นิยาย ผจญภัย

เล่มที่ 1 อ่านนิยาย เล่มที่ 2 อ่านนิยาย เล่มที่ 3 อ่านนิยาย เล่มที่ 4 อ่านนิยาย เล่มที่ 5 อ่านนิยาย เล่มที่ 6 อ่านนิยาย เล่มที่ 7 อ่านนิยาย

 (จบ)

อสูรนั้นอย่างมากก็โจมตีมนุษย์ตามสัญชาตญาณ

แต่คนที่ทำลายกันเองจนจะหมดเผ่าพันธุ์ ก็มีเพียงมนุษย์ด้วยกันเท่านั้นแหละ

จูจู’ เด็กสาวชาวบ้านผู้ซึ่งห่างไกลจากคำว่า ‘หญิงงาม’ อยู่อักโข

อีกทั้งท่าทางทึ่มทื่อก็มักทำให้ถูกอันธพาลในหมู่บ้านรังแก

กระทั่งเด็กหนุ่มรูปงาม (ที่นางลอบเรียกว่า ‘เจ้าคนโฉด’) ย้ายมาอยู่บ้านข้างๆ

นับแต่นั้นนางก็เพียงถูกคนคนเดียวรังแก พ่วงด้วยงานปัดกวาดซักล้าง หุงหาอาหาร

ราวกับนางเป็นสาวใช้ประจำตัวเขาก็มิปาน!

เมื่อสำนักบำเพ็ญเซียนเซิ่งจื้อเปิดรับศิษย์ใหม่ เจ้าคนโฉดก็กำลังจะจากไปเข้าเรียน

ทว่าเขากลับไม่ยอมปล่อยนางเป็นอิสระ มัดนางเข้ากับกองสัมภาระแล้วพาไปด้วยกัน

โธ่! นางไม่อยากบำเพ็ญเซียนร่ำเรียนวิชาเสียหน่อย

แต่… ถ้าการได้เข้าเป็นศิษย์สำนักเซิ่งจื้อจะทำให้นางมีข้าวกิน มีที่ให้นอนอุ่นไปตลอดชีวิต

เช่นนั้นนางจะยอมอดทนอยู่กับเจ้าคนโฉดผู้นี้ต่อไปอีกสักระยะก็แล้วกัน!

ในกาลที่จักรวาลนับหมื่นหลอมรวมเข้าด้วยกัน เมื่อนั้นพลังวิญญาณได้สูญสลายไป เป็นเหตุให้เกิดวิกฤตการณ์การล่มสลายแห่งโลกบำเพ็ญตน โลกซึ่งก่อนนี้เคยเรืองอำนาจเกรียงไกรยาวนานผ่านมาแล้วร่วมหลายล้านปีแห่งบรรพกาล ทว่าครั้นแดนร้างบุกรุกกินอาณาเขตเป็นวงกว้าง ทำให้ ‘อู่สิงเทียน’ แดนที่ผู้กล้ายอมสละชีวิตเพื่อก่อตั้งขึ้น ได้กลายมาเป็นที่พึ่งสุดท้ายของเหล่าผู้บำเพ็ญตน ล่วงพ้นมาหลายพันปี อ้ายฮุย ชายหนุ่มแสนต่ำต้อยระหกระเหินเดินทางมาจากดินแดนเก่า มาสมัครเป็นแรงงานในแดนร้างเป็นระยะเวลาสามปี ครั้นแล้วจับพลัดจับผลูได้โอกาสเข้าสู่อู่สิงเทียนเพื่อศึกษาต่อ เด็กหนุ่มผู้เปี่ยมล้นด้วยแรงปรารถนาที่จะพิชิตโชคชะตาและมีพลังต่อสู้อันแกร่งกล้าประดุจอสูรร้าย เขาเพียรฝึกฝนเพื่อแสวงหาความแข็งแกร่งและพลังอันมหาศาล แต่หารู้ไม่ว่าตนจะเป็นผู้สร้างความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่

เรื่องย่อ

วันหนึ่งเขาได้พบว่าตัวเองได้ตกสู่ขุมนรก ทั้งหมดที่เขาหลงเหลืออยู่คือความศรัทธาในพระเจ้าและความปราถนาที่จะมีชีวิตรอด ตั้งแต่ขุมนรกวังวนแรกจนถึงเก้าพันนั้น เขาได้ดูดซับปีศาจนับแสนตน แม้แต่ดยุคผู้ยิ่งใหญ่แห่งนรกทั้งเจ็ดตนก็ยังต้องก้มกราบเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา

–จะกลับไปทำไมล่ะ? ไม่ใช่ว่าคุณมีทุกอย่างอยู่ในนรกหรอ?

– ทำในสิ่งที่คุณต้องทำซะ

ไม่มีอาหารหรือสถานบันเทิง ทั้งหมดที่มีในนรกคือที่ราบร้างและปีศาจที่น่าหวาดกลัว

“ฉันต้องการที่จะกลับบ้าน…”

และเขาได้ตัดสินใจที่จะกลับโลกในหมื่นปีต่อมา

วันหนึ่งผมถูกเรียกตัวมายังโลกใบนี้

สัตว์ร้ายหลั่งไหลออกมาและวิกฤตที่น่าเหลือเชื่อก็มาถึง

พรสวรรค์ของผมไม่อาจแย่ไปได้กว่านี้แล้ว

[ระดับความสามารถของผู้เล่นอยู่ในระดับต่ำสุด]

[ตัวเลขทั้งหมดเกือบสิ้นหวัง]

ไม่ว่าผมจะเลือกเป็นนักรบหรือพ่อมดที่มีความสามารถก็ตาม

ไม่ว่าคุณจะย้อนเวลากลับไป

คุณต้องใช้ประโยชน์จากทุกสิ่งเพื่อที่จะอยู่รอด

เหยียนตูเป็นเมืองลึกลับที่ตั้งมั่นมากว่าสามพันปี ไม่เคยมีมนุษย์สักคนก้าวเท้าเข้าไปเหยียบ ร่ำลือกันว่าประมุขของที่นี่เป็นมารเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่โหดเหี้ยมอำมหิต กินเด็กทารกเป็นอาหาร เขาสวมเสื้อคลุมตัวยาวปกปิดร่างกายและใบหน้าจนไม่มีใครสามารถคาดเดาอายุ

อาจเป็นเพราะเขาอัปลักษณ์ อาจเป็นเพราะแก่ชรา อาจเป็นเพราะพิกลพิการน่าเกลียด ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ทั้งมนุษย์และปีศาจล้วนหวาดกลัวดินแดนใต้เงาหมอกที่ดุจดังขุมนรกแห่งนี้！ เหยี่ยนหวู่ฟาง… เป็นหมอวิเศษจากดินแดนอู่จินซ่าถู นางจำต้องเดินทางไปเหยียนตูเพื่อสืบหาเบาะแสของโรคประหลาดที่รักษาไม่หายโรคหนึ่ง คนไข้ของนางทุกคนอาการสาหัส และไม่ว่าจะรักษาอย่างไร พวกเขาล้วนตายภายในสามเดือนโดยไม่มีข้อแม้! ทุกคนมีความคล้ายคลึงกันสองประการคือเป็นบุรุษรูปงาม และเป็นชาวเมืองเหยียนตู ที่น่าสงสัยคือ… พวกเขาตายเอง หรือว่าต้อง ‘คำสาปขี้อิจฉา’ ของมารเฒ่าอัปลักษณ์ตนนั้นกันแน่?！

“หมอเทวดา” หลี่เหลียนฮวา บุรุษผู้มีนามเลื่องแผ่นดิน เขาถูกกล่าวขานว่าสามารถรักษาคนตายให้ฟื้นคืนชีพได้ หากแต่ความจริงแล้ว เขากลับไม่มีความรู้เรื่องการแพทย์แม้แต่น้อย อายุอานามไม่แน่ชัด ชาติกำเนิดเป็นปริศนา แม้กระทั่งร่องรอยก็ไม่แน่นอน หลี่เหลียนฮวานำ “หอดอกบัวลายมงคล” หอซึ่งเคลื่อนที่ได้ออกท่องแผ่นดิน พร้อมคลี่คลายคดีฆาตกรรมปริศนา คดีอันสุดลี้ลับซับซ้อน ต่อหน้าคดีอันลึกลับและซับซ้อนมากมาย หลี่เหลียนฮวาที่ไม่มีความรู้ทางการแพทย์ ไร้ซึ่งวิชาฝีมือ อีกทั้งยังกลัวภูตผีอย่างที่สุด แล้วเขาอาศัยสิ่งใดไขคดี เขามองเงื่อนงำที่ซุกซ่อนอยู่อย่างทะลุปรุโปร่งได้อย่างไร?