นิยาย ดราม่า

เล่มที่ 1 อ่านนิยาย เล่มที่ 2 อ่านนิยาย เล่มที่ 3 อ่านนิยาย เล่มที่ 4 อ่านนิยาย

( จบ )

---

รัชทายาทแห่งต้าเยี่ยนสมแก่การเป็น 'เมล็ดพันธุ์แห่งรอยยิ้มของวังหลวง' โดยแท้ แม้กระทั่งองครักษ์หน้าเหล็กยังสามารถเรียกรอยยิ้มมาได้

น่าเสียดายที่มิมีผู้ใดล่วงรู้เลยว่ารอยยิ้มนั้นมีให้แด่ 'อ้ายชิง' แต่เพียงผู้เดียว...

เล่มที่ 1 อ่านนิยาย เล่มที่ 2 อ่านนิยาย

(จบ)

---

เขา... ผู้สืบทอดบัลลังก์ที่แท้จริงของแคว้นซียวี่ จำต้องยืนหยัดต่อสู้กับความอยุติธรรมจากน้ำมือพระบิดาของตัวเอง! ร่ำลือกันหนาหูว่าฮ่องเต้แห่งซียวี่ทรงหลงใหลพระสนม จนลอบปลงพระชนม์ฮองเฮาและสังหารองค์รัชทายาทของตัวเอง

จวงจูเหยียน... องค์ชายรองแห่งซียวี่ โอรสองค์เล็กของอดีตฮองเฮาต้องเติบโตมาท่ามกลางร้อยเล่ห์กลลวงในราชสำนัก ต้องใช้ทุกความสามารถและไหวพริบเพื่อจะเอาชีวิตรอดในแต่ละวันอย่างยากลำบาก ทุกอย่างที่ควรเป็นของเขาถูกริบคืน เพื่อมอบให้กับบุตรนอกบัลลังก์อันเกิดจากพระสนม

ทุกลมหายใจเข้าออกของเขามีเพื่อทวงคืนความยุติธรรมให้กับมารดาและพี่ชาย ทวงทุกสิ่งทุกอย่างที่ควรเป็นของเขากลับคืนมา ทว่าเขาจะทำได้หรือ... ในเมื่ออำนาจทหารและเส้นสายในมือช่างน้อยนิดเสียเหลือเกิน

แต่ทุกทางเดินล้วนมีทางลัด

เหมือนฟ้าจะเป็นใจ ข่าวลับสายหนึ่งแพร่ออกมาว่าองค์หญิงเยี่ยนหนิง พระธิดาที่ฮ่องเต้แห่งฉงเยว่โปรดปรานมากที่สุดลอบหนีออกมาจากวังหลวงเพื่อเดินทางท่องยุทธภพเพียงลำพัง

สตรีสูงศักดิ์ที่แสนจะอ่อนแอ... เดินทางท่องยุทธเพียงลำพัง?

อย่างนี้ก็สนุกสิ ขอเพียงเขามีนางเป็นหุ่นเชิดอยู่ในกำมือ ได้รับแรงสนับสนุนทางทหารจากพระบิดาของนาง สิ่งที่เคยคิดว่ายากก็คงจะไม่ยากอีกต่อไป

ด้วยเหตุนี้ แผนชายงามล่อลวงหัวใจจึงถูกดึงออกมาใช้อย่างไม่บันยะบันยัง!

หลังจากจมน้ำในงานเลี้ยงที่สระไท่เยครั้งก่น ดูเหมือน 'สนมจ้าว' สนมคนโปรดของงค์จักรพรรดิจะดูผิดแปลกไป นิสัยก็ไม่เหมือนดังเก่าก่น วันทั้งวันเอาแต่ตามติดยั่วยวนองค์จักรพรรดิ ทำให้สนมนางอื่นต่างพากันอิจฉาตาร้อน นี่เป็นเสียงที่ต่างเล่าลือกันไปทั่วทั้งวังหลวง แต่ใครไหนเลยจะรู้ความจริงที่ซ่อนอยู่ภายใน....ใครกันแน่ที่เอาแต่ตามติดนางทั้งวี่วัน คอยกลั่นแกล้งนางสารพัด ทำให้นางไม่อาจมีชีวิตที่สงบสุขได้ต้องมาคอยรับความเกลียดชังจากสนมนางอื่นอยู่แบบนี้ นี่มันครั้งที่สามแล้วนะ ครั้งที่สามแล้ว ให้นางมาเกิดใหม่ทั้งที เหตุใดถึงไม่ให้นางได้อยู่อย่างมีความสุขเหมือนคนอื่นเขาบ้าง สวรรค์ยังรังแกนางไม่พอหรืออย่างไรกัน!

ตอนที่ 1 – 1600 อ่านนิยาย คลิกอ่านตรงนี้

 

---

สิบล้านปีก่อน หลี่ชีเย่ตัดไผ่เขียวขจีหนึ่งลำ

แปดล้านปีก่อน หลี่ชีเย่เลี้ยงปลาไนหนึ่งตัว

ห้าล้านปีก่อน หลี่ชีเย่รับเลี้ยงเด็กสาวหนึ่งคน

วันนี้ ทันทีที่หลี่ชีเย่ตื่นขึ้น

กิ่งไผ่เขียวบำเพ็ญตนจนกลายเป็นวิญญาณเทพ ปลาไนกลายร่างเป็นมังกรทอง

เด็กสาวกลายเป็นจักรพรรดินีเก้าแดน

นี่คือเรื่องราวของการฝึกฝน

เรื่องราวของเด็กหนุ่มปุถุชนที่มีชีวิตอมตะ

ทำหน้าที่ฝึกฝนเทพปีศาจ ฝึกฝนอสูรเซียนและฝึกฝนองค์จักรพรรดินี

มัตสึบาระ มาซาโตะ ได้เข้าเรียนโรงเรียนมัยมปลายฮารุคาเซะ มาจนขึ้นปี 2 แล้วแต่ก็ยังหาเป้าหมายชีวิตไม่เจอแต่วันนึงเขาได้เจอกับอุเอโนะฮาระ อายาโนะ สาวสวยที่ย้ายมาอาศัยอยู่อพาร์ทเม้นท์ข้างๆ จนเรื่องราวสุดปวดหัวได้เริ่มต้นขึ้น!

วันหนึ่งคุโรกิชายหนุ่มที่อาศัยอยู่ในญี่ปุ่นถูกเรียกตัวไปยังอีกโลกหนึ่ง คนที่เรียกมันมาคือราชาปีศาจโมเดส ดินแดนที่ราชาปีศาจปกครองอยู่ในขณะนี้ถูกรุกรานโดยผู้กล้า ด้วยรูปลักษณ์ที่น่ากลัวโหมดโค้งคํานับให้คุโรกิ "โปรดช่วยฉันพระเจ้าเมสสิยาห์!!" คุโรกิถามตามคําร้องขอของราชาปีศาจเพื่อเป็นอัศวินดําและต่อสู้กับผู้กล้า ตัวละคร คุโรกิ เป็นพระเอก มาเป็นอัศวินดําและต่อสู้กับผู้กล้า เขามีนิสัยใจอ่อนและมองตัวเองว่าอ่อนแอ โมเดส คือ คนที่เรียกคุโรกิมา เขาดูชั่วร้าย แต่บุคลิกภาพของเขาไม่เลวและมีนิสัยคล้ายคุโรกิ เรน่า เทพธิดา คนที่เรียกตัวผู้กล้า ศัตรูของโมเดส เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก แต่เธอมีบุคลิกไม่ดียังไงก็ตามต่อมาเธอตั้งครรภ์ลูกของคุโรกิ ผู้กล้า เหมือนคุโรกิ เขาเป็นคนญี่ปุ่น ถูกเรียกตัวโดยเรน่า หล่อและรักผู้หญิง ฟังลีน่าพูดด้วยความรักกับความงามของเธอ ชิโรเนะ เป็นเพื่อนสมัยเด็กของคุโรกิและได้หลงรักคุโรกิแต่ตัวเองคิดว่าความเป็นห่วงเฉยๆ

หลังตกภูเขาตายก็ได้มาเกิดใหม่ในร่างชายาอ๋องผู้ถูกเนรเทศที่กำลังคลอดบุตร​ แถมได้อยู่ในบ้านอันรกร้างมีแค่ที่ดินเปล่าๆ​ ผืนหนึ่งและระบบตัวช่วยชาวสวนที่จ้องแต่จะหักแต้มหากขี้เกียจ ต่อจากนี้ฉันจะทำยังไงดี? เรื่องย่อ: หลังพลัดตกภูเขาลงมาตาย​ วิญญาณของเฉียวเยี่ยนก็ได้มาเข้าร่างของหญิงสาวผู้หนึ่งที่กำลังท้องแก่ใกล้คลอดบุตร​อย่างไม่ทันตั้งตัว​ พอตั้งตัวได้ก็ต้องปวดหัวกับเรื่องที่พบเจอ​ ได้แก่…​ 1.ตนเป็นชายาอ๋องที่มีความผิดฐานบังคับจิตใจสามีจนถูกเนรเทศ​มาอยู่ในบ้านโกโรโกโสแห่งนี้​ 2.ตนมีลูกกับเขาผู้นั้นแล้ว​ และยังเป็นลูกแฝด​ชายหญิง 3.ตนมีระบบปลาเค็มคอยเป็นผู้ช่วยในภารกิจต่างๆ​ ติดตัวมาด้วย​ แต่ดูเหมือนจะเป็นเจ้าหนี้นอกระบบมากกว่า​ ถ้าไม่ทำงานสร้างเนื้อสร้างตัวก็จะโดนหักแต้ม เฉียวเยี่ยนจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องงัดวิชาความรู้ทั้งหมดมาใช้ในการทำสวน​ หาเลี้ยงลูก​ สร้างฐานะให้ตัวเอง… ลำพังตัวข้าคนเดียวก็ทำได้โดยไม่ต้องพึ่งสามีอ๋องโบ้ผู้นั้นกระมัง?

สถาบันโซลมินาติ เป็นสถานที่รวมตัวของเหล่าคนหนุ่มสาวที่มีควาฝันทะเยอทะยานมากมาย มีชายคนหนึ่งที่เข้ามาเรียนที่นี่เพื่อสนับสนุนความฝันของคนรัก อย่างไรก็ตาม ความสามารถของชายคนนั้นที่ไม่มีดีด้านไหนเลย ก็ถูกผู้คนต่างกลั่นแกล้ง คนรักก็ทอดทิ้ง ความหวังในชีวิตต่างสูญหาย ช่วงเวลาแห่งชีวิตมาถึงจุดเปลี่ยน ยังไงก็ตามเขาพบกับหญิงชราผู้หนึ่งที่จะคอยเปลี่ยนแปลงเขาไปตลอดการ นี่คือเรื่องราวของชายผู้ที่ถูกทอดทิ้งจะกลับมาลุกขึ้นสู้อีกครั้ง

      สามพันปีก่อนที่แผ่นดินเทียนเหอจะได้รับการจดบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์

        สกุลซู ตระกูลแพทย์ที่เก่าแก่และร่ำรวยแห่งแคว้นจงหนิง ภายในห้องที่รกร้างทรุดโทรมห้องหนึ่ง บุตรสาวคนที่เจ็ด ‘ซูจิ่นซี’ เสื้อผ้าขาดลุ่ย ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลถูกมัดติดกับเสา

        ข้างกายคือสาวงามนางหนึ่ง นางสวมอาภรณ์หรูหรา ในมือถือกริชค่อยๆ เฉือนลงบนร่างกายของซูจิ่นซี

        “ไอ้โง่ เจ้ายังไม่ยอมอ้าปากพูดอีกหรือ หยกกิเลนอยู่ที่ใด”

        ร่างของซูจิ่นซีสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด ทว่าปากก็ยังถูกปิดสนิทให้ไม่สามารถพูดได้แม้แต่คำเดียว ดวงตาสีเข้มมืดมนคลอด้วยหยาดน้ำตา ส่งสายตาวิงวอนต่อสาวงามนางนั้น

        หญิงสาวยิ้มมุมปากอย่างพอใจแล้วดึงผ้าที่อุดปากซูจิ่นซีออก

       สาวงามตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด “พูด! ”

       แต่นางกลับคาดไม่ถึงว่าซูจิ่นซีจะร้องไห้ส่งเสียงดังสนั่นราวกับเด็กน้อยขึ้นมา

        “พี่หญิงเป็นคนหลอกลวง ฮือ…ฮือฮือ…บอกว่าจะให้ข้ากินปลา ท่านพี่หลอกข้า ฮือฮือ ลวี่หลี… ข้าเจ็บเหลือเกิน! ลวี่หลี…ฮือฮือฮือ…ข้าเลือดไหล ลวี่หลี…”

        ดวงตาส่องประกายของสาวงามหม่นแสงลงทันที กริชในมือยกขึ้นจ่อคอของซูจิ่นซีอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

        “หุบปาก! หากยังตะโกนอีก ข้าจะฆ่าเจ้าเสียตอนนี้! ”

        ซูจิ่นซีหวาดกลัวเสียจนหยุดส่งเสียงร้องไห้ในทันใด อีกทั้งยังมองสาวงามด้วยแววตาขยาด ทว่าในขณะที่ดวงตาอันสับสนของซูจิ่นซีมองทะลุผ่านสาวงามไปยังบุรุษผู้มีรังสีมืดมนบนเก้าอี้ไม้จันทน์สีแดงแปดเหลี่ยมข้างหลังนาง ซูจิ่นซีก็รู้สึกกระสับกระส่ายขึ้นมา