เอริโอ สการ์เล็ต  14 ปี  ฮิวแมน  <มารตัณหา>  เลเวล 2

สกิลที่ถือครอง  

พยศเย็ด Lv1

 

 

“ เอ๊ะ? ไหงเลเวลถึงขึ้นล่ะ……? ”

 

หลังจากช่วยตัวเองเสร็จหมาดๆ

ผมที่เห็นสเตตัสเพลทก็เปล่งเสียงอย่างตะลึงงันออกมาว่างั้น

 

เลเวลอัพนี้ ถูกเรียกอีกอย่างว่าเป็นการที่ดวงวิญญาณมีระดับความแข็งแรงเพิ่มสูงมากขึ้น

ยิ่งเลเวลสูงมากเท่าไหร่ สมรรถภาพร่างกายเดิม พลังเวท อานุภาพเวทมนตร์และอานุภาพของสกิลก็จะอัพเพิ่มขึ้นมา ทำให้มีระดับในฐานะสิ่งมีชีวิตสูงมากยิ่งขึ้น  

แต่ก็แน่นอนแหละ เขาถึงกับใช้คำบรรยายว่าเป็นการทำให้ระดับในฐานะสิ่งมีชีวิตสูงขึ้นเลยไง เพราะแบบนั้นเงื่อนไขของการเลเวลอัพก็เลยค่อนข้างโหดหินพอควร

อย่างเช่น <กิฟต์> สายต่อสู้ก็มีความจำเป็นต้องปราบมอนสเตอร์ราวหลายสิบตัวเอย, <กิฟต์> สายการผลิตก็มีความจำเป็นต้องเข้ารับการฝึกฝนขัดเกลาฝีมืออย่างหนักเอย, กว่าจะขึ้นได้ก็ต้องใช้เวลาเป็นแรมเดือนนั่นแหละ

 

ก็จริงอยู่ว่าในช่วงที่เพิ่งได้รับ <กิฟต์> มาหมาดๆ นี่เลเวลจะขึ้นได้อย่างค่อนข้างง่าย……แต่การที่เลเวลขึ้นเองโดยที่นั่งนิ่งๆ ไม่ได้ทำอะไรเลยนี่มันเป็นไปไม่ได้หรอก

 

……ไม่สิ แต่ในกรณีของผม จะพูดว่าไม่ได้ทำอะไรเลยมันก็ไม่เชิงถูกซะทีเดียว

 

“ อย่าบอกนะ…… ”

 

นับเป็นข้อสันนิษฐานที่งี่เง่าสิ้นดี

แต่ก็คาดคิดถึงเหตุผลอื่นที่ทำให้เลเวลอัพไม่ออก ผมจึงปล่อยมือไปตามความแสบจี๊ดของร่างกายท่อนล่าง ทำการสำเร็จชักว่าวซ้ำเข้าอีกครา

 

ตั้งแต่นั้นแล้วผ่านไปนานซักเท่าไหร่เลยเชียวนะ

 

 

เอริโอ สการ์เล็ต  14 ปี  ฮิวแมน  <มารตัณหา>  เลเวล 10

สกิลที่ถือครอง  

พยศเย็ด Lv1

 

 

“ ……เอิ่ม ”

 

ผลลัพธ์อันสุดจะบรรยายได้ทำเอาผมเป็นงงไปเลยว่าควรทำหน้ายังไงดี

ขนาดทำเองก็ยังสะพรึงเองเลยเนี่ย

ผลจากการตรวจสอบได้ทำให้ทราบเข้าว่าพอช่วยตัวเองเสร็จสมอารมณ์หมาย 1 ครั้งแล้วเลเวลของผมจะอัพขึ้นมา 1 เลเวล

 

ไอ้ความเร็วการเติบโตที่เข้าขั้นเป็นไปไม่ได้นี่มันหยัง

มันก็ใช่ ช่วงแรกเริ่มน่ะเลเวลจะขึ้นอย่างรวดเร็วเลย

เขาพูดกันว่าต่อให้เป็นใครก็สามารถไปจนถึงระดับเลเวล 30 ได้ในเวลาไม่นาน

แต่ถึงอย่างนั้นปกติแล้วก็จำเป็นต้องใช้เวลาราวหนึ่งปีได้ กล่าวคือต้องมีการสั่งสมความชำนาญและเข้าเผชิญศึกจริงอย่างต่อเนื่อง

 

แล้วนี่มันอะไร แค่ระบายความเงี่ยนนิดหน่อยเท่านั้นก็เลเวลขึ้นแล้วเนี่ยนะ แถมคิดสิว่า <กิฟต์> เป็นสิ่งที่ถูกมอบลงมาให้จากสวรรค์เลย แบบนี้มันโคตรจะบาปกรรมดีๆ นี่เอง

 

“ เอ้ยแต่ว่า……ต่อให้คิดยังไงก็แปลกแล้วชัดๆ เนอะ อาจจะถูกออกแบบมาให้เลเวลขึ้นง่ายแต่ไม่ค่อยเก่งมากเท่าไหร่ละมั้ง ”

 

<กิฟต์> สายการผลิตก็เป็นแบบนั้นไง, ดังนั้น <มารตัณหา> ก็น่าจะเข้าข่ายนั้นเหมือนกันละมั้งนะ—เป็นในจังหวะที่กำลังคิดแบบนั้นอยู่น่ะเอง

 

โกร้ววววววววววว!

 

“ หวา!? ”

 

พลันได้ยินเสียงร้องของอสูรกายจำนวนนึงดังก้องมาจากภายนอก

และแล้วรถม้าก็สั่นไหวอย่างรุนแรง พร้อมกับที่คุณกิลซึ่งเป็นคนขับรถม้าแผดเสียงกรีดร้องดังลั่น

 

“ เอ๊ะ……!? ”

 

พอมองออกไปภายนอกด้วยความตื่นตกใจ ก็พบว่ามีเงาจำนวนนึงปรากฎขึ้นมาอยู่ใต้แสงจันทร์

 

“ ทำไมฝูงบอร์ (หมูป่า) กินคนถึงโผล่มาในช่วงเวลานี้กัน!? ท่านเอริโอ! รีบหนีไปเร็วเข้าครับ! ”

 

คุณกิลคำราม

ผมกระโจนออกมาจากที่นั่งโดยสารตามเสียงดังกล่าว……แต่ก็พบว่าไม่มีที่ให้หนีไปไหนได้เลย

 

ดวงตาจำนวนมากส่องประกายแวววาวอยู่ภายในความมืดรอบตัว มันล้อมรอบพวกผมเอาไว้โดยสมบูรณ์แล้ว

จำนวนน่าจะเฉียด 20 ตัวได้

ไม่ใช่สถานการณ์ที่จะหนีรอดพ้นเลยจริงๆ

 

“ โธ่เอ๊ย คุณกิลครับ! ผมจะช่วยถ่วงเวลาเอาไว้ให้ รีบไปยังเมืองข้างๆ เถอะครับ! ”

“ คุณหนู!? ”

 

ผมถือดาบส่งสายตาเขม่นเข้าใส่รอบตัว

ถึงจะไม่ได้รับ <กิฟต์> สายต่อสู้ แต่ผมเองก็ผ่านการฝึกฝนอย่างหนักมาตลอดเหมือนกันนะ

น่าจะพอจะป้องกันตัวเองได้……น่าจะพอเป็นกำลังช่วยเหลือคุณกิลที่ใจดียอมบากหน้าเข้ามารับหน้าที่ขนส่งตัวไอ้สิ่งมีชีวิตแสนอัปยศอดสูอย่างผมได้อยู่หรอก

 

เหมือนว่าระดับเลเวลที่คาดคะเนของบอร์กินคนนั้นจะเฉลี่ยราวๆ 7

หากไม่ใช่ผู้ครอง <กิฟต์> สายต่อสู้ที่มีเลเวลเท่ากันหรือสูงกว่าก็ยากจะรับมือ

แถมการสู้โดยต้องรับมือกับจำนวนมากขนาดนี้มันก็เหมือนกับเอาชีวิตตัวเองไปทิ้งดีๆ นี่เองหรอก……แต่ก็ต้องทำเท่านั้นแล้ว!

 

“ ย่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา! ”

 

ปรี่ตรงเข้าใส่ฝูงหมูป่าซึ่งอยู่เบื้องหน้าด้วยการเตรียมใจพร้อมจะสละชีวิต เพื่อที่จะได้สร้างทางให้คุณกิลที่สับสนหลบหนีไปได้ง่ายขึ้น  

เหวี่ยงดาบฟาดเข้าไปดังที่ได้ถูกสอนมา กระแทกกระทั้นอัดการโจมตีแรกเข้าไปหวังจะหยุดการเคลื่อนไหวของเจ้าบอร์กินคน

……ทว่า

 

“ กิ๊ววว!? ”

“ เอ๊ะ? ”

 

ไม่อาจเข้าใจไปซักระยะนึงเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

บอร์กินคนที่ร่างใหญ่ท้วมซะยิ่งกว่าผม กลับถูกการโจมตีที่แทบไม่ได้ใส่น้ำหนักเข้าไปเลยอัดจนปลิวกระเด็นไปไกลลิบ

แถมยังรู้สึกเหมือนกับ เห็นการเคลื่อนไหวของบอร์กินคนดูเชื่องช้าอืดอาดยังไงไม่รู้อีก……

 

สับสนร่วมด้วยไปพลาง ฟาดการโจมตีอัดเข้าใส่เจ้าบอร์กินคนที่อยู่ถัดไปข้างๆ อย่างต่อเนื่อง

 

ตู้มมมมมมมมมมมมมม!

 

แค่ในอึดใจเดียวเอง

ผมเหวี่ยงดาบไปเพียงสามครั้งเท่านั้น

แต่วงล้อมของบอร์กินคนกลับพลันเกิดทะลุเป็นรูรั่วขึ้นมา ทำเอาคุณกิลถึงกับร้อง “เห๊ะ?” อย่างมึนตึ๊บไปเลย

 

“ นะ นี่มันอะไรกันเนี่ย!? ”

 

และผู้ที่ตื่นตระหนกตกใจหนักยิ่งกว่าคุณกิลก็ไม่แคล้วเป็นผมเองนี่แหละ

มันก็จริง ตัวผมตอนนี้มีเลเวลเท่ากับ 10

จะชนะบอร์กินคนเลเวล 7 ได้แบบกินนิ่มก็ไม่แปลก

 

แต่มันจะเป็นแบบนั้นก็ต่อเมื่อ ผมได้รับ <กิฟต์> สายต่อสู้เท่านั้นหรอก

<กิฟต์> ที่แค่ระบายความเงี่ยนแค่นั้นก็เลเวลอัพมันจะแข็งแกร่งได้มากถึงขนาดนี้ได้ยังไงกันพิลึกพิลั่นบ้าบอสุดขีดไปเลย

 

“ มันยังไงกันน่ะขอถามจริงเถอะ……แต่ก็นะ ถ้าแข็งแกร่งแล้วก็ไม่มีอะไรเสีย……หาย! ”

 

ผมตะเพิดเจ้าพวกหมูป่าที่ทะยานเข้ามาใกล้ให้เผ่นหนีไปพลาง วิ่งไปตามถนนยามค่ำด้วยกันกับคุณกิล

 

“ สมแล้วที่เป็นคุณหนู! ก็เคยได้ยินอยู่หรอกนะครับว่าถึงไม่ใช่ <กิฟต์> สายต่อสู้แต่หากได้รับการขัดเกลาฝีมือมากเพียงพอก็จะสามารถต่อกรกับเจ้าพวกมอนสเตอร์ได้ในระดับนึง ทว่าไม่คิดฝันเลยจริงๆ ว่าจะจัดการได้อย่างง่ายดายถึงเพียงนี้! ”

 

คงเพราะฝ่าสถานการณ์คับขันมาได้ด้วยนั่นแหละ คุณกิลก็เลยตะโกนดังลั่นด้วยท่าทางตื่นเต้นใหญ่เลย

และมันเป็นในฉับพลันนั้นเอง

 

—โกร้ววววววววววววววววววววววววววว!

 

ฝูงบอร์กินคนเริ่มจะขับขานเสียงร้องแหลมสูงขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกัน

เท่านั้นแหละ,

 

“ ห้ะ!? ”

 

จู่ๆ เงาขนาดยักษ์ก็กระโจนเข้ามาจากมุมด้านข้างของถนน

มองไปแล้วจึงพบว่านั่นคือบอร์กินคนที่ร่างใหญ่มหึมากว่าตัวอื่นๆ ราวสองเท่าได้

 

“ ตัวบอสของฝูงเหรอ……!? ”

 

หากจัดการเหยื่อได้ด้วยวงล้อมในตอนแรกสุดก็นับว่าเยี่ยม

ต่อให้เหยื่อหนีรอดไปได้ แต่ตัวบอสที่ซุ่มหลบซ่อนตัวดักอยู่ข้างหน้าก็จะคอยตามเช็ดก้นให้

ความชาญฉลาดเจ้าเล่ห์ของมอนสเตอร์ที่เพิ่งเคยได้เผชิญหน้าเป็นครั้งแรกนั้นทำเอาผมถึงกับหลั่งเหงื่อเย็นเฉียบไหลท่วมกาย

เจอะฝูงมอนสเตอร์ที่ไล่มาจากเบื้องหลังและตัวบอสที่เข้าขวางเส้นทางมุ่งหน้า

ทางเลือกมีได้แค่เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น

 

“ อุว๊าาาาาาาาาาาาาาา! ”

 

ผมทะยานขึ้นหน้ารถม้าแล้วฟาดฟันเข้าไปใส่อีกครา

ทว่า

 

“ กุอ๊าาาาาาาาาาาาา! ”

“ หวา!? ”

 

แข็งแกร่งมาก

สมแล้วที่เป็นตัวบอสซึ่งมีอำนาจสั่งการฝูงได้ ทั้งความเร็วทั้งกำลังล้วนต่างไปจากตัวอื่นแบบคนละระดับเลย

ไม่ง่ายแบบก่อนหน้านี้แล้ว

ผมถูกกดดันจนกลายเป็นรองในชั่วอึดใจ เส้นทางก็ถูกปิดกั้นไว้ทำให้พวกบอร์กินคนวิ่งไล่มารายล้อมรถม้าได้อย่างรวดเร็ว

 

“ คุณหนู! ”

“ ไม่ได้นะคุณกิล! รีบหนีไปเถอะ! ”

 

คุณกิลยกเอาหอกที่มีติดไว้ภายในตัวรถออกมาพยายามจะเข้าช่วยสู้ด้วยอีกแรง

ผมเร่งเสียงขึ้นหยุดเขาหรอก……แต่คุณกิลเองก็คงรู้ดีว่าไม่มีทางไหนให้หนีได้ ก็เลยคิดจะลองเสี่ยงดวงเข้าช่วยสู้หวังไปตายเอาดาบหน้าละมั้งนะ

 

ขึก ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ได้ร่วงกันทั้งสองคนแน่……!

และ เป็นในฉับพลันที่เตรียมใจเช่นนั้นเอง

 

สายลมพลันพัดโหม

 

ฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วว!

 

เสียงสายลมถูกเฉือนลั่นดังกังวาน

ที่ได้ยินต่อเนื่องขึ้นมา ก็คือเสียงล้มกระแทกพื้นของเหล่าบอร์กินคนจำนวนนับไม่ถ้วนที่ไม่มีเวลาให้ได้แผดเสียงกรีดร้องก่อนสิ้นใจซะด้วยซ้ำไป

และพอทราบว่าร่างของเจ้าบอสที่ตัวใหญ่เป็นพิเศษได้ถูกสะบั้นขาดออกเป็นสองซีกแล้ว,

 

“ ……ว่าแล้วเชียว คิดถูกจริงๆ ที่ไล่ตามมา ”

 

ผู้ที่ยืนอยู่เบื้องหน้าผม ก็คือเด็กผู้หญิงที่มีเอกลักษณ์จุดเด่นเป็นเส้นผมสีเงินกับดวงตาสีฟ้าที่งดงามประหนึ่งอัญมนี

 

“ ……ได้ยินว่าเอริโอถูกไล่ออกจากเมือง……ฉันก็เลยหนีออกจากบ้านมาด้วยน่ะ ”

 

 

เสียงอลิเซีย บลูอายส์เอาดาบเก็บเข้าฝักพลันก้องกังวานดังชิ้งขึ้นมา