ขอเกิดใหม่ เป็นภรรยาคุณชายโม่ - ตอนที่ 36 บุคคลลึกลับ

ในบรรยากาศที่เกือบจะแข็งทื่อ หลิวเหว่ยชำเลืองมองทุกคนด้วยความสงสัย : "ทำไมหรอ? พวกคุณไม่รู้จักตระกูลเซี่ยใช่ไหม? เซี่ยหมิงเซวียนลูกชายคนโตของตระกูลเซี่ยมีชื่อเสียงมาก ได้ยินมาว่าค่อนข้างมีชื่อเสียงในหมู่สาวน้อยนักศึกษาเหล่านี้ของพวกคุณด้วย ถึงแม้ว่าลูกสาวตระกูลเซี่ยไม่ค่อยออกงานสังคม แต่เซี่ยหมิงเซวียนหล่อเหลาขนาดนี้ ก็น่าจะเป็นสาวสวย เฮ้อ คุณชายตระกูลถังนี่ทิ้งแตงโมแล้วไปเลือกเก็บเมล็ดงามาแท้ๆ!"

หลิวเหว่ยพูดจบ ก็หันไปมองทุกคนที่ยังคงเงียบเหมือนเดิม ขมวดคิ้วขึ้นอย่างสงสัย : "มีอะไรหรอ?"

ลัวอี๋สติกลับมาก่อน รีบพูดว่า : "ไม่มีอะไร เมื่อกี้คนที่คุณบอกว่าหลอกล่อแฟนของคนในครอบครัวนั้น ต่อมาเด็กสาวที่ไร้ยางอายก็ถูกขับไล่ออกจากตระกูลเซี่ยชื่ออะไรนะ?"

"ฉู่เสี่ยวเสี่ยว ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้คุ้นเคยกับตระกูลเซี่ย แต่ชื่อนี้จำไม่ผิด ตอนนี้ทุกคนก็เอาเรื่องนี้เป็นบทเรียนเลยนะ ฉันเคยได้ยินเรื่องชาวนากับงูเห่า ไม่คิดว่าตอนนี้จะได้เจอจริงๆ" หลิวเหว่ยเบะปาก ส่ายหัว

หญิงสาวคนหนึ่งมองไปที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวอย่างเงียบๆ พูเบาๆว่า : "บางทีอาจจะชื่อแซ่เหมือนกัน เสี่ยวเสี่ยวน่าจะไม่ใช่เด็กกำพร้าอะไรนั่น เธอเป็นคุณหนูตระกูลที่ร่ำรวย ใช่ไหมเสี่ยวเสี่ยว?"

เธอไม่พูดซะดีกว่า เธอเอ่ยคำนี้ออกมา คนที่นั่งอยู่ก็หันมองไปทางฉู่เสี่ยวเสี่ยว ฉู่เสี่ยวเสี่ยวราวกับว่าถูกต้มอยู่บนไฟ ซ่อนความเหลียดชังผู้หญิงคนนั้นที่จุ้นจ้าน เธอกัดๆปาก หก้มหน้าอย่างขาดความมั่นใจเล็กน้อย : "ใช่ ใช่เลย ฉันไม่เคยรู้จักตระกูลเซี่ยอะไรนั่น!"

"เป็นไปไม่ได้" ลัวอี๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม : "ฉันจำได้ว่าตอนที่เพิ่งจะเข้าเรียน เสี่ยวเสี่ยวเคยบอกว่าเซี่ยหมิงเซวียนเป็นพี่ชายต่างพ่อแม่ของคุณไม่ใช่หรอ? ยังปฏิบัติต่อคุณดีมาก ซื้อของให้คุณมากมาย ตอนนี้ทำไมถึงบอกว่าไม่รู้จักตระกูลเซี่ยแล้วล่ะ?'

เวลานี้ก็มีเพื่อนผู้หญิงนึกขึ้นมาได้ : "ใช่สิ เสี่ยวเสี่ยวเคยบอกว่าเธอรู้จักเซี่ยหมิงเซวียน……”

พูดถึงตรงนี้ จู่ๆเธอก็พบกับสายตาเย็นชาของฉู่เสี่ยวเสี่ยวจ้องมองมา เด็กผู้หญิงคนนั้นก็ตกใจจนรีบพูดเบาๆว่า : "แต่ว่า……แต่ทุกเรื่องก็มีเรื่องบังเอิญไม่ใช่หรอ? ชื่อแซ่เดียวกันเยอะแยะขนาดนั้น……”

ลัวอี๋มองออกว่าฉู่เสี่ยวเสี่ยวคือเด็กสาวคนนั้นที่หลิวเหว่ยพูดถึงซึ่งไม่ใช่ก็ใกล้เคียง ความเกลียดชังของลัวอี๋ต่อฉู่เสี่ยวเสี่ยวได้ก้าวไปอีกระดับหนึ่ง เดิมทีเธอก็ไม่อาจทนดูฉู่เสี่ยวเสี่ยววางมาดคุณหนูตระกูลร่ำรวยไปเรียกใช้คนไปทุกหนทุกแห่ง แม้แต่เด็กผู้ชายที่โรงเรียนยังยกย่องให้เธอเป็น"ลูกผู้ดี"อันดับต้นๆ

สรุปตอนนี้ทั้งหมดคือของปลอม ฉู้เสี่ยวเสี่ยวเธอไม่เพียงแต่ไม่มีวงศ์ตระกูลให้โอ้อวด ยังเป็นมือที่สามที่เลวทรามต่ำช้า งั้นก่อนหน้านี้ฉู่เสี่ยวเสี่ยวมีสิทธิ์อะไร มากำเริบเสิบสานต่อหน้าพวกเธอแบบนั้น?

ลัวอี๋อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมาอย่างดูถูก : "ใช่สิ ทุกเรื่องทีเรื่องบังเอิญ บางทีเด็กผู้หญิงหน้าไม่อายที่อาเหว่ยพูดนั้น บางทีอาจจะไม่ใช่เสี่ยวเสี่ยว แต่ว่าเสี่ยวเสี่ยว คุณเป็น"ลูกผู้ดี"ต่อหน้าพวกเรามานานขนาดนี้ สรุปแลวคุณอยู่ตระกูลไหนล่ะ? ในตระกูลมีใครบ้าง? มีกลุ่มนายทุนอะไร? เราจะได้รู้ข้อมูลเชิงลึกไว้ บางทีอาเหว่ยอาจจะรู้จักก็ได้นะ"

ตอนนี้ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเคร่งขรึม ออกแรงกัดริมฝีปาก เธอคาดมาถึงว่าประสบการณ์ชีวิตของเธอจะถูกเจาะได้อย่างง่ายดาย

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวลุกขึ้นทันที : "ฉันไม่ทานมื้อนี้แล้ว ฉันไปก่อนนะ"

ฉู่เสี่ยวเสี่ยววางออกจากห้องวีไอพีไป ปิดประตู ทว่ายืนอยู่ที่หน้าประตู เธอฟังเสียงกระซิบกระซาบกันในห้องวีไอพี ดูเหมือนว่าพวกเธอจะคุยเกี่ยวกับเธอ! ฉับพลันคนในห้องวีไอพีก็หัวเราะกันขึ้นมา ฟังยังไงก็เหมือนกับว่าหัวเราะเยาะเธอ

ฉู้เสี่ยวเสี่ยวปิดหูแน่น ก่อนหน้าที่เธออยู่ตระกูลเซี่ยก็เกรงใจและระมัดระวัง ทุกๆคนเอาใจ เมื่อก่อน เธอแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาต่อหน้าถังรั่วชิว พอเสียแผนการไป สิ่งเดียวที่เธอสามารถหาศักดิ์ศรีของตนเองได้ ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าคนอื่นๆ ก็คืออยู่ที่โรงเรียน

ตอนนี้ภาพลักษณ์ของลูกผู้ดีที่เธอแสดงในโรงเรียนถูกทำลายลง ฉู่เสี่ยวเสี่ยวไม่รู้ว่าเธอควรทำอย่างไรต่อไป? ฉู่เสี่ยวเสี่ยววิ่งกลับไปที่หอพัก คนทักทายเธอระหว่างทาง เธอยังรู้สึกว่าคนคนนั้นจงใจทดสอบหยั่งเชิงเธอ เธอรีบก้มหน้าก้มตา รีบวิ่งกลับหอพัก แล้วล้มลงบนเตียงหอพัก

ข่าวลือของโรงเรียนแพร่กระจายไปเร็วมาก ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเกือบจะได้เห็นเรื่องราวของเธอที่รวบรวมเป็นเวอร์ชั่นต่างๆแล้ว เลื่องลือไปในหมู่นักเรียน จนถึงขั้นหลังจากมีคนจัดเรียบเรียงให้เธอ ก็เผยแพร่บนอินเตอร์เน็ต และพวกผู้ชายที่มีสัมพันธ์ลับๆกับเธอมาก่อนหน้า ยังคงไล่จีบเธอต่อ คิดว่าเธอเป็นเจ้าหญิงหรอ?

พวกเขาเหล่านั้นน่าจะหัวเราะเยาะเธอ ประชดประชันเธอ พวกเขาจะไม่รู้ถึงความขมขื่นในใจเธอ ฉู่เสี่ยวเสี่ยวไม่เข้าใจว่าทำไมโลกนี้ถึงไม่ยุติธรรม ทำไมไม่มีใครเข้าใจเธอ ทำไมคนเหล่านั้นถึงบอกว่าเธอผิด ทำไมไม่มีใครเห็นคนบาปในคราบนักบุณของตระกูลเซี่ยบ้าง? ไม่มีใครรู้สึกว่าทรัพย์สินแม้แต่น้อยคนตระกูลเซี่ยก็ไม่แบ่งให้เธอเลย มันโหดร้ายไปไหมที่ไล่เธอออกจากตระกูลเซี่ย?

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเคียดแค้นอย่างมาก เคียดแค้นเซี่ยอันหราน เคียดแค้นถังรั่วชิว เคียดแค้นหลิวเหว่ย เคียดแค้นเซี่ยจวิน เคียดแค้นกู้เหม่ยอวี้ เคียดแค้นทุกคน……จนถึงขั้น อดไม่ได้ที่เธอจะเคียดแค้นเซี่ยหมิงเซวียนขึ้นมา……

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวหันไป กอดผ้าห่มบางๆ มองขึ้นไปที่มุ้งสีขาวซอมซ่อ เธอหลับตาลง เธอปรารถนาให้ทุกอย่างเป็นเพียงความฝัน ในความสะลึมสะลือ ฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็เหมือนเขไปในความฝันจริงๆ

ในฝัน เซี่ยอันหรานยังโง่งมขนาดนั้น ของอะไรก็เต็มใจให้เธอ กระทั่งพาเธอเข้าสู่วงการบันเทิง เซี่ยอันหรานก็รีบแต่งงานกับถังรั่วชิวก่อน จึงออกจากวงการบันเทิงไปตลอดกาล หลังจากเซี่ยอันหรานออกจากวงการบันเทิงไป ก็ทิ้งคนติดต่อไว้ให้เธอ เธอได้รับการช่วยเหลือจากบุคคลลึกลับคนหนึ่ง จนถึงตอนนี้เธอก็ราบรื่นไร้อุปสรรค

คนที่ลึกลับคนนั้นดีต่อเธออย่างมาก ได้ยินมาว่าเธอถูกตระกูลเซี่ยปฏิบัติอย่างโหดร้ายทารุณ ก็ทำให้ตระกูลเซี่ยล้มละลาย ได้ยินเธอบอกว่าเซี่ยหมิงเซวียนพยายามเหยียดหยามเธอ ทำให้เซี่ยหมิงเซวียนเข้าคุก ได้ยินมาว่าเธออยากจะเป็นดารา ทำให้เธอกลายเป็นดาราหญิงที่โด่งดังที่สุด ฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็กลายเป็นดาราที่มวลมหาชนจับตามอง กลายเป็นผู้ที่ได้รับความชื่นชมจากคนจำนวนมาก

แต่ชีวิตที่ผ่านมาของเซี่ยอันหรานน่าสงสารมาก ถึงแม้ว่าถังรั่วชิวจะแต่งงานกับเซี่ยอันหราน แต่เพื่อทรัพย์สมบัติของตระกูลเซี่ย ไม่ได้รักเธอโดยสิ้นเชิง หลังจากจระกูลเซี่ยล้มละลาย ถังรั่วชิวไม่ให้ความสนใจต่อเธออีกต่อไป หลังจากนั้นเซี่ยจวินและกู้เหม่ยอวี้ก็ตาย เซี่ยหมิงเซวียนก็ยังถูกคุมขังอยู่ในคุก แม้กระทั่งลูกของตนเองเซี่ยอันหรานก็รักษาไว้ไม่ได้

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวลำพองใจอย่างมากจริงๆ ก็กลับไปตระกูลถังด้วยกันกับถังรั่วชิว อันที่จริฃเธอก็กลายเป็นดาราแล้ว ทำไมจะต้องชอบถังรั่วชิงด้วย? ที่เธออยู่ด้วยกันกับถังรัวชิวต่อไป ก็เพื่ออยากเห็นท่าทางที่สิ้นหวังของเซี่ยอันหราน!

เซี่ยอันหรานก็เจ็บปวดทรมานจนถึงขีดสุด เห็นการแสดงออกที่เจ็บปวดทรมานนั้นของเซี่ยอันหราน ในที่สุดฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็ยิ้มขึ้นมา

แต่ไหนแต่ไรฉู่เสี่ยวเสี่ยวไม่เคยสบายอกสบายใจขนาดนี้มาก่อน: "เซี่ยอันหราน…..เซี่ยอันหราน….. คุณรักครอบครัวของคุณไม่ใช่หรอ? แต่ครอบครัวของคุณก็ตายไปแล้ว แล้วก็ถูกขังอยู่ในคุก คุณคิดว่าตนเองได้รับความรักที่งดงามที่สุดไม่ใช่หรอ? แต่คนที่ถัวรั่วชิวรักก็คือฉันฉู่เสี่ยวเสี่ยว! คุณเป็นดาราคนบันเทิงที่มีคนให้ความสนใจมากที่สุดไม่ใช่หรอ? แต่น่าเสียดายคนที่ยืนอยู่จุดสูงสุดของวงการบันเทิงก็ยังเป็นฉันฉู่เสี่ยวเสี่ยว!

เซี่ยอันหรานคุณจะต้องถูกฉันเหยียบอยู่ใต้เท้าไปตลอดกาล!

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวยิ้มอย่างสุขใจขึ้นมา กระทั่งอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ฉู่เสี่ยวเสี่ยวขยี้ตาเล็กน้อย แล้วลืมตาขึ้น มองในหอพักที่เธอกำลังอยู่ ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเย็นไปทั้งตัว เธอไม่ยินยอม ภาพในความฝันเมื่อกี้จะต้องเป็นเรื่องจริง แต่ไม่ใช่ตอนนี้!

ทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้ของเซี่ยอันหรานจะต้องกลายเป็นของเธอทั้งหมด!

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวกุมหน้าผากแล้วส่ายหน้า เธอไม่สามารถผ่านการดำรงชีวิตในตอนนี้ไปได้ เธอจะกลายเป็นดารา ได้รับความรักมากมาย ถูกคนยกย่องชื่นชม เธอจะหลุดพ้นจากคนที่….มีชีวิตลึกลับนี้ ใช่แล้ว ในฝันเธอได้พบกับ"คนลึกลับ"คนนั้น เธอจึงเล่นงานตระกูลเซี่ยได้ เธอจึงได้กลายเป็นดารา เพียงแค่ตามหา"คนลึกลับ"คนนั้น เธอก็จะสามารถเปลี่ยนทุกสิ่งทุกอย่างในความฝันให้กลายเป็นความจริงได้

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวคิดถึงตรงนี้ ก็พยายามหวนกลับไปนึกถึงรูปร่างหน้าตาของคนลึกลับที่อยู่ในความฝัน แต่จะหวนคิดถึงตวามทรงจำยังไง ก็นึกไม่ออก เธอลองนึกถึงฉากที่รู้จักกับคนลึกลับคนนั้น ก็ไม่พบร่องรอยใดๆ ฉู่เสี่ยวเสี่ยวใช้กำลังทุบตีสมองของตนเอง แทบจะเคาะหัวตัวเองแตก ลองคิดค้นหาดีๆ

เวลานี้ จู่ๆประตูหอพักก็มีเสียงพูดคุยดังขึ้น

"คาดไม่ถึงจริงๆว่าฉู่เสี่ยวเสี่ยวจะเป็นคนแบบนี้ ฉันคิดว่าเธอเป็นเศรษฐีนีมาโดยตลอดเลยนะ….."

"เศรษฐีนีอะไรกัน โสเภณีล่ะไม่ว่า คุณลืมไปแล้วหรอว่าแฟนของคุณทำไมถึงได้เลิกรากับคุณ? ก็ไม่ใช่เธอโทรศัพท์ไปหาอดีตแฟนของคุณทุกวันหรอกหรอ ขยันโทรบ่อยซะกว่าคุณที่เป็นแฟนอีก วันนี้พูดคุยเรื่องที่อยู่ในใจพรุ่งนี้บอกความในใจ ต่อมาหลังจากที่แฟนเก่าคุณและคุณเลิกรากัน ก็ประกาศกับเธอ เธอก็แสร้งทำเป็นเสียใจบอกว่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น"

"แต่ก็คาดไม่ถึงว่าเธอจะสามารถพูดเรื่องทึ่สับสนอลหม่านได้ขนาดนี้? อีกทั้งกับครอบครัวที่รับเลี้ยงตนเอง ทำแบบนี้ได้ยังไงกัน?"

"จะไม่เรียกว่าเนรคุณได้ยังไงล่ะ……"

พอเปิดประตูออก เด็กผู้หญิงเหล่านั้นที่พูดคุยกันอยู่เมื่อกี้ ก็เห็นฉู่เสี่ยวเสี่ยวที่นั่งอยู่บนเตียง ก็หุบปากโดยไม่ได้นัดหมาย

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวกำมือทั้งสองแน่น หัวเราะอย่างเย็นชาแล้วลุกขึ้นยืน พูดด้วยดวงตาที่แดงกร่ำว่า: "พวกคุณหัวเราะฉันได้เต็มที่เลย อนาคตฉันจะกลายเป็นเจ้าคนนายคนอย่างแน่นอน และจะต้องกลายเป็นดาราที่ผู้คนมากมายจับตามอง พวกคุณคอยดูให้ดีก็แล้วกัน!"

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวพูดจบ ก็รีบก้าวเท้าออกจากหอพักไป ปิดประตูอย่างแรง เธอกุมหน้าผาก รีบเดินออกจากโรงเรียน เดินไปบนถนน เธอผมตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ตัองการจะค้นหาความทรงจำของ"คนลึกลับ"คนนั้นที่สามารถช่วยเธอได้ แต่ก็นึกไม่ออก

ไม่รู้เนื้อรู้ตัว ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเดินไปบรถนน กระทั่งฉู่เสี่ยวเสี่ยวได้ยินเสียงเบรกรถที่แสบแก้วหู เธอจึงหันหน้าไปมองและเห็นแสงจ้าของรถยนต์ที่หันหน้าเข้าหาเธอ ฉู่เสี่ยวเสี่ยวอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องขึ้นมา: "กรี๊ด….."

"กรี๊ด….."

เซี่ยอันหรานสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากในฝันร้าย เมื่อลืมตาก็พบว่าท้องฟ้ามืดแล้ว เธอเช็ดเหงื่อที่บนหน้าผาก ค่อยๆลุกขึ้นนั่ง เธอคาดไม่ถึงว่าจะฝันถึงชาติที่แล้ว ฝันถึงใบหน้าทึ่ซีดขาวของพ่อแม่ของเธอที่ตายไป แล้วก็ฝันถึงพี่ชายที่เข้าคุกด้วยใบหน้าที่ซึมเซา กระทั่งยังมีถังรั่วชิวที่หักหลังเธอ ประณามเธอ

ทุกอย่างในความฝันล้วนเป็นความจริง ทำให้ไม่เธอคิดว่าตอนนี้เป็นเพียงความฝัน เธอยังคงติดอยู่ในอตีดก่อนหน้านี้อย่างเดียวดาย หลังจากเซี่ยอันหรานตื่นขึ้น ความทรงจำที่น่าหวาดกลัวในความฝันนั้น ทำให้เธอสั่นไปทั้งตัว ไม่มีอะไรที่น่าหวาดกลัวไปมากกว่าความาสูญเสียอีกแล้ว ดทียบกับภาพในความฝันของเธอเมื่อกี้นี้ แม้แต่ความรุนแรงของโม่เซ่าเหยียนที่มีต่อเธอก็ยังกลายเป็นอ่อนโยน

เซี่ยอันหรานงอตัวกอดแขนแน่นอยู่บนเตียง เธอคลำๆม่อถือ ตัองการจะโทรศัพท์ไปหาพ่อแม่ในครอบครัว เพื่อยืนยันว่าพวกเขายังคงสงบปลอดภัย แต่เธอยังไม่ทันได้โทรศัพท์ออกไป เธอก็นึกขึ้นได้ เธอได้โทรศัพท์ไปแจ้งกับครอบครัวแล้วว่า เธอกำลังเข้าฝึกทักษะการแสดง ไม่สะดวกที่จะกลับบ้าน แล้วก็ไม่สะดวกที่จะโทรศัพท์

เซี่ยอันหรานทำได้เพียงขดตัวอยู่บนเตียง ขดตัวจนกลายเป็นวงกลมเล็กๆ กล่าวปลอบโยนตนเองเบาๆว่า: "ไม่เป็นไรนะ นั่นคือชาติก่อน ชาตินี้ พ่อแม่ของฉัน พี่ชายของฉัน จะต้องสงบสุขปลอดภัย จะต้อง….."