อาคารสํานักงานใหญ่ฉินกรุ๊ป

ฉินไคเพิ่งเสร็จสิ้นการประชุมเขาก็ได้ยินรายงานจากเลขาว่าเสี่ยวอี้เฟิงได้มาที่บริษัท

ตอนนี้เป็น “เวลาทํางาน” ของเสี่ยวอี้เฟิงและเขาก็วิ่งมาที่นี่ซึ่งทําให้ฉินไคไม่พอใจเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามฉินไคยังคงขอให้ผู้ช่วยพาเสี่ยวอี้เฟิงมาพบเขา

ไม่กี่นาทีต่อมาเสี่ยวอี้เฟิงก็มาหาฉินไค

“ทำไมนายไม่ปกป้องฉินหยุนหาน แล้วถ่อมาที่นี่ทำไม”

“แต่เดิมข้าจะปกป้องนาง แต่มีบางอย่างเกิดขึ้น…” ใบหน้าของเสี่ยวอี้เฟิงเผยสีหน้าแปลกๆ และเขาก็เริ่มอธิบาย

“นายบอกว่าแกล้งทําเป็นนักเรียนและเข้าไปในโรงเรียน แล้วนายก็ถูก รปภ.ขอบัตรประจําตัวนักเรียนแต่นายทุบตีใครบางคนแล้วก็หนีไปได้” หลังจากที่ฉินไคได้ยินคําพูดของเสี่ยวอี้เฟิง คิ้วของเขาขมวดคิ้วแน่นและเขาก็ตําหนิเล็กน้อย:

“นายไม่ได้ทำงานเป็นโจร แค่ไปกับพวกรปภ.แล้วให้ความร่วมมือกับพวกเขา จากนั้นก็โทรมาหาฉัน มันไม่ง่ายกว่าเหรอ?”

ในมุมมองของฉินไค การดำเนินการของเสี่ยวอี้เฟิงค่อนข้างน่าสับสน

แต่เดิมมันเป็นเรื่องกล้วยๆ แต่ตอนนี้เสี่ยวอี้เฟิงได้ลงมือกับผู้คนและธรรมชาติของสิ่งต่างๆ ก็แตกต่างกันไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว

เสี่ยวอี้เฟิงก็รู้สึกอับอายนิดหน่อยหลักจากถูกตำหนิ แต่เขาไม่คิดว่าตัวเขาคิดผิด

คิดว่าตั้งแต่การเปิดตัวของเขา นอกเหนือจากการถูกชายชราทุบตีแล้วทำไมเขาถึงได้ยอมให้คนอื่นทุบตีด้วยเหมือนกันล่ะ?

พวกรปภ.ง่อยๆเหมือนกุ้งเน่าพวกนั้น สมควรให้จับตัวเขาเหรอ?

แน่นอนว่าเขาคิดเช่นนั้นในใจ เสี่ยวอี้เฟิงไม่ได้พูดออกมาโดยตรง แต่ใช้เหตุผลอื่นเพื่อโต้แย้ง

“ลุงฉิน รปภ.ไม่กี่คนพวกนั้นก็ใจร้อนไปหน่อย ข้าไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆ”

“ช่างมันเถอะ ทำไปแล้วก็แล้วไป ฉันหาทนายมาช่วยแก้ต่างได้ ปัญหาจริงๆ มันไม่ได้ใหญ่โตอะไร”

หลังจากพูดฉินไคโทรหาลุงหลี่และขอให้เขาเตรียมรถ

“ทนายยังหาไม่ได้ อย่าเพิ่งไปโรงเรียนตอนนี้เพื่อไม่ให้มันแย่ลง ฉันมีนัดพอดี นายต้องมากับฉันด้วย”

ฉินไฉกล่าวกับเสี่ยวอี้เฟิง

　　——

สถานที่อื่น

ในพื้นที่เปิดโล่งด้านนอกอาคารที่เกิดเหตุเพลิงไหม้ มีผู้คนยืนอยู่เต็มไปหมด

ครูบางคนจัดเรียกประชุมเพื่อตรวจสอบจํานวนนักเรียนและผู้ปกครองในแต่ละชั้นเรียนและหลังจากนับแล้วก็พบว่ามีจํานวนมาก

ไม่นานหลังจากนั้นหน่วยดับเพลิงที่ได้รับแจ้งก็รีบดับไฟอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกันเจ้าหน้าที่ตํารวจบางคนก็มาถึงที่เกิดเหตุเช่นกัน

สาเหตุของการเกิดเพลิงไหม้ยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดอาจเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นหรือโดยไม่ได้ตั้งใจและรายละเอียดจะต้องได้รับการตรวจสอบอย่างรอบคอบ

ควันค่อยๆกระจายออกไปและเจ้าหน้าที่นิติเวชเริ่มเข้าไปในที่เกิดเหตุพร้อมที่จะรวบรวมหลักฐาน

เจ้าหน้าที่ตํารวจ สอบถามเหล่าครู เจ้าหน้าที่ นักเรียนและผู้ปกครองเกี่ยวกับสภาพบางอย่างของพื้นที่เกิดเหตุในเวลานั้นเพื่อพยายามหาเบาะแสใด ๆ

ในกลุ่มเจ้าหน้าที่ตํารวจกลุ่มนี้มีผู้หญิงที่กล้าหาญซึ่งมีลักษณะที่โดดเด่นสะดุดตาเป็นพิเศษ

นักเรียนชายและผู้ปกครองชายบางคนอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองชื่นชม

ในหมู่พวกเขาหวังฮ่าวหลานก็รวมอยู่ด้วย

แต่นอกเหนือจากความคิดในการชื่นชมแล้วเขายังมีข้อสงสัยบางอย่าง

ด้วยประสบการณ์หลายครั้งก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขาสงสัยว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็นนางเอกตราบใดที่เห็นหญิงสาวที่สวยเกินไป

ด้วยข้อสงสัยบางอย่างเขายังใช้ 100 แต้มตัวร้ายทันทีเพื่อสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้

【นางเอก: หลิงตวนย่า】

【ค่าพลังต่อสู้:188】

【ค่าเสน่ห์:201】

【ออร่านางเอก:465】

【ทักษะ: ศิลปะการต่อสู้แบบผสมผสานขั้นสูง】

【ระดับความประทับใจต่อโฮสต์ 0 (เหมือนคนแปลกหน้า)】

แน่นอนว่านี่เป็นนางเอกจริงๆ

ในเรื่องนี้หวังฮ่าวหลานรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องปกติจริงๆ

เมื่อมองไปที่ตัวเอกของนวนิยายสุดยอดปรมาจารย์เหล่านั้นเก้าในสิบจะถูกจับคู่กับนางเอกตํารวจสาวงาม

หลิงตวนย่าคนนี้ก็เป็นแบบนั้นเช่น

ตัดสินจากค่าพลังต่อสู้หลิงตวนย่านั้นแข็งแกร่งมาก

สู้ได้เก่งมากๆ

รู้ไหม ฉู่ป๋ายมีค่าพลังต่อสู้เพียง 155 คนเดียวทุบตีสามลูกน้องฟานเจี้ยจนพวกเขาพ่ายแพ้อย่างได้ง่ายดาย

ตามการประมาณการของหวังฮ่าวหลาน ฉู่ป๋ายทุบตีสิบคนที่มีความแข็งแรงในการต่อสู้เฉลี่ยภายใต้สถานการณ์ปกติของการต่อสู้มือเปล่า

และหลิงตวนย่าคนนี้มีค่าพลังต่อสู้ 188 และไม่ใช่ปัญหาเลยที่จะทุบตีคนสักโหลหรือสักยี่สิบคน

“นายคือหวังฮ่าวหลานใช่ไหม”

เมื่อความคิดมากมายของหวังฮ่าวหลานแล่นฉิว หลิงตวนย่าก็เดิมเข้ามาหาเขา

“ใช่ครับ” หวังฮ่าวหลานพยักหน้า

[ติ๊ง หนึ่งในนางเอก หลิงตวนย่า ได้เพิ่มระดับความชื่นชอบต่อโฮสต์ 20 และระดับความชื่นชอบโดยรวมคือ 20 (เป็นมิตรมาก)]

【ติ๊ง โฮสต์เปลี่ยนทิศทางเนื้อเรื่องได้รับ 200 แต้มตัวร้าย!】 

“นายกล้าหาญมาก!” หลิงตวนย่ายกนิ้วให้และยกย่องเขา

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ของหลิงตวนย่า หวังฮ่าวหลานยังเข้าใจว่าเธอต้องรู้เกี่ยวกับการช่วยชีวิตผู้คนในกองเพลิงจากที่เธอได้สอบถามข้อมูลเกี่ยวต่างๆ จากเหล่าครู ผู้ปกครองและนักเรียน

หลิงตวนย่าผู้มีความยุติธรรมอันแรงกล้าในตัว แน่นอนว่าอดไม่ได้ที่จะชื่นชมตัวเขา

โชคดีที่เสี่ยวอี้เฟิงถูกไล่ออกไป มิฉะนั้นตามกิจวัตรปกติควรเป็นเสี่ยวอี้เฟิงที่หลิงตวนย่าชื่นชมให้

เมื่อเข้าใกล้ หวังฮ่าวหลานก็เห็นหลิงตวนย่าอย่างชัดเจน

ใบหน้าที่สง่างามของหลิงตวนย่าคนนี้ไม่แต่งหน้าก็งดงาม  แต่ด้วยรูปลักษณ์และการแต่งหน้าที่เป็นธรรมชาติ เธอดูน่าดึงดูดเป็นพิเศษ รูปร่างสูง…

ทันใดนั้นหัวใจก็สั่นไหว เขาใช้ความสามารถมองทะลุโดยไม่ตั้งใจ

หวังฮ่าวหลานรู้สึกว่าอัตราการไหลเวียนเลือดของเขาเร็วขึ้น แต่ไม่นานก็รู้สึกเหมือนสัมผัสกับน้ําเย็นที่เทลงบนศีรษะและเขาก็สงบลงทันที

หลิงตวนย่าคนนี้ มีโรคป่วย…

ช่างเป็นพล็อตบัดซบเสียจริง

หวังฮ่าวหลานอดบ่นไม่ได้จริงๆ 

หลิงตวนย่าคนนี้เพิ่งจะป่วย แต่เสี่ยวอี้เฟิงมีทักษะทางการแพทย์ระดับปรมาจารย์

หากเสี่ยวอี้เฟิงได้พบกับหลิงตวนย่าก็จะไม่ยากเลยที่จะพบโรคและเมื่อเสี่ยวอี้เฟิงช่วยรักษาหลิงตวนย่าเอาไว้ได้ หลิงตวนย่าก็จะรู้สึกปารถนาดีอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เมื่อรวมกับอาชีพที่อันตรายของหลิงตวนย่า เสี่ยวอี้เฟิงก็จะพึ่งพาความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาเพื่อช่วยหลิงตวนย่าแก้ปัญหาวิกฤติหลายๆ อย่าง

หากไม่เป็นผี ก็คงเป็นตัวเอกที่เก็บเกี่ยวหลิงตวนย่าคนนี้ไป 

“ฉันอยากจะถามนายเกี่ยวกับข้อเท็จจริงของเหตุเพลิงไหม้อาคาร ตอนนี้นายสะดวกไหม” หลิงตวนย่าเห็นว่าหวังฮ่าวหลานดูเหมือนจะอยู่ในสภาพที่ไม่ดีนักเพราะงั้นเธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงสอบถาม

“สะดวกครับ แต่ผมอยากหาที่เงียบสงบกว่านี้” หวังฮ่าวหลานมองไปรอบ ๆ และชี้ไปที่อาคารที่อยู่ไม่ไกล:

“ไปที่โรงยิมกันเถอะ”

หลิงตวนย่าไม่ได้คัดค้านเรื่องนี้

หวังฮ่าวหลานยังคงไม่มีปัญหาในการเดินเหิน และเห็นว่าหลิงตวนย่าพยักหน้า จึงเดินพาเธอไปที่โรงยิม

โรงยิมเต็มไปด้วยอุปกรณ์กีฬาเช่นบาสเกตบอลฟุตบอลและอื่น ๆ

ในระหว่างวันประตูของโรงยิมจะเปิด

หากนักเรียนต้องการมาเอาอุปกรณ์กีฬาใดๆ พวกเขาจะต้องลงทะเบียนในแบบฟอร์มที่ประตูเท่านั้น

“พี่สาวตํารวจ คุณป่วย!”

หลังจากหวังฮ่าวหลานมาที่โรงยิมเขากล่าวอย่างเย็นชา