้าวสะเอว ผมเธอยุ่งเหยิงเล็กน้อย มองไปที่เขาด้วยความเหนื่อยหอบ " คุณอาเขยสี่ ฉันไม่ได้บอกว่าฉันจะไปทำงานกับคุณสักหน่อย คุณจะตัดสินใจแทนฉันแบบนี้ไม่ได้ "

เสิ่นฉวนชีหรี่ตามองเธอด้วยสายตาบีบคั้น แล้วพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า

" ที่เธอมาหาฉัน ไม่ใช่เพราะว่าโครงการออกแบบที่ฉันลงทุนไปงั้นหรอ? "

ซ่งอีนั่วดูออกว่าเขาดีใจเล็กน้อย แล้วเขาก็รู้ทันอีกว่าเธอมาหาเขาเพราะเรื่องอะไร เธอจึงไม่รู้จะทำหน้ายังไง " ฉันมาเพื่อโครงการนี้จริงแต่ก็ไม่ได้แสดงว่าฉันต้องไปทำงานนอกพื้นที่กับคุณสักหน่อย ฉันไม่ใช่พนักงานของคุณนะ "

เสิ่นฉวนชีถือกระเป๋าของเธอไว้ในมือข้างหนึ่งแล้วอีกมือหนึ่งก็ผูกกระเป๋าเธอไว้กับกระเป๋ากางเกงตัวเอง แล้วพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า " โครงการนี้อยู่ที่เมือง C ถ้าเธอไม่ไปดูกับตาแล้วทำไมฉันต้องให้โครงการหลายหมื่นล้านนี้กับเธอด้วยล่ะ? "

ซ่งอีนั่วกัดริมฝีปากแน่นโดยไม่พูดอะไร

เสิ่นฉวนชีค่อยๆยิ้ม รอยยิ้มนั้นเป็นการยิ้มเยาะเย้ยและเขาก็พูดขึ้นว่า " เพียงเพราะเธอเรียกฉันว่าคุณอาเขยสี่งั้นหรอ? "