ข้ามมิติมาทั้งที ก็กลายเป็นตัวร้ายลูกเศรษฐีผู้ร่ำรวยไปซะแล้ว - ตอนที่ 40

ทุกคนมองไป

มันเป็นหยกเขียวจักรพรรดิ์ที่อยู่ในมือของหวังฮ่าวหลาน และตกลงไปที่พื้น

ชายร่างผอมรู้สึกประหม่ามาก เขาร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ

นี่เป็นของมูลค่ากว่า 60 ล้าน ถ้ามันตกลงบนพื้นและแตก ไม่รู้ว่าจะสูญเสียไปเท่าไหร่

“ระวังตัวด้วย พังขึ้นมาทำไง?!” ชายร่างผอมกล่าวกับหวังฮ่าวหลาน

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังฮ่าวหลานก็แอบรู้สึกขบขัน

มันของของฉัน นายจะเครียดไปทําไม?

บนหินหยกนี้ถูกห่อด้วยผ้าจํานวนมาก บวกกับระยะห่างที่ตกลงมาจากพื้นนั้นต่ำมาก จะแตกหักง่ายขนาดนั้นได้อย่างไร

“ของสิ่งนี้ค่อนข้างหนัก ซ้ำฉันยังถูกมัดมือไว้อีก ไม่สะดวกเลยจริงๆ” หวังฮ่าวหลานพูดกับชายร่างผอม

เป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยหวังฮ่าวหลานไป

ชายร่างผอมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากย่อตัวลงและไปเก็บหยกบนพื้น

เขาระมัดระวังมาก แม้ว่าเขาจะนั่งยองๆ และหยิบของขึ้นมา แต่ปืนของเล่นในมือยังคงชี้ไปที่หวังฮ่าวหลาน สายตาของเขาจับจ้องไปที่หวังฮ่าวหลาน

ทันใดเอง

เชือกที่มัดข้อมือของหวังฮ่าวหลานคลายออก

หวังฮ่าวหลานพุ่งเข้าไปและคว้าปืนในมือของชายร่างผอม

คนขับรถและรปภ.เห็นดังนั้นก็อยากจะวิ่งไปข้างหน้าเพื่อช่วย

อย่างไรก็ตามระหว่างการแย่งชิงของหวังฮ่าวหลาน ปืนก็ชี้ไปชี้มาทําให้พวกเขาไม่กล้าที่จะเข้าใกล้

ใครๆ ก็กลัวโดนลูกหลง

หวังฮ่าวหลานยังคงดิ้นรนต่อสู้กับชายร่างผอม ทั้งสองดูเหมือนจะเกือบสูสีกันและเอากันไม่ลง

หวังฮ่าวหลานชนะชายร่างผอมไม่ได้?

แน่นอนว่าไม่

ถ้าหวังฮ่าวหลานเอาจริง เขาจะทุบตีชายร่างผอมได้ภายในไม่กี่กระบวนท่า

การที่ปืนชี้ไปและไปมานั้นหวังฮ่าวหลานจงใจทําขึ้นมา

จุดประสงค์คือมันง่ายมาก

ปืนชี้ไปชี้มาอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็แช่ค้างไว้ ก่อนหันไปทางถังปิงหยุน

ถังปิงหยุนกลัวจนวิญญาณเกือบหลุดลอยไป

ขอเพียงนิ้วของชายร่างผอมเหนี่ยวไก กลิ่นหอมหวนของเธอก็จะหายไปเหมือนหยกที่ร่วงโรย

หวังฮ่าวหลานรู้ว่าถึงเวลาแล้ว เขาเบี่ยงตัวไปด้านข้างและปิดกั้นเส้นทางปากกระบอกปืน

หัวใจของถังปิงหยุนเต้นแรง

เขา… เขาจะทิ้งชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องฉัน?!

[“ติ๊ง หนึ่งในนางเอก ถังปิงหยุนมีความชื่นชอบต่อโฮสต์เพิ่มขึ้น 10 ระดับความชื่นชอบทั้งหมดในปัจจุบันคือ 50 (รักและทะนงตน)]

[ติ๊ง โฮสต์เปลี่ยนทิศทางของเนื้อเรื่องอย่างมาก ได้รับแต้มตัวร้าย 500 แต้ม ออร่าของตัวเอกฉู่ป๋าย -30 ออร่าตัวร้ายโฮสต์ +30]

ในขณะที่หวังฮ่าวหลานกําลังลากตัวชายร่างผอมอยู่ รปภ.หลายคนก็เข้ามาคว้าปืนในมือของชายร่างผอมมาด้วยกัน และในที่สุดก็คุมตัวเขาได้

“ที่แท้ก็เป็นของปลอมนี่เอง แต่ทําเหมือนจริง ๆ”

รปภ.ที่ยึดปืนไปพบว่าของในมือนั้นเบามาก จึงร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ

เมื่อที่เกิดเหตุอยู่ภายใต้การควบคุม จึงมีคนแจ้งตํารวจทันที

เพื่อนๆ ของถังปิงหยุนถอนหายใจด้วยความโล่งอก พวกเขามองไปที่หวังฮ่าวหลานราวกับว่ามองไปที่ฮีโร่

ฉู่ป๋ายรู้สึกแย่

ถ้าไม่ใช่เพราะหวังฮ่าวหลานจุ่นจ้านบอกให้รปภ.มัดเขาไว้

ฮีโร่ตัวจริงย่อมต้องเป็นเขาแน่

“เฮ้ เจ้าปล่อยข้าไปได้ไหม?”

มือและเท้าของฉู่ป๋ายยังถูกมัดไว้ ดังนั้นจึงตะโกนใส่รปภ.

รปภ.เหล่านั้นได้ยินแล้ว ไม่เพียงแต่ไม่คลายเชือกให้เขา แต่กลับถามว่า

“เจ้าหนู เมื่อกี้ทําไมต้องทําร้ายประธานถังของเราด้วย?”

“ข้า ข้าเปล่า ปืนมันเป็นของปลอม ทำร้ายใครไม่ได้ เพราะงั้นข้าถึงไม่กลัว” ฉู่ป๋ายแก้ต่าง

“บัดซบ ในเมื่อรู้นานแล้วว่าเป็นของปลอม แล้วทําไมเจ้าถึงไม่พูดออกมาตรงๆ?”

“…” ฉู่ป๋ายพูดไม่ออก

ถังปิงหยุน เดินไปหาหวังฮ่าวหลานและกล่าวด้วยความหวาดกลัวว่า

“ทําไมเธอถึงหุนหันพลันแล่นนัก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจะทำยังไง?”

“เมื่อกี้มันอันตรายนิดหน่อย แต่โชคดีที่ผมดวงแข็ง” หวังฮ่าวหลานปาดเหงื่อเย็นๆบนหน้าผากของเขาที่ไม่มีอยู่จริง แกล้งทําเป็นกลัว

ถังปิงหยุนเห็นดังนั้นก็อดตําหนิไม่ได้ เธอแค่ถามด้วยสีหน้ากังวล

“โอเคไหม? บาดเจ็บตรงไหน? ”

“แค่ข้อมือถูกมัดจนปวดนิดหน่อย” หวังฮ่าวหลานยิ้ม

“ให้ฉันช่วยนวดให้นะ” ถังปิงหยุนไม่สนใจว่าหวังฮ่าวหลานจะเต็มใจหรือไม่ เธอช่วยเขานวดข้อมือของเขา

การกระทํานี้ค่อนข้างแข็งกระด้าง นับว่าเป็นพฤติกรรมที่เธอมีมาแต่ไร ท้ายที่สุดเธอก็เคยชินกับการเป็นผู้มีอำนาจ แล้วพฤติกรรมบางอย่างก็ยากที่จะเปลี่ยนแปลง

แต่ใบหน้าของถังปิงหยุนกลับห่วงใยและอ่อนโยน

ผู้ช่วยหญิงของถังปิงหยุนถึงกับตกตะลึง

เธอทํางานเป็นผู้ช่วยถังปิงหยุนมา 2-3 ปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นนายของเธอสนิทกับผู้ชายคนหนึ่ง

การนวดข้อมือเรียกว่าความใกล้ชิด?

สำหรับผู้หญิงคนอื่นอาจจะไม่ใช่ แต่สําหรับถังปิงหยุนที่ไม่ได้แม้แต่จับมือกับหุ้นส่วนธุรกิจเพศตรงข้าม

นี่ถือว่าสนิทและสนิทกันมากแล้ว

“ทําไมเธอถึงช่วยฉันบังกระสุนล่ะ?” ด้วยดวงตาที่ชุ่มชื้นของถังปิงหยุน เธอเงยหน้าเล็กน้อยและจ้องมองไปที่ดวงตาของหวังฮ่าวหลาน

“ผมเห็นว่าน้าตกอยู่ในอันตราย ผมเลยทำไปโดยไม่รู้ตัว” หวังฮ่าวหลานกล่าว

“เธอไม่กลัวตายหรือ?”

“ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น” หวังฮ่าวหลานใช้ดวงตาดอกท้อของเขาจ้องมองถังปิงหยุนและถามว่า

“คุณน้าถัง ทําไมจู่ๆ ถึงถามเรื่องนี้ล่ะครับ?”

ถังปิงหยุนขมวดคิ้ว

ก่อนหน้านี้ตอนที่ได้ยินชื่อ “น้าถัง” เธอก็รู้สึกลื่นหูมาก

แต่ตอนนี้เมื่อได้ยินหวังฮ่าวหลานพูดขึ้น หัวใจของเธอก็รู้สึกหงุดหงิด

“ไม่มีอะไรหรอก ที่จริงฉันแก่กว่าเธอไม่กี่ปีเอง อย่าเรียกฉันว่าน้าถังเลย น่าอึดอัดออก”

แล้วตอนนั้นให้ฉันเรียบแบบนั้นไปทำไมล่ะ?

ถูกนายน้อยคนนี้ตกเข้าให้จนหัวใจเต้นแรง เลยอยากให้นายน้อยคนนี้เปลี่ยนวิธีเรียก

ฮิฮิ ไม่มีทาง

นอกเสียจากว่าจะวิ่งกลับบ้านกับฉัน ก็ไม่เปลี่ยนให้หรอก

“แม่ของผมสมควรมีน้องสาว ตามความอาวุโสแล้ว ผมน่าจะเรียกว่าน้าถังจะดีกว่า” หวังฮ่าวหลานกล่าวขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ

ถังปิงหยุนรู้สึกเสียใจมาก

หากรู้แต่แรก เธอคงไม่เอาเปรียบหวังฮ่าวหลานอีกต่อไป

อีกด้านหนึ่ง

ครูใหญ่ช่วยฉู่ป๋ายแก้เชือก

ฉู่ป๋ายเป็นอิสระ แต่ก็ได้แต่ถอนหายใจ

เขากวาดสายตามองไปรอบๆ และเตะชายร่างผอมที่ถูกมัดไว้

หลังจากระบายอารมณ์ออกมาเล็กน้อย ในที่สุดเขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย

ฉู่ป๋ายไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไป

หินดิบที่หาซื้อได้หมดไปแล้ว เหลือไว้แต่ก้อนที่ไม่มีค่า

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฉู่ป๋ายก็มองไปที่หวังฮ่าวหลานอย่างเกลียดชัง

ถ้าไม่ใช่หวังฮ่าวหลานแล้ว คนที่จะร่ำรวยก็คือเขา

นั่นมันมากกว่า 120 ล้านเลยนะ!

แต่จะว่าไปแล้ว หวังฮ่าวหลานก็โชคดีมาก?

เขามีความสามารถมองทะลุด้วยเหรอ?

ไม่ มันเป็นไปไม่ได้

ฉู่ป๋ายปฏิเสธทันที

เขาคือบุตรแห่งโชคชะตา หวังฮ่าวหลานจะไปมีของแบบนั้นได้อย่างไร?

“ครูใหญ่ ไปกันเถอะ” ฉู่ป๋ายกล่าว

“รอก่อน” ถังปิงหยุนหยุดทั้งสองคนไว้

“ในเมื่อนายรู้นานแล้วว่ามันเป็นปืนปลอม ทําไมถึงไม่พูดออกมา?”

“ตอนนั้นผมไม่แน่ใจ”

“ในเมื่อนายไม่แน่ใจ แล้วนายยังบีบบังคับโจรคนนั้นอีก หรือนายคิดจะฆ่าฉัน?” ถังปิงหยุนถามด้วยน้ําเสียงจริงจัง

ฉู่ป๋ายไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี

เขาบอกความจริงไม่ได้ใช่ไหม?

ข้าแค่ใช้ตัวเจ้าเพื่อต้องการเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงาม ข้าเลยไม่ได้บอกว่าปืนมันเป็นของปลอม

“ประธานถัง ตอนนั้นฉู่ป๋ายก็ก้าวออกมาแล้ว คนสุภาพอ่อนโยนควรมีจิตใจที่กว้างขวาง ไยต้องถือสาเขาด้วย” ครูใหญ่ออกมาช่วยฉู่ป๋าย

“ครูใหญ่เหริน ฉันเคยคิดว่าคุณเป็นคนยุติธรรม แต่ดูเหมือนว่าความรู้ความเข้าใจของฉันจะไม่ถูกต้องทั้งหมด”

หลังจากถังปิงหยุนถอนหายใจเธอไม่สนใจฉู่ป๋ายอีกต่อไป

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คิดจะเอาเรื่องฉู่ป๋ายแล้ว

ครูใหญ่รู้ว่าถังปิงหยุนเห็นแก่หน้าเขาและไม่สนใจฉู่ป๋าย

ในขณะเดียวกันครูใหญ่ก็เข้าใจดีว่าในอนาคตชื่อเสียงของเขากับถังปิงหยุนจะยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ

******************************

ติดตามอัพเดทตอนใหม่ๆ ได้ที่แฟนเพจ Doublewaen Translate นิยายแปล

 https://web.facebook.com/doublewaentranslat