คิงส์แมน ระบบโคตรคนบ่มพยัคฆ์ทะลุโลก - ตอนที่ 48 เยี่ยมชมพระราชวังเคนซิงตัน

คิงส์แมน ระบบโคตรคนบ่มพยัคฆ์ทะลุโลก

ตอนที่ 48 เยี่ยมชมพระราชวังเคนซิงตัน

วิลเลี่ยมหดหูเพราะเชสเตอร์ คิงลากยาวจนมาถึงตอนกลางคืนและเขาไม่ได้คิดถึงที่น่าคนสวยเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้เขารู้สึกทําอะ ไรไม่ถูกทําไมต้องมีปัญหาในการตามรังควานเขาอยู่ทุกที

ไม่ว่าจะเป็นโลกไหนมันก็เหมือนกันกันหมด พอเรื่องราวดําเนินไปถึงระดับหนึ่งแล้วปัญหาก็จะปรากฏขึ้น ในโลกของภาพยนตร์มันอาจจะลําบากมากขึ้นไปอีกเพราะพวกตัวร้ายต่างก็มีชุกชุมอยู่ทั่วโลกมีสมองมากขึ้นและบ้าคลั่งมากขึ้น แถมพวกนี้ก็บ้าพอจะทําลายโลกลูกเดียว

เหตุนี้วิลเลี่ยมจึงต้องไปคลับยิงปืนที่ดีที่สุดหลังจากออกจากบาร์เมื่อคืน เขาจําเป็นต้องหาที่ระบายอารมณ์รวมทั้งฝึกฝนฝีมือให้หนักแน่นที่สุดก่อน

 

แม้ว่าวิลเลี่ยมจะมีประสบการณ์ของทั้งบูลส์อายและสุดยอดศิลปะการถล่มด้วยปืนของเดอะพันนิสเชอร์ที่ได้จากระบบอยู่แล้วในความคิดแต่ถึงอย่างนั้นบูลส์อายก็ยังถูกฆ่าอยู่ดี

พูดได้ว่าถ้าไม่ฝึกปรือฝีมือแล้วจะเป็นนักแม่นปืนหรือนักขว้างอาวุธที่ดีได้อย่างไงก็ยังต้องฝึกให้ประสบการณ์และความทรงจําที่มีผสานกับร่างกายให้ได้อยู่ เพราะประสบการณ์และเทคนิคที่ได้มาจากการเรียนรู้กับระบบก็เปรียบได้เหมือนกับคนที่มีพรสวรรค์ยิ่งเป็นที่มีพรสวรรค์สูงก็จะเรียนรู้ได้รวดเร็วผนวกกับผลสะท้อน จากความพยายามจะยิ่งทําให้ไปได้ไกลกว่าเดิมเสียด้วยซ้ํา

 

เขาเลยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเรียนรู้อาวุธปืนและมีดขว้างเพราะเวทมนตร์ก็ไม่สามารถใช้อย่างโจ่งแจ้ง และเขาเองก็ไม่มีพลังอํานาจหรือสิทธิ์ตัดสินชี้เป็นชี้ตายใคร ดังนั้นเขาจึงได้แต่พึ่งพาตัวเองเท่านั้น

 

ถึงเขาจะเคยคิดว่าถ้าใครกระตุ้นเขามากเข้าเขาจะไปเขื่อนแม่มโดยใช้เวทมนตร์กลบเกลื่อนไม่ก็ทําลายหลักฐานซะก็จบ

เวทพอร์ทัลสามารถวาร์ปไปไกลตั้งหลายพันกิโลเมตรในเวลาไม่กี่วินาที พอฆ่าเสร็จแล้วหนี แค่นี้ก็จะไม่มีผู้พิพากษาหรือคณะลูกขุนที่ไหนเชื่อว่าวิลเลี่ยมสามารถโผล่ไปฆ่าคนแล้วกลับมาหลายจากระยะทางหลายพันกิโลเมตรได้ภายในเวลาไม่กี่สิบนาที่แน่ๆ

เขามันก็มนุษย์ธรรมดาเดินดินทั่วไปในชาติที่แล้ว ตอนนี้เขาร่ํารวยเขาแค่อยากมีความสุขกับชีวิตไม่ได้ทะเยอทะยานขนาดต้องการที่จะครองโลกเสียหน่อย เขาไม่เคยคิดที่จะปกครองโลกหรือจะบอกว่าเขาไม่มีทั้งความสนใจหรืออยากพอที่จะทํา จะเป็นเขา ในชาติก่อนหรือจะเป็นเขาในตอนนี้ก็ไม่ต่างกัน

อีกอย่างคนที่เคยเป็นคนธรรมดาในชาติก่อนและตอนนี้ก็เป็นเศรษฐีแล้วมันไม่ดีกว่าหรอหากเขาจะมีคุณภาพชีวิตที่ดีๆ

 

แล้วหากใครมันกล้าขัดขวางไม่ให้เขาเล่นสนุกกับชีวิตในโลกที่เต็มไปด้วยสีสันแห่งนี้แล้วล่ะก็วิลเลี่ยมจะเขื่อนมันทิ้งซะ

 

เพราะถึงยังไงเขายังต้องฆ่าพวกบ้าทั้งหมดที่จ้องจะทําลายโลกจะได้ช่วยให้คุณสามารถเล่นด้วยความสบายใจ

ตอนนี้วิลเลี่ยมกําลังฝึกซ้อมในสนามยิงปืนเป็นเวลากว่าสองสามชั่วโมง แล้วความสามารถในการใช้อาวุธปืนของเขาก็พุ่งสูงขึ้นหลังจากผ่านการฝึกซ้อมไปแค่ 3 ชั่วโมงทั้งปืนและการขว้างอาวุธพริบตาก็ทะลุหัวใจ

 

ร่างกายโคตรโกงของเขาไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเลยหลังจากยิงกระสุนเกือบ 500 นัดบวกกับการฝึกขว้างปาด้วยมีดบินอีก 2 ชั่วโมงตอนนี้เขาสามารถปะทะซึ่งๆ หน้ากับบลูส์อายได้อย่างรวดเร็วและแม่นยํา

 

ช่างสดชื่นจริงๆ ตอนได้เล่นน่ะ แต่ก็รู้สึกแย่ทันทีที่จะออกต้องจ่ายโดนไปเกือบ 10,000 ปอนด์ ในเวลาไม่กี่ชั่วโมง กระสุนนัดก็เกือบ 10 ปอนด์เข้าไปแล้ว หาเงินกันง่ายดีจริงๆ หากเป็นที่สหรัฐล่ะก็คุณสามารถซื้อปืนและกระสุนขนาดพอๆ กันได้ตามต้องการในราคาที่ถูกกว่า 7,000 ปอนด์เป็นอย่างต่ํา

 

ตอนชําระเงินเขามองเจ้าของสนามด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวพลางสบถในใจว่า “แม่มเอ๊ย จะไม่มาหาแม่มอีกแล้ว อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเอ็งทําเงินได้เท่าไหร่”

กว่าเขาจะกลับถึงบ้านลีน่าก็หลับไปแล้ววิลเลี่ยมจึงอาบน้ํานอน

ตื่นเช้ามา 8 โมงเช้าของวันรุ่งขึ้นเขายังจําได้ว่าวันนี้มีนัดกับเจ้าชายวิลสัน เลยพยายามทําให้ร่างกายสดชื่นและสวมเสื้อผ้าที่เหมาะสมเขาก็เลยขับรถไปที่ร้านกาแฟของแม่แต่เช้า โชคดีที่เช้านี้ลีน่าไม่ได้มาที่นี่วันนี้ไม่งั้นลีน่าอาจจะเตะเขาออกจากร้านก็ได้

 

วิลเลี่ยมเล่นหูเล่นตากับที่น่าไปเรื่อยเปื่อย มองดูรูปลักษณ์ที่บอบบางและอ่อนหวานของสาวน้อยที่น่า ถึงขั้นวิลเลี่ยมก็ได้แค่คิดแต่ไม่กล้าถลําลึกที่น่าอายุแค่ 16 ปีและยังเป็นผู้เยาว์ เมื่อายุถึง 18 ปีแล้วเท่านั้นถึงจะทําอะไรๆได้ส่วนตอนนี้ก็เป็นหมามองเครื่องบิน

และอีกอย่างวิลเลี่ยมระมัดระวังเรื่องป้าแมรี่มาก คิดว่าเขาอาจถูกป้าแมรี่ตามล่าเอาได้ จากประสบการณ์การที่วิลเลี่ยมต่อสู้กับสงครามเย็นกับป้าแกที่ผ่านมา

 

เขาคุยกับที่น่าจนถึงเวลา 09.20 น. วิลเลี่ยมก็ลุกแล้วไปที่พระราชวังเคนซิงตัน

 

ที่น่าพาวิลเลี่ยมไปส่งที่ประตู ใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง คิดว่าวิลเลี่ยมจะจูบลาเธอ วิลเลี่ยมมองไปที่ใบหน้าเนียนใสดุจทารกน้อยของที่น่าแล้วได้แต่ส่ายหัว แต่ไม่วายเอามือโอบกอดเธอแผ่วเบากล่าวคําล่ําลาขึ้นรถและจากไป

ที่น่าที่ยืนอยู่ที่ประตูกลับไปที่ร้านกาแฟด้วยความผิดหวังฉันสงสัยว่าฉันคงต้องลองเปิดเกมเองในครั้งต่อไป

พระราชวังเคนซิงตันอยู่ใจกลางกรุงลอนดอน วิลเลี่ยมมาถึงรถภายใน 20 นาที่เขานั่งในรถและรอไปสักสิบนาทีก่อนที่วิลเลี่ยมจะขับรถเข้าไปที่ประตูพระราชวังเคนซิงตันและกดออดหน้าจอด้าน หน้าของประตูมีใบหน้าของเจ้าชายวิลสันปรากฏอยู่บนนั้น

วิลสันเห็นว่าวิลเลี่ยมมาก็กดเปิดประตูและวิลเลี่ยมก็ขับรถเข้าไปในพระราชวังเคนซิงตัน

 

หลังจากจอดรถวิลเลี่ยมก็เห็นเจ้าชายวิลสันกับเจ้าชายแฮร์รี่และแม่บ้านรอเขาอยู่ที่ประตู

 

วิลเลี่ยมและเจ้าชายทั้งสองกอดและทักทายกับพวกเขาและส่งกลวิธีเล่นเกม Plants vs. Zombies ที่เขียนขึ้นในตอนเช้ากับขวด ไวน์ชาโตว์ลาฟิต ปี 82

เจ้าชายทั้งสองมีความสุขมากที่ได้ยินว่าวิลเลี่ยมเขียนแผ่นกลวิธีเล่นเกมด้วยตัวเองและพ่อบ้านแอบพยักหน้าให้ชาโต้ลาฟิตปี 1982 ซึ่งวิลเลี่ยมมอบให้ในความคิดของเขาเห็นว่าเหมาะ ไวน์ชาโตว์ลาฟิตปี 1982 เป็นปีที่เหมาะสม

 

ในปี 2000 ชาโตว์ลาฟิต ในปี 1982 ไม่ได้สูงอย่างที่จะเกิดในคนรุ่นหลังตอนนี้มันมีราคาแค่ 1,000 กว่าปอนด์ ราคามันไม่สูงถึงขนาดขวดละหลายหมื่นปอนด์

 

เจ้าชายทั้งสองพาวิลเลี่ยมเข้าไปในพระราชวังเคนซิงตันหลังจากเข้าไปแล้ววิลเลี่ยมก็เห็นเจ้าหญิงไดแอนเขาไม่เข้าใจมารยาทของราชวงศ์และทําได้เพียงทักทายเจ้าหญิงตามมารยาทธรรมดาเจ้าหญิงไม่สนใจเรื่องนี้ราชวงศ์นี้ดูพยายามที่จะเป็นทําตัวเป็นพลเรือน อย่างน้อยก็ภายนอกอ่ะนะ

 

หลังจากพบกันแล้วเจ้าหญิงก็บอกให้เจ้าชายทั้งสองดูแลวิลเลี่ยมและจากไป

วันนี้วิลเลี่ยมมาที่นี่ตามคําเชิญของเจ้าชายวิลสัน เจ้าหญิงจีงมาต้อนรับในฐานะแขกของบุตรชาย นี่เป็นธุระของเจ้าชายทั้งสองที่ต้องอยู่กับแขกแถมเธออาจจะรู้สึกถูกกันไว้ไม่ให้อยู่กับวิลเลี่ยม

หลังจากเจ้าหญิงจากไป เจ้าชายทั้งสองก็พาวิลเลี่ยมไปเยี่ยมชมพระราชวังเคนซิงตัน

วิลเลี่ยมเป็นคนธรรมดาในชีวิตของเขาและเขาไม่เคยมายุโรปนี่จึงเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นสถาปัตยกรรมของราชวงศ์ยุโรปแบบนี้ในปัจจุบัน แม้ว่าจะไม่ใหญ่โตเท่าพระราชวังต้องห้ามแต่ก็ยังคงถือว่าสวยงามโอ่อ่าไม่น้อยเลยทีเดียว

 

บรรยากาศของสิ่งชีวิตยังแข็งแกร่งกว่าพระราชวังต้องห้ามที่ว่างเปล่าเสียอีก คุณสามารถเห็นภาพวาดสีน้ํามันขนาดใหญ่และจิตรกรรมฝาผนังได้เป็นระยะๆ มีรูปถ่ายครอบครัวหนังสือนิตยสารและของใช้ในบ้านมากมายเช่นเทียนต่างๆ ต้นไม้วในห้องการออกแบบห้องสวยและหรูหรามากให้ความรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน

 

หลังจากเยี่ยมชมพระราชวังเสร็จ เจ้าฟ้าชายชาร์ลส์และเจ้าหญิงต่างก็ทรงร่วมรับประทานอาหารกลางวันที่เจ้าชายทั้งสองเตรียมไว้ให้วิลเลี่ยมในตอนเที่ยง

 

แม้ว่าวิลเลี่ยมคนนี้จะมีพิธีการมาก แต่เขาก็ยังทําให้เจ้าชายชาร์ลส์และเจ้าหญิงไดแอนรู้สึกแปลกใหม่ในบทสนทนาและข้อมูลเชิ งลึกของเขาวิลเลี่ยมมักจะพูดอะไรบางอย่างที่ต้องใช้ความรู้มากใน แง่ของเทคโนโลยีชั้นสูงวิลเลี่ยมกล่าวในสิ่งที่เจ้าฟ้าชายชาร์ลส์และเจ้าหญิงฟังไม่ค่อยเข้าใจ

 

แล้วเรื่องราวของผลิตภัณฑ์เทคโนโลยีอนาคตบางส่วนก็ออกจากปากของเขา วิลเลี่ยมได้บอกกับเจ้าฟ้าชาย เจ้าหญิงและเจ้าชายน้อยทั้งสองซึ่งพวกพระองค์ดูตกใจมากดูแล้วเหมือนจะเป็นไปได้

ตัวอย่างเช่นวิลเลี่ยมกล่าวว่าในอนาคต โทรศัพท์มือถือจะสามารถโทรออกและส่งข้อความแถมยังสามารถใช้แทนคอมพิวเตอร์ได้อีกด้วย

 

โทรศัพท์มือถือจอใหญ่สามารถท่องอินเทอร์เน็ต ซื้อของดูหนังคุยผ่านวิดีโอแชท ซื้อหุ้น แม้แต่จ่ายเงินซื้อของต่างๆ ทั้งหมดนี้ทําให้ครอบครัวของเจ้าฟ้าชายรู้สึกแปลกใหม่และเหลือเชื่อ

หลังจากรอคอยมานานกว่าสิบปี เจ้าหญิงไดแอนก็ได้ที่ พิมพ์หนังสือที่เน้นย้ําว่าเมื่อตอนที่วิลเลี่ยมมาที่พระราชวังเคนซิงตันในปี 2000 เขาเคยกล่าวถึงสิ่งที่กําลังได้รับ ความนิยมในตอนนี้ในช่วงที่เขามากินข้าวที่ปราสาทของพวกพระ องค์

 

ผู้คนต่างรู้ดีว่าวิลเลี่ยม เดวอนเซอร์ได้คิดหาเส้นทางการพัฒนาในอนาคตตั้งแต่ระยะแรกๆ แล้ว จึงไม่น่าแปลกใจที่วิลเลี่ยมเดวอนเชอร์จะกลายเป็นคนรวยที่สุดในโลก

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันไปได้กว่า 2 ชั่วโมงเจ้าฟ้าชายชาร์ลส์ยังคงลังเลเล็กน้อยที่จะจากไปกับเจ้าหญิงเพื่อไปที่สํานักงานกรมราชวังก่อนออกเดินทางพระองค์ยังตรัสกับวิลเลี่ยมว่าต้อง การจะรับประทานอาหารค่ํากับพระองค์ที่พระราชวังเคนซิงตันเพราะพระองค์ยังสนทนากับวิลเลี่ยมไม่จุพระทัยพอ

 

เจ้าหญิงตะโกนใส่เจ้าฟ้าชายชาร์และเร่งให้พระองค์รีบเสด็จไปทรงงานโดยเร็ว ส่วนเจ้าฟ้าชายก็ย้ํากับวิลเลี่ยมซ้ําๆก่อนเสด็จไป

ทรงงาน

ที่ลอนดอนในเดือนกุมภาพันธ์และอากาศยังคงหนาวเย็นและไม่เหมาะสําหรับการเล่นกีฬากลางแจ้ง

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันและพักย่อยเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง เจ้าชายทั้งสองก็พาวิลเลี่ยมไปที่สนามเด็กเล่นในร่มของพวกพระองค์พลางพาวิลเลี่ยมขี่ม้าในร่ม

ด้วยระบบสมองและร่างกายของเขาวิลเลี่ยมสามารถขี่ม้าอย่างช้าๆ ได้ภายในครึ่งชั่วโมง

แม้ว่าเขาจะบังคับม้าให้วิ่งเหยาะๆ แต่เจ้าชายแฮร์รี่ตรัสว่าพระองค์ไม่เชื่อว่าวิลเลี่ยมไม่เคยขี่ม้า แต่เจ้าชายน้อยเชื่อว่าวิลเลี่ยมไม่สามารถขี่ม้าได้ในก็เพราะจ๊อกกี้ที่เคยสอนให้เขาขี่ม้าสอนไม่ดีพอเขาจึงขี่ไม่ได้ในตอนแรก…

 

เจ้าชายแฮร์รี่ไม่อยากเชื่อว่าในโลกนี้จะมีอัจฉริยะอย่างวิลเลี่ยมจริงๆ เขาสามารถเรียนรู้ทุกอย่างได้รวดเร็ว ซึ่งทําให้เจ้าชายรู้สึกกดดันมากเมื่อต้องเผชิญหน้ากับวิลเลี่ยมเมื่อเขาอายุเพียง 16 ปี

 

ขณะที่วิลเลี่ยมกําลังมีความสุขกับการที่ได้เรียนรู้วิธีขี่ม้าโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้นทันที

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาก็เห็นว่าเป็นเบอร์ของไดอาน่าริกก์ ซึ่งไม่ได้เจอเธอมาหลายวันแล้ว เขารับโทรศัพท์

“ฮัลโหลไดอาน่า มีอะไรอยากทํากับผมบ้างหรือเปล่าไม่เจอกันหลายวันคิดถึงผมบ้างไหม?” วิลเลี่ยมแซวในโทรศัพท์

“ฉันไม่ได้คิดถึงคุณวิลเลี่ยม คุณลืมสิ่งที่คุณสัญญาไว้กับฉันพระเจ้ารู้ดีว่าคุณไม่ได้ทําให้ฉันเสียใจเลย วิลเลี่ยมมันก็แค่วิญญาณที่เลือนลาง” ไดอาน่าริกก์กล่าวตําหนิวิลเลี่ยม

แน่นอนว่าวิลเลี่ยมยังจําสัญญาได้ แต่วันนี้เขาไม่ว่าแต่สาวงามก็สมควรได้รับการเล้าโลมและพูดว่า : “ที่รักผมจําสัญญาเราได้แน่นอนแต่สองสามวันมานี้ผมยุ่งไม่มีเวลาเลยครับ ไม่ต้องเป็นห่วงว่าผมจะลืมที่สัญญานะเบบี้ ผมคิดถึงคุณทุกวันทุกวัน เอาเป็นว่าคืนนี้เจอกันเค็ว”

“อืม….ตอนนี้ แค่ฟังคุณพล่ามก็ฉันรู้สึกไม่สบายแล้วตาบ้าทําไมคุณอยากพบฉันอีกล่ะ” ไดอาน่าริกขําเบาๆ พลางสาปแช่งวิลเลี่ยม

 

หลังจากนั้นไม่นานไดอาน่าก็อุทานว่า: “วิลเลี่ยมนี่คุณทําอะไรอยู่ ฉันได้ยินเสียงกีบ… แบบนี้.. โอเค ได้ วิลเลี่ยม เดวอนเชอร์แคุณ มีเวลาขี่ม้าแต่คุณไม่มีเวลามานัดเราฉัน จะเลิกกับคุณ!”