การแก้แค้นของผู้กลืนวิญญาณ ~เด็กหนุ่มอ่อนแอที่ถูกนักบุญดาบ (พ่อ) เนรเทศเพราะหาว่าไร้ค่า~ - ตอนที่ 221 ความเหมือน

ตอนที่ 221 ความเหมือน

 

 

เพียงชั่วพริบตาเดียว ก็มีกำแพงปราสาทตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า――หากจะบรรยายความรู้สึกของอูรุยออกมาเป็นคนพูดก็คงจะประมาณนั้น

 

จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ออกมาจากร่างของชายชุดดำคนนี้ไม่ธรรมดาเลย

 

เขาคือผู้ใช้อาภรณ์วิญญาณอีกคนที่จัดการพวกเก็นโฮไปก่อนหน้านี้ แรงกดดันที่แค่เผชิญหน้าก็รู้สึกขนลุก จนถึงตอนนี้พลังที่เอ่อล้นออกมาจากร่างของเขาอูรุยแทบจะสัมผัสไม่ได้ถึงขีดจำกัดของมันเลย ทั้งปริมาณและคุณภาพของพลังจะอย่างไหนก็เหนือกว่าเออซูร่า

 

หากจะให้เทียบเขาน่าจะอยู่ระดับเดียวกับพี่น้องนากายามะอย่างคาการิที่ตนเคยต่อสู้ด้วย นั่นก็หมายความว่าเขาจะกลายเป็นอีกหนึ่งในคนที่น่าเกรงขามที่สุดในชีวิตสำหรับอูรุย

 

 

 

เขาไม่คิดจะถามว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แค่การที่อีกฝ่ายกล้าเผชิญหน้ากับเขาด้วยท่าทางที่สบายๆ ก็เป็นปัญหามากแล้ว

 

หากอูรุยจัดชายคนนี้ให้อยู่ระดับเดียวกับคาการิก็หมายความว่าจองจำไม่มีผลกับอีกฝ่าย โอกาสชนะของเขาก็คือต้องรีบจัดการอีกฝ่ายให้เร็วที่สุดในการโจมตีเพียงครั้งเดียว

 

 

ทุกสิ่งมันถูกกลั่นกรองมาจากหัวของอูรุยในชั่วพริบตา

 

 

แล้วจากนั้นเทคนิคดาบกลืนกินนักบุญที่ตอนแรกเล็งไปยังคอของเออซูร่าได้เปลี่ยนไปที่ชายหนุ่มคนนี้แทน สายฟ้าฟาดสีม่วงพุ่งผ่านไปตามดาบของเขาในเสี้ยววิ

 

 

คงเป็นเพราะชายคนนี้ให้ความสำคัญกับการปกป้องเออซูร่ามากกว่าจะโค่นตน ความช้าในการตอบสนองการโจมตีจึงมีมากขึ้น แทนที่เขาจะใช้อาภรณ์วิญญาณในมือซ้ายรับการโจมตี เขากลับเลือกใช้มือขวาเปล่าๆ ในการสกัดการฟันของอูรุย

 

 

ไม่สิชายหนุุ่มคนนี้อาจจะสามารถตอบสนองการโจมตีของเขาทัน แต่ที่ทำเช่นนั้นเพราะมองว่าตนสามารถป้องกันดาบของเขาได้ด้วยการใช้เพียงแค่มือเปล่า ยังไงชายหนุ่มก็เป็นถึงผู้ใช้อาภรณ์วิญญาณที่แข็งแกร่ง บาเรียคิที่ปกคลุมร่างของชายหนุ่มก็ไม่ต่างอะไรกับเกราะเพชร

 

 

 

หากเป็นไปตามที่อูรุยคิดจริงๆ นั่นคงเป็นโอกาสจากสวรรค์สำหรับอูรุยและเป็นความผิดพลาดแสนร้ายแรงของศัตรูเขา ไม่ว่าอีกฝ่ายจะพยายามป้องกันร่างตนด้วยบาเรียคิที่แข็งแกร่งขนาดไหน ก็ไม่อาจจะต้านทานการโจมตีที่ทะลวงบาเรียคิของเขาได้

 

 

 

แล้วก็เป็นไปตามที่เขาคิด ดาบของอูรุยได้เฉือนผ่านมือขวาของชายหนุ่มไปอย่างง่ายดาย โดยดาบของเขาฟันลากยาวไปถึงบริเวณข้อศอกของชายหนุ่ม เนื้อหนัง และกระดูกจากแขนของชายหนุ่ม

 

 

 

สิ่งที่ยังเชื่อมต่อบริเวณข้อศอกขวากับร่างของชายหนุ่มมีเพียงผิวหนังส่วนหนึ่ง หากเป็นแบบนี้คงไม่สามารถจับดาบด้วยมือข้างนี้ได้แน่ ก็หมายความว่าพลังของอีกฝ่ายได้ลดลงไปครึ่งหนึ่งแล้ว

 

 

 

อย่างน้อยนั่นก็คือสิ่งที่อูรุยคิด――ทว่าพอเขามองไปยังดวงตาของอีกฝ่าย เขาก็ได้ตระหนักว่าตนคิดผิด

 

 

ไม่มีสีหน้าแห่งความประหลาดใจหรือความเจ็บปวด โกรธเกรี้ยวมาจากดวงตาของชายหนุ่มเลย สิ่งที่แผ่ออกมาก็มีเพียงออร่าที่แสนน่าขนลุก

 

 

แล้วก็เป็นวินาทีเดียวกันที่อูรุยได้มองใบหน้าของชายหนุ่มชัดๆ จนเผลอพูดคำว่า ชิกิบุ ออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

 

 

วินาทีต่อมา ชายหนุ่มก็เปิดปากขึ้นและส่งเสียงตะโกนดังลั่นราวกับปืนใหญ่ออกมา

 

 

 

 

「ฮ๊าาาาา!!」

 

 

 

「คุ――!」

 

 

สิ่งนี้คือการระเบิดพลังคิ

 

 

หากดาบของอูรุยสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระเขาก็คงจะใช้มันในการต้านการโจมตีดังกล่าวไปแล้ว ทว่าหลังจากที่เขาฟันไปยังแขนของอีกฝ่ายดาบของเขายังคงติดอยู่ในแขนนั้น จึงไม่ได้สามารถดึงกลับมาป้องกันตนได้ทัน

 

 

 

――นี่คงจะเป็นเหตุผลที่ชายหนุ่มเลือกจะใช้ร่างกายของตนรับการโจมตีของอูรุย ช่างเป็นแนวคิดที่หลุดกรอบไปไหลจริงๆ!

 

 

ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่คนผยองที่มั่นใจในพลังของตัวเองมากเกินไป และยอมทิ้งแขนขวาของตัวเองโดยผ่านการคำนวณมาเป็นอย่างดีแล้ว

 

 

อูรุยรับการโจมตีของชายหนุ่มเข้าไปเต็มไป ร่างของเขามันเจ็บปวดราวกับถูกกระแทกด้วยท่อนเหล็กยักษ์ หน้ากากคิจินที่เขาสวมเอาไว้ก็แตกสลาย

 

แน่นอนว่าเขาไม่ได้คิดจะยืนอยู่เฉยๆ เขาได้ถอยออกไปด้านหลังแทนเพราะการทำเช่นนั้นจะช่วยลดผลกระทบที่เกิดจากการโจมตีของอีกฝ่ายให้น้อยลงเท่าที่จะเป็นไปได้

 

 

แม้ว่าเขาจะตัดสินใจได้ดีที่สุดเท่าที่ตนจะทำได้แล้ว แต่ผลกระทบจากการโจมตีนั้นก็ทำให้ร่างของเขาสั่นไปหมด เสียงของร่างกายที่กำลังกรีดร้องมันดังลั่นไปทั่วจนเขายังตกใจ ถึงแม้เขาจะได้รับบาดเจ็บหนักจากการโจมตีของเออซูร่ามาก็ตาม แต่ก็ไม่คิดว่าจะส่งผลจนทำให้ร่างกายของตนเป็นเช่นนี้

 

 

สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถลดผลกระทบจากการโจมตีนั้นได้หมดจริงๆ ร่างของเขาได้ลอยไปในอากาศโดยมีเลือดกระเซ็นออกมาจากปาก สุดท้ายร่างของเขาก็กระแทกเข้ากับกำแพงของป้อมปราการ จนทำให้เลือดที่ออกมาจากปากมันเยอะกว่าเดิม

 

การสูญเสียเลือดจำนวนมากจะทำให้หมดสติเอาได้ ซึ่งตัวอูรุยก็เกือบจะหมดสติไปแล้ว แต่ก่อนที่จะเป็นแบบนั้นเขาก็ได้ตะโกนใส่ร่างของตัวเองเพื่อดึงสติให้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

 

 

ตอนนี้ตรงหน้าของเขามีชายหนุ่มที่ถืออาภรณ์วิญญาณเอาไว้ในมือขวา ไม่ใช่มือซ้าย ใช่แล้วเขากำลังถืออาภรณ์วิญญาณด้วยมือที่อูรุยทำการฟันทิ้งไปเมื่อครู่

 

 

ผู้นำตระกูลโฮโซแทบจะไม่เชื่อสายตาของตัวเอง

 

 

แต่มันก็ไม่เปลี่ยนความจริงตรงหน้า

 

 

จากนั้นชายหนุ่มก็ได้ใช้อาภรณ์วิญญาณของเขาปลดปล่อยการโจมตีที่ทรงพลังออกมา เป้าหมายนั้นไม่ใช่อูรุย แต่เป็นพวกเก็นโฮที่บินมา

 

 

เก็นโฮที่ฟันเป็นชิ้นๆ ภายในอากาศ เศษเนื้อของมันร่วงลงสู่พื้น ทั้งการเคลื่อนไหวและพลังที่ปลดปล่อยออกมามันไม่ใช่สิ่งที่คนบาดเจ็บหนักแบบเมื่อกี้จะทำได้เลยสักนิด หลังจากสวนกลับอูรุยด้วยการโจมตีอันทรงพลังจนเขากระเด็นมากระแทกกับกำแพง ชายหนุ่มก็ทำการรักษาบาดแผลนั้นจนหายในชั่วพริบตา

 

 

 

บางทีนั่นอาจจะเป็นความสามารถของอนิม่าเขาก็ได้ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นมันก็บ้าบอเกินไปแล้ว

 

 

และแล้วริมฝีปากที่เปื้อนเลือดของอูรุยก็เผยรอยยิ้มออกมา

 

 

 

คาการิ เออซูร่า แล้วก็ชายหนุ่มคนนี้ ทำไมหนุ่มสาวมากความสามารถไม่สมช่วงวัยถึงมารวมตัวกันในเวลานี้ได้นะ จะบอกว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญงั้นหรือ จะบอกว่าเขาโชคไม่ค่อยดีจนต้องมาเจอเรื่องแบบนี้หรือ อูรุยไม่เข้าใจถึงความบังเอิญที่แสนแปลกประหลาดนี้เลยสักนิด

 

 

ไม่นานนักก็มีนักดาบอีกคนปรากฏตัวออกมาจากข้างในห้องพักที่เขาเข้าไปก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าเธอคนนั้นก็มีฝีมือมากพอสมควร ทว่าสิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขามากที่สุดคือรูปลักษณ์ของเธอ

 

 

เส้นผมสีขาวปลิวไสวที่แม้จะอยู่ไกลก็มองเห็นได้ชัด ช่างคล้ายกับนักรบแห่้งผืนป่าที่ชื่อเคิร์ทซึ่งอูรุยเป็นผู้สังหารไป

 

นั่นจึงทำให้อูรุยนึกถึงเรื่องที่ชินโตผู้ล่วงลับพูดขึ้น

 

 

 

 

『ต-แต่ว่า เคิร์ทมันก็มาอยู่ที่ค่ายแห่งนี้ในจังหวะเดียวกันกับตอนที่เริ่มก่อตั้งกบฏคาซานเลยนะครับ มันจะไม่เป็นเรื่องบังเอิญเกินไปหน่อยหรือไงกัน ไม่ว่าข้าจะมองยังไงมันก็น่าจะเป็นคำสั่งของชิกิบุอยู่แล้วสิครับ!』

 

 

 

『ข้าก็ไม่สามารถพูดได้หรอกนะว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญโดยแท้จริง บางทีชิกิบุคงตั้งใจจะทำอะไรสักอย่างหนึ่งเลยมาจบลงตรงนี้ อย่างไรก็ตามมันก็มีอีกหลายวิธีการเลยนี่ที่สามารถเคลื่อนไหวต่อโดยไม่เปิดเผยความลับใดๆ ออกไป เจ้าลองนึกย้อนกลับไปดูสิชินโต คำพูดและการกระทำของชายหนุ่มผู้นี้คือคนที่ล่วงรู้ความลับทั้งหมดนั้นแล้วจริงๆ หรือ? 』

 

 

 

ชิกิบุคงตั้งใจจะทำอะไรสักอย่างแน่ๆ ――คำพูดในตอนนั้นมันโผล่ขึ้นมาในใจของอูรุย

 

 

「….แบบนี้นี่เอง แบบนี้เองสินะ ชิกิบุ! ทุกอย่างเป็นฝีมือของแกเองสินะ….ถ้าเป็นเช่นนั้นละก็…..คึก?!」

 

 

 

อูรุยพยายามจะพยุงร่างของตัวเองได้ลุกขึ้นยืน แต่เขาก็ทำมันไม่ได้และล้มอยู่กับพื้นแบบนั้น ความเหนื่อยล้าที่สะสมรวมกับอาการบาดเจ็บ มันทำให้เขาไม่สามารถลุกขึ้นยืนไหวอีกต่อไป

 

 

เขาเริ่มรู้สึกว่าภาพตรงหน้าของตนมืดมิดเข้าไปทุกที แล้วไม่รู้เพราะเหตุใดเขาจึงเห็นภาพของมิตสึรุกิ ชิกิบุกำลังยืนอยู่ตรงหน้าตน พอเป็นเช่นนั้นแล้วในใจของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

 

———

Note 1 : แพ้ทางจัดๆ

Note 2 : ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ ผมแปะไว้ใต้เม้นของเพจนะครับ และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code